Η συμπληρωματική χημειοθεραπεία στον καρκίνο μαστού
Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί αληθινή μάστιγα για τη σημερινή κοινωνία. Μια στις εννέα Ελληνίδες γυναίκες, θα νοσήσουν από καρκίνο μαστού σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Ο ρόλος της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης είναι πολύ σημαντικός για την μετέπειτα εξέλιξη της νόσου.
Εξίσου σημαντικός, θεωρείται από κάποιους, ο ρόλος της συμπληρωματικής χημειοθεραπείας μετά τη μαστεκτομή που στοχεύει στην πλήρη ίαση ή τη μεγαλύτερη δυνατή επιβίωση των γυναικών με καρκίνο μαστού...
Μεταξύ των νέων χημειοθεραπευτικών φαρμάκων που ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1990, οι ταξάνες θεωρούνται δραστικές ουσίες στην καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού.
Η πακλιταξέλη και η δοσιταξέλη δοκιμάστηκαν στην μεταστατική νόσο αρχικά, πριν προχωρήσουν στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία.
Οι ταξάνες έχουν εισδύσει επιθετικά στη συμπληρωματική θεραπεία του καρκίνου του μαστού για δυο κυρίως λόγους:
1) την υψηλή δραστικότητα και το πλεονέκτημα στην επιβίωση στη μεταστατική νόσο και
2) τη δυνατότητα δραστικότητας σε νόσο ανθεκτική στις ανθρακυκλίνες, εξαιτίας της έλλειψης διασταυρούμενης αντίστασης.
Τόσο η συμπληρωματική όσο και η κλασσική συνδυασμένη χημειοθαραπείαέχουν χρησιμοποιηθεί σαν στρατηγική για την αξιολόγηση του ρόλου των ταξανών στην συμπληρωματική θεραπεία του καρκίνου του μαστού.
Η πακλιταξέλη μελετήθηκε σε μελέτες διαδοχικής χημειοθεραπείας (δοξορουμπικίνη/κυκλοφωσφαμίδη) ακολουθούμενη από πακλιταξέλη ή δοξορουμπικίνη ακολουθούμενη από πακλιταξέλη και ακολούθως κυκλοφωσφαμίδη. Αντιθέτως, η ντοσιταξέληδοκιμάστηκε σε αλληλοδιαδοχή (AC ακολούθως ντοσιταξέλη) ή σε συνδυασμένη χημειοθεραπεία (δοξορουμπικίνη-πακλιταξέλη) και πακλιταξέλη-δοξορουμπικίνη/κυκλοφωσφαμίδη.
Μεγάλες τυχαιοποιημένες μελέτες φάσης ΙΙΙ δείχνουν ότι οι ταξάνες έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν τη φυσική ιστορία των πρώιμων σταδίων του καρκίνου του μαστού...
Φαίνεται ότι η αλληλοδιαδοχή χημειοθεραπείας και πολυχημειοθεραπείας με τις ταξάνες μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς με θετικό ένα μασχαλιαίο λεμφαδένα που πάσχει από καρκίνο μαστού...
Η συμπληρωματική χημειοθεραπεία στον καρκίνο μαστού άλλαξε τις τελευταίες δυο δεκαετίες.
Τα σχήματα με δοσιταξέλη είναι αρκετά δραστικά στο μεταστατικό καρκίνο μαστού.
Μια πολυκεντρική μελέτη φάσης ΙΙΙ από την Ουγγαρία συνέκρινε το συνδυασμό TAC (ντοσιταξέλη, δοξορουμπικίνη, κυκλοφωσφαμίδη) και FAC (5 fluorouracil, doxorubicin, cyclophosphamide) στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία σε ασθενείς με θετικούς μασχαλιαίους λεμφαδένες. 34 ασθενείς έλαβαν TAC (75/50/500mg/m2) για 6 κύκλους κάθε 3 εβδομάδες) και 27 ασθενείς έλαβαν FAC (500/50/500mg/m2 για 6 κύκλους κάθε 3 εβδομάδες). Ακτινοθεραπεία έλαβαν μετά τον 6ο κύκλο της χημειοθεραπείας. Η ομάδα που έλαβε το συνδυασμό TAC είχε ουδετεροπενία (76%) έναντι 22% αυτών που έλαβαν FAC και ακόμη είχαν ποσοστό 26% εμπύρετου ουδετεροπενίας έναντι καμίας στην ομάδα του FAC. Σε μια παρακολούθηση 3 ετών υπήρξε καλυτέρευση του ελεύθερου νόσου διαστήματος 88% έναντι 76% υπέρ του συνδυασμού TAC, ενώ η συνολική επιβίωση ήταν 97% και 83%. Καταληκτικά, οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο συνδυασμός TAC είναι καλύτερος από τη χημειοθεραπεία με FAC, ανεξαρτήτως της κατάστασης των υποδοχέων.
Φαίνεται ότι η αλληλοδιαδοχή χημειοθεραπείας και πολυχημειοθεραπείας με τις ταξάνες μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς με θετικό ένα μασχαλιαίο λεμφαδένα που πάσχει από καρκίνο μαστού...
Η συμπληρωματική χημειοθεραπεία στον καρκίνο μαστού άλλαξε τις τελευταίες δυο δεκαετίες.
Τα σχήματα με δοσιταξέλη είναι αρκετά δραστικά στο μεταστατικό καρκίνο μαστού.
Μια πολυκεντρική μελέτη φάσης ΙΙΙ από την Ουγγαρία συνέκρινε το συνδυασμό TAC (ντοσιταξέλη, δοξορουμπικίνη, κυκλοφωσφαμίδη) και FAC (5 fluorouracil, doxorubicin, cyclophosphamide) στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία σε ασθενείς με θετικούς μασχαλιαίους λεμφαδένες. 34 ασθενείς έλαβαν TAC (75/50/500mg/m2) για 6 κύκλους κάθε 3 εβδομάδες) και 27 ασθενείς έλαβαν FAC (500/50/500mg/m2 για 6 κύκλους κάθε 3 εβδομάδες). Ακτινοθεραπεία έλαβαν μετά τον 6ο κύκλο της χημειοθεραπείας. Η ομάδα που έλαβε το συνδυασμό TAC είχε ουδετεροπενία (76%) έναντι 22% αυτών που έλαβαν FAC και ακόμη είχαν ποσοστό 26% εμπύρετου ουδετεροπενίας έναντι καμίας στην ομάδα του FAC. Σε μια παρακολούθηση 3 ετών υπήρξε καλυτέρευση του ελεύθερου νόσου διαστήματος 88% έναντι 76% υπέρ του συνδυασμού TAC, ενώ η συνολική επιβίωση ήταν 97% και 83%. Καταληκτικά, οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο συνδυασμός TAC είναι καλύτερος από τη χημειοθεραπεία με FAC, ανεξαρτήτως της κατάστασης των υποδοχέων.
Ταξάνες έναντι κλασσικών σχημάτων
Προκειμένου να αξιολογηθούν τα οφέλη από τη χορήγηση ταξανών στην adjuvant θεραπεία του καρκίνου του μαστού σε σχέση με τα κλασσικά σχήματα, σχεδιάστηκε μια ομαδοποιημένη ανάλυση μελετών φάσης ΙΙΙ από το τμήμα Ογκολογίας του Εθνικού Καρκινικού Ιδρύματος (Regina Elena) της Ιταλίας. Στην ανάλυση περιελήφθησαν εννιά μελέτες (15.598 ασθενείς), που σχεδιάστηκαν για να αξιολογήσουν πώς η πακλιταξέλη ή η ντοσιταξέλη βελτιώνουν την επιβίωση. Μια από τις εννιά μελέτες δεν ανέφερε αποτελέσματα συνολικής επιβίωσης. Σημαντικές διαφορές υπέρ των ταξανών φάνηκαν, αναφορικά με το ελεύθερο νόσου διάστημα, στο σύνολο των ασθενών και στον πληθυσμό ασθενών με θετικούς λεμφαδένες. Το απόλυτο όφελος υπέρ των ταξανών στο διάστημα ελεύθερο νόσου, καθώς και στη συνολική επιβίωση κυμάνθηκε από 3.3% έως 4.6% και από 2.0% έως 2.8% αντιστοίχως.
Δυο εβδομάδες έναντι 3 εβδομάδων
Οι ταξάνες πακλιταξέλη και ντοσιταξέλη έχουν φανεί να είναι αποτελεσματικές στη συμπληρωματική θεραπεία του καρκίνου του μαστού και επίσης, έχει δειχθεί ότι βελτιώνουν τα αποτελέσματα στη νόσο με θετικούς λεμφαδένες. Τόσο το ελεύθερο νόσου διάστημα όσο και η συνολική επιβίωση είναι μεγαλύτερα με το εντατικοποιημένο σχήμα δοξορουμπικίνης, πακλιταξέλης και κυκλοφωσφαμίδης χορηγούμενο κάθε δυο εβδομάδες μαζί με υποστηρικτική χορήγηση αυξητικών παραγόντων, συγκριτικά με το ίδιο σχήμα χορηγούμενο κάθε 3 εβδομάδες. Το διάστημα επιβίωσης χωρίς νόσο και η συνολική επιβίωση σε ασθενείς με νόσο με θετικούς λεμφαδένες είναι μεγαλύτερα με τη χορήγηση ντοσιταξέλης, δοξορουμπικίνης (αδριαμυκίνης) και κυκλοφωσφαμίδης (TAC) από ότι με τη χορήγηση fluorouracil, δοξορουμπικίνης και κυκλοφωσφαμίδης (FAC). Η εμπύρετος ουδετεροπενία είναι συχνή με το σχήμα TAC αλλά μπορεί να ελαχιστοποιηθεί με την υποστηρικτική χορήγηση αυξητικών παραγόντων. Με βάση λοιπόν τα παραπάνω δεδομένα,η εντατικοποιημένη θεραπεία και το σχήμα TAC είναι οι τρέχουσες θεραπείες εκλογής σε ασθενείς με θετικούς λεμφαδένες.
TAC ως συμπληρωματική χημειοθεραπεία σε καρκίνο μαστού με θετικούς μασχαλιαίους αδένες
Η τριπλέτα ντοσιταξέλη, δοξορουμπικίνη και κυκλοφωσφαμίδη (TAC) έχει ξεπροβάλλει σαν εναλλακτική χημειοθεραπευτική επιλογή για την συμπληρωματική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού σε ασθενείς με θετικούς λεμφαδένες. Με βάση τα προσφάτως αναφερόμενα στοιχεία τριών ετών από την Διεθνή Ερευνητική Ομάδα Καρκίνου του Μαστού (BCIRG) 001, το ελεύθερο νόσου διάστημα ήταν σημαντικά μεγαλύτερο σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε συμπληρωματική χημειοθεραπεία με TAC σε σύγκριση με εκείνους στους οποίους χορηγήθηκε το κατεστημένο σχήμα 5-φθοριουρακίλη, δοξορουμπικίνη και κυκλοφωσφαμίδη (FAC). Το σχήμα TAC μείωσε τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου σε ασθενείς με θετικούς, αλλά και αρνητικούς οιστρογονικούς υποδοχείς. Ενώ η συνολική επιβίωση δεν ήταν σημαντικά διαφορετική μεταξύ των δυο ομάδων, το σχήμα TAC οδήγησε σε σημαντική μείωση της θνησιμότητας στην υποομάδα των ασθενών με ένα έως τρεις θετικούς μασχαλιαίους λεμφαδένες. Συνολικά, αυτά τα ενδιάμεσα αποτελέσματα από τη BCIRG 001 σε συνδυασμό με εκείνα από την Ομάδα Καρκίνου και Λευχαιμίας Β-9344 και το Εθνικό Χειρουργικό Επικουρικό Πρόγραμμα για το Μαστό και το Έντερο (NSABP) Β-28 (μελέτες φάσης ΙΙΙ επακόλουθης adjuvant χημειοθεραπείας με δοξορουμπικίνη και κυκλοφωσφαμίδη ακολουθούμενη από πακλιταξέλη), προτείνουν ότι οι ταξάνες είναι ένα πολύτιμο συστατικό της adjuvant χημειοθεραπείας για ασθενείς με θετικούς λεμφαδένες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με θετικούς οιστρογονικούς υποδοχείς και/ή εκτεταμένη λεμφαδενική συμμετοχή συγκεντρωτικά στοιχεία στο πεδίο της neoadjuvant θεραπείας προσφέρουν περαιτέρω υποστήριξη στην άποψη ότι οι ταξάνες παρέχουν κλινικώς σημαντικά οφέλη στην αντιμετώπιση του πρώιμου καρκίνου του μαστού. Τέτοιες εν εξελίξει μελέτες, όπως η NSABP Β-30 είναι καθοριστικής σχετικής αξίας της έναντι της σύγχρονης adjuvant χημειοθεραπείας με ταξάνη-ανθρακυκλίνη σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού με θετικούς λεμφαδένες.
Ρόλος της Πακλιταξέλης στην Συμπληρωματική Χημειοθεραπεία
Τυχαιοποιημένες μελέτες έχουν δείξει το ρόλο της πακλιταξέλης στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία. Στην Ομάδα Καρκίνου και Λευχαιμίας Β-9344 που μελέτησε τη χρήση δοξορουμπικίνης και κυκλοφωσφαμίδης με ή χωρίς τη χρήση πακλιταξέλης, η αρχική ανάλυση απέδειξε μείωση κατά 22% του σχετικού κινδύνου υποτροπής και κατά 26% του σχετικού κινδύνου θανάτου στην ομάδα που έλαβε πακλιταξέλη. Η Διεθνής Ερευνητική Ομάδα Καρκίνου του Μαστού (BCIRG)001 συνέκρινε το συνδυασμό ντοσιταξέλη/δοξορουμπικίνη/κυκλοφωσφαμίδη με τον 5-fluorouracil/ δοξορουμπικίνη/κυκλοφωσφαμίδη. Αυτή η μελέτη απέδειξε μια μείωση στο σχετικό κίνδυνο υποτροπής της τάξης του 32% για την ομάδα που έλαβε ντοσιταξέλη/δοξορουμπικίνη/κυκλοφωσφαμίδη.
Αποτελέσματα Κλινικών Μελετών
Οι κλινικές μελέτες των συνεργαζόμενων ομάδων (μελέτες CALGB 9344, NSABP-B28, BCIRG 001, PACS01 και CALGB 9741) απέδειξαν ότι οι ταξάνες στην adjuvant χημειοθεραπεία βελτιώνουν τόσο το διάστημα ελεύθερο νόσου, όσο και τη συνολική επιβίωση (μελέτες CALGB 9344, BCIRG 001, και PACS01). Παρόλα αυτά, το ερώτημα παραμένει στην Ευρώπη. Λιγότεροι από το 50% των ειδικών που παρευρέθησαν στο Συνέδρειο του St. Gallen συνέστησαν τη χρήση των ταξανών στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία. Οι λόγοι για αυτό κυρίως σχετίζονταν με το γεγονός ότι οι ομάδες σύγκρισης (AC, FAC και FEC 100) θεωρούνται από μερικές Ευρωπαϊκές ομάδες ότι είναι λιγότερο αποτελεσματικές σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές σταθερές (χημειοθεραπεία CMF και Epirubicin-CMF).
Πολλά ερωτηματικά παραμένουν αναπάντητα, όπως το εάν η χρήση των ταξανών θα πρέπει να είναι ταυτόχρονη με το υπόλοιπο σχήμα ή να επακολουθεί αυτού, και ποιος πληθυσμός θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτή τη θεραπεία: οι ασθενείς με όγκο αρνητικό σε ορμονικούς υποδοχείς ή/και ασθενείς με όγκους θετικούς στον υποδοχέα HER-2.
Ο πρωτεύων στόχος του Εθνικού Χειρουργικού Adjuvant Προγράμματος για το Μαστό και το Έντερο (NSABP) Β-28 ήταν να καθορίσει αν τέσσερις κύκλοι συμπληρωματικής πακλιταξέλης (PTX) μετά από τέσσερις κύκλους συμπληρωματικής δοξορουμπικίνης/κυκλοφωσφαμίδης (AC) θα αυξήσουν την επιβίωση χωρίς νόσο και τη συνολική επιβίωση σε σύγκριση με τέσσερις κύκλους AC μόνο, σε ασθενείς με χειρουργήσιμο καρκίνο του μαστού κατόπιν της εκτομής και με θετικούς ιστολογικώς μασχαλιαίους λεμφαδένες. Τυχαιοποιήθηκαν 3060 ασθενείς (AC, 1529; AC ακολουθούμενου από PTX, 1531). Η παρακολούθηση έγινε για 64.6 μήνες κατά μέσο όρο.
Φάνηκε ότι η προσθήκη PTX σε AC μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο για συμβάν στο διάστημα ελεύθερο νόσου κατά 17%. Η πενταετής επιβίωση ήταν 76% ± 2% για ασθενείς τυχαιοποιημένους σε AC ακολουθούμενο από PTX σε σύγκριση με 72% για τυχαιοποιημένους σε AC. Η βελτίωση στη συνολική επιβίωση ήταν μικρή και όχι στατιστικώς σημαντική. Η συνολική επιβίωση ήταν 85% ± 2% και για τις δυο ομάδες.
Φάνηκε ότι η προσθήκη PTX σε AC μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο για συμβάν στο διάστημα ελεύθερο νόσου κατά 17%. Η πενταετής επιβίωση ήταν 76% ± 2% για ασθενείς τυχαιοποιημένους σε AC ακολουθούμενο από PTX σε σύγκριση με 72% για τυχαιοποιημένους σε AC. Η βελτίωση στη συνολική επιβίωση ήταν μικρή και όχι στατιστικώς σημαντική. Η συνολική επιβίωση ήταν 85% ± 2% και για τις δυο ομάδες.
Οι Ταξάνες στη συμπληρωματική χημειοθεραπεία καρκίνου μαστού
Τρεις τυχαιοποιημένες μελέτες συμπληρωματικής χορήγησης πακλιταξέλης έχουν διεκπεραιωθεί.
Στην CALGB 9344 αξιολογήθηκαν τα αποτελέσματα 4 κύκλων συνεχώς αυξανόμενης δόσης δοξορουβικίνης με σταθερή δόση κυκλοφωσφαμίδης με ή χωρίς την επακόλουθη χορήγηση πακλιταξέλης σε 3170 γυναίκες με πρωτοπαθή καρκίνο μαστού με θετικούς λεμφαδένες. Μετά από παρακολούθηση 52 μηνών, σημειώθηκαν σημαντικές μεταβολές σε σύγκριση με προηγούμενες αναλύσεις στους 21 και 30 μήνες παρακολούθησης. Συγκεκριμένα, η προσθήκη επακόλουθης συμπληρωματικής χημειοθεραπείας με πακλιταξέλη στο αρχικό σχήμα βελτίωσε σημαντικά το ελεύθερο νόσου διάστημα αλλά όχι τη συνολική επιβίωση. Τα ποσοστά επιβίωσης για το ελεύθερο νόσου διάστημα για ασθενείς που έλαβαν πακλιταξέλη σε σύγκριση με εκείνες που δεν έλαβαν σε 48 μήνες παρακολούθησης ήταν αντιστοίχως 73% και 70%. Τα ποσοστά συνολικής επιβίωσης για τις δυο ομάδες στους 48 μήνες παρακολούθησης ήταν 84% και 81% αντιστοίχως.
Σε μια άλλη μελέτη (NSABP) όπου συγκρίθηκαν θεραπευτικά σχήματα με 4 κύκλους AC (αδριαμυκίνης, κυκλοφωσφαμίδης) με ή χωρίς 4 κύκλους επακόλουθης χορήγησης πακλιταξέλης σε 3060 ασθενείς με καρκίνο του μαστού με θετικούς λεμφαδένες δεν προέκυψε κάποιο πλεονέκτημα από την προσθήκη επακόλουθης χορήγησης πακλιταξέλης στα ποσοστά επιβίωσης χωρίς νόσο (81% έναντι 81%) ή στα ποσοστά συνολικής επιβίωσης (90% έναντι 92%).
Μια τρίτη μελέτη που συνέκρινε 8 κύκλους FAC με 4 κύκλους πακλιταξέλης ακολουθούμενους από 4 κύκλους FAC, επίσης, δεν ανέδειξε σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων ασθενών όσον αφορά τα ποσοστά 4-ετούς επιβίωσης χωρίς νόσο (81% έναντι 85%). Συγκρίνοντας τους πληθυσμούς ασθενών μεταξύ των δυο πρώτων μελετών το πλεονέκτημα της χορήγησης πακλιταξέλης ως προς το διάστημα ελεύθερο νόσου φαίνεται μεγαλύτερο σε ασθενείς με όγκους αρνητικούς σε υποδοχείς οιστρογόνων. Παρόλα αυτά, η διαφορά αυτή φτάνει στατιστική σημαντικότητα μόνο στην πρώτη μελέτη.
Σε μια άλλη μελέτη (NSABP) όπου συγκρίθηκαν θεραπευτικά σχήματα με 4 κύκλους AC (αδριαμυκίνης, κυκλοφωσφαμίδης) με ή χωρίς 4 κύκλους επακόλουθης χορήγησης πακλιταξέλης σε 3060 ασθενείς με καρκίνο του μαστού με θετικούς λεμφαδένες δεν προέκυψε κάποιο πλεονέκτημα από την προσθήκη επακόλουθης χορήγησης πακλιταξέλης στα ποσοστά επιβίωσης χωρίς νόσο (81% έναντι 81%) ή στα ποσοστά συνολικής επιβίωσης (90% έναντι 92%).
Μια τρίτη μελέτη που συνέκρινε 8 κύκλους FAC με 4 κύκλους πακλιταξέλης ακολουθούμενους από 4 κύκλους FAC, επίσης, δεν ανέδειξε σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων ασθενών όσον αφορά τα ποσοστά 4-ετούς επιβίωσης χωρίς νόσο (81% έναντι 85%). Συγκρίνοντας τους πληθυσμούς ασθενών μεταξύ των δυο πρώτων μελετών το πλεονέκτημα της χορήγησης πακλιταξέλης ως προς το διάστημα ελεύθερο νόσου φαίνεται μεγαλύτερο σε ασθενείς με όγκους αρνητικούς σε υποδοχείς οιστρογόνων. Παρόλα αυτά, η διαφορά αυτή φτάνει στατιστική σημαντικότητα μόνο στην πρώτη μελέτη.
Πακλιταξέλη έναντι δοσιταξέλης
Η μελέτη ECOG 1199 ήταν μια τυχαιοποιημένη 2×2 μελέτη που συνέκρινε θεραπευτικά σχήματα με AC ακολουθούμενα είτε από πακλιταξέλη είτε από ντοσιταξέλη, χορηγούμενα εβδομαδιαίως ή κάθε 3 εβδομάδες. Η μελέτη περιλάμβανε περίπου 5000 γυναίκες και τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν μετά από παρακολούθηση 4 ετών περίπου. Η μέση ηλικία στον πληθυσμό των ασθενών ήταν 51 έτη, 12% είχαν λεμφαδένες αρνητικούς για κακοήθεια, και το 70% των όγκων ήταν θετικοί για οιστρογονικούς υποδοχείς. Οι συγκρίσεις των πρώτων μελετών απέδειξαν ισοτιμία: ούτε η πακλιταξέλη ούτε η ντοσιταξέλη εμφάνισαν ανωτερότητα αναφορικά με το ελεύθερο νόσου διάστημα, ούτε φάνηκε ότι η εβδομαδιαία θεραπεία είχε διαφορές από τη θεραπεία κάθε 3 εβδομάδες. Από την άλλη μεριά, υπήρχαν ξεκάθαρες διαφορές στη δυνατότητα εφαρμογής των θεραπευτικών σχημάτων. Το σχήμα με την εβδομαδιαία ντοσιταξέλη ήταν το λιγότερο εύκολα εφαρμόσιμο, ενώ το σχήμα με την ντοσιταξέλη κάθε 3 εβδομάδες παρουσίασε τη μεγαλύτερη μυελοτοξικότητα.
Η ανάλυση του αριθμού των υποτροπών και των καμπυλών επιβίωσης αναδεικνύει ότι το εβδομαδιαίο σχήμα πακλιταξέλης και το σχήμα με ντοσιταξέλη κάθε 3 εβδομάδες σχετίζονταν με τα καλύτερα κλινικά αποτελέσματα αναφορικά με το διάστημα επιβίωσης χωρίς νόσο.
Επειδή το AC δινόταν κάθε 3 εβδομάδες στη μελέτη Ε1199, είναι αδύνατο να προκύψει σύγκριση των σχημάτων AC → πακλιταξέλη εβδομαδιαίως ή AC → ντοσιταξέλη κάθε 3 εβδομάδες με το ευραίως χορηγούμενο σχήμα AC → πακλιταξέλη κάθε δεύτερη εβδομάδα, σε εντατικοποιημένο σχήμα. Μια ενημέρωση της μελέτης GALGB9741, που καθόρισε το σχήμα χορήγησης AC → πακλιταξέλη κάθε 2 εβδομάδες παρουσιάστηκε. Η ενημερωμένη ανάλυση με παρακολούθηση 6.5 ετών κατά μέσο όρο, συνέχισε να καταδεικνύει υπεροχή του χορηγούμενου κάθε 2 εβδομάδες σχήματος σε σχέση με το χορηγούμενο κάθε 3 εβδομάδες σχήμα AC → πακλιταξέλη αναφορικά με το διάστημα επιβίωσης χωρίς νόσο και με τη συνολική επιβίωση. Περαιτέρω αναλύσεις προτείνουν ότι η μεγαλύτερη διαφορά στο εντατικοποιημένο σχήμα φαίνεται στις ασθενείς με όγκους αρνητικούς για οιστρογονικούς υποδοχείς.
Τελικώς, η απόδειξη για τη χρήση ταξανών στην adjuvant θεραπεία του καρκίνου του μαστού επανενισχύθηκε από τα αποτελέσματα της μελέτης GEICAM 9906. Στη μελέτη αυτή ασθενείς με καρκίνο του μαστού και θετικό λεμφαδένα τυχαιοποιήθηκαν για χορήγηση FEC×6 ή FEC×4 κύκλους ακολουθούμενοι από 8 εβδομάδες θεραπείας με πακλιταξέλη (όλοι οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία για το ίδιο χρονικό διάστημα περίπου, δηλαδή 18 και 20 εβδομάδες αντιστοίχως).
Επειδή το AC δινόταν κάθε 3 εβδομάδες στη μελέτη Ε1199, είναι αδύνατο να προκύψει σύγκριση των σχημάτων AC → πακλιταξέλη εβδομαδιαίως ή AC → ντοσιταξέλη κάθε 3 εβδομάδες με το ευραίως χορηγούμενο σχήμα AC → πακλιταξέλη κάθε δεύτερη εβδομάδα, σε εντατικοποιημένο σχήμα. Μια ενημέρωση της μελέτης GALGB9741, που καθόρισε το σχήμα χορήγησης AC → πακλιταξέλη κάθε 2 εβδομάδες παρουσιάστηκε. Η ενημερωμένη ανάλυση με παρακολούθηση 6.5 ετών κατά μέσο όρο, συνέχισε να καταδεικνύει υπεροχή του χορηγούμενου κάθε 2 εβδομάδες σχήματος σε σχέση με το χορηγούμενο κάθε 3 εβδομάδες σχήμα AC → πακλιταξέλη αναφορικά με το διάστημα επιβίωσης χωρίς νόσο και με τη συνολική επιβίωση. Περαιτέρω αναλύσεις προτείνουν ότι η μεγαλύτερη διαφορά στο εντατικοποιημένο σχήμα φαίνεται στις ασθενείς με όγκους αρνητικούς για οιστρογονικούς υποδοχείς.
Τελικώς, η απόδειξη για τη χρήση ταξανών στην adjuvant θεραπεία του καρκίνου του μαστού επανενισχύθηκε από τα αποτελέσματα της μελέτης GEICAM 9906. Στη μελέτη αυτή ασθενείς με καρκίνο του μαστού και θετικό λεμφαδένα τυχαιοποιήθηκαν για χορήγηση FEC×6 ή FEC×4 κύκλους ακολουθούμενοι από 8 εβδομάδες θεραπείας με πακλιταξέλη (όλοι οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία για το ίδιο χρονικό διάστημα περίπου, δηλαδή 18 και 20 εβδομάδες αντιστοίχως).
Συμπερασματικά
Οι ταξάνες (ντοσιταξέλη και πακλιταξέλη) εξετάζονται σε μεγάλες τυχαιοποιημένες μελέτες σε σύνολο 56.000 γυναικών. 22.000 έλαβαν πακλιταξέλη και 34.000 έλαβαν ντοσιταξέλη και ένα σκέλος δεν έλαβε ταξάνη.
Αποτελέσματα από 4 τυχαιοποιημένες μελέτες με συμπληρωματική χημειοθεραπεία με πακλιταξέλη και δυο με ντοσιταξέλη έγιναν.
Μια μελέτη με πακλιταξέλη έδειξε υπεροχή στατιστικά σημαντική στο ελεύθερο νόσου διάστημα και στη συνολική επιβίωση ενώ μια άλλη μελέτη έδειξε υπεροχή της εντατικοποιημένης χημειοθεραπείας.
Η χημειοθεραπεία με TAC (taxotere-αδριαμυκίνη-κυκλοφωσφαμίδη) βελτιώνει το ελεύθερο νόσου διάστημα και έχει μια τάση να βελτιώνει και τη συνολική επιβίωση.
Η γνώμη του EMEDI... Απαιτούνται νέες θεραπείες... Με σεβασμό στην ποιότητα ζωής...
Βιβλιογραφία
1. Nabholtz JM, Vannetzel JM, Llory JF et al: Advances in the use of taxanes in the adjuvant therapy of breast cancer. Clin Breast Cancer 2003, 4(3): 187-92.
2. Boer K, Lang I, Juhos E et al: Adjuvant therapy of breast cancer with docetaxel-containing combination (TAC). Pathol Oncol Res 2003; 9(3): 166-9.
3. Bria E, Nistrco C, Cuppone F et al: Benefit of taxanes as adjuvant chemotherapy for early breast cancer: pooled analysis of 15.500 patients. Cancer 2006; 106(11): 2337-44.
4. Perez E, Muss HB: Optimizing adjuvant chemotherapy in early-stage breast cancer. Oncology (Williston Park). 2005; 19(14): 1759-67, discussion 1768, 1772-4, 1777-8.
5. Perez EA: Adjuvant therapy approaches to breast cancer: should taxanes be incorporated? Current Oncology Rep 2003; 5(1): 66-71.
6. Davidson NE: Oncology US Cooperative Group trials using taxanes in the adjuvant setting. Clin Breast Cancer 2002; 3 Suppl. 2: S3-8.
7. Campone M, Fumoleau P, Bourbouloux E et al: Taxanes in adjuvant breast cancer setting: which standard in Europe? Crit Rev Oncol Hematol 2005; 55(3): 167-75.
8. Mamounas EP, Bryant J, Lembersky B et al: Paclitaxel after doxorubicin plus cyclophosphamide as adjuvant chemotherapy for node-positive breast cancer: results from NSABP B-28. J Clin Oncol 2005; 23(16): 3686-96, Epub 2005 May 16.
9. Piccart M: The role of taxanes in the adjuvant treatment of early stage breast cancer. Breast Cancer Res Treat 2003; 79 Suppl 1: S25-34.
2. Boer K, Lang I, Juhos E et al: Adjuvant therapy of breast cancer with docetaxel-containing combination (TAC). Pathol Oncol Res 2003; 9(3): 166-9.
3. Bria E, Nistrco C, Cuppone F et al: Benefit of taxanes as adjuvant chemotherapy for early breast cancer: pooled analysis of 15.500 patients. Cancer 2006; 106(11): 2337-44.
4. Perez E, Muss HB: Optimizing adjuvant chemotherapy in early-stage breast cancer. Oncology (Williston Park). 2005; 19(14): 1759-67, discussion 1768, 1772-4, 1777-8.
5. Perez EA: Adjuvant therapy approaches to breast cancer: should taxanes be incorporated? Current Oncology Rep 2003; 5(1): 66-71.
6. Davidson NE: Oncology US Cooperative Group trials using taxanes in the adjuvant setting. Clin Breast Cancer 2002; 3 Suppl. 2: S3-8.
7. Campone M, Fumoleau P, Bourbouloux E et al: Taxanes in adjuvant breast cancer setting: which standard in Europe? Crit Rev Oncol Hematol 2005; 55(3): 167-75.
8. Mamounas EP, Bryant J, Lembersky B et al: Paclitaxel after doxorubicin plus cyclophosphamide as adjuvant chemotherapy for node-positive breast cancer: results from NSABP B-28. J Clin Oncol 2005; 23(16): 3686-96, Epub 2005 May 16.
9. Piccart M: The role of taxanes in the adjuvant treatment of early stage breast cancer. Breast Cancer Res Treat 2003; 79 Suppl 1: S25-34.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου