Αρχική

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής


Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής  και Υπερκινητικότητας (ADHD)
Το όνομα ADHD προέρχεται από το ακρωνύμιο Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (μεταφράζεται "Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας).
Τρεις φορές πιο συχνό στα αγόρια από όσο στα κορίτσια, το οικογενές σύνδρομο ADHD προσβάλλει 1 στα 100 παιδιά κάτω των 11 ετών. Συχνά το σύνδρομο σχετίζεται με αρνητικές επιδόσεις στο σχολείο, καθυστέρηση μάθησης και επικοινωνίας. Η διαταραχή ADHD συμπεριφορολογικά μεταφράζεται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς.

Αιτιολογία
Δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που προκαλούν την ADHD, όμως οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο. Η ADHD είναι κυρίως οικογενής νόσος. Εάν υπάρχουν άλλα οικογενειακά προβλήματα, δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτά συνεισφέρουν στην ADHD ή αν η οικογένεια αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα επειδή είναι δύσκολο να συμβιώνεις με παιδιά με ADHD. Το γεγονός ότι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι στα παιδιά με ADHD, μέρη του εγκεφάλου (μετωπιαίος και βρεγματικός λοβός, και μέρος του μεσεγκεφάλου) δυσλειτουργούν, δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητα και ως αιτιολογικός παράγοντας της νόσου.

Δυσκολίες στη διάγνωση
Υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για την ADHD ανά τον κόσμο και η διάγνωση και η θεραπεία αλλάζουν με ταχύτητα. Σε μερικές χώρες, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, η διάγνωση περιλαμβάνει ένα περιορισμένο εύρος συμπεριφορών και έτσι τα παιδιά διαγιγνώσκονται με ευκολία και αντιμετωπίζονται με φάρμακα. Στον υπόλοιπο κόσμο, το ADHD δεν αναγνωριζόταν εύκολα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Πολύ συχνά μπορεί να συγχυστεί με εναντιωματικά προβλήματα (επιθετική συμπεριφορά) ή μεμονωμένες δυσκολίες οι οποίες είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν αντιμετώπιση. Για αυτούς τους λόγους και προκειμένου να αποφευχθεί η σύγχυση των γονέων, είναι σημαντικό τα παιδιά να αξιολογηθούν σωστά και, εφόσον είναι αναγκαίο, να αντιμετωπιστούν βάσει αυστηρών κλινικών οδηγιών.

Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 μήνες, και συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες.
Bασικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου
  • Απροσεξία
  • Διάσπαση της προσοχής
  • Υπερκινητικότητα
Συμπεριφορολογικά, τα παραπάνω μεταφράζονται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς. Τα παιδιά μπορεί να έχουν δυσκολία αφοσίωσης στην σχολική εργασία ή να συμμορφώνονται με υποδείξεις (στο σχολείο ή το σπίτι). Τα συμπτώματα ή οι αιτιάσεις συνήθως ξεκινούν στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά αυτά έχουν επίσης συχνά γλωσσικές δυσκολίες ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες.
Καθώς η σωματική υπερκινητικότητα βελτιώνεται με την ηλικία, λίγα είναι ακόμη γνωστά για την φύση αυτών των προβλημάτων στην εφηβεία και την μετέπειτα ζωή. Είναι πιθανό, οι υπολειπόμενες δυσκολίες να συνδέονται κυρίως με την ικανότητα συγκέντρωσης του νεαρού ατόμου ή την κοινωνική ωριμότητα, παρόλο που η τελευταία δεν αποτελεί διαγνωστικό χαρακτηριστικό. Μεταξύ του 30% και του 50% των παιδιών με ADHD έχουν επίσης προβλήματα συμπεριφοράς (εναντιωματική συμπεριφορά) και αυτός ο συνδυασμός είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Χαρακτηριστικές συμπεριφορές που συνδέονται με το σύνδρομο
  • Ανησυχία και υπερκινητικότητα
  • Αδυναμία παραμονής για πολύ στο ίδιο μέρος ή την ίδια δραστηριότητα
  • Νευρικότητα (πήγαινε-έλα), ασυγκράτητη και αδιάκοπη ομιλία, διακοπή τρίτων όταν μιλούν
  • Διάσπαση προσοχή τους και αδυναμία ολοκλήρωσης έργου (task)
  • Εύρος προσοχής περιορισμένο δυσκολία συγκεντρωσης σε εργασίες που απαιτούν περίσκεψη
  • Παρορμητικότητα (ανάληψη δράση χωρίς προηγούμενη λογική σκέψη)
  • Δυσκολία διατήρησης της υπομονής κατά την αναμονή (αναμονή στη σειρά στην τάξη, σε παιχνίδια, στη συζήτηση ή σε άλλη κοινωνική κατάσταση)
Συμπτώματα
Τα παιδιά με ADHD παρουσιάζουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά σημεία:
  • Ανησυχία και υπερκινητικότητα. Δεν μένουν για πολύ στο ίδιο μέρος ή κάνουν την ίδια δραστηριότητα.
    Στριφογυρίζουν νευρικά, μιλούν ασταμάτητα και διακόπτουν τους άλλους όταν μιλούν.
  • Διασπάται εύκολα η προσοχή τους και δεν ολοκληρώνουν καμιά εργασία.
  • Το εύρος προσοχής τους είναι περιορισμένο και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε εργασίες που απαιτούν περίσκεψη.
  • Εμφανίζουν παρορμητικότητα, ξαφνικά κάνουν πράγματα χωρίς να τα σκεφτούν.
  • Αδυνατούν να περιμένουν τη σειρά τους στην τάξη, σε παιχνίδια, στη συζήτηση ή σε άλλη κοινωνική κατάσταση.
Τα παιδιά με ADHD συνήθως έχουν φυσιολογική διανοητική ικανότητα. Μερικά παιδιά όμως με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί επίσης να έχουν ADHD.
Μπορεί, ακόμη, να έχουν και άλλες δυσκολίες, οι οποίες δεν είναι τυπικές (διαγνωστικές) της κατάστασης, αλλά μάλλον δευτερογενείς λόγω της επίδρασης των προαναφερθέντων προβλημάτων:
  • Τα παιδιά με ADHD μπορεί να έχουν καθυστερημένη ανάπτυξη λόγου.
  • Έχουν δυσκολίες στην ανάγνωση.
  • Μένουν πίσω στις σχολικές εργασίες. Αυτό μπορεί επίσης να συνδεθεί με την αδυναμία τους να συγκεντρωθούν και να μάθουν νέες πληροφορίες, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες τάξεις.
  • Είναι κοινωνικά ανώριμα και δυσκολεύονται να αναπτύσσουν και να διατηρούν φιλίες.
  • Έχουν χαμηλή εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αισθάνονται ότι είναι ανόητοι, συνήθως γιατί δεν μαθαίνουν τόσο γρήγορα όσο τα άλλα παιδιά.
  • Έχουν συνυπάρχοντα εναντιωματικά προβλήματα, όπως επιθετικότητα, δεν ανταποκρίνονται στην πειθαρχία και έχουν ξεσπάσματα θυμού. Έχουν ανήσυχο ύπνο, αργούν να κοιμηθούν και ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί. Αυτό είναι εξαντλητικό για την υπόλοιπη οικογένεια.
Όλα αυτά τα σημεία θα πρέπει να συγκεντρωθούν μέσα σε μεγάλη χρονική περίοδο και μέσω διαφορετικών καταστάσεων στο σπίτι και στο σχολείο. Η χρονολογική ηλικία του παιδιού θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν για την ερμηνεία της συμπεριφοράς του.

Επιπολασμός (συχνότητα εμφάνισης στο γενικό πληθυσμό)
Η διαταραχή (ΔΕΠΥ) δεν είναι τόσο συχνή όσο πιστεύεται. Παρόλο που πολλά παιδιά, ιδίως αγόρια, μπορούν να χαρακτηριστούν υπερκινητικά ή να δυσκολεύονται να καθίσουν φρόνιμα ή να συγκεντρωθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, η πραγματική κλινική εικόνα του συνδρόμου απαιτεί έναν συγκεκριμένο αριθμό συνυπαρχόντων δυσκολιών. Αυτές, πιθανώς, προσβάλλουν 1 στα 100 παιδιά κάτω των 11 ετών. Είναι πιο συνηθισμένο, στα αγόρια απ' ό,τι στα κορίτσια - περίπου κατά τρεις φορές.

Αντιμετώπιση και θεραπεία
Το παιδί θα πρέπει να αξιολογηθεί σωστά πριν καταλήξουμε σε διάγνωση και ξεκινήσει θεραπεία.
Η αξιολόγηση περιλαμβάνει τα παρακάτω:
Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στους δασκάλους για την πρόοδο του παιδιού, για τις όποιες μαθησιακές ή κοινωνικές δυσκολίες και για την ομοιογένεια των προβλημάτων μεταξύ του σπιτιού και του σχολείου. Σε πολλές περιπτώσεις, ένα σταθερό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με συμφωνία γονέων και δασκάλων, προσαρμοσμένο στις ικανότητες του παιδιού, είναι ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα.
Αν το παιδί απαιτεί μια πιο λεπτομερή αξιολόγηση των γνωστικών του ικανοτήτων (π.χ. αν μπορεί να συγκεντρωθεί στο βαθμό που αναμένεται από την χρονολογική του ηλικία), ένα ψυχομετρικό τεστ θα παράσχει χρήσιμες πληροφορίες. Αυτό εκτελείται από σχολικούς και κλινικούς ψυχολόγους.
Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της ADHD γίνεται συνήθως από ένα παιδοψυχίατρο, λαμβανομένων υπ' όψιν των πορισμάτων των δασκάλων και των σχολικών ψυχολόγων. Σε μερικές περιπτώσεις παίρνουν μέρος και παιδίατροι σ' αυτή τη διαδικασία. Η κλινική αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει ιστορικό από τους γονείς και παρατηρήσεις από την κλινική και το σχολείο, καθώς μια σύντομη επαφή μπορεί να είναι παραπλανητική. Μια επίσκεψη στο σχολείο είναι επίσης ένα καλό σημείο εκκίνησης για να συζητηθεί και να ξεκινήσει ένα κοινό πλάνο χειρισμού. Το αν θα χρειαστεί νευρολογική εξέταση ή άλλα ιατρικά τεστ θα εξαρτηθεί από την παρουσία, για παράδειγμα, νευρολογικών σημείων (τα οποία σημειωτέον δεν αποτελούν χαρακτηριστικό της ADHD), ή πριν να ξεκινήσει φαρμακευτική αγωγή. Ο χειρισμός της ADHD συμπεριλαμβάνει εκπαιδευτικές και φαρμακολογικές θεραπείες και θεραπείες συμπεριφοράς. Αυτές δεν αποκλείονται αμοιβαία και δεν απαιτούνται για όλα τα παιδιά. Πολλά εξαρτώνται από τις αντιλήψεις και τις τεκμηριωμένες αποφάσεις των γονέων, όπως επίσης και από την επίδραση των ελλειμμάτων στη ζωή του παιδιού.
Μελέτες σε διδύμους δείχνουν ότι η διαταραχή είναι ιδιαίτερα κληρονομική και ότι η γενετική είναι ένας παράγοντας σε περίπου 75 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων. Η υπερκινητικότητα φαίνεται, επίσης, να είναι κατά κύριο λόγο μια γενετική κατάσταση.
Μια μεγάλη πλειοψηφία των ADHD περιπτώσεων μπορούν να προκύψουν από έναν συνδυασμό διαφόρων γονιδίων, πολλά από τα οποία επηρεάζουν τους μεταφορείς ντοπαμίνης. Υποψήφια γονίδια περιλαμβάνουν τα DAT1, DRD4, DRD5, 5HTT, HTR1B, και SNAP25. Υπάρχει επίσης ισχυρή ετερογένεια για τις ενώσεις μεταξύ ADHD και DAT1, DRD4, DRD5, ντοπαμίνης υδροξυλάσης βήτα, ADRA2A, 5HTT, ΤΡΗ2, ΜΑΟΑ, και SNAP25. Μια κοινή παραλλαγή ενός γονιδίου που ονομάζεται LPHN3 εκτιμάται ότι είναι υπεύθυνη για περίπου 9% στη συχνότητα εμφάνισης της, και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα διεγερτικά φάρμακα.
Χρωστικές και τα πρόσθετα μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά των παιδιών. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ορισμένες χρωστικές τροφίμων μπορεί να κάνουν κάποια παιδιά υπερκινητικά. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία για σχέση μεταξύ χρωστικών και υπερδραστήριας συμπεριφοράς παραμένει αβέβαιη. Είναι πιθανό ότι ορισμένες χρωστικές τροφίμων λειτουργούν ως ένα έναυσμα για συμπτώματα ADHD στην υποομάδα των παιδιών που έχουν γενετική ευπάθεια.
Διεγερτικά φάρμακα είναι η ιατρική θεραπεία επιλογής. 
Υπάρχουν ένας αριθμός μη-διεγερτικών φάρμακων, όπως η ατομοξετίνη, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικές λύσεις.
Ενώ τα διεγερτικά και η ατομοξετίνη είναι γενικά ασφαλή, υπάρχουν παρενέργειες και αντενδείξεις για τη χρήση τους. Τα φάρμακα δεν συνιστώνται για παιδιά προσχολικής ηλικίας, και οι  μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους είναι άγνωστες. Κάθε φάρμακο που χρησιμοποιείται για την ADHD ενδέχεται να έχει αρνητικές ενέργειες, όπως η ψύχωση και η μανία.
Απαιτείται τακτική παρακολούθηση των ατόμων που λαμβάνουν μακροχρόνια θεραπεία με διεγερτικά για πιθανή επείγουσα θεραπεία ψύχωσης. 
Βιβλιογραφία
noesi.gr

Οι διαταραχές ύπνου στους καπνιστές


Μελέτη αναδεικνύει τις διαταραχές ύπνου στους καπνιστές
Το τσιγάρο καταστρέφει τον ήρεμο ύπνο...
Οι καπνιστές κοιμούνται λιγότερες ώρες και κάνουν γενικά χειρότερο ύπνο, σε σχέση με όσους δεν καπνίζουν, σύμφωνα με μια γερμανική επιστημονική έρευνα.
Οι γερμανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφαν Κορς της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Charite του Βερολίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βιολογίας του εθισμού "Addiction Biology", μελέτησαν πάνω από 2.000 άτομα. Όπως διαπιστώθηκε, το 17% των καπνιστών κοιμούνταν λιγότερο από έξι ώρες κάθε βράδυ και το 28% ανέφεραν διαταραχές κατά τον ύπνο τους. Τα αντίστοιχα σαφώς χαμηλότερα ποσοστά για τους μη καπνιστές ήσαν 7% και 19%.
Η μελέτη αναδεικνύει για πρώτη φορά την αυξημένη πιθανότητα διαταραχών στον ύπνο των καπνιστών σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Πάντως, η έρευνα δεν αποδεικνύει ότι είναι το κάπνισμα που ευθύνεται άμεσα για τα προβλήματα του ύπνου, καθώς οι καπνιστές συνήθως έχουν κι άλλες συνήθειες που δεν τους βοηθούν να κοιμηθούν, όπως να βλέπουν έως αργά τηλεόραση ή να μην ασκούνται αρκετά σωματικά.
Όμως, οι Γερμανοί ερευνητές πιστεύουν ότι η νικοτίνη έχει τη δική της ευθύνη, καθώς διεγείρει τον οργανισμό. Αν κανείς καπνίζει και δυσκολεύεται να κοιμηθεί, έχει ένα ακόμα λόγο να το κόψει.
Παλαιότερες έρευνες έχουν συσχετίσει τον ελλιπή ή κακό ύπνο με άλλα προβλήματα υγείας, όπως την παχυσαρκία, το διαβήτη και την καρδιοπάθεια.
Βιβλιογραφία
dailymail.co.uk

Δίαιτα με φρούτα εποχής


Μια δίαιτα που ικανοποιεί τόσο τη γεύση όσο και τις διατροφικές μας ανάγκες
Μια διατροφή πλούσια σε φρούτα είναι ευεργετική για τον οργανισμό καθώς παρέχει πλήθος αντιοξειδωτικών και μεταλλικών στοιχείων, βιταμινών, αλλά και νερό.
Τα φρούτα δεν αποτελούν, όμως, πλήρη διατροφή και πρέπει να καταναλώνονται πάντα σε συνδυασμό με ένα σωστό διαιτολόγιο.

Διαιτολόγιο

Δευτέρα
Πρωινό
 1 ποτήρι γάλα 1,5% + 1 φέτα ψωμί με μαρμελάδα κεράσι.
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής.
Μεσημεριανό 
1 1/2κούπα φασολάκια κοκκινιστά με 1 κ.τ.σ. ελαιόλαδο + 1 μερίδα τυρί φέτα + 1 φέτα ψωμί. 
Απογευματινό 1 φρούτο εποχής. 
Βραδινό 1 σάντουιτς με 1 μερίδα τυρί, 3 γαρίδες βραστές, ντομάτα και πιπεριά.

Τρίτη
Πρωινό
 1 γιαούρτι 2% με καρύδια και 1 κ.τ.γ. μέλι. 
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής
Μεσημεριανό 1 1/2κούπα μακαρόνια βίδες με σάλτσα από φρέσκια ντομάτα και πιπεριά + 1 μερίδα τυρί κίτρινο. 
Απογευματινό 1 φρούτο εποχής. 
Βραδινό 1 μπιφτέκι + ανάμεικτη σαλάτα με λαχανικά της αρεσκείας σας.

Τετάρτη
Πρωινό 1 ποτήρι γάλα 1,5% με δημητριακά και φρούτα. 
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής
Μεσημεριανό 2 κούπες ριζότο με μανιτάρια, πιπεριές και μύδια. 
Απογευματινό 1 φρούτο εποχής. 
Βραδινό Ντοματοσαλάτα με σπανάκι, χταπόδι βραστό και 1 κ.τ.σ ελαιόλαδο.

Πέμπτη
Πρωινό 1 γιαούρτι 2% με 3 κ.τ.σ. σταφίδες, 1 μήλο και 1 κοφτό κ.τ.γ. κανέλα. 
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής
Μεσημεριανό 
2 κούπες μπάμιες με 1 κ.τ.σ. ελαιόλαδο + 1 μερίδα τυρί φέτα + 1 φέτα ψωμί. 
Απογευματινό 1 φρούτο εποχής.
Βραδινό Σαλάτα με 1 τόνο σε νερό (250 γρ.) ή ψάρι ψητό (γλώσσα) + 1 φέτα ψωμί.

Παρασκευή 
Πρωινό 1 τοστ με 1 φέτα τυρί με χαμηλά λιπαρά και 1 φέτα ζαμπόν γαλοπούλας.  
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής. 
Μεσημεριανό 1 1/2 κούπα γίγαντες + 1 φέτα ψωμί.
Απογευματινό 1 ποτήρι χυμό με φρούτα εποχής.  
Βραδινό Σαλάτα χωριάτικη με 5-6 ελιές + 1 μερίδα τυρί φέτα +1 φέτα ψωμί.

Σάββατο
Πρωινό
 1 αβγό βραστό + 1 φέτα ψωμί.  
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής. 
Μεσημεριανό 2 μέτρια γεμιστά + 1 μερίδα τυρί φέτα. 
Απογευματινό 1 ποτήρι χυμό με φρούτα εποχής. 
Βραδινό 3 καλαμάκια κοτόπουλο + 1 ντομάτα σαλάτα με φρέσκο αγγούρι, κρεμμύδι και 1 κ.τ.γ. ελαιόλαδο.

Κυριακή
Πρωινό
 2 φέτες ψωμί του τοστ με τυρί κρέμα με χαμηλά λιπαρά.
Δεκατιανό 1 φρούτο εποχής.
Μεσημεριανό 1 μέτριο ψάρι ψητό + 1 μερίδα χόρτα βραστά + 1 πατάτα ψητή + 1 φέτα ψωμί. 
Απογευματινό 1 φρούτο εποχής. 
Βραδινό 1 τοστ με 1 φέτα τυρί light, 1 φέτα ζαμπόν γαλοπούλας και 1 φέτα ντομάτα.
by Savvi Diet

Έλεγχος για διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας


Ο εργαστηριακός έλεγχος αίματος σε διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας
Εξετάσεις αίματος σε διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας:
-Γενική αίματος
-ΤΚΕ
-PT
-SGOT
-SGPT
-ALP
-γ-GT
-5-Νουκλεοτιδάση
-Αμμωνία
-LDH
-Χολερυθρίνη ολική
-Χολερυθρίνη άμεση
-Χολερυθρίνη έμμεση
-Ολικά λευκώματα
-Αλβουμίνη
-Σφαιρίνες
-CK-MB
-Anti-HAV
-Anti-HAV IgM
-HbsAg
-HbsAb
-HbcAb
-HbcAb IgM
-HbeAg
-HbeAb
-HBV-DNA
-Anti-HCV (NA-NB)
-HCV-RNA
-CMV IgM
-EBV IgM
-TOXO IgM
-Coxsackie IgM
-C.burnetti  IgM
-ANA
-AMA
-ASMA
-ANCA
-Anti-LKM1
-Anti-LKM2
-Προσδιορισμός αντιγόνων HLA DR με ολιγονουκλεοτίδια

Διασχιστική διαταραχή της ταυτότητας


Όταν ένα άτομο έχει πολλές προσωπικότητες
Το βασικό χαρακτηριστικό των Διασχιστικών Διαταραχών είναι κάποια διάσπαση /διάσχιση στις συνήθως συντεθειμένες λειτουργίες της συνείδησης, της μνήμης, της ταυτότητας ή της αντίληψης του περιβάλλοντος. Η διάσπαση αυτή μπορεί να είναι ξαφνική ή βαθμιαία, παροδική ή χρόνια.
Το βασικό χαρακτηριστικό της διασχιστικής διαταραχής της ταυτότητας, ICD-10 F44.8. είναι η ύπαρξη μέσα στο άτομο δύο ή περισσότερων ξεχωριστών προσωπικοτήτων (ταυτοτήτων ) ή καταστάσεων προσωπικότητας.
Η προσωπικότητα (ή ταυτότητα), εδώ, ορίζεται ο ανθεκτικός και διαρκής τύπος ή τρόπος αντίληψης, σχέσης και σκέψης για το περιβάλλον και τον εαυτό του ατόμου, που εκδηλώνεται σ' ένα ευρύ φάσμα σημαντικών κοινωνικών και προσωπικών πλαισίων και καταστάσεων.
Οι καταστάσεις προσωπικότητας διαφέρουν μόνον κατά το ότι ο τύπος αυτός ή τρόπος δεν παρουσιάζεται σε τόσο ευρύ φάσμα πλαισίων και καταστάσεων.
Κάθε μία από αυτές τις προσωπικότητες έχει τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο αντίληψης, συμπεριφοράς, σχέσεων με το περιβάλλον, τύπο αναμνήσεων κτλ. Επίσης, κάθε μια κυριαρχεί και ελέγχει τη συμπεριφορά του ατόμου σε διαφορετικές περιόδους. Η μετάβαση από τη μια προσωπικότητα στην άλλη συχνά είναι ξαφνική και απότομη και συχνά συνδέεται με κάποιο ψυχοκοινωνικό στρες.
Οι προσωπικότητες, συνήθως, είναι ξεχωριστές η μία από την άλλη και εκφράζουν διαφορετικές μη συντεθειμένες πλευρές της ταυτότητας (αλλά και της μνήμης και της συνείδησης) του ατόμου. Π.χ. ένα άτομο μπορεί να έχει μια ντροπαλή και με αναστολές προσωπικότητα (ο πιο συνηθισμένος πρωτογενής τύπος προσωπικότητας), μια άλλη που είναι ζωηρή και ελευθεριάζουσα, μια τρίτη που είναι εχθρική και καχύποπτη κ.ο.κ.
Οι προσωπικότητες δίνουν διαφορετικά ονόματα στον εαυτό τους και μπορεί να αναφέρουν διαφορετικές ηλικίες (συνήθως μικρότερες από την πραγματική), διαφορετικό φύλο ή μία από την άλλη, διαφορετική καταγωγή κτλ. Η κάθε μια προσωπικότητα μπορεί να μη γνωρίζει την ύπαρξη των άλλων προσωπικοτήτων, οπότε είναι μόνον ενήμερη για περιόδους χρόνου που δεν ξέρει τι έγινε. Μπορεί, όμως, και να γνωρίζει στοιχεία ή λεπτομέρειες των άλλων προσωπικοτήτων, ν' ακούει ή να βλέπει τι κάνουν και να έρχεται σε σύγκρουση μ' αυτές.
Ο αριθμός των προσωπικοτήτων ή καταστάσεων προσωπικότητας ποικίλλει από 2 ως πάνω από 100. (Σε μία ευρεία μελέτη ο μέσος αριθμός ήταν 7 και στις μισές των περιπτώσεων πάνω από 10).
Άτομα με τη διαταραχή αυτή βιώνουν συχνά κενά της μνήμης που αντιστοιχούν στην κατάληψη του εαυτού από κάποια άλλη προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα που θέλει να πάρει τον έλεγχο του εαυτού μπορεί να μπει στη συνείδηση του ατόμου παράγοντας ψευδαισθήσεις (π.χ. ακουστικές ψευδαισθήσεις που δίνουν εντολές).
Θεραπεία
Πολλοί κλινικοί θεωρούν ότι η μακρόχρονη ατομική δυναμική ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να συνθέσει τις διαφορετικές προσωπικότητες σ' ένα ολοκληρωμένο εαυτό.
Η ύπνωση και η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας για να διευκολύνουν την προσέγγιση των προσωπικοτήτων.
Ορισμένοι θεραπευτές χρησιμοποιούν τώρα γνωστική θεραπεία για να βοηθήσουν τη σύνθεση του εαυτού του ασθενή.
Όσον αφορά τα φάρμακα, δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα ειδική φαρμακευτική αγωγή. Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να είναι αποτελεσματικά σε συνυπάρχουσα κατάθλιψη, αν και ο ρόλος τους στη Διασχιστική Διαταραχή της Ταυτότητας δεν έχει μελετηθεί συστηματικά.
Βιβλιογραφία
psychologytoday.com


Δίαιτα κατά της δυσκοιλιότητας


Δίαιτα για να καταπολεμήσετε τη δυσκοιλιότητα
Πολλοί υποφέρουν από δυσκοιλιότητα.
Η μειωμένη πρόσληψη υγρών καθώς και η λήψη ορισμένων φαρμάκων μπορεί να οδηγήσουν σε δυσκοιλιότητα.
Στην περίπτωση δυσκοιλιότητας πίνετε άφθονα υγρά (νερό, σούπες, χυμούς) και καταναλώστε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες, όπως λαχανικά και φρούτα (ακτινίδια, δαμάσκηνα, δημητριακά ολικής αλέσεως).
Η άσκηση προκαλεί αύξηση της κινητικότητας του εντέρου.
Αποφύγετε τρόφιμα που προκαλούν δυσκοιλιότητα, όπως τα μήλα, οι μπανάνες και το ρύζι.
by Savvi Diet

Δίαιτα κατά της διάρροιας


Δίαιτα για να καταπολεμήσετε τη διάρροια
Η διάρροια μπορεί να οφείλεται σε φάρμακα, λοίμωξη ή στο στρες.
Όταν έχετε διάρροια πρέπει να καταναλώνετε αρκετά υγρά στη διάρκεια της ημέρας (με τη μορφή νερού, σούπας, χυμών, λαχανικών) για να μην πάθετε αφυδάτωση.
Η καφεΐνη και η σοκολάτα μπορεί να επιδεινώσουν τη διάρροια.
Στην οξεία φάση της διάρροιας αποφύγετε τις τροφές που είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως τα ωμά λαχανικά και τα δημητριακά ολικής αλέσεως.
Καταναλώστε μπανάνες, μήλα και ρύζι που είναι αντιδιαρροϊκά τρόφιμα.
Επειδή η διάρροια μπορεί να οφείλεται σε δυσανεξία στη λακτόζη, αντί για γάλα καταναλώστε γιαούρτι ή τυρί.
by Savvi Diet

Capecitabine


Η Capecitabine είναι προφάρμακο και δρα στοχευμένα
Η καπεσιταμπίνη είναι προφάρμακο της 5-δεοξυ-φθοριοπυριμιδίνης, που μετασχηματίζεται στον οργανισμό σε 5-φθοριο-ουρακίλη
Ενδείξεις
  • Το Xeloda ενδείκνυται για την επικουρική θεραπεία ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου σταδίου ΙΙΙ (C κατά Dukes) μετά τη χειρουργική εκτομή.
  • Το Xeloda ενδείκνυται για τη θεραπεία του μεταστατικού κολοορθικού καρκίνου.
  • Το Xeloda ενδείκνυται ως θεραπεία πρώτης γραμμής του προχωρημένου γαστρικού καρκίνου σε συνδυασμό με σχήμα βασιζόμενο σε πλατίνη.
  • Το Xeloda σε συνδυασμό με ντοσεταξέλη ενδείκνυται για τη θεραπεία ασθενών με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού κατόπιν αποτυχίας κυτταροτοξικής χημειοθεραπείας. Η προηγούμενη θεραπεία θα πρέπει να συμπεριελάμβανε μια ανθρακυκλίνη.
  • Το Xeloda ενδείκνυται, επίσης, ως μονοθεραπεία σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του μαστού κατόπιν αποτυχίας ταξανών ή χημειοθεραπευτικού σχήματος που περιείχε ανθρακυκλίνη, ή σε ασθενείς στους οποίους δεν ενδείκνυται περαιτέρω θεραπεία με ανθρακυκλίνη.

Αλληλεπιδράσεις
Ενίσχυση δράσης κουμαρινικών αντιπηκτικών και κίνδυνος αιμορραγίας, αύξηση στάθμης φαινυντοϊνης, μείωσης της δράσης της από την αλλοπουρινόλη.

Τρόπος χορήγησης
2.500 mg/m2 ημερησίως επί 2 εβδομάδες και διακοπή μία εβδομάδα, σε δυο δόσεις στο τέλος των γευμάτων, από το στόμα. Η δοσολογία τροποποιείται σε τοξικότητα.

Τοξικότητα και ανεπιθύμητες ενέργειες
Διάρροια, ναυτία, έμετοι, σύνδρομο χεριών - ποδιών (επώδυνο ερύθημα και οίδημα), στοματίτιδα.

Αντιμετώπιση διάρροιας
Ασθενείς με σοβαρή διάρροια θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά και να λαμβάνουν υγρά και αναπλήρωση ηλεκτρολυτών αν αφυδατώνονται. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι συνήθεις αντιδιαρροϊκές αγωγές (π.χ. λοπεραμίδη).
Η διάρροια βαθμού 2, σύμφωνα με τα κριτήρια συνήθους τοξικότητας κατά NCIC, ορίζεται σαν μια αύξηση της τάξης των 4-6 κενώσεων/ημέρα ή νυκτερινών κενώσεων, η διάρροια βαθμού 3 σαν μια αύξηση της τάξης των 7-9 κενώσεων/ημέρα ή ακράτεια και δυσαπορρόφηση. Η διάρροια βαθμού 4 είναι μια αύξηση της τάξης των >10 κενώσεων/ημέρα ή έντονα αιματηρή διάρροια ή η ανάγκη παρεντερικής υποστήριξης. Η μείωση της δόσης θα πρέπει να εφαρμόζεται όταν είναι απαραίτητο.
Tα Imodium χορηγούνται ως εξής: 2caps εφάπαξ στην πρώτη διάρροια και 1 caps μετά από κάθε διάρροια.
Βιβλιογραφία
Εγκόλπιο Ογκολογίας, Γεράσιμος Ρηγάτος, Εκδ. ASCENT

Οι κατευθυντήριες οδηγίες για την διακοπή του καπνίσματος


Διακοπή καπνίσματος
Οι κατευθυντήριες οδηγίες για την διακοπή του καπνίσματος
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ
Οι παρεμβάσεις που είναι αποτελεσματικές για τη διακοπή του καπνίσματος (συμβουλευτική και φαρμακοθεραπεία) προτείνονται για όλους τους καπνιστές. 
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στους καπνιστές που έχουν αντενδείξεις και σε ειδικούς πληθυσμούς  (έφηβοι–παιδιά, εγκυμονούσες–θηλάζουσες,  καπνιστές με χαμηλή εξάρτηση από τη νικοτίνη)
ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ
1. VARENICLINE, Bαρενικλίνη 
Αρχικά Tabl Bt  X 25 (11X 0,5 mg  + 14 X1 mg) . 
Στη συνέχεια tabl 1mg Bt X28
Διάρκεια θεραπείας 12 εβδομάδες
2. BUPROPION HCl, Yδροχλωρική βουπροπιόνη 
Tabl 150 mg Bt x 60
Διάρκεια θεραπείας 7-9 εβδομάδες
3. ΝRΤ (Nicotine Replacement Therapy), υποκατάστατα νικοτίνης
Patch (διαδερμικό έμπλαστρο) Bt x7(5mg, 10 mg, 15mg) 
Microtab (υπογλώσσιο δισκίο) Bt x 30 ή 105 (2mg)
Inhaler (εισπνευστήρας) Bt x 42 (10mg)
Μασσώμενα δισκία

Προτεινόμενες θεραπευτικές παρεμβάσεις με βάση τη συνοσηρότητα και την προσωπική προτίμηση του καπνιστή
-ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΕ ΧΑΜΗΛΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΟΤΙΝΗ 
1. Καπνιστές με ελεύθερο ατομικό ιατρικό ιστορικό
Συμβουλευτική παρέμβαση + συμπεριφορική θεραπεία 
2. Καπνιστές με συνοδά νοσήματα
Συμβουλευτική παρέμβαση + συμπεριφορική θεραπεία ± φαρμακοθεραπεία (κατά προτίμηση NRT)
-ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΟΤΙΝΗ 
1. Καπνιστές χωρίς σοβαρή συνοσηρότητα
Συμβουλευτική παρέμβαση + συμπεριφορική θεραπεία +  φαρμακευτική αγωγή (NRT ή Bαρενικλίνη ή Yδροχλωρική βουπροπιόνη).
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής:
I. Διάφορες μορφές NRT 
II. Υδροχλωρική βουπροπιόνη + NRT
2. Καπνιστές με σοβαρή συνοσηρότητα
Αντιμετώπιση στα ιατρεία διακοπής καπνίσματος
Συμβουλευτική  (ατομική ή ομαδική συμβουλευτική παρέμβαση από επαγγελματία υγείας, συμπεριφορική θεραπεία, γνωσιακή θεραπεία)
Φαρμακοθεραπεία (Bαρενικλίνη, Yδροχλωρική βουπροπιόνη, NRT  ή ενδεδειγμένοι συνδυασμοί όπως παραπάνω) 
-ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ
1. Έφηβοι
Συμβουλευτική παρέμβαση + συμπεριφορική θεραπεία  (± NRT,  έχει βρεθεί αποτελεσματική, αλλά δεν προτείνεται στις κατευθυντήριες οδηγίες του 2008. Η χρήση NRT είναι πιο ασφαλής από το κάπνισμα)
2. Εγκυμοσύνη, θηλασμός
Συμβουλευτική παρέμβαση + συμπεριφορική θεραπεία  (± NRT,  έχει βρεθεί αποτελεσματική, αλλά δεν προτείνεται στις κατευθυντήριες οδηγίες του 2008. Η χρήση NRT είναι πιο ασφαλής από το κάπνισμα )
3. Ελαφροί καπνιστές (πχ < 10 τσιγάρα ημερησίως)
Μολονότι, δεν προτείνεται φαρμακευτική αγωγή στις κατευθυντήριες οδηγίες του 2008,  αν χρησιμοποιηθεί θα πρέπει να σκεφτούμε μείωση της δοσολογίας στη NRT,  ενώ δεν απαιτείται αντίστοιχη προσαρμογή στη βαρενικλίνη και στην Yδροχλωρική Bουπροπιόνη
4. Καπνιστές με σοβαρή συνοσηρότητα
I. Καρδιαγγειακά νοσήματα: Συμβουλευτική,  φαρμακοθεραπεία (Bαρενικλίνη ή Yδροχλωρική βουπροπιόνη ή NRT)
II. ΧΑΠ:  Συμβουλευτική,  συμπεριφορική θεραπεία,  φαρμακοθεραπεία (Βαρενικλίνη ή NRT ή Υδροχλωρική Βουπροπιόνη) 
III. Καρκίνος:  Συμβουλευτική,  φαρμακοθεραπεία  (βαρενικλίνη ή NRT  ή Υδροχλωρική Βουπροπιόνη) 
5. Καπνιστές που ανησυχούν ιδιαίτερα για τη λήψη σωματικού βάρους
Συμβουλευτική παρέμβαση  + συμπεριφορική θεραπεία + Υδροχλωρική Βουπροπιόνη ή NRT (ιδιαίτερα τσίχλα νικοτίνης 4mg  ή υπογλώσσια δισκία νικοτίνης 4 mg)
Καθυστερούν αλλά δεν προλαμβάνουν τη λήψη σωματικού βάρους
Μπορεί επίσης, να χρησιμοποιηθεί η βαρενικλίνη με καλά αποτελέσματα
6. Καπνιστές με προηγούμενο ιστορικό κατάθλιψης
Συμβουλευτική + Υδροχλωρική βουπροπιόνη ή NRT
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί βαρενικλίνη με ιατρική παρακολούθηση και πιο συχνούς επανελέγχους
7. Καπνιστές που νοσηλεύονται
Συμβουλευτική + φαρμακοθεραπεία (NRT  ή Βαρενικλίνη ή Υδροχλωρική Βουπροπιόνη)
Πηγή
ΕΟΦ

Δίαιτα και δικαιολογίες


Οι δέκα δικαιολογίες που μας κάνουν να χαλάμε μια δίαιτα
Γιατί οι Έλληνες δεν μπορούν να κάνουν δίαιτα; Μα φυσικά γιατί πάντα βρίσκουν δικαιολογίες.
Οι πιο συνηθισμένες δικαιολογίες για τις οποίες δεν μπορούν να κρατήσουν οι άνθρωποι, μια δίαιτα:
-Δεν μπορώ να φτιάχνω ξεχωριστό φαγητό, για εμένα, πρέπει να μαγειρεύω για όλη την οικογένεια.
-Ο άντρας μου ή η γυναίκα μου με προτιμάει, όπως είμαι.
-Εργάζομαι και μου είναι δύσκολο, με την δουλειά που κάνω, να κάνω δίαιτα.
-Δεν μπορώ να κάνω, χωρίς ποτό.
-Βαριέμαι γι' αυτό τρώω.
-Τα φαγητά που μου αρέσουν είναι αυτά που δεν επιτρέπονται.
-Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να κάνω έξτρα ψώνια για δίαιτα.
-Ο άντρας μου ή η γυναίκα μου αγαπάει το φαγητό και με παρασύρει.
-Έκοψα το τσιγάρο και πάχυνα.
-Έχουμε τόσες πολλές προσκλήσεις για φαγητό που είναι αδύνατο να κάνουμε δίαιτα.
Κανένας τελικά δεν είναι ειλικρινής και δεν παραδέχεται ότι δεν έχει τη δύναμη να κάνει δίαιτα.
Όμως όλες οι δικαιολογίες γυρίζουν σε αυτόν που τις χρησιμοποιεί.
Θέλει δύναμη, αποφασιστικότητα και αυτοπειθαρχία.
Οι δίαιτες Savvi Diet του EMEDI είναι οι καλύτερες δίαιτες, θα σας προσελκύσουν, θα σας αρέσουν και δεν θα δυσκολευτείτε καθόλου να τις υιοθετήσετε και να τις επαναλαμβάνετε όποτε αυτό είναι απαραίτητο, χωρίς να κουράζεστε, να πλήττετε, να απογοητεύεστε και να απομακρύνεστε από τις συνήθειές σας και την απόλαυση.

Διάστρεμμα αστραγάλου


Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής
Το διάστρεμμα του αστραγάλου, ICD - 10 S93.4, συμβαίνει μετά από τραυματισμό και είναι μια συχνή ιατρική κατάσταση, όπου ένας ή περισσότεροι από τους συνδέσμους του αστραγάλου έχουν τραυματιστεί ή έχουν υποστεί ρήξη.
Διάστρεμμα,  δηλαδή, είναι  η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως, αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Στην νεοελληνική καθομιλουμένη το διάστρεμμα αποκαλείται στραμπούληγμα.
Ποδοκνημική είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κνήμης και του αστράγαλου. Τα  οστά συνδέονται  μεταξύ τους και σταθεροποιούνται με ταινίες συνδετικού ιστού, οι οποίες αποκαλούνται σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι  καθοδηγούν τις κινήσεις των αρθρώσεων και δεν επιτρέπει μεγάλη απομάκρυνση των οστών μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι  φυσιολογικά  έχουν μεγάλη ελαστικότητα και όταν διαταθούν επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος , χωρίς προβλήματα. Όταν όμως λόγο μιας βίαιης κίνησης  τα οστά απομακρυνθούν σημαντικά μεταξύ τους τότε οι σύνδεσμοι διατείνονται σημαντικά και είναι δυνατόν να κοπούν...
Το διάστρεμμα  είναι η συχνότερη κάκωση ποδοκνημικής. Ευθύνεται για το 30-40% των αθλητικών κακώσεων. Μπορεί να συμβεί σε άτομα κάθε ηλικίας και η αθλητικής ενασχόλησης, αλλά είναι ιδιαίτερα συχνά σε αθλούμενους. Μπορεί να συμβεί όταν κατεβαίνουμε τις σκάλες ή όταν περπατάμε τον δρόμο. Τα περισσότερα διαστρέμματα προκαλούνται μετά από βίαια επώδυνη στροφή του ποδιού προς τα έσω.
Μπορεί να υποστηριχθεί, ότι οι έφηβοι είναι περισσότερο σωματικά δραστήριοι, το οποίο οδηγεί σε υψηλότερες πιθανότητες για διάστρεμμα στον αστράγαλο. Πάνω από το 50 % των διαστρεμμάτων αστραγάλου οφείλονται στον αθλητισμό. Μπορούμε να πούμε ότι η ηλικία και τα επίπεδα δραστηριότητας είναι οι καλύτεροι δείκτες κινδύνου για  διάστρεμμα στον αστράγαλο.
Όταν ένα διάστρεμμα συμβαίνει, θα διαρρεύσει υγρό από τα αιμοφόρα αγγεία μέσα στον ιστό που περιβάλλει την άρθρωση. Λευκά αιμοσφαίρια υπεύθυνα για τη φλεγμονή μεταναστεύουν στην περιοχή, και η ροή του αίματος αυξάνει, επίσης.  Μαζί με αυτή την φλεγμονή και το οίδημα από το υγρό συνυπάρχει και πόνος. Τα νεύρα στην περιοχή γίνονται πιο ευαίσθητα και η περιοχή είναι θερμή και ερυθρή λόγω της αυξημένης ροής αίματος.

Οι ακόλουθοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν σε αυξημένο κίνδυνο για διαστρέμματα αστραγάλου:
  • Οι αδύναμοι μύες/τένοντες στην ποδοκνημική άρθρωση, ιδιαίτερα οι μύες του κάτω μέρους του ποδιού που διασχίζουν την εξωτερική, ή πλευρική όψη της άρθρωσης του αστραγάλου (δηλαδή οι περονιαίοι μύες).
  • Ασθενείς ή χαλαροί σύνδεσμοι που ενώνουν μεταξύ τους τα οστά της άρθρωσης του αστραγάλου - αυτό μπορεί να είναι κληρονομικό ή να οφείλεται σε υπερέκταση των συνδέσμων, ως αποτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων διαστρεμμάτων στον αστράγαλο.
  • Η έλλειψη προθέρμανσης και/ή των διατάσεων πριν την αθλητική δραστηριότητα
  • Ανεπαρκής κοινή ιδιοδεκτικότητα (δηλαδή αίσθηση της θέσης)
  • Αργή δυναμική αντίδραση του νευρώνα σε μία θέση
  • Το τρέξιμο σε ανώμαλες πιφάνειες
  • Παπούτσια με ανεπαρκή υποστήριξη φτέρνας
  • Τα ψηλοτάκουνα παπούτσια - λόγω της δυσμενούς θέσης της άρθρωσης του αστραγάλου σε μια υπερυψωμένη φτέρνα, καθώς και ημικρή βάση στήριξης.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
•           Πόνο
•           Οίδημα (πρήξιμο)                                                              
•           Αιμάτωμα
•           Εκχύμωση
•           Δυσκαμψία
•           Χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα)

Ταξινόμηση
Ανάλογα με το βαθμό της βλάβης ή τον αριθμό των συνδέσμων που έχουν υποστεί ζημιά, κάθε διάστρεμμα χαρακτηρίζεται από ήπιο έως σοβαρό.
1ου βαθμού: οι σύνδεσμοι έχουν διαταθεί, το οίδημα και ο πόνος είναι μικρός, η δυσχέρεια στη βάδιση ήπια και η αποκατάσταση είναι πλήρης.
2ου βαθμού: παρατηρείται μερική ρήξη των συνδέσμων της ποδοκνημικής, το οίδημα και ο πόνος είναι μέτριας βαρύτητας, ενώ η δυσκολία στη βάδιση σημαντική. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει.
3ου βαθμού: πλήρης ρήξη των συνδέσμων της ποδοκνημικής άρθρωσης παρουσιάζει έντονη αστάθεια κατά την εξέταση, ενώ ο πόνος και η λειτουργική δυσχέρεια του ασθενή είναι σημαντική. Είναι αναγκαία η ακινητοποίηση του άκρου, παρατεταμένη φυσικοθεραπεία και σε ορισμένες περιπτώσεις και η χειρουργική επέμβαση.
Μετά από ένα διάστρεμμα η βάδιση και η φόρτιση του ποδός είναι συχνά επώδυνη η αδύνατη. Το  οίδημα  διαρκεί από 2-6 ημέρες. Η δημιουργία αιματώματος  στο δέρμαοφείλεται στη ρήξη των αγγείων που βρίσκονται στους συνδέσμους. Σε γενικές γραμμές η επούλωση των ραγέντων  συνδέσμων διαρκεί 4-6 εβδομάδες, διάστημα για το οποίο η ποδοκνημική θα πρέπει να προστατεύεται.

Διάγνωση
Η διάγνωση ενός διαστρέμματος γίνεται από το ιατρικό ιστορικό, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων, καθώς επίσης και κάνοντας μια διαφορική διάγνωση για κατάγματα των οστών.
Τα διαστρέμματα και οι θλάσεις 1ου βαθμού γίνονται εύκολα αντιληπτά από τον ίδιο τον τραυματία.
Τα διαστρέμματα και οι θλάσεις 2ου βαθμού διαπιστώνονται συνήθως από τον γιατρό που μπορεί να ζητήσει ακτινογραφίες του τραυματισμένου σημείου για εξακριβώσει αν πρόκειται για διάστρεμμα ή άλλη σοβαρή βλάβη της άρθρωσης. Δεδομένου ότι οι μύες δεν απεικονίζονται στην ακτινογραφία, τα διαστρέμματα και θλάσεις 2ου και 3ου βαθμού διαπιστώνονται συνήθως με τη φυσική (κλινική) εξέταση από τον ιατρό.
Πίσω από ένα διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης, μπορεί να κρύβονται:κάταγμα περόνης, κάταγμα αστραγάλου, κάταγμα έσω σφυρού, κάταγμα ταρσού, κάταγμα μεταταρσίων, χόνδρινο κάταγμα μη ορατό σε ακτινογραφία, βλάβη του συζευκτικού χόνδρου στα παιδιά και τους εφήβους (βλάβες τύπου Salter), σημαντικές ρήξεις τενόντων ή συνδέσμων, κλπ. Ορισμένα από αυτά χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση.

Θεραπεία
Πρώτες Βοήθειες για το διάστρεμμα
Η βαρύτητα του διαστρέμματος  μπορεί να μειωθεί με τα παρακάτω μέτρα άμεσα μετά την κάκωση:
           Προστασία του ποδιού από νέο τραυματισμό μέσω της επίδεσης και της ακινητοποίησης
           Ανάπαυση δηλαδή αποχή από δραστηριότητες που προκαλούν πόνο η χωλότητα κατά την βάδιση. Συχνά είναι αναγκαία η χρήση δεκανικιών.
           Παγοθεραπεία, δηλαδή, η εφαρμογή παγοκύστης, όχι άμεσα πάνω στο δέρμα, αλλά αφού τυλιχτεί σε πετσέτα εφαρμογή του πάγου γίνεται για 15-20 λεπτά, 5-8 φορές την ημέρα για 24-72 ώρες. Μεταξύ της διαδοχικής εφαρμογής πάγου θα πρέπει να μεσολαβήσει διάστημα τουλάχιστον μιας ώρας.
           Πίεση δηλαδή περιτύλιξη του ποδιού με ελαστικό επίδεσμο. Ο επίδεσμος θα πρέπει να είναι ελαφρά πιεστικός, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να τον ασθενή Ή να αλλάζει το χρώμα των δακτύλων σε μπλε Ή να αισθάνεται τα δάκτυλα του ποδιού ψυχρά.
           Ανύψωση του ποδιού πάνω από το επίπεδο της καρδιάς.
Προσοχή:  κατά τις πρώτες  24 ώρες αποφύγετε τα ζεστά μπάνια, τις θερμαντικές αλοιφές και το οινόπνευμα, επειδή είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση του  οιδήματος. 
Ανάπαυση, πάγο για 48 ώρες, περίδεση με ελαστικό επίδεσμο και ανάρτηση του διαστρέμματος ή της θλάσης ψηλότερα από το επίπεδο της καρδιάς.

Συμπληρώματα διατροφής 
Απαραίτητη είναι η βιταμίνη C και τα βιοφλανοειδή ως συμπληρώματα μιας διατροφής υψηλής σε ολόκληρους καρπούς, φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
Αντιφλεγμονώδη, όπως η βρομελίνη (ένα προτεολυτικό ένζυμο που υπάρχει στον ανανά) και ο κουρκουμάς (curcuma longa) μπορεί επίσης να βοηθήσουν.

Ομοιοπαθητικά φάρμακα
Μπορεί αρχικά να χρησιμοποιηθεί για λίγες ημέρες το ομοιοπαθητικό φάρμακο Άρνικα (Arnica Montana) και στη συνέχεια το Rhus tox (Rhus toxicodendron) για τραυματισμούς των αρθρώσεων ή η Ruta rutagraveolens για τους τραυματισμούς των μυών.
Τζελ ή αλοιφή άρνικας, όπως το Traumeel, ή ένας ομοιοπαθητικός συνδυασμός άρνικας και άλλων φαρμάκων, έχει επίσης αποδειχθεί ευεργετικός για ορισμένα διαστρέμματα.

Κινέζικη ιατρική
Τα παραδοσιακά κινέζικα φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί με ικανοποιητικά αποτελέσματα στη θεραπεία διαστρεμμάτων και θλάσεων των μαλακών μορίων (χιαστός, τένοντες κλπ).
Ο βελονισμός εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση του πόνου και την επιτάχυνση της αποκατάστασης των τραυματισμένων ιστών, απομακρύνοντας τη συσσωρευμένη ενέργεια από την περιοχή.
Η θερμοθεραπεία με το φυτό μόξα μπορεί επίσης να επιταχύνει την ίαση των τραυματισμένων ιστών.
Εξειδικευμένες μέθοδοι μασάζ και μυϊκών μαλάξεων εφαρμόζονται από πολλούς επαγγελματίες στον χώρο της υγείας. Το μασάζ έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην αποκατάσταση της κυκλοφορίας του αίματος και την κινητικότητας τοπικά, καθώς επίσης στην επιτάχυνση της αποκατάστασης του τραυματισμένου ιστού. Συνιστάται παράλληλα με άλλες θεραπείες, όπως οι διατάσεις και ασκήσεις εύρους κινήσεων.

Κλασσική ιατρική 
Τα διαστρέμματα και οι θλάσεις 1ου βαθμού μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι.
Οι βασικές πρώτες βοήθειες είναι: Ανάπαυση, Πάγος, Περίδεση (δέσιμο) και Ανάρτηση (ανάπαυση του μέρους του σώματος σε σημείο ψηλότερα από το ύψος της καρδιάς).
Φάρμακα που χορηγούνται χωρίς συνταγή, όπως η ακεταμινοφένη ή η ιβουπροφένη ή η νιμεζουλίδη βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου.
Άτομα με διαστρέμματα και θλάσεις 2ου βαθμού καλό είναι να καταφύγουν σε φυσικοθεραπεία. Πατερίτσες ή νάρθηκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας ως υποστηρικτικά μέσα. Χειρουργική επέμβαση μπορεί να χρειαστεί για τα διαστρέμματα και θλάσεις 3ου βαθμού, αφού τυχόν μεγαλύτερη βλάβη θα εμποδίσει την ικανοποιητική αποκατάσταση χωρίς χειρουργείο.
Θεραπεία διαστρεμμάτων 1ου βαθμού
Η απλή αυτή περίπτωση αντιμετωπίζεται πάντα με συντηρητική αγωγή, η οποία περιλαμβάνει ελαστική επίδεση για 5-10 μέρες. Η επίδεση αυτή εφαρμόζεται την ημέρα και αφαιρείται το βράδυ. Επιτρέπεται χλιαρό λουτρό και ήπιες ασκήσεις από τη δεύτερη μέρα. Η βάδιση επιτρέπεται ελεύθερα από την πρώτη ημέρα. Συνήθως τα διαστρέμματα πρώτου βαθμού αποκαθίστανται πλήρως μέσα σε 7 μέρες περίπου. Η άθληση επιτρέπεται περίπου σε 10 ημέρες μετά τον τραυματισμό.
Θεραπεία διαστρεμμάτων 2ου βαθμού
Η θεραπεία των διαστρεμμάτων 2ου βαθμού γίνεται πάντα συντηρητικά με άμεση διακοπή άθλησης και ακινητοποίηση με επίδεσμο συμπιεστικό. Επιτρέπεται χλιαρό λουτρό και ήπιες ασκήσεις από τη δεύτερη μέρα. Η βάδιση επιτρέπεται από την πρώτη μέρα με περιορισμό και με μερική φόρτιση (1 πατερίτσα) για 5-10 μέρες.
Αν υπάρχει σημαντικός πόνος και οίδημα (πρήξιμο) χορηγούνται για 5-10 μέρες αντιφλεγμονώδη μη στεροειδή φάρμακα, ενώ ενίοτε χρησιμοποιείται και πλαστικός νάρθηκας σταθεροποίησης. Ορισμένες περιπτώσεις ασθενών, πέραν του χλιαρού λουτρού και των ασκήσεων, χρειάζονται και φυσιοθεραπείες. Σε γενικές γραμμές, τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής δευτέρου βαθμού αποκαθίστανται κλινικώς μέσα σε 15-20 μέρες. Η άθληση επιτρέπεται σε 20-30 μέρες.
Θεραπεία των διαστρεμμάτων 3ου βαθμού
Τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής τρίτου βαθμού θεωρούνται αρκετά σοβαρά. 
Συντηρητική αγωγή με γύψο και πατερίτσες, ακόμα και για τους επαγγελματίες αθλητές.
Τα τελευταία 15 χρόνια κέρδισε έδαφος η «ταχεία μέθοδος κινητοποίησης».
Η ιδεώδης θεραπεία γίνεται ως εξής: τις πρώτες 10 μέρες χρησιμοποιείται ελαστική συμπίεση και παράλληλα έτοιμος νάρθηκας είτε κνημοποδικός, είτε άλλου τύπου.
  • Ο ασθενής βαδίζει με 2 πατερίτσες χωρίς φόρτιση.
  • Χλιαρό λουτρό επιτρέπεται από τη δεύτερη μέρα.
  • Μετά από δέκα μέρες, επιτρέπεται σταδιακή βάδιση με φόρτιση και ξεκινούν φυσικοθεραπείες.
  • Ο ασθενής μπορεί να εργασθεί μετά από 15 ημέρες.

Πρόγνωση
Μέτριας σοβαρότητας διαστρέμματα και θλάσεις θεραπεύονται εντός δύο έως τεσσάρων εβδομάδων, αλλά μπορεί να χρειαστούν ακόμα και μήνες για την αποκατάσταση σοβαρότερων τραυματισμών.
Μέχρι πρόσφατα, η ρήξη συνδέσμων στο γόνατο ενός αθλητή σήμαινε το τέλος της καριέρας του. Οι βελτιωμένες όμως σήμερα χειρουργικές τεχνικές και μέθοδοι αποκατάστασης προσφέρουν δυνατότητες πλήρους ίασης και αποκατάστασης. Ωστόσο, από τη στιγμή που ένας σύνδεσμος έχει υποστεί διάστρεμμα, μπορεί να μην είναι πλέον όσο δυνατός όσο πριν. Επίσης, ένας μυς που έχει υποστεί θλάση, είναι πιο ευάλωτος σε νέο τραυματισμό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, βελτιώνονται σημαντικά στις δύο πρώτες εβδομάδες. Κάποιοι, ωστόσο εξακολουθούν να έχουν προβλήματα με τον πόνο και την αστάθεια μετά από ένα χρόνο (5-30 %).

Χρόνιος πόνος στην ποδοκνημική άρθρωση μετά από διάστρεμμα
Εάν ένα διάστρεμμα ποδοκνημικής (χωρίς κάταγμα) δεν αποκατασταθεί μέσα σε 3-6 μήνες πλήρως και ο ασθενής παραπονείται για πρήξιμο, δυσκαμψία και δυσκολία στην άθληση,τότε μπορεί να υπάρχει ένα από τα εξής προβλήματα: χόνδρινο κάταγμα ενδαρθρικό, μετατραυματικά οστεόφυτα, μετατραυματική αστάθεια, ενδαρθρικές ουλές, ελεύθερο οστεοχόνδρινο σώμα, οστεοχόνδρινο έλλειμμα, σχαλιδωτική οστεοχονδρίτις, άσηπτη νέκρωση οστού, διάφορες αρθρίτιδες κλπ.
Στις περιπτώσεις αυτές, χρειάζεται αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία και αρθροσκόπηση της ποδοκνημικής άρθρωσης.

Βιβλιογραφία
  • mayoclinic
  • wikipedia


Εργαστηριακές εξετάσεις για την αναιμία


Διερεύνηση αναιμιών
Ο εργαστηριακός αιματολογικός έλεγχος που απαιτείται για την διερεύνηση των αναιμιών.
Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει αναιμία απαιτείται ο κάτωθι εργαστηριακός έλεγχος:
-Γενική αίματος
-Ερυθροκυτταρικοί δείκτες
-Μορφολογία ερυθρών αιμοσφαιρίων
-Βασεόφιλη στίξη
-Τεστ δρεπάνωσης
-Ωσμωτική αντίσταση ερυθρών
-Άμεσος Coombs
-Απτοσφαιρίνες
-Ψυχροσυγκολλητίνες
-ΔΕΚ
-Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
-Ποσοτική μέτρηση Α2
-Αλκαλάντοχη αιμοσφαιρίνη
-G6PD
-ΤΚΕ
-Σίδηρος ορού
-Φεριττίνη
-TIBC
-Τρανσφερίνη
-Κορεσμός τρανσφερίνης
-Β12
-Φυλλικό οξύ
-LDH
-Κάλιο ορού
-Ουρικό οξύ
-Ουροχολινογόνο ούρων
-Αιμοσιδηρίνη ούρων
-Mayer κοπράνων