Αρχική

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ενδομυϊκή ένεση




Τεχνική της ενδομυϊκής ένεσης

Στην Ενδομυϊκή ένεση χρησιμοποιείται μακριά βελόνα 21G/0,8. Σε κανονικό σωματικό βάρος το μήκος της βελόνας το λιγότερο μπορεί να είναι 4 εκ. και  σε υπέρβαρα άτομα 7 εκ.
Είναι η ένεση που είναι πιο επικίνδυνη για λοίμωξη (απόστημα), γι' αυτό απαιτείται προσεκτική αντισηψία του δέρματος, κατηγορίας ΙΙ με αντισηπτική ουσία και αποστειρωμένη γάζα, εκ νέου επάλειψη με αντισηπτικό μετά από 30 δευτερόλεπτα και καθαρισμός του δέρματος με αποστειρωμένη γάζα στο τέλος.
Η μέγιστη ποσότητα υγρού που μπορεί να χορηγηθεί ενδομυϊκά είναι τα 5 ml.
Τεχνικές ενδομυϊκών ενέσεων

1. Προσθιογλουτιαία ένεση (κατά v. Hochsletter)
Ο άρρωστος για καλή μυϊκή χαλάρωση τοποθετείται πλάγια.
Δεξιά
Ο δείκτης τοποθετείται στην πρόσθια άνω λαγόνιο άκανθα και ο μέσος στην λαγόνια ακρολοφία.
Αριστερά
Ο δείκτης τοποθετείται στην λαγόνια ακρολοφία και ο μέσος στην πρόσθια άνω λαγόνιο άκανθα.
Στο τρίγωνο που δημιουργείται εισάγεται η βελόνα κάθετα, 2-3 εκ βαθιά.
Προσοχή! Αν δεν γίνει σωστά η τεχνική υπάρχει κίνδυνος τρώσης των μεγάλων αγγείων και του ισχιακού νεύρου.

2. Ένεση στον μηρό
Γίνεται στο μέσο πρόσθιο 1/3 της έξω μοίρας του τετρακέφαλου.
Η ένεση κατευθύνεται κάθετα προς το μηριαίο.
Προσοχή! Το άκρο δεν πρέπει να βρίσκεται σε εξωτερική στροφή γιατί υπάρχει κίνδυνος τρώσης αγγείων.

3.Ένεση στο βραχίονα
Η ένεση γίνεται κάθετα προς τον βραχίονα, μέσα στο δελτοειδή μυ.
Προσοχή! Ο βραχίονας δεν πρέπει να γυρίσει, γιατί υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού αγγείων και νεύρων.

4. Ένεση στον αριστερό ή δεξιό γλουτό.
Σχηματίζεται ένας σταυρός σε κάθε γλουτό και η ένεση γίνεται στο άνω και έξω τεταρτημόριο.
Η ένεση γίνεται κάθετα.
Προσοχή! Αν γίνει σε άλλο τεταρτημόριο υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού αγγείων και νεύρων.
Πάντα πριν χορηγηθεί το φάρμακο με την ένεση γίνεται μικρή αναρρόφηση για έλεγχο τυχόν τρώσης αγγείου.
emedi medical techniques

Ενδομητρίωση


Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία ενδομήτριο αναπτύσσεται σε περιοχές έξω από τη μήτρα

Ενδομήτριο αναπτύσσεται, δηλαδή, στα όργανα της κοιλιάς και της λεκάνης. Στις περιοχές αυτές αναπτύσσονται εστίες ή οζίδια ή κύστεις.
Η ενδομητρίωση, ICD-10 N80, εμφανίζεται τις περισσότερες φορές:
•           Στις ωοθήκες και ονομάζεται ενδομητρίωμα ή σοκολατοειδής κύστη
•           Πίσω από τη μήτρα
•           Επάνω στους συνδέσμους της μήτρας
•           Στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, στον κόλπο
•           Στο περιτόναιο
•           Επίσης, σπανίως στα τοιχώματα της κοιλιάς μετά από καισαρική τομή ή χειρουργείο

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν:
* Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου.
* Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη.
* Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή.
* Γαστρεντερικά προβλήματα (διάρροια, δυσκοιλιότητα, «φούσκωμα» ειδικά κατά τη διάρκεια της περιόδου.
* Μικρές αιμορραγίες ανάμεσα στις περιόδους.
* Υπογονιμότητα.


Πώς  γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης
Ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει, με σιγουριά, την ενδομητρίωση με τη λαπαροσκόπηση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας εισάγεται ένα μικρό, λεπτό λαπαροσκόπιο που μεταδίδει φως, μέσω μιας μικρής τομής που γίνεται στην κοιλιά, συνήθως στον ομφαλό για να μη φαίνεται η τομή. Πριν από την εισαγωγή του λαπαροσκοπίου, η κοιλιά γεμίζει με διοξείδιο του άνθρακα ή πρωτοξείδιο του αζώτου για να βοηθήσει στο διαχωρισμό των εντέρων από τα πυελικά όργανα. Έτσι, οι επιφάνειες των οργάνων φαίνονται καθαρότερα και ο γιατρός μπορεί να ελέγξει το μέγεθος του προβλήματος. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει επίσης στο γιατρό να αποκλείσει άλλες παθήσεις με τα ίδια συμπτώματα, όπως ο καρκίνος των ωοθηκών.


Θεραπεία ενδομητρίωσης
  • Σε μερικές περιπτώσεις η ενδομητρίωση δεν αναγνωρίζεται εύκολα και η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με βιοψία (αφαίρεση μικρού τεμαχίου ιστού για μικροσκοπική εξέταση στο εργαστήριο), συνήθως κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης.
  • Άλλες χρήσιμες εξετάσεις για να διαπιστωθεί η έκταση της νόσου και να παρακολουθείται η πορεία της είναι το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία (CT) η μαγνητική τομογραφία (MRI), καθώς και ορισμένες εξετάσεις του αίματος για την ανίχνευση δεικτών της ενδομητρίωσης (π.χ. Ca-125).
Η Αμερικάνικη Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής έχει καθιερώσει κριτήρια για την ταξινόμηση της ενδομητρίωσης, ανάλογα με το πού εντοπίζεται ο ενδομήτριος ιστός, αν αυτός βρίσκεται στην επιφάνεια ενός οργάνου ή κάτω από αυτήν και αν έχουν σχηματιστεί λεπτές ή πυκνές συμφύσεις. Συνεκτιμώντας όλους αυτούς τους παράγοντες, η νόσος χαρακτηρίζεται ελαφρά, μέτρια ή βαριά.
Σταδιοποίηση ενδομητρίωσης
Πιθανές θέσεις της ενδομητρίωσης
Χειρουργικά, η ενδομητρίωση μπορεί να είναι στάδιο I-IV.
Η διαδικασία είναι ένα πολύπλοκο σύστημα που αξιολογεί βλάβες και συμφύσεις στα όργανα της πυέλου, αλλά δεν αξιολογεί τον πόνο.
Μία ασθενής με ενδομητρίωση σταδίου Ι μπορεί να έχει μικρή νόσο και έντονο πόνο, ενώ μια ασθενής με ενδομητρίωση σταδίου IV μπορεί να έχει σοβαρή ασθένεια και όχι πόνο.
Στάδιο Ι (ελάχιστη)
Μόνο επιφανειακές αλλοιώσεις και πιθανώς μερικές συμφύσεις
Στάδιο ΙΙ (ήπια)
Επιπλέον, ορισμένες βαθιές βλάβες είναι παρούσες
Φάση ΙΙΙ (Μέτρια)
Όπως παραπάνω, συν την παρουσία εστιών στις ωοθήκες και περισσότερες συμφύσεις
Στάδιο IV (Σοβαρή)
Όπως και παραπάνω, συν μεγάλες εστίες και εκτεταμένες συμφύσεις.
Οι εστίες στις ωοθήκες μεγέθους (περίπου 2 εκατοστά +) πρέπει να αφαιρεθούν χειρουργικά,  γιατί η ορμονική θεραπεία από μόνη της δεν θα τις αφαιρέσει και μπορεί να προκαλέσουν οξύ πόνο από τη ρήξη μιας κύστης και εσωτερική αιμορραγία.
Οι εστίες ενδομητρίωσης μπορεί να θεωρηθούν  μερικές φορές λανθασμένα ως κύστεις των ωοθηκών.


Θεραπεία
Η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική, χειρουργική ή συνδυασμός τους.
Γενικά ισχύει η βασική αρχή, κατά την οποία σε ασθενή με πρόβλημα γονιμότητας και ελαφρά ενδομητρίωση κατά τη λαπαροσκόπηση γίνεται θεραπεία των ενδομητριακών εστιών και των συμφύσεων, χωρίς άλλη συμπληρωματική θεραπεία.
Ασθενής με μέτρια ή βαριά ενδομητρίωση, εκτός της λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης θα υποβληθεί και σε φαρμακευτική αγωγή.
Σαν φαρμακευτική αγωγή μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα αντισυλληπτικά δισκία, η δαναζόλη, η γεστρινόνη και οι αγωνιστές του εκλυτικού παράγοντα των γοναδοτροπινών (Gn-RH ανάλογα).
Βιβλιογραφία
Παθολογία της γυναίκας,  Δ. Αραβαντινός, Εκδ. Παρισιάνος

Πολύποδες μήτρας



Ο πολύποδας μήτρας είναι ένας όγκος στο εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας


Η υπερανάπτυξη των κυττάρων που επενδύουν την μήτρα (ενδομήτριο) οδηγεί στο σχηματισμό του πολύποδα της  μήτρας, ICD-10 N84.0.
Αυτοί οι πολύποδες είναι συνήθως καλοήθεις, σπάνια μπορεί να είναι  καρκίνος και σπάνια μπορεί τελικά να μετατραπούν σε καρκίνο (προκαρκινικοί πολυπόδες).
Το μέγεθος ενός πολύποδα της μήτρας μπορεί να είναι από μερικά χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά κι έχουν άλλα μεγάλη βάση και άλλα ένα λεπτό μίσχο.
Μπορεί να υπάρχει ένας ή πολλοί πολύποδες στην  μήτρα. Αυτοί παραμένουν μέσα στη μήτρα, αλλά μερικές φορές, μπορεί να γλιστρήσουν μέσα από τον τράχηλο  μέσα στον κόλπο. Οι πολύποδες μήτρας πιο συχνά συμβαίνουν σε γυναίκες που διανύουν ή έχουν μόλις μπει  στην εμμηνόπαυση (περι-και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες), αν και οι νεότερες γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν πολύποδες, συχνά.


  Σημεία και συμπτώματα πολυπόδων της μήτρας:
-Ακανόνιστη έμμηνος ρύση
-Αιμορραγία μεταξύ έμμηνου ρύσης
-Υπερβολικό αίμα στην έμμηνο ρύση
-Κολπική αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση
-Υπογονιμότητα
Μερικές γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν μόνο ελαφρά αιμορραγία ή κηλίδες αίματος ή μπορεί ακόμη και να μην έχουν κανένα σύμπτωμα.
Συμπτώματα που ανησυχούν όταν μια γυναίκα έχει γνωστή πολυποδίαση ενδομητρίου:
-Κολπική αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση
-Αιμορραγία μεταξύ της έμμηνου ρύσης
-Ακανόνιστη έμμηνος ρύση
Αν και η ακριβής αιτία των πολύποδων της μήτρας είναι άγνωστη, ορμονικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν ένα ρόλο. Οι πολύποδες της μήτρας πολύποδες είναι  ευαίσθητοι στα οιστρογόνα, πράγμα  που σημαίνει ότι ανταποκρίνονται στα οιστρογόνα με τον ίδιο τρόπο που ανταποκρίνεται το ενδομήτριο.


Παράγοντες κινδύνου για την πολυποδίαση μήτρας
-Περί ή μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες
-Υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση)
-Παχυσαρκία
-Η λήψη Tamoxifen που είναι ένα θεραπευτικό φάρμακο για τον καρκίνο του μαστού


Πολύποδες και γονιμότητα
Οι πολύποδες μήτρας μπορεί να σχετίζονται με τη στειρότητα. Αν μία γυναίκα έχει πολύποδες μήτρας και υπογονιμότητα η αφαίρεση των πολυπόδων μπορεί να της επιτρέψει να μείνει έγκυος.
Οι πολύποδες της μήτρας μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), γι' αυτό αφαιρούνται πριν από την εμβρυομεταφορά.


Διάγνωση πολυποδίασης μήτρας
-Διακολπικό υπερηχογράφημα. Ένα λεπτό, ραβδί  τοποθετείται στον κόλπο και στέλνει ηχητικά κύματα και δημιουργεί μια εικόνα της μήτρας, συμπεριλαμβανομένου του ενδομητρίου. Μια μέθοδος, γνωστή ως υστεροϋπερηχογράφημα περιλαμβάνει την έγχυση αλατούχου διαλύματος στη μήτρα  μέσω ενός μικρού σωλήνα με σπείρωμα μέσω του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας. Το αλατούχο διάλυμα επεκτείνει την  κοιλότητα της μήτρας  και δίνει στο γιατρό μια σαφέστερη εικόνα του εσωτερικού της μήτρας.
-Υστεροσκόπηση. Στην υστεροσκόπηση, ο γιατρός  εισάγει ένα λεπτό, εύκαμπτο, φωτισμένο τηλεσκόπιο (υστεροσκόπιο) μέσω του κόλπου και του τραχήλου σας στη μήτρα. Η Υστεροσκόπηση επιτρέπει στο γιατρό να εξετάσει το εσωτερικό της μήτρας και αφαιρέσει τυχόν πολύποδες που βρέθηκαν. Αυτό εξαλείφει την ανάγκη για μια διαδικασία παρακολούθησης.
-Απόξεση. Κατά τη διάρκεια της απόξεσης, ο γιατρός  χρησιμοποιεί ένα μακρύ μεταλλικό όργανο με μια θηλιά στο τέλος για να ξύσει τα εσωτερικά τοιχώματα της μήτρας. Αυτό μπορεί να γίνει για να συλλέξει ένα δείγμα για εργαστηριακές δοκιμές ή να αφαιρέσει ένα πολύποδα. Ο γιατρός μπορεί να εκτελέσει απόξεση με τη βοήθεια ενός υστεροσκοπίου.
Οι περισσότεροι πολύποδες της μήτρας είναι καλοήθεις. Ωστόσο, ορισμένες προκαρκινικές αλλοιώσεις της μήτρας (υπερπλασία του ενδομητρίου) ή καρκίνος της μήτρας (καρκίνος ενδομητρίου) εμφανίζεται ως πολύποδας μήτρας. Γι' αυτό, σε αφαίρεση γίνεται ιστολογική εξέταση.


Θεραπεία πολυποδίασης

  • Προσεκτική αναμονή. Μικροί πολύποδες χωρίς συμπτώματα (ασυμπτωματικοί) μπορεί να εξαφανιστούν μόνοι τους. Η θεραπεία δεν είναι απαραίτητη, εκτός αν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για καρκίνο του ενδομητρίου.

  • Φαρμακευτική αγωγή. Ορισμένα ορμονικά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των προγεστινών και τα ανάλογα LHRH (βουσερελίνη, γοσερελίνη, λευπρορελίνη, τριπτορελίνη) που είναι πεπτίδια, έχουν ανάλογη δράση με τη φυσική υποθαλαμική διεγερτική ορμόνη των γοναδοτροπινών (LHRH). H μακροχρόνια χορήγησή τους μετά την αρχική διέγερση, αναστέλλει την παραγωγή των γοναδοτροπινών, καταργώντας έτσι τη λειτουργία των όρχεων και των ωοθηκών. Τα ανάλογα LHRH χορηγούνται κυρίως σε καρκίνο του προστάτη, του μαστού, σε ενδομητρίωση και ινομυώματα της μήτρας και σε πολυποδίαση ενδομητρίου. Τα ανάλογα LHRH μπορεί να συρρικνώσουν ένα πολύποδα μήτρας και να μειώσουν τα συμπτώματα.

  • Απόξεση. Η χειρουργική αφαίρεση με υστεροσκόπηση και βιοψία του πολύποδα. Εάν ένας πολύποδας της μήτρας περιέχει καρκινικά κύτταρα η ασθενής κάνει επιπρόσθετη θεραπεία.
Οι  πολύποδες της μήτρας μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να επανεμφανιστούν και να χρειαστούν πάλι θεραπεία. 
Βιβλιογραφία
1.         Kumar V, et al. Robbins and Cotran Pathologic Basis of Disease. 8th ed. Philadelphia, Pa.: Saunders Elsevier; 2010.
2.         Lee JH, et al. Postmenopausal endometrial bleeding. Ultrasound Clinics. 2012;7:123.
4.         Lentz GM, et al. Comprehensive Gynecology. 6th ed. Philadelphia, Pa.: Mosby Elsevier; 2012.
5.         Salim S, et al. Diagnosis and management of endometrial polyps: A critical review of the literature. The Journal of Minimally Invasive Gynecology. 2011;18:569.
6.         Pundir J, et al. Uterine cavity assessment prior to IVF. Women's Health. 2010;6:841.
7.         Harms RW (expert opinion). Mayo Clinic, Rochester, Minn. Aug. 27, 2012.
8.         http://www.mayoclinic.com

Ενδοκαρδίτιδα


Ενδοκαρδίτιδα παρουσιάζεται, όταν εισέρχονται μικρόβια στο αίμα και μεταφέρονται στην καρδιά 
Ενδοκαρδίτιδα, ICD-10 I33, ονομάζεται η φλεγμονή του ενδοκαρδίου, δηλαδή του εσωτερικού της καρδιάς και των βαλβίδων.
Οι μισές περιπτώσεις των ασθενών που παθαίνουν ενδοκαρδίτιδα μετά από αντικατάσταση των καρδιακών βαλβίδων συμβαίνουν πρώιμα μέσα σε 2 μήνες, μετά από την επέμβαση αντικατάστασης βαλβίδων.
Οι υπόλοιπες μισές μπορούν να συμβούν όψιμα, οποτεδήποτε ο ασθενής δεν παίρνει τα κατάλληλα μέτρα προφύλαξης.
Ενδοκαρδίτιδα παρουσιάζεται, όταν εισέρχονται μικρόβια στο αίμα, μεταφέρονται στην καρδιά και επικάθονται στις καρδιακές βαλβίδες ή σε τμήματα καρδιακού ιστού που παρουσιάζουν κάποια βλάβη.
Τα βακτήρια είναι το αίτιο στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως ο  S. aureus και ο  S.epidermidis, αλλά και οι μύκητες Candida  ή άλλοι μικροοργανισμοί μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνοι. Τα συνήθη μικρόβια που ανευρίσκονται είναι κοινά βακτήρια που ζουν στο στόμα, στην ανώτερη αναπνευστική οδό ή σε άλλα μέρη του σώματος.
Άλλοι τρόποι εισόδου των μικροβίων στον οργανισμό είναι:
•        Κοινές δραστηριότητες. Καθημερινές δραστηριότητες, όπως το βούρτσισμα των δοντιών ή το μάσημα τροφών μπορεί να επιτρέψουν σε βακτήρια να εισέλθουν στο αίμα, ειδικά αν τα δόντια και τα ούλα είναι σε κακή κατάσταση.
•        Λοιμώξεις ή άλλες παθολογικές καταστάσεις. Τα βακτήρια μπορεί να εξαπλωθούν από μια μολυσμένη περιοχή, π.χ. του δέρματος. Η ουλίτιδα, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ή οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, όπως ηελκώδης κολίτιδα, μπορεί επίσης να δώσουν την ευκαιρία στα βακτήρια να εισέλθουν στο αίμα.
•        Καθετήρες ή βελόνες. Τα βακτήρια μπορεί να εισέλθουν στο σώμα μέσω ενός καθετήρα, ενός λεπτού σωλήνα που χρησιμοποιούν μερικές φορές οι γιατροί για να κάνουν ενέσεις ή να αφαιρούν υγρό από το σώμα. Μολυσμένες βελόνες και σύριγγες αποτελούν κίνδυνο για τους ανθρώπους οι οποίοι χρησιμοποιούν ενδοφλέβια ναρκωτικά.
•        Ορισμένες οδοντιατρικές μικροεπεμβάσεις ή μικροεπεμβάσεις στην αναπνευστική οδό (π.χ. εξαγωγές δοντιών, βρογχοσκόπηση).
•        Το μανικιούρ και το πεντικιούρ, επίσης μπορεί να είναι αιτία ενδοκαρδίτιδας σε αυτούς τους ασθενείς.
Όταν ένας ασθενής έχει τεχνητές βαλβίδες και έχει συμπτώματα λοίμωξης πάντα πρέπει να υπάρχει η υποψία ενδοκαρδίτιδας.
Η ενδοκαρδίτιδα μπορεί να εισβάλει οξέως ή με υποξεία μορφή.

Τα συνήθη συμπτώματα της ενδοκαρδίτιδας είναι:
•        Πυρετός
•        Ρίγος
•        Εφίδρωση
•        Νέο φύσημα στην καρδιά ή αλλαγή φυσήματος που προϋπήρχε
•        Καταβολή
•        Πόνος στις αρθρώσεις και τους μυς
•        Δυσκολία στην αναπνοή και επίμονος βήχας
•        Απώλεια βάρους, ωχρότητα στο δέρμα
•        Ευαισθησία στην περιοχή του σπλήνα (αριστερό μέρος της κοιλιάς κάτω από τα πλευρά)
•        Αίμα στα ούρα και κόκκινες κηλίδες στο δέρμα ή κάτω από τα νύχια.
•        Bλάβες Janeway (ανώδυνες, αιμορραγικές, δερματικές βλάβες στις παλάμες και τα πέλματα)
•        Oζίδια του Osler (επώδυνες, υποδόριες βλάβες στις ράγες των δακτύλων),
•        Kηλίδες του Roth στον αμφιβληστροειδή
•        Pληκτροδακτυλία

Η διάγνωση της ενδοκαρδίτιδας θα γίνει με:
•        Εξετάσεις αίματος. Η πιο σημαντική εξέταση είναι η καλλιέργεια αίματος που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό βακτηρίων στο αίμα. Άλλες εξετάσεις είναι η γενική αίματος και η ταχύτητα καθίζησης και η CRP.
•        Ηχωκαρδιογράφημα καρδιάς. Η εξέταση αυτή ελέγχει προσεκτικά την καρδιά και τις καρδιακές βαλβίδες προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν μολυνθεί. Το διοισοφάγειο ηχωκαρδιογράφημα (μια συσκευή υπερήχων περνάει από το στόμα και στη συνέχεια από τον οισοφάγο) είναι μια πιο ειδική εξέταση, που ελέγχει ακόμη πιο σχολαστικά την καρδιά.

Θεραπεία ενδοκαρδίτιδας
Η ενδοκαρδίτιδα απαιτεί υψηλές δόσεις ενδοφλέβιων αντιβιοτικών στο νοσοκομείο, ανάλογα με το μικρόβιο που έχει βρεθεί στο αίμα. Μπορεί να χρειαστεί η χορήγηση αντιβιοτικών για δύο έως έξι εβδομάδες για να ελεγχθεί η λοίμωξη.
Εάν η λοίμωξη προκαλέσει σοβαρές βλάβες στις καρδιακές βαλβίδες ή δεν υποχωρεί ή υποτροπιάζει, είναι αναγκαία η χειρουργική επέμβαση για την αντικατάσταση της κατεστραμμένης βαλβίδας.
H θεραπεία της ενδοκαρδίτιδας πρέπει να είναι παρατεταμένη και βασίζεται στις καλλιέργειες αίματος και τις δοκιμασίες ευαισθησίας στα αντιβιοτικά.
Σε αρρώστους που δεν ανταποκρίνονται καλά, πρέπει να γίνεται αντικατάσταση βαλβίδων.
Επικίνδυνες για ενδοκαρδίτιδα είναι οι βαλβίδες που έχουν αποκτήσει ενδοθήλιο (Streptococcus).

Οι κυριότερες επιπλοκές της ενδοκαρδίτιδας είναι:
•        Εμβολικά επεισόδια (αποκόλληση τμήματος της βλάβης που προκαλεί η ενδοκαρδίτιδα, που κυκλοφορεί με το αίμα και τελικά προκαλεί απόφραξη σε άλλο σημείο του σώματος) στον εγκέφαλο, τους πνεύμονες, τους νεφρούς κ.τ.λ.
•        Καρδιακή ανεπάρκεια λόγω της καταστροφής των βαλβίδων. Αυτό σημαίνει ότι, λόγω της βλάβης που προκαλείται στις βαλβίδες, η καρδιά δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις ανάγκες του οργανισμού.

Πρόληψη ενδοκαρδίτιδας
Αν έχετε κάποιους από τους παράγοντες κινδύνου για ενδοκαρδίτιδα και αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου θα πρέπει να λαμβάνετε προληπτική αντιβιοτική αγωγή πριν από συγκεκριμένες επεμβάσεις, όπως οδοντιατρικές εργασίες, βρογχοσκόπηση ή μικροεπεμβάσεις σε μολυσμένο δέρμα ή όποτε εκτεθείτε σε οποιοδήποτε κίνδυνο για λοίμωξη...
Διαβάστε εδώ για την ενδοκαρδίτιδα και την πρόληψη με χημειοπροφύλαξη.
Βιβλιογραφία
Manual θεραπευτικής, Department of Medicine Washington University School of Medicine, Εκδ. Λίτσας

Ενδοδερμική ένεση


Μάθετε να κάνετε ενδοδερμικές ενέσεις
Στην Ενδοδερμική ένεση χρησιμοποιείται λεπτή βελόνα 25G/0,5.
Η ενδοδερμική ένεση χρησιμοποιείται για εμβολιασμούς, mantoux και τεστ αλλεργίας.
Τεχνική ενδοδερμικής ένεσης
Η λεπτή βελόνα εισάγεται στο δέρμα σε μικρή γωνία και δημιουργείται ο πομφός και το δέρμα φαίνεται λευκό.
Η μέγιστη ποσότητα υγρού που μπορεί να χορηγηθεί ενδομυϊκά είναι τα 0,1 ml.

Ενδείξεις βελονισμού




Εφαρμογές του βελονισμού σύμφωνα με τον ΠΟΥ

Περίπου 300 παθήσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με τον βελονισμό. Για 40 όμως από αυτές τα αποτελέσματα με την εφαρμογή του βελονισμού είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικά.
Ειδικότερα, μπορούμε να ταξινομήσουμε τις παθήσεις σε 3 μεγάλες κατηγορίες.
Στην πρώτη περιλαμβάνονται τα επώδυνα σύνδρομα, δηλαδή οι παθήσεις εκείνες στις οποίες ο πόνος είναι το προέχoν σύμπτωμα όπως:
-Κεφαλαλγίες
-Ημικρανίες
-Νευραλγία τριδύμου
-Οσφυαλγία - Ισχιαλγία
-Οστεοαρθρίτιδες (ώμου, αγκώνα, χειρός, γόνατος κ.λ.π)
-Επικονδυλίτιδα του αγκώνα
-Περιαρθρίτιδα του ώμου
-Αυχενικό σύνδρομο
-Επώδυνες μυϊκές συσπάσεις (κράμπες )
-Πλευροδυνίες
-Δυσμηνόρροια
Στην δεύτερη περιλαμβάνονται τα ψυχοσωματικά νοσήματα όπως: 
-Αϋπνία
-Εξάντληση
-Αγχώδεις εκδηλώσεις
-Γαστρίτιδα
-Δυσκοιλιότητα
-Κολίτιδες (Ελκώδης-Σπαστική)
-Σεξουαλικές διαταραχές
-Αλλεργική ρινίτιδα
-Βρογχικό άσθμα
-Έξεις (Παχυσαρκία-Κάπνισμα-Αλκοολισμός)
-Νυκτερινή ενούρηση
-Έκζεμα
-Έρπης Ζωστήρας 
Τέλος στην τρίτη κατηγορία υπάγονται οι παραλύσεις και οι παρέσεις όπως:
-η πάρεση του προσωπικού νεύρου και
-οι κινητικές διαταραχές των άνω και κάτω άκρων μετά από Α.Ε.Ε.
Στις περιπτώσεις αυτές μεγάλη είναι η συμβολή του ηλεκτροβελονισμού και φυσικά η έγκαιρη έναρξη της αγωγής.
Οι ενδείξεις του βελονισμού σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας είναι οι παρακάτω:
Αναπνευστικές παθήσεις
-Οξεία παραρρινοκολπίτιδα
-Αλλεργική ρινίτιδα
-Κοινό κρυολόγημα
-Οξεία βρογχίτιδα
-Βρογχικό άσθμα
Νευρολογικές παθήσεις
-Κεφαλαλγία-Ημικρανία
-Νευραλγία τριδύμου
-Πάρεση προσωπικού νεύρου
-Πάρεση μετά από Α.Ε.Ε
-Νόσος του Meniere
-Νυκτερινή ενούρηση
-Μεσοπλεύριος νευραλγία
Παθήσεις στοματικής κοιλότητας 
-Οδονταλγία
-Πόνος μετά από εξαγωγή δοντιού
-Ουλίτιδα
-Οξεία και χρόνια φαρυγγίτιδα 
Μυοσκελετικές παθήσεις
-Περιαρθρίτιδα του ώμου
-Αυχενικό σύνδρομο
-Επικονδυλίτιδα του αγκώνα
-Οσφυαλγία
-Ισχιαλγία
-Οστεορθρίτιδα
-Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Οφθαλμικές παθήσεις
-Οξεία επιπεφυκίτιδα
-Μυωπία (στα παιδιά)
-Καταρράκτης (ανεπίπλεκτος)
Γαστρεντερικές παθήσεις 
-Πυλωρόσπασμος
-Λόξιγκας
-Οξεία γαστρίτιδα
-Χρόνια γαστρίτιδα
-Έλκος 12δακτύλου (ανακούφιση από τον πόνο)
-Οξεία και χρόνια κολίτιδα
-Διάρροια
-Δυσκοιλιότητα
Πηγή
http://www.acupuncture.gr

Εγκεφαλική αιμορραγία



Η εγκεφαλική αιμορραγία είναι ένας τύπος εγκεφαλικού επεισοδίου

Η εγκεφαλική αιμορραγία, ICD-10 I61, P10.1, προκαλείται όταν μία αρτηρία του εγκεφάλου ''σπάσει'' προκαλώντας εντοπισμένη αιμορραγία στους περιβάλλοντες ιστούς. Αυτή η αιμορραγία προκαλεί βλάβη στα κύτταρα του εγκεφάλου.
Οι ενδοεγγεφαλικές αιμορραγίες αποτελούν περίπου το 13% των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Όταν το αίμα από το τραύμα ερεθίσει τους ιστούς του εγκεφάλου, προκαλεί οίδημα. Αυτό είναι γνωστό ως εγκεφαλικό οίδημα. Το  αίμα συγκεντρώνεται σαν μια μάζα και δημιουργείται αιμάτωμα. Αυτές οι συνθήκες αυξάνουν την πίεση στους γειτονικούς ιστούς του εγκεφάλου και μειώνεται η  ζωτική ροή του αίματος και νεκρώνονται τα κύτταρα του εγκεφάλου.
Αιμορραγία μπορεί να συμβεί μέσα στον εγκέφαλο, αλλά και μεταξύ του εγκεφάλου και των μεμβρανών που τον καλύπτουν.
Η ενδοεγκεφαλική αιμορραγία εκδηλώνεται με οξεία εγκατάσταση εστιακών νευρολογικών διαταραχών.
Η ενδοεγκεφαλική αιμορραγία προκαλεί αιφνίδια εστιακές νευρολογικές διαταραχές.
Όταν η αιμορραγία είναι εκτεταμένη, προκαλείται και αιφνίδια αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης.
Η αιφνίδια αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης θα προκαλέσει αλλοίωση της νοητικής κατάστασης, κεφαλαλγία και έμετο.
Τα εστιακά σημεία εξαρτώνται από τη θέση και το μέγεθος της αιμορραγίας.
Η αθρόα αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλική κήλη και κώμα.
Αν παρουσιάσετε κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα, μπορεί να έχετε μια εγκεφαλική αιμορραγία.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
-Μια ξαφνική σοβαρή κεφαλαλγία
-Σπασμοί, χωρίς προηγούμενο ιστορικό
-Αδυναμία στο ένα χέρι ή πόδι
-Ναυτία ή έμετος
-Μειωμένη εγρήγορση
-Λήθαργος
-Αλλαγές στην όραση
-Τσούξιμο ή μούδιασμα
-Δυσκολία στην ομιλία ή στην κατανόηση του λόγου
-Δυσκολία στην κατάποση
-Δυσκολία στην ανάγνωση ή γραφή
-Απώλεια λεπτών κινητικών ικανοτήτων των  χεριών
-Απώλεια συντονισμού
-Απώλεια της ισορροπίας
-Δυσγευσία
-Απώλεια της συνείδησης
Λάβετε υπόψη ότι πολλά από αυτά τα συμπτώματα, συχνά, προκαλούνται και από άλλες συνθήκες, εκτός από την εγκεφαλική αιμορραγία.
Ένας γιατρός μπορεί να προσδιορίσει ποιο μέρος του εγκεφάλου επηρεάζεται με βάση τα συμπτώματά σας.
Μια νευρολογική εξέταση ή εξέταση οφθαλμών, για έλεγχο για οίδημα του οπτικού νεύρου, μπορεί επίσης να γίνουν.
Η οσφυονωτιαία παρακέντηση, συνήθως, δεν γίνεται, καθώς μπορεί να είναι επικίνδυνη.
Χωρίς την βοήθεια της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας δεν είναι δυνατή η διαφορική διάγνωση της ενδεγκεφαλικής αικορραγίας από την ισχαιμία του εγκεφάλου.

Αιτίες εγκεφαλικής αιμορραγίας
-Χρόνια συστηματική υπέρταση (βασικά γάγγλια 70%, γέφυρα 10%, παρεγκεφαλιδα 10%, λευκή ουσία ημισφαιρίων 10%). Αυτή η χρόνια κατάσταση μπορεί, να αποδυναμώσει τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, αλλά μπορεί να γίνει πρόληψη.
-Τραυματισμός. Ο τραυματισμός είναι η πιο κοινή αιτία της αιμορραγίας στον εγκέφαλο για άτομα κάτω των 50 ετών.
-Αντιπηκτική θεραπεία.
-Σακοειδές ανεύρυσμα. Αυτό είναι μια αποδυνάμωση σε ένα τοίχωμα του αιμοφόρου αγγείου που διογκώνεται. Μπορεί να ''σκάσει'' εντός του εγκεφάλου, οδηγώντας σε εγκεφαλικό επεισόδιο.
-Αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία. Ανωμαλίες των αιμοφόρων αγγείων (αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες που είναι δυναμίες στα αιμοφόρα αγγεία μέσα και γύρω από τον εγκέφαλο από τη γέννηση και διαγιγνώσκονται μόνο αν αναπτυχθούν συμπτώματα.
- Όγκος.
-Δυσκρασία του αίματος. Η  αιμορροφιλία και η δρεπανοκυτταρική αναιμία μπορεί να μειώσουν  τα επίπεδα των αιμοπεταλίων στο αίμα.
-Αμυλοειδής αγγειοπάθεια. Αυτό είναι μια ανωμαλία των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων που μερικές φορές εμφανίζεται με τη γήρανση και την υψηλή πίεση του αίματος. Μπορεί να προκαλέσει πολλές μικρές, απαρατήρητες αιμορραγίες,  προτού προκαλέσει μια μεγάλη.
-Ηπατική νόσος. Η ηπατική νόσος σχετίζεται με αυξημένη αιμορραγία γενικά.
-Αγγειίτιδα.

Αντιμετώπιση εγκεφαλικής αιμορραγίας
-Υποστήριξη και διόρθωση των υπεύθυνων παραγόντων.
-Η συστηματική πίεση του αίματος πρέπει να μειώνεται βαθμιαία, σε διάστημα ημερών, με στενή παρακολούθηση του ασθενούς για σημεία ισχαιμίας του εγκεφάλου. Στους χρόνιους υπερτασικούς ασθενείς δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί πόσο έχουν επηρεασθεί οι φυσιολογικοί μηχανισμοί της αγγειακής αυτορρύθμισης.
-Οι ασθενείς με παρεγκεφαλιδικό αιμάτωμα πρέπει να εξετάζονται από χειρουργό, διότι μπορεί να αναπτύξουν πίεση του εγκεφαλικού στελέχους ή αποφρακτικό υδροκέφαλο που απαιτούν άμεση χειρουργική αντιμετώπιση,
-Τα επιπολής εγκεφαλικά αιματώματα που προκαλούν σημαντικά φαινόμενα μάζας, δηλαδή πιεστικά, μπορούν να εκκενωθούν, μερικές φορές με κλινική βελτίωση.
-Η εκκένωση των εν τω βάθει αιματωμάτων σπάνια ωφελεί.
-Ορισμένα φάρμακα μπορεί επίσης να συνταγογραφηθούν. Αυτές περιλαμβάνουν παυσίπονα, κορτικοστεροειδή, διουρητικά, αποιδηματικά και αντιεπιληπτικά για τον έλεγχο των επιληπτικών κρίσεων.

Πρόγνωση
Πόσο καλά ένας ασθενής ανταποκρίνεται σε μια εγκεφαλική αιμορραγία εξαρτάται από το μέγεθος της αιμορραγίας.
Μερικοί ασθενείς αναρρώνουν πλήρως. Πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, απώλεια της λειτουργίας του εγκεφάλου, ή παρενέργειες από τα φάρμακα ή τις θεραπείες. Ο θάνατος είναι πιθανός, και μπορεί να συμβεί γρήγορα, παρά την άμεση ιατρική περίθαλψη.

Πρόληψη εγκεφαλικών αιμορραγιών
  • Θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Μελέτες δείχνουν ότι το 80% των εγκεφαλικών αιμορραγιών συμβαίνουν σε ασθενείς με ιστορικό υψηλής αρτηριακής πίεσης. Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να ελέγχετε την πίεσή σας μέσω της διατροφής, την άσκηση και την φαρμακευτική αγωγή.
  • Μην καπνίζετε.
  • Μην κάνετε χρήση ναρκωτικών. Η κοκαΐνη, για παράδειγμα, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αιμορραγίας στον εγκέφαλο.
  • Οδηγείτε προσεκτικά και να φοράτε τη ζώνη ασφαλείας σας.
  • Αν οδηγείτε μοτοσικλέτα, να φοράτε πάντα κράνος.
  • Εάν πάσχετε από ανωμαλίες, όπως ανευρύσματα, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη μελλοντικών αιμορραγιών.
  • Να είστε προσεκτικοί με τα αντιπηκτικά φάρμακα. Αν πάρετε βαρφαρίνη ή αλλα αντιπηκτικά και αντιθρομβωτικά φάρμακα να ελέγχετε τακτικά την πήξη αίματος (PT, PTT, INR, Ινωδογόνο).
  • Αν δείτε αίμα στα ούρα ή στα ούλα, ενώ παίρνετε αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά ή θρομβολυτικά φάρμακα σταματήστε το φάρμακο και επικοινωνήστε με τον γιατρό σας.
Βιβλιογραφία
Manual Θεραπευτικής, Department of Medicine Washington University School of Medicine, Εκδ. Λίτσας