Αρχική

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Τα μάξι φορέματα του καλοκαιριού


Τα μάξι φορέματα του καλοκαιριού...
Prints ή μονόχρωμα... Ασύμμετρα ή με ουρά... Στράπλες ή με ανοικτή πλάτη...
Μυστικά για τα μακριά φορέματα
- Τα μακριά φορέματα δεν φοριούνται ποτέ με κλασικό λεπτό τακούνι. Παπούτσια φλατ ή wedge είναι ό,τι πιο σωστό.
- Ένας από τους πιο βασικούς κανόνες που συνοδεύουν το μάξι φόρεμα, είναι να μην κουκουλώνεται το κορμί και δημιουργείται μια άχαρη σιλουέτα.
- Ένας άλλος βασικός κανόνας που συνοδεύει το μάξι φόρεμα, είναι να αποφεύγεται ό,τι μπορεί να δείχνει το φόρεμα υπερβολικά βαρύ. Επίσης, εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία η επιλογή του ίδιου του φορέματος. Ας είναι καλύτερα σε ανάλαφρο print ή σε απλή απόχρωση και απέριττο.
-Το μάξι φόρεμα πρέπει να φαίνεται χαριτωμένο, θηλυκό και σύγχρονο.
-Ένα μάξι με σχίσιμο ή από ημιδιάφανο ύφασμα αναδεικνύει το σώμα και αποτρέπει από το κουκουλωμένο εφέ.
-Οπωσδήποτε απαραίτητα είναι τα wedges παπούτσια με πλατφόρμα ή τα chunky και συνοδεύονται μπροστά από πλατφόρμα που  με τη βοήθειά τους “ανορθώνεται” ολόκληρο το κορμί, κάτι απαραίτητο, ειδικά, για όσες δεν διαθέτουν μεγάλο ύψος.
-Η ζώνη στη μέση υπογραμμίζει τη θηλυκότητα της σιλουέτας και αποτρέπεται και πάλι το εφέ-“σακί”.
-Το casual μάξι φόρεμα πρέπει να είναι ανάλαφρο και δεν πρέπει να συνοδεύεται από πολλά αξεσουάρ. Ένα ζευγάρι φλατ σανδάλια ή wedges και μια cross-body τσάντα, η οποία, πέραν της άνεσης “σπάει” και λίγο οπτικά τη “βαρετή” συνέχεια ενός μακριού φορέματος επιτρέπει να αναδειχθεί η θηλυκή σιλουέτα από μέσα Αν θέλετε κάποιο κόσμημα μπορείτε να προσθέσετε ένα λεπτό μακρύ χαϊμαλί.
-Εννοείται πως το χτένισμα και το μακιγιάζ, πρέπει να είναι απλά.
-Το βραδινό μάξι, θέλει ένα ζευγάρι wedges, ένα-δυο κοσμήματα και ένα διακριτικά glamorou τσαντάκι. Πολύ σημαντικό είναι να μην υπερβάλλετε  σε χτένισμα ή μακιγιάζ  και να τονίσετε μόνο το βλέμμα ή μόνο τα χείλη.
-Σε πιο glamorous περίσταση, π.χ. γάμος, διαλέξτε κάτι πιο λεπτεπίλεπτο, όπως μια μεταξωτή ημιδιαφάνεια, αποφεύγοντας και πάλι την υπερβολική λάμψη. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να κρατήσετε μια τσάντα-κόσμημα, αντί να φορέσετε μακριά σκουλαρίκια.



Ποιος έχει taboo στο σεξ;


Δεν είναι τυχαίο ότι μία στις δύο γυναίκες επιλέγει να κάνει sex έχοντας πιει λιγάκι παραπάνω. 
Μία έρευνα που έγινε στην Αυστραλία σε γυναίκες ηλικίας από 18 έως 50, απέδειξε ότι οι μισές από αυτές προτιμούν το sex υπό την επήρεια αλκοόλ
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό όμως;
Με το ποτό ο άνθρωπος χαλαρώνει. Ξεχνάει οτιδήποτε τον αγχώνει και τον προβληματίζει. 
Οι περισσότερες γυναίκες έχουν ανασφάλειες είτε για την εξωτερική τους εμφάνιση, είτε για την συμπεριφορά τους στο κρεβάτι. Φοβούνται μην “παρεξηγηθούν” από τους συντρόφους τους για τις απαιτήσεις που έχουν στο κρεβάτι. Δε θέλουν για κανένα λόγο ο άντρας, να σχηματίσει μία λανθασμένη άποψη για αυτές γιατί δυστυχώς ακόμα, υπάρχουν κάποια taboo στο θέμα του sex.
Όλες αυτές οι απόψεις φυσικά είναι λανθασμένες. Το θέμα ικανοποίησης της γυναίκας ή του άνδρα στο κρεβάτι είναι προσωπικό θέμα και ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει τα δικά του γούστα. 
Επίσης, οι γυναίκες πρέπει να αγαπήσουν το σώμα τους με τα ελαττώματα τους και να το αποδεχθούν. Ο σύντροφος, αντίστοιχα, πρέπει να γοητεύεται και από την ομορφιά και από το σώμα της κοπέλας του, οπότε οι γυναίκες δεν έχουν λόγο να κομπλάρουν να δείξουν το σώμα τους.
Το ποτό λοιπόν βοηθάει τις γυναίκες να ξεχάσουν όλα αυτά που τις κομπλάρουν. Εκφράζουν τις προτιμήσεις τους στο κρεβάτι, δείχνοντας στους συντρόφους τους τι πραγματικά τις ικανοποιεί. 
Ξεχνάνε taboo και διάφορες ανασφάλειες που έχουν με τον εαυτό τους. Έτσι το sex είναι πολύ καλύτερο και για τα δύο φύλα.
Όλα φυσικά πρέπει να γίνονται με όρια. Η κατανάλωση του αλκοόλ που φτάνει σε κατάσταση μέθης, είναι απαγορευτική. Όταν ο άνθρωπος είναι μεθυσμένος χάνει τον αυτοέλεγχο και κάνει πράγματα που δεν σκέφτεται. Είναι σίγουρο πως ό,τι κάνετε μεθυσμένοι, θα το μετανιώσετε όταν θα είστε νηφάλιοι.
Πηγή
jenny.gr


Ελληνικό στυλ


Είναι καλοκαίρι και η ελληνική θάλασσα γίνεται έμπνευση.
Η θάλασσα μας ηρεμεί και μας χαλαρώνει, αλλά συγχρόνως κατά ένα περίεργο τρόπο μας δίνει και ενέργεια.
Αποκτήστε την ενέργεια της θάλασσας φορώντας ολόλευκα ρούχα και κάντε μακιγιάζ με σκιά ματιών και βερνίκι νυχιών σε βαθύ μπλε. Το βαθύ μπλε φωτίζει και τονίζει το λευκό των ματιών και κάνει το πρόσωπο να φαίνεται ξεκούραστο και υγιές.
Ένα ζευγάρι παπούτσια σε βαθύ μπλε και λίγα αξεσουάρ σε αυτή την απόχρωση της θάλασσας θα απογειώσουν την καλοκαιρινή σας εμφάνιση και την ενεργητικότητά σας.

Και φυσικά θα σας χαρίσουν ένα υπέροχο ελληνικό στυλ...

Ψύξη


Η ψύξη είναι ο πιο συχνός καλοκαιρινός μυϊκός σπασμός.
Το καλοκαίρι, η απότομη εναλλαγή της θερμοκρασίας από τη ζέστη του εξωτερικού περιβάλλοντος στη δροσιά των κλιματιζόμενων χώρων είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για να προκληθεί ψύξη, στον αυχένα, στην πλάτη, αλλά ακόμη και στο μάτι ή στο μέτωπο.
Για να αποφύγετε τις ψύξεις
• Όταν ιδρώνετε, να αλλάζετε οπωσδήποτε ρούχα
Να προφυλάσσετε τον αυχένα σας με ένα μαντίλι
Αποφύγετε τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας, καθώς και τα ρεύματα αέρα
Εάν είστε επιρρεπείς στις ψύξεις, τότε σε περίπτωση που εκτεθείτε ξαφνικά στο κρύο φροντίστε να επιστρέψετε αμέσως στη ζέστη. Εάν δεν μπορείτε να φύγετε από το χώρο, τουλάχιστον μετακινηθείτε, έτσι ώστε να μη σας «χτυπάει» ο αέρας του κλιματιστικού.
Για να ανακουφιστείτε
  • Σε περίπτωση που πάθετε ψύξη πρέπει οπωσδήποτε να πάρετε ένα μυοχαλαρωτικό και ένα αναλγητικό, για να μην υποφέρετε. Επίσης, θα σας ανακουφίσει η τοποθέτηση μιας θερμοφόρας ή η επάλειψη με μια θερμαντική αλοιφή στην πάσχουσα περιοχή, επειδή η ζέστη βοηθά στη λύση του μυϊκού σπασμού (η χρήση του πάγου συνιστάται μόνο όταν υπάρχει έντονο αίσθημα καύσου-καυσαλγίας). Αποφύγετε, πάντως, τις εντριβές με οινόπνευμα, επειδή η εξάτμισή του οδηγεί σε μείωση της θερμοκρασίας τοπικά στο δέρμα, κάτι που δεν είναι επιθυμητό. Σε μερικές περιπτώσεις  μπορεί να χρειαστεί να φορέσετε ένα μαλακό αυχενικό κολάρο μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος.  
  • Κάντε κομπρέσες με αιθέρια έλαια: Ρίξτε σε μια ζεστή πετσέτα 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο χαμομηλιού και 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο ευκαλύπτου. Τοποθετήστε τη ζεστή πετσέτα στο σημείο που πονάτε (π.χ. στην πλάτη, στον αυχένα, στο μέτωπο, αλλά όχι στα μάτια) για 20 λεπτά. Αυτό το επαναλαμβάνετε 3 φορές την ημέρα. Εναλλακτικά μπορείτε να κάνετε επάλειψη στο σημείο της ψύξης με χαμομηλόλαδο.
  • Κάντε επάλειψη με βότανα: Το κυριότερο βότανο που μπορεί να βοηθήσει είναι η άρνικα  που έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιρρευματικές ιδιότητες και το σύμφυτο που απαλύνει τους μυϊκούς πόνους. Υπάρχει κρέμα ή αλοιφή άρνικας και φύλλα σύμφυτου που θρυμματίζονται και γίνονται κατάπλασμα.
  • Τέλος, με τον βελονισμό θα ανακουφιστείτε από τον πόνο λόγω έκκρισης των ενδορφινών και με την δακτυλοπίεση δηλαδή την πίεση του αντανακλαστικού σημείου του προσώπου που βρίσκεται πάνω από το άνω χείλος, στα δύο τρίτα της απόστασης από τη μύτη, θα ανακουφιστείτε προσωρινά από τον πόνο του μυϊκού σπασμού.
  • Στην μπανιέρα για χαλάρωση: Βυθιστείτε για 10-12΄ στο ζεστό νερό της μπανιέρας, όπου προηγουμένως θα έχετε ρίξει 1 φλιτζάνι χαμομήλι ή πασιφλόρα, τα οποία βοηθούν στη χαλάρωση των μυών.

Περαστικά…
emedi.gr

Γιατί ματώνουν τα ούλα;


Τα ούλα ματώνουν όταν υπάρχει φλεγμονή δηλαδή ουλίτιδα. Όταν η ουλίτιδα προχωρήσει παρατηρείται περιοδοντίτιδα  στην οποία  επίσης μπορεί να εμφανίζεται αιμορραγία.
Καθημερινές τακτικές, για να αποφύγετε την αιμορραγία των ούλων και τα δυσάρεστα αποτελέσματα, που συνεπάγεται.
1. Στοματική υγιεινή
Η ανεπαρκής στοματική υγιεινή, δηλαδή αν δεν είστε τακτικοί στον καθημερινό καθαρισμό των δοντιών σας, προκαλεί πρήξιμο των ούλων και ανάπτυξη πλάκας στα δόντια σας. Και αν νομίζετε ότι αυτό θα αργήσει να συμβεί κάνετε λάθος, καθώς οι ειδικοί αναφέρουν ότι ο χρόνος που χρειάζεται είναι μεταξύ 24 και 36 ωρών. Άρα η λύση είναι μία: γίνετε ιδιαίτερα επιμελείς με τη στοματική υγιεινή. Μάλιστα οι οδοντίατροι προτείνουν να χρησιμοποιείτε ηλεκτρική οδοντόβουρτσα για καλύτερα αποτελέσματα, ειδικό αντιβακτηριδιακό στοματικό διάλυμα και νήμα, σε κάθε πλύση, για να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου των ούλων.
2. Διατροφικές επιλογές
Η κακή διατροφή δεν αυξάνει μόνο το σωματικό σας βάρος, αλλά και τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου των ούλων. Αντίθετα, ένα καθημερινό πρόγραμμα διατροφής με τουλάχιστον 6 - 8 μερίδες φρούτων και λαχανικών, μαζί με θρεπτικά συμπληρώματα ασβεστίου, βιταμίνης D, βιταμίνης C, μαγνησίου και αντιφλεγμονωδών συστατικών, όπως είναι το ιχθυέλαιο, συμβάλλει δυναμικά στην υγειά των δοντιών και των ούλων σας, ενισχύοντας στο σύνολο το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
3. Κακές συνήθειες
Οι καπνιστές έχουν σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες να νοσήσουν από την ασθένεια των ούλων, λόγω των πολλών τοξινών που περιέχουν τα τσιγάρα. Οι τοξίνες αυτές είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία φλεγμονών και την ταυτόχρονη μείωση της αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος. Το χρόνιο δε κάπνισμα, οδηγεί σε ινώδη και διευρυμένα ούλα, τα οποία στην ουσία δεν τρέφονται σωστά.
4. Το άγχος…πάλι
Η διαρκής αίσθηση του άγχους, εμποδίζει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αποκρούσει την ασθένεια των ούλων. Το στρες προκαλεί φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία, διασπώντας τον μαλακό ιστό στο στόμα και αναστέλλοντας έτσι την ικανότητά του να θεραπευτεί.
5. Οικογενειακό ιστορικό
Εάν βέβαια στην οικογένειά σας υπάρχει ιστορικό περιοδοντικής ασθένειας, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για εσάς. Ωστόσο δεν είστε μόνος, καθώς το 35% της πληθυσμού πάσχει από τέτοιου είδους νόσο, η οποία έχει τη θεραπεία της. Αν και κάποτε, η απάντηση ήταν η χειρουργική επέμβαση, πλέον υπάρχουν δραστικές λύσεις χωρίς…νυστέρι. Οι ειδικοί συγκλίνουν στην άποψη, ότι η θεραπεία με λέιζερ, είναι η καλύτερη λύση, καθώς δεν χρειάζεται ούτε να υποβληθείτε σε αναισθησία, ούτε να περιμένετε μία σημαντική χρονική περίοδο αποθεραπείας.
6. Φαρμακευτική αγωγή
Ορισμένες θεραπευτικές φαρμακευτικές αγωγές παρεμποδίζουν τη ροή του αίματος στους ιστούς ή την ροή σιέλου, προκαλώντας ξηρότητα στο στόμα και παρέχοντας λιγότερη προστασία στα ούλα. Ελέγξτε με τον γιατρό σας, αν η φαρμακευτική αγωγή επηρεάζει τα ούλα σας και προκαλεί ξηρότητα στη στοματική κοιλότητα, προκειμένου να σιγουρευτείτε, ότι δεν συμβάλλετε ο ίδιος στην εμφάνιση της νόσου των ούλων.
7. Το φιλί…είναι μεταδοτικό
Μπορεί ένα φιλί ή το να μοιράζεστε με τον αγαπημένο σας το ίδιο ποτήρι να είναι τρυφερό, αλλά ταυτόχρονα αυξάνετε τις πιθανότητες να μολύνετε ο ένας τον άλλον. Η νόσος των ούλων είναι όντως μεταδοτική και μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με το σάλιο. Καλύτερα να αρχίσετε να… μοιράζεστε τακτικές στοματικής υγιεινής, πριν από την κούπα του καφέ.
8. Εγκυμοσύνη
Ωστόσο, οι γυναίκες και συγκεκριμένα οι εγκυμονούσες, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, καθώς οι ορμόνες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης όχι μόνο «τρελαίνουν» με τις συχνές διακυμάνσεις τη διάθεση της εγκύου, αλλά αφήνουν και ένα ανοιχτό μέτωπο για τη νόσο των ούλων. Στην πραγματικότητα, περίπου το 50% των εγκύων εμφανίζουν ουλίτιδα από το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους. Η σωστή στοματική υγιεινή φυσικά περιορίζει τον κίνδυνο, αλλά εάν πάσχετε ήδη από την ασθένεια των ούλων, θα χρειαστείτε επαγγελματική φροντίδα για να μειώσετε τον κίνδυνο πιθανών επιπλοκών, όπως είναι η προεκλαμψία και ο πρόωρος τοκετός.
emedi.gr



Ωτοσκόπηση


Η ωτοσκόπηση εκτελείται με το ωτοσκόπιο. 
Η ωτοσκόπηση είναι η επισκόπηση του έξω ακουστικού πόρου, του τυμπανικού υμένα και σε διάτρηση του τυμπανικού υμένα ενός τμήματος ή ολόκληρου του κοίλου του τυμπάνου.
Η ωτοσκόπηση εκτελείται με το ωτοσκόπιο η διάμετρος του οποίου είναι ανάλογη με το εύρος του έξω ακουστικού πόρου με τον κατάλληλο τεχνητό φωτισμό με ένα κάτοπτρο (αυτόφωτο, απλό ετερόφωτο, ειδικό ηλεκτρικό ωτοσκόπιο με φωτεινή πηγή στο ωτοσκόπιο)
Τεχνική της ωτοσκόπησης
Έλκεται το πτερύγιο επάνω και πίσω, για να ευθιασθεί ο έξω ακουστικός πόρος, εισάγεται το κατάλληλο ωτοσκόπιο με ήπιες κινήσεις στον έξω ακουστικό πόρο, μέχρι περίπου το τέλος του τριχωτού του δέρματος του πόρου και κατευθύνονται οι ακτίνες του φωτός με το κάτοπτρο προς τον πυθμένα  του έξω ακουστικού πόρου.
Η φωτεινή πηγή, οι οφθαλμοί και το αυτί θα πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο ύψος για την καλύτερη συγκέντρωση των ακτίνων, στον πυθμένα του έξω ακουστικού πόρου.
Αρχικά επισκοπείται ο έξω ακουστικός πόρος, αναζητούνται παθολογικές αλλοιώσεις στα τοιχώματά του (ερυθρότητα, οίδημα, πρόπτωση, στένωση) και ακόμη βύσμα κυψέλης ή ξένο σώμα εντός του πόρου.
Στη συνέχεια το βλέμμα μετακινείται κατά μήκος του κάτω τοιχώματος και επισκοπεί τον τυμπανικό υμένα και αναζητούνται τα χαρακτηριστικά οδηγά σημεία (φωτεινός κώνος, τεταμένη μοίρα, ομφαλός, χαλαρά μοίρα, σφυραία ταινία που είναι η λαβή της σφύρας, κεφαλή της σφύρας που δεν είναι ορατή, ο άκμονας που δεν είναι ορατός και η μακρά απόφυση του άκμονα. Συγκεκριμένα διακρίνει ο εξαταστής τη σφυραία ταινία που οφείλεται στη λαβή της σφύρας που προσκολλάται από πίσω στον τυμπανικό υμένα, η οποία απολήγει περίπου στο μέσο και αντιστοιχεί στο βαθύτερο σημείο του υμένα που ονομάζεται ομφαλός. Το άνω άκρο της σφυραίας ταινίας αντιστοιχεί στο σφυραίο έπαρμα που σχηματίζεται από τη βραχεία απόφυση της σφύρας από το οποίο ξεκινούν η πρόσθια και οπίσθια σφυροτυμπανική πτυχή. Οι πτυχές αυτές προσδιορίζουν τα όρια μεταξύ της τεταμένης και χαλαρής μοίρας του τυμπανικού υμένα.

Κατά την ωτοσκόπηση αξιολογείται η χροιά, η θέση, η ακεραιότητα ή όχι του τυμπανικού υμένα και η κινητικότητά του.
Η χροιά της τυμπανικής μεμβράνης φυσιολογικά είναι μαργαριταροειδής, γκρίζα, με χαρακτηριστική φωτεινή τριγωνική περιοχή (φωτεινός κώνος), της οποίας η κορυφή αντιστοιχεί στον ομφαλό και η βάση στην περιφέρεια προς τα κάτω και πρόσω. Ο φωτεινός κώνος παράγεται από την αντανάκλαση του φωτός που προσπίπτει στον τυμπανικό υμένα.
Η μεταβολή της χροιάς του τυμπανικού υμένα, η εξαφάνιση του φωτεινού κώνου και η προβολή του τυμπανικού υμένα παρατηρείται στην οξεία μέση πυώδη ωτίτιδα ή και σε ειδικές περιπτώσεις, όπως το αιματοτύμπανο, παραγαγγλίωμα του μέσω ωτός, όγκους του μέσω ωτός, όπως και όταν σπάνια προβάλλει η έσω σφαγίτιδα στην κοιλότητα του μέσου ωτός.
Η αξιολόγηση της θέσης του τυμπανικού υμένα κατά την ωτοσκόπηση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αποκαλύπτει ειδικές παθολογικές καταστάσεις που δυνατόν να έχουν σχέση με την παθολογική λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας και γενικά την παθογένεια των παθήσεων του μέσου ωτός. 
Ειδικότερα η βράχυνση και η εντονότερη διαγραφή της λαβής της σφύρας και της βραχείας απόφυσής της σε συνδυασμό με την μεταβολή και την μερική εξαφάνιση του φωτεινού κώνου υποδηλώνει την εισολκή του τυμπανικού υμένα με μετατόπιση προς τα έσω, σαν αποτέλεσμα πλημμελούς αερισμού του μέσου ωτός, λόγω δυσλειτουργίας της ευσταχιανής σάλπιγγας.
Εάν η μετατόπιση του τυμπανικού υμένα προς τα μέσα είναι μεγαλύτερη, τότε ο τυμπανικός υμένας έρχεται σε άμεση επαφή με τη μακρά απόφυση του άκμονα και την κεφαλή του αναβολέα ή και προσκολλάται στο ακρωτήριο με αποτέλεσμα ο εξεταστής να διακρίνει με ευχέρεια τα ανατομικά σημεία του μέσου αυτιού. Στις περιπτώσεις αυτές δυνατόν ο εξεταστής να υποθέσει την ύπαρξη διάτρησης του τυμπανικού υμένα.
Η ορθή αξιολόγηση της ακεραιότητας ή όχι του τυμπανικού υμένα αποτελεί προϋπόθεση για την  διάγνωση των παθήσεων του μέσου ωτός. 
Οι διατρήσεις του τυμπανικού υμένα διακρίνονται σε κεντρικές και περιφερειακές, όπως και σε διατρήσεις της τεταμένης και χαλαρής μοίρας.
Σε διατρήσεις της τεταμένης μοίρας, εάν τα χείλη της διάτρησης περιβάλλονται εξ ολοκλήρου από τον τυμπανικό υμένα η διάτρηση είναι κεντρική. 
Περιφερική είναι όταν μέρος της περιφέρειάς της σχηματίζεται από την τυμπανική αύλακα
Γενικά οι διατρήσεις διακρίνονται σαν πρόσθιες, κάτω και οπίσθιες ανάλογα με τη θέση τους σε σχέση με τη λαβή της σφύρας. Όταν η διάτρηση εντοπίζεται στη χαλαρά μοίρα της τυμπανικής μεμβράνης ονομάζεται διάτρηση του επιτυμπανίου και υποδηλώνει πιθανό επίκτητο πρωτοπαθές χολοστεάτωμα.
Ενίοτε η ακέραια τυμπανική μεμβράνη είναι ουλώδης ή καλύπτεται από τυμπανοσκληρυντικές πλάκες, οι οποίες με φυσιολογική ακοή υποδηλώνουν αποδραμούσα μέση ωτίτιδα.
Η φυσιολογική διαφάνεια της τυμπανικής μεμβράνης δια μέσου της οποίας ο εξεταστής διακρίνει ορισμένα ανατομικά στοιχεία του μέσου ωτός, όπως τον άκμονα ή την κεφαλή του αναβολέα, μεταβάλλεται όταν αυτή έχει παχυνθεί ή το μέσο αυτί έχει πληρωθεί με υγρό (εκκριτική ωτίτιδα).
Η ύπαρξη υγρού στο μέσο αυτί με ακέραια τυμπανική μεμβράνη γίνεται αντιληπτή με την ανεύρεση της ελεύθερης επιφάνειας του υγρού σαν γραμμής ή τρίχας στην επιφάνεια του τυμπανικού υμέαν ή και την διαπίστωση ύπαρξης φυσαλίδων (εκκριτική ωτίτιδα).
Βιβλιογραφία
Μαθήματα ΩΡΛ, Αδαμόπουλος Γ., Παπαφράγκου Κ., Φερεκύδης Ε., Τζαγκαρουλάκης Α., Κανδηλώρος Δ., Μανωλόπουλος Λ., Πανεπιστήμιο Αθηνών



Γκολφ


Το γκολφ είναι ιδανικό σπορ για την Ελλάδα
Τα γκολφ είναι ένα άθλημα που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ραγδαία στην Ελλάδα.
Το κλίμα της Ελλάδας επιτρέπει την άσκηση του αθλήματος όλο σχεδόν τον χρόνο. 
Γήπεδα γκολφ είναι διάσπαρτα σε όλη τη χώρα, επιτρέποντας στους φίλους του γκολφ να συνδυάζουν τις διακοπές τους με το αγαπημένο τους σπορ.
Με το γκολφ μπορεί κάποιος να βελτιώσει τις αντοχές, την ευελιξία και τις επιδόσεις του και να ενισχύσει τον οργανισμό του χωρίς να ιδιαίτερη πίεση. Το γκολφ δυναμώνει το μυϊκό σύστημα, ιδίως στα πόδια, και βελτιώνει  την αντοχή. Η στροφή της μέσης, τα ζωηρά χτυπήματα και οι ταλαντώσεις θα γυμνάσουν παράλληλα και το πάνω μέρος του σώματος, κυρίως τους μύες του κορμού. Εκτός από την τακτική άσκηση, το γκολφ ωφελεί γενικότερα την υγεία, αφού ενθαρρύνει την ισορροπημένη διατροφή και την αποχή από καταχρήσεις.
Σήμερα, σε όλη τη χώρα λειτουργούν εφτά γήπεδα γκολφ διεθνών προδιαγραφών (18 οπών), που βρίσκονται στην Αθήνα (Γλυφάδα), την Κέρκυρα, τη Ρόδο, τη Χαλκιδική, τη Χερσόνησο Κρήτης και την Μεσσηνία, καθώς και ένα γήπεδο 9 οπών στην Ελούντα Κρήτης, στα οποία εξασκούνται συστηματικά περισσότεροι από 1.300 παίκτες.
Γήπεδα Γκολφ
  • Ξενοδοχείο - γκλόφ Πόρτο Ελούντα Μάρε
    Ελούντα, Λασίθι Κρήτης
    Τηλέφωνο: +30 28410 41512
    Φαξ: +30 28410 41307
    URL: 
    www.eloundamare.gr
    E-Mail: 
    mare@elounda-sa.com
Ακόμα, εγκαταστάσεις mini γκολφ υπάρχουν σε αρκετά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, σε όλη τη χώρα.
Για αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το άθλημα, μπορείτε να επικοινωνήσετε, με την:
Ελληνική Ομοσπονδία Γκολφ διεύθυνση: Γήπεδο Γκολφ Γλυφάδας (είσοδος οδού Προνόης)
ταχ. κώδικας: Γλυφάδα 16610 - Αθήνα
τηλ.: 210 8941933, 210 8945727 - fax.: 210 8945162
Ιστοσελίδα: http://www.hgf.gr

Oστεοαρθρίτιδα


Η οστεοαρθρίτιδα, ICD-10 M15-M19, M47, είναι η πιο συχνή αιτία πόνου και αναπηρίας στην τρίτη και τέταρτη ηλικία.
Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται μετά τα πενήντα και έχει σημαντική κληρονομική προδιάθεση.
Είναι η πιο συχνή αρθρίτιδα και οφείλεται στην ηλικιακή εκφύλιση της άρθρωσης και στην ποιοτική υποβάθμιση του χόνδρου και των μηχανισμών αναγέννησης των χονδροκυττάρων της συγκεκριμένης άρθρωσης.
Ο συνολικός επιπολασμός, δηλαδή η συνολική συχνότητα, της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας, που αφορά τις αρθρώσεις τόσο των άνω και κάτω άκρων όσο και της σπονδυλικής στήλης, ανέρχεται στο 13,1% των ενηλίκων.
Η  οστεοαρθρίτιδα είναι σημαντικά συχνότερη στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, ενώ η συχνότητά της αυξάνει σημαντικά με την πρόοδο της ηλικίας. 
Από όλες τις εντοπίσεις της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας συχνότερη είναι η εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια (6,9%) και ακολουθούν η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος (6%), των χεριών (2%) και του ισχίου (0,9%). Περίπου 20% των ασθενών με συμπτωματική οστεοαρθρίτιδα παρουσιάζουν δύο ή περισσότερες από τις παραπάνω εντοπίσεις.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια ρευματική πάθηση που εντοπίζεται σε περιφερικές αρθρώσεις, δηλαδή σε αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων, αλλά και σε αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης.
Συνήθως, αφορά μία άρθρωση (π.χ. γόνατο ή ισχίο) και μερικές φορές δύο ή περισσότερες αρθρώσεις, ενώ στα χέρια και στη σπονδυλική στήλη είναι συνήθης η  εντόπιση σε πολλές αρθρώσεις.
Όταν η οστεοαρθρίτιδα εντοπίζεται στη σπονδυλική στήλη είναι γνωστή και ως εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια.
Η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από τη φθορά του αρθρικού χόνδρου, που καλύπτει την επιφάνεια των οστών μέσα στην άρθρωση από οστική υπερπλασία στα όρια των αρθρικών επιφανειών των οστών μέσα στην άρθρωση.
Έτσι, δημιουργούνται οστικές προεξοχές, που λέγονται οστεόφυτα, αλλά ο κόσμος τις ξέρει ως “άλατα”. Τα οστεόφυτα, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με το αλάτι που τρώμε, αλλά είναι οστά εκ των οστών.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας
Το γυναικείο φύλο, η μεγάλη ηλικία, γενετικοί παράγοντες, η  παχυσαρκία και η κάκωση ή η επαναλαμβανόμενη επαγγελματική μηχανική επιβάρυνση και καταπόνηση των αρθρώσεων.
Το γυναικείο φύλο και η ηλικία 50 ετών και πάνω αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, του ισχίου και των χεριών, η παχυσαρκία για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος και του ισχίου, και το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.
Ο μηχανισμός με τον οποίο το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος δεν είναι γνωστός. Είναι, πάντως, πιθανό να έχει σχέση με άγνοια των προληπτικών μέτρων για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος μεταξύ των ατόμων με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης ή/και με επαναλαμβανόμενη επαγγελματική μηχανική επιβάρυνση και καταπόνηση των γονάτων μεταξύ των ατόμων αυτών. Αυτό οφείλεται στο ότι η συχνότητα των χειρωνακτικών επαγγελμάτων είναι σημαντικά μεγαλύτερη μεταξύ των ατόμων με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης παρά μεταξύ των ατόμων με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης.
Είναι  ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι από όλους τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας, εκείνοι που είναι τροποποιήσιμοι είναι η παχυσαρκία, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και η κάκωση ή η επαναλαμβανόμενη επαγγελματική μηχανική επιβάρυνση και καταπόνηση των αρθρώσεων. Έτσι στα πλαίσια της πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να λαμβάνονται μέτρα για την εξουδετέρωση αυτών των παραγόντων.


Ακτινολογικά χαρακτηριστικά της οστεοαρθρίτιδας
Στην ακτινογραφία το πάχος του αρθρικού χόνδρου, στο έσω και έξω διαμέρισμα της φυσιολογικής άρθρωσης του γόνατος είναι διαφορετικό. Η ακτινογραφία αποκαλύπτει μείωση του πάχους της μαύρης ζώνης στο έσω διαμέρισμα της άρθρωσης και παρουσία οστεοφύτων.
Τα συμπτώματα και τα κλινικά σημεία της οστεοαρθρίτιδας
Τα κύρια συμπτώματα και κλινικά σημεία της οστεοαρθρίτιδας είναι:
•          Πόνος, που έχει το χαρακτηριστικό ότι δεν εμφανίζεται κατά την ανάπαυση ή το κάθισμα, παρά μόνο στις κινήσεις της άρθρωσης ή όταν η άρθρωση φέρει το βάρος του σώματος, όπως π.χ. η άρθρωση του γόνατος ή του ισχίου.
•          Δυσκαμψία της άρθρωσης, δηλ. δυσκολία στη κίνησή της μετά από ακινησία.  Η δυσκαμψία αυτή είναι συνήθως ελαφριά, αλλά μπορεί να είναι και πολύ έντονη. Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της δυσκαμψίας της οστεοαρθρίτιδας είναι ότι διαρκεί μόνο λίγα λεπτά της ώρας, σε αντίθεση με τη δυσκαμψία των φλεγμονωδών ρευματικών παθήσεων που διαρκεί πάνω από μισή ώρα.
•          Διόγκωση της άρθρωσης, η οποία έχει το χαρακτηριστικό ότι είναι “σκληρή” στην ψηλάφηση, είναι δηλ. οστικής προέλευσης.
•          Παραμόρφωση της άρθρωσης, που αναπτύσσεται σε προχωρημένο στάδιο της πάθησης.
Οι αρθρώσεις που προσβάλλονται συχνότερα είναι: στα γόνατα, στα ισχία και στα χέρια.
Οστεοαρθρίτιδα στα γόνατα: Στις περισσότερες περιπτώσεις, επηρεάζονται και τα δύο γόνατα, εκτός εάν η οστεοαρθρίτιδα προκλήθηκε από τραυματισμό (ή άλλη κατάσταση). Ο ασθενής θα αισθάνεται πόνο όταν περπατάει, ιδίως στην ανηφόρα ή όταν ανεβαίνει σκάλες. Το γόνατο μπλοκάρουν όταν ο ασθενής κάθεται πολύ ώρα στην ίδια στάση και του είναι δύσκολο να ισιώσει το πόδι. Το γόνατο μπορεί να κάνει ένα μαλακό ήχο σαν τρίξιμο όταν χρησιμοποιείται.
Οστεοαρθρίτιδα στα ισχία: Η κίνηση της άρθρωσης του ισχίου προκαλεί προβλήματα, όπως ΣΤΟ αυτοκίνητο, ή όταν βάζει κάποιος τα παπούτσια και τις κάλτσες του. Λιγότερο συχνά, πόνος μπορεί να γίνει αισθητός στους μηρούς, τους αστραγάλους και τους γλουτούς.


Η οστεοαρθρίτιδα στα χέρια: Η βάση του αντίχειρα, οι άπω μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις των δαχτύλων προσβάλλονται και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της οστεοαρθρίτιδας, ενώ στην ρευματοειδή αρθρίτιδα προσβάλλονται με συμμετρική προσβολή οι αρθρώσεων των καρπών και των εγγύς μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων των δαχτύλων
Οστεοαρθρίτιδα προκαλεί τον σχηματισμό σκληρών, οστεωδών διευρύνσεων των μικρών αρθρώσεων των δακτύλων, οζίδια Heberden. Η οστεώδης δυσμορφία είναι  αποτέλεσμα των οστεοφύτων από την οστεοαρθρίτιδα. Άλλα οζίδια που σχηματίζονται είναι τα οζίδια Bouchard στις εγγύς μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις. Τα οζίδια Heberden και Bouchard δεν είναι επώδυνα, αλλά συχνά σχετίζονται με τον περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης.
Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης στη βάση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού ενός είδους κάλου σαν κότσι.
Μερικές φορές η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να είναι συνεχώς ή κατά περιόδους ασυμπτωματική, δηλ. να μην εμφανίζει συμπτώματα, όπως π.χ. συμβαίνει πολύ συχνά με την οστεοαρθρίτιδα των χεριών. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία, διότι σε αυτές τις περιπτώσεις της ασυμπτωματικής έκφρασης της οστεοαρθρίτιδας δεν χρειάζεται φαρμακευτική θεραπευτική αγωγή παρά μόνο ένα πρόγραμμα ασκήσεων. 
Η εκφυλιστική σπονδυλαρθροπάθεια μπορεί επίσης να είναι ασυμπτωματική ή μπορεί να προκαλεί κατά περιόδους οσφυαλγία ή αυχεναλγία, με ή χωρίς επέκταση του πόνου κατά μήκος ενός από τα κάτω ή τα άνω άκρα αντίστοιχα.
Επιπτώσεις της οστεοαρθρίτιδας
Η συμπτωματική οστεοαρθρίτιδα των περιφερικών αρθρώσεων, δηλ. των αρθρώσεων των άνω και κάτω άκρων, προκαλεί σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο και στην εθνική οικονομία της Ελλάδος, αφού είναι το τρίτο κατά σειρά συχνότητας αίτιο μακροχρόνιας λειτουργικής ανικανότητας μετά από την ομάδα των υπολοίπων ρευματικών παθήσεων και την ομάδα των καρδιαγγειακών παθήσεων.


Θεραπευτική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας;
Η θεραπευτική  αντιμετώπιση της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας διακρίνεται σε:
•          Μη φαρμακευτική θεραπεία 
•          Φαρμακευτική θεραπεία
•          Χειρουργική θεραπεία.
Μη φαρμακευτική θεραπεία
Σε κάθε σχεδιασμό θεραπευτικού προγράμματος για τη συμπτωματική οστεοαρθρίτιδα περιλαμβάνονται ανάλογα με το στάδιο και την εντόπισή της διάφορα μη φαρμακευτικά μέσα, όπως:
•          Απώλεια βάρους
•          Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών της άρθρωσης
•          Άλλα είδη φυσικοθεραπείας
•          Υποστηρικτικές συσκευές (Νάρθηκες, μπαστούνια, περιπατητικά βοηθήματα κ.ά.)
Φαρμακευτική θεραπεία
Για τη φαρμακευτική θεραπευτική αντιμετώπιση της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας χρησιμοποιούνται:
•          Τοπική θεραπεία
o          Κρέμες μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
o          Κρέμα καψαϊσίνης
•          Aναλγητικά
•          Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
o          Αναστολείς της κυκλοξυγονάσης-1
o          Αναστολείς της κυκλοξυγονάσης-2
•          Εγχύσεις μέσα στην άρθρωση
o          Γλυκοκορτικοειδούς φαρμάκου (κορτιζόνης)
o          Υαλουρονάνης
•          Εγχύσεις γύρω από την άρθρωση γλυκοκορτικοειδούς φαρμάκου (κορτιζόνης) και τοπικού αναισθητικού για την αντιμετώπιση της συνυπάρχουσας αρκετές φορές ορογοθυλακίτιδας, όπως π.χ. της ορογονοθυλακίτιδας του χηνείου ποδός που εντοπίζεται στην έσω επιφάνεια του γόνατος και συνοδεύει την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι κατά το σχεδιασμό του θεραπευτικού προγράμματος για την αντιμετώπιση της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας λαμβάνονται υπόψη η εντόπισή της, το στάδιο της, η ένταση των κλινικών της εκδηλώσεων και γενικά όλα τα κλινικά δεδομένα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ασθενούς καθώς και οι τυχόν συνυπάρχουσες παθήσεις. Επομένως, το θεραπευτικό πρόγραμμα για κάθε ασθενή πρέπει να είναι εξατομικευμένο.


Χειρουργική ορθοπαιδική θεραπεία
Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ή του ισχίου, των οποίων τα συμπτώματα δεν ελέγχονται επαρκώς με τη φαρμακευτική και μη φαρμακευτική θεραπεία και  παρουσιάζουν έντονο πόνο και κινητικές λειτουργικές διαταραχές, είναι υποψήφιοι για χειρουργική ορθοπαιδική θεραπεία, όπως:
•          Ολική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου
•          Οστεοτομία κνήμης σε νέους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος
•          Οστεοτομία μηριαίου σε νέους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ισχίου
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μη φλεγμονώδης αρθρίτιδα και δεν προκαλεί μεγάλες αγκυλώσεις και μόνιμες αναπηρίες.
Η άρθρωση πονάει αλλά λειτουργεί.
Επειδή η πάθηση είναι ηλικιοεξαρτώμενη και μοιραία σε όποιον φθάνει την τρίτη ή τέταρτη ηλικία, σημασία έχει η πρόληψη.
-Καθημερινές ασκήσεις μέτριας και παρατεταμένης διάρκειας που δεν επιβαρύνουν τις αρθρώσεις. 
-Το γρήγορο τρέξιμο βλάπτει, ενώ το κολύμπι είναι το πλέον κατάλληλο, όπου ασκούνται οι μύες ελεύθερα χωρίς το βάρος του σώματος και δυναμώνει τους μυς και τα κόκαλα.
-Η διατροφή αποσκοπεί στην σταθεροποίηση του ιδανικού βάρους με δίαιτα και άσκηση. Στην οστεοαρθρίτιδα συνιστάται κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων (σολομός, σαρδέλες, ρέγγα, σκουμπρί και κολιός).
-Χρήση ψυχρών ή θερμών επιθεμάτων στην πάσχουσα άρθρωση και άλλα είδη φυσικοθεραπείας.
Τα ψυχρά επιθέματα χρησιμοποιούνται σε πρήξιμο και φλεγμονή.
Τα θερμά επιθέματα αυξάνουν την κυκλοφορία και επιταχύνουν την αποκατάσταση.
-Αναγητικά και αντιφλεγμονώδη και εντριβές με καμφορά ή καψαϊνη
-Τα παπούτσια πρέπει να είναι ελαφρά και να έχουν αερόσολα.
Βιβλιογραφία
Ελληνική Ρευματολογική Εταιρεία

Ανοσοανεπάρκεια


Η Ανοσοανεπάρκεια, ICD-10 D84.9, χαρακτηρίζεται η έκπτωση της λειτουργίας του ανοσολογικού συστήματος, που καθιστά τον οργανισμό ευπρόσβλητο στις λοιμώξεις.
Ο όρος περιλαμβάνει ένα σύνολο νοσημάτων, τα οποία ανάλογα με την ηλικία, χαρακτηρίζονται από διαφορετικού βαθμού ανοσολογικό έλλειμμα, το οποίο μπορεί να εντοπίζεται στα Β-λεμφοκύτταρα, στα Τ-λεμφοκύτταρα, στα φαγοκύτταρα ή στο συμπλήρωμα.
Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) οι ανοσοανεπάρκειες διακρίνονται σε :
•       Πρωτοπαθείς
•       Συνδυασμένες (φυλοσύνδετη, σωματική υπολειπόμενη, ανεπάρκεια απαμινάσης της αδενοσίνης, ανεπάρκεια της πουρινικής νουκλεοσιδικής φωσφορυλάσης, ανεπάρκεια των μορίων MHC τάξης II, ελάττωση Β και Τ-κυττάρων, ελάττωση μητρικών ανοσοσφαιρινών)
•       Συνδεόμενες με άλλα σύνδρομα ανοσοανεπάρκειας
•       Συνδεόμενες με συγγενή νοσήματα
•       Ανεπάρκειες φαγοκυτταρικής λειτουργίας
•       Ανεπάρκειες του συμπληρώματος
Οι ανοσοανεπάρκειες μπορούν να διακριθούν πιο απλά, επίσης, σε πρωτοπαθείς ή συγγενείς (κληρονομικές) και δευτεροπαθείς ή επίκτητες, που είναι και οι πιο συνηθισμένες.
-Πρωτοπαθείς ή συγγενείς ανοσοανεπάρκειες
•       Ανεπάρκεια αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων, με αποτέλεσμα την ελαττωμένη παραγωγή κοκκιοκυττάρων ή λεμφοκυττάρων. Εδώ κατατάσσεται η βαριά μικτή ανοσοανεπάρκεια.
•       Ανεπάρκεια της φαγοκυτταρικής λειτουργίας. 
Εδώ συμπεριλαμβάνονται 
α) το σύνδρομο Chediak-Higashi, όπου τα λυσοσώματα δεν συντήκονται με το φαγόσωμα 
β) η χρόνια κοκκιωματώδης νόσος, όπου παραλύει η οξειδωτική μικροβιοκτόνος διαδικασία και 
γ) η ανεπάρκεια του συστήματος της μυελοϋπεροξειδάσης
•       Ανεπάρκεια των παραγόντων του συμπληρώματος. Εδώ συγκαταλέγεται η ανεπάρκεια του αναστολέα της C1-εστεράσης του συμπληρώματος, που προκαλεί το κληρονομικό αγγειοοίδημα. Η ανεπάρκεια άλλων παραγόντων του συμπληρώματος αυξάνει την ευαισθησία σε λοιμώξεις από πυογόνους κόκκους και ναϊσσέρειες, αλλά συμβάλλει και στην εκδήλωση αυτοάνοσων νοσημάτων.
•       Ανεπάρκεια της χυμικής ανοσίας. Εδώ συγκαταλέγονται η φυλοσύνδετη αγαμμασφαιριναιμία ή νόσος του Bruton, η εκλεκτική ανεπάρκεια κάποιας τάξης ανοσοσφαιρίνης (πολύ συνήθης είναι η εκλεκτική ανεπάρκεια της IgA) και η παροδική υπογαμμασφαιριναιμία της παιδικής ηλικίας.
•       Ανεπάρκεια της κυτταρικής ανοσίας. Εδώ συγκαταλέγονται η θυμική απλασία ή σύνδρομο Di George, η ανεπάρκεια των ενζύμων απαμινάση της αδενοσίνης (ADA) και νουκλεοσιδική φωσφορυλάση (PNP), το σύνδρομο Wiskott-Aldrich και η τηλαγγειεκτασική αταξία.
-Δευτεροπαθείς ή επίκτητες ανοσοανεπάρκειες
  • Απώλεια ανοσοσφαιρινών
  • Κακοήθεις όγκοι, και κυρίως τα λεμφώματα, η νόσος του Hodgkin, οι λευχαιμίες, το πολλαπλό μυέλωμα κλπ.
  • Η χημειοθεραπεία που εφαρμόζεται για τη θεραπεία των κακοήθων νεοπλασμάτων καταστρέφει ταυτόχρονα και τα ταχέως διαιρούμενα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος.
  • Η ακτινοβολία
  • Διάφορα χρόνια νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και το νεφρωσικό σύνδρομο προκαλούν έκπτωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος.
  • Διάφορες χρόνιες λοιμώξεις, όπως η φυματίωση  και η λέπρα επηρεάζουν επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Θεραπεία με φαινυδαντοϊνη (Dilantin).
  • Τα κορτικοειδή.
  • Η θεραπεία με D-πενικιλλαμίνη (έλλειψη IgA).
  • Η σπληνεκτομή
  • Η κακή διατροφή και ο υποσιτισμός.
  • Η λοίμωξη από τον ιό HIV, που προκαλεί το σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας (AIDS)
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς ή συγγενούς ανοσοανεπάρκειας (SCID) γίνεται κυρίως με μεταμόσχευση μυελού των οστών, η οποία είναι επιτυχής αν ο δότης είναι συμβατός ή από τον ένα γονέα μερικώς συμβατό.
Η μεταμόσχευση με μερικώς συμβατό δότη λέγεται haploidentical και αναπτύχθηκε από το Memorial Sloan Kettering Cancer Center στη Νέα Υόρκη και από το Duke University Medical Center που έχει κάνει τις περισσότερες μεταμοσχεύσεις παγκόσμια μέχρι τώρα.
Οι μεταμοσχεύσεις που γίνονται μέσα στο 1ο 3μηνο της ζωής έχουν υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας. 
Αν η ανοσοανεπάρκεια είναι γνωστή προγεννητικά μπορεί να γίνει μεταμόσχευση ενδομήτρια με μεγαλύτερη επιτυχία με τη χρήση αρχέγονων κυττάρων (αίμα ομφάλιου λώρου). Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στον έλεγχο των μοσχευμάτων να είναι ελεύθερα ιών (κυρίως του ιού Epstein-Barr), γιατί μπορεί τα παιδιά αυτά να καταλήξουν λόγω λοίμωξης.
Πιο πρόσφατα προτάθηκε η γονιδιακή θεραπεία ως εναλλακτική λύση στη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Αντικατάσταση του γονιδίου που λείπει από τα αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα με τη χρήση ιών ως μεταφορέων έχει δοκιμαστεί στη φυλοσύνδετη αγαμμασφαιριναιμία ή νόσος του Bruton και στην ανεπάρκεια των ενζύμων απαμινάση της αδενοσίνης (ADA). Από το 1990 μέχρι το 2000 έγιναν ορισμένες επιτυχημένες τέτοιες προσπάθειες. Αυτές οι δοκιμές σταμάτησαν όταν αποκαλύφθηκε ότι δύο από τους δέκα ασθενείς σε μία μελέτη είχαν αναπτύξει λευχαιμία σαν αποτέλεσμα μεταφοράς από τον ιό φορέα ενός ογκογονιδίου. 
Τώρα οι προσπάθειες εστιάζονται στην μεταφορά και διόρθωση του υπεύθυνου για τη νόσο γονιδίου, χωρίς ταυτόχρονη μεταφορά και ογκογονιδίου. 
Πάντως από το 1999 η γονιδιακή θεραπεία έχει αποκαταστήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σε τουλάχιστον 17 παιδιά, με τις δύο πιο πάνω μορφές ανοσοανεπάρκειας.
Βιβλιογραφία
Παυλάτου Μ, Ανοσολογία, Εκδ. Λίτσας