Αρχική

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Η αποτυχία φέρνει επιτυχία


Η αποτυχία είναι η μητέρα της επιτυχίας
Η επιτυχία είναι ένα ταξίδι, όχι ο προορισμός…
Είναι παντελώς αδύνατον να κάνουμε μεμιάς το άλμα, να παρακάμψουμε τα ενδιάμεσα στάδια της προσπάθειας και να δημιουργήσουμε κάτι το οποίο απλά και μόνο έχουμε φανταστεί.
Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς στη μηχανική, στη ρομποτική, στις τηλεπικοινωνίες, στις αυτοκινητοβιομηχανίες, στην φαρμακευτική και στην ιατρική. Αλλά και στη φιλοσοφία και στην οικονομία, έπρεπε να γίνουν δοκιμές οι οποίες πολλές φορές είχαν τραγικές συνέπειες, για να βελτιωθούν, να προσαρμοστούν και να αλλάξουν προς το καλύτερο.
Όπως συμβαίνει και τώρα με την αποτυχία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι προφανές ότι συμβαίνει σε όλα τα κράτη του κόσμου. Και όπως η τυπογραφία βοήθησε στη διάδοση του Διαφωτισμού αναρωτιόμαστε μήπως η όλη κατάσταση βοηθήσει στην αλλαγή νοοτροπίας μας.
Ναι στη γνώση, όχι στην άγνοια.
Ναι στην ατομική συνείδηση για το καλό του συνόλου, όχι στη μαζικότητα προς όφελος των λίγων. Και έτσι θα είναι σίγουρο πως βαδίζουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Πάντα, μα πάντα μετά την καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος.
Ας τον ονειρευτούμε…
Κι ας μάθουν τουλάχιστον οι νεώτεροι…
«κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
κανένας στίχος σήμερα δ
ε
ν ανατρέπει καθεστώτα.»

Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.

Επιληπτικές κρίσεις στον ύπνο



Η εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι συχνό φαινόμενο
Τα τελευταία μάλιστα χρόνια με τις 24ωρες ΗΕΓραφικές καταγραφές, έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες παροξυντικές κινητικές διαταραχές του ύπνου, που παλαιότερα θεωρούνταν ψυχογενείς ή εξωπυραμιδικής αιτιολογίας, είναι επιληπτικές κρίσεις που έχουν ως εστία τον μετωπιαίο λοβό. Υπάρχουν όμως και πρωτοπαθείς διαταραχές του ύπνου που εκδηλώνονται με κινητικά ή ψυχικά φαινόμενα με εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων και συχνά δημιουργούν διαφοροδιαγνωστικά προβλήματα.
Οι συχνότερες διαταραχές που παρατηρούνται συχνά στα παιδιά είναι οι παραϋπνίες και είναι: νυχτερινοί τρόμοι (paνοr nocturnus), υπνοβασία, παραμιλητό, τρίξιμο των δοντιών.
Συμβαίνουν, συνήθως, κατά το τέταρτο στάδιο του NREM ύπνου και κατά το πρώτο ήμισυ της νύχτας. Τα παιδιά δεν θυμούνται τα επεισόδια αυτά, υπάρχει οικογενειακό ιστορικό τέτοιων επεισοδίων και το ΗΕΓ έχει την εικόνα του τέταρτου σταδίου του NREM ύπνου, δηλαδή υψηλού δυναμικού κύματα δέλτα. Επίσης, ρυθμικές κινήσεις της κεφαλής και σπάνια του σώματος είναι συνήθη σε παιδιά κάτω των πέντε ετών και συμβαίνουν κυρίως κατά το πρώτο στάδιο του NREM ύπνου. H νυχτερινή ενούρηοη είναι δυνατόν να εκδηλωθεί σε οποιοδήποτε στάδιο του ύπνoυ.
Οι παραπάνω διαταραχές στα παιδιά θεωρούνται καλοήθεις και σπάνια απαιτούν ειδική αντιμετώπιση. Στις περιπτώσεις που η κλινική εικόνα δεν είναι σαφής και υπάρχει η υποψία κριτικής επιληπτικής διαταραχής, οι πολυγραφικές νυχτερινές καταγραφές συμβάλλουν σημαντικά στη διαφοροδιάγνωσή τους.
Στους ενήλικες το διαγνωστικό τοπίο των παραϋπνιών δεν είναι τόσο ξεκάθαρο, ιδίως όταν αυτές εμφανίζονται για πρώτη φορά κατά την ενήλικη ζωή. Νυχτερινοί τρόμοι και επεισόδια πανικού, που εμφανίζονται κατά το τέταρτο στάδιο του NREM ύπνου και συνήθως, κατά τον πρώτο υπνικό κύκλο, είναι συχνοί σε άτομα με συναισθηματικές διαταραχές και σε οριακά ψυχωσικά άτομα. Νυχτερινές περιπλανήσεις που αρχίζουν συνήθως κατά το τέταρτο στάδιο του NREM ύπνου και κατά το πρώτο ή δεύτερο υπνικό κύκλο και που μπορεί να εμφανίζονται ως υπνικό ονειρικό συμβάν, επίσης, δεν προκαλούν διαγνωστικό πρόβλημα. 'Ομως, υπάρχει μια τρίτη υποομάδα ατόμων με νυχτερινές περιπλανήσεις που παρουσιάζονται, συνήθως, προς το τέλος της νύχτας με αιφνίδια αφύπνιση και βίαιη κατά κανόνα συμπεριφορά και χωρίς καθόλου ανάμνηση του γεγονότος. Στους ασθενείς αυτούς έχουν βρεθεί στο ΗΕΓ επιληπτικού τύπου διαταραχές και οι ασθενείς απαντούν θετικά στη χορήγηση καρβαμαζεπίνης. Ορισμένες μορφές επιληψίας του μετωπιαίου λοβού έχουν συνδεθεί με τις διαταραχές αυτές. 
Αλλά και σε ηλικιωμένα άτομα έχει περιγραφεί μια διαταραχή του ύπνου που εμφανίζεται κατά τη REM φάση και χαρακτηρίζεται από βίαιη συμπεριφορά με διατήρηση του μυϊκού τόνου. Στα άτομα αυτά έχουν βρεθεί βλάβες στη γέφυρα. Η παραπάνω διαταραχή, η οποία εμφανίζεται και σε υγιή ηλικιωμένα άτομα, συνυπάρχει συχνά με ατροφία πολλαπλών συστημάτων και νόσο Parkinson.
Μυοκλονίες κατά την έναρξη του ύπνου και νυχτερινός περιοδικός μυόκλονος είναι, επίσης, καλοήθεις διαταραχές του ύπνου, που σπάνια είναι δυνατόν να δημιουργήσουν διαφοροδιαγνωστικά προβλήματα.
Επίσης, υπναγωγικές ψευδαισθήσεις κατά την έναρξη του ύπνου, υπνική παράλυση κατά την αφύπνιση, φαινόμενα καταπληξίας με απώλεια του τόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας μετά από έντονα συγκινησιακά ερεθίσματα, αλλά και επεισόδια μικρής διάρκειας ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας, που αποτελούν χαρακτηριστικά της ναρκοληψίας, είναι ενδεχόμενο εσφαλμένα να εκτιμηθούν ως επιληπτικές κρίσεις ατονικές ή σύνθετες εστιακές.
Νυχτερινές κραυγές και ουρλιαχτά, σύγχυση και υπνοβασία σε ενήλικες είναι δυνατόν να οφείλονται σε αποφρακτικές άπνοιες του ύπνου και να δημιουργούν την εντύπωση εστιακών σύνθετων κρίσεων. Αξίζει όμως να αναφερθεί ότι συνύπαρξη των δύο αυτών καταστάσεων είναι δυνατόν να συμβεί και τότε η αντιμετώπιση των απνοιών συμβάλλει στον καλλίτερο έλεγχο των κρίσεων. Τα επεισόδια υπνηλίας και ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας που συνοδεύουν τις άπνοιες του ύπνου είναι συχνά και σε επαναλαμβανόμενες νυχτερινές επιληπτικές κρίσεις που διαταράσσουν την αρχιτεκτονική του ύπνου.
Τέλος, ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο Snadiger (γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση κατά τον ύπνο) είναι δυνατόν να εμφανίζουν κορμικές στάσεις κατά τον ύπνο που να μιμούνται στάσεις επιληπτικών κρίσεων,
Βιβλιογραφία
  1. Autret A., de Toffol B., Corcia PH., Hommet C., Prunier-Levilion C., Lucas B., Sleep and epilepsy. Sleep Medicine Reviews, 1999; 3,3: 201-217.
  2. Stores G., Confusions concerning sleep disorders and the epilepsies in children and adolescents, Br. J. Psychiatry, 1991; 158: 1-7.
  3. Mahowald MW., Schenck CH., NREM sleep parasomnias. Neurol Clin, 1996; 14:675-696.
  4. Schenk CH., Mahowald MW., REM sleep parasomnias. Neurol. Clin., 1996; 14:697-720.
  5. Malow BA.,.Sleep and epilepsy. Neurol. Clin, 1996; 14:765-789.
  6. Plazzi G., Corsini R., Provini F., Pierangeli G., Martinelli P., Montagna P. et al., REM sleep behaviour disorders in multiple system atrophy. Neurology, 1997; 48: 1094-1097.
  7. Aldrich SM., Sleep Medicine, New-York, Oxford University Press, 1999; pp 350-374.
  8. Wright J., Johns R., Watt L, Melville A., Sheldon T., Health effects of obstructive sleep apnea and the effectiveness of continuous positive airways pressure: a systematic review of the research evidence. BMJ, 1997; 314: 851-860.
  9. Betts T., Non-epileptic seizures (pseudoseizures), in: Duncan J.S., Smalls J.E (eds), Epilepsy 1997, From science to patient. Lecture Notes, St Anne's College, Oxford. 1997;pp 191-206.
  10. Roberts R., Differential; diagnosis of sleep disorders, non-epileptic attacks and epileptic seizures. Curr Opin Neurol, 1998; 11: 135-139.



Πρώτες βοήθειες σε Παροξυσμική Υπερκοιλιακή Ταχυκαρδία


Επείγουσα Φαρμακευτική Αγωγή σε Παροξυσμική Υπερκοιλιακή Ταχυκαρδία

Πρώτες βοήθειες σε Παροξυσμική Υπερκοιλιακή Ταχυκαρδία
  • Δακτυλίτιδα έως 2 amp…
  • Αν δεν αναταχθεί 1 amp Inderal…
  • Αν δεν αναταχθεί Isoptin (stand by Atropine) υπό Ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση…
  • Αν δεν αναταχθεί 3 amp Angoron σε 250cc D/W 5% σε 90min…
by PREDICT

Επανένταξη ενός καρκινοπαθούς στην κοινωνία



Μετά τη θεραπεία της νόσου ο καρκινοπαθής πρέπει να επανέλθει στην κοινωνία
Γράφει η 
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος- Ογκολόγος, MD,PhD
Μετά τη θεραπεία του καρκίνου ή την πλήρη ύφεση της νόσου έρχεται η ώρα της επανένταξης του καρκινοπαθούς στην κοινωνία. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επανένταξη ενός θεραπευμένου καρκινοπαθούς είναι να έχει διατηρήσει ή να έχει ανακτήσει όλες  τις σωματικές και ψυχικές δεξιότητες που είχε πριν αρρωστήσει.
Η ίαση ή η πλήρης ύφεση εξαρτάται κυρίως από τους εξής παράγοντες:
ü  Τον τύπο του καρκίνου
ü  Το στάδιο κατά τη διάγνωση
ü  Το είδος της θεραπείας που θα εφαρμοστεί
Πράγματι, υπάρχουν τύποι καρκίνου που μπορούν να ιαθούν και σε προχωρημένα στάδια, όπως το χοριοκαρκίνωμα, η οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία, η νόσος Hodkin, ο καρκίνος όρχεως, η οξεία μυελογενής λευχαιμία, το νεφροβλάστωμα, το ραβδομυοσάρκωμα, το σάρκωμα Ewing, το νευροβλάστωμα, ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονος και ο καρκίνος των ωοθηκών. Άλλοι όγκοι πάλι μπορεί να χρειαστούν και χειρουργική παρέμβαση, όπως ο καρκίνος του μαστού, το οστεοσάρκωμα, τα σαρκώματα μαλακών μορίων και ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού.
Επομένως, ασθενείς με όγκους που ανταποκρίνονται στην θεραπεία μπορούν να επανενταχθούν στην κοινωνία, αφού πρώτα γίνει σωματική και ψυχολογική αποκατάσταση.
Τα προβλήματα που απαιτούν αποκατάσταση προέρχονται από την ίδια τη νόσο αλλά και από τους θεραπευτικούς χειρισμούς.
Τα προβλήματα από τη νόσο είναι είτε γενικά όπως ο πόνος, η αδυναμία, η κόπωση, είτε ψυχολογικά όπως η κατάθλιψη, ο φόβος είτε κοινωνικά όπως οικογενειακά, επαγγελματικά, οικονομικά. Μπορεί όμως να αφορούν τα προβλήματα  αυτά την ανατομική ακεραιότητα του σώματος όπως την ουροδόχο κύστη, το ορθό, τα νεύρα, ένα σκέλος  κ.α.
Τα προβλήματα από τη θεραπεία μπορεί να έχουν σχέση με τις χειρουργικές παρεμβάσεις, όπως ακρωτηριασμούς, στομίες ή με τις παρενέργειες από την χημειοθεραπεία και τα άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου ή με τις παρενέργειες από την ακτινοθεραπεία που εφαρμόζεται συμπληρωματικά σε ορισμένους όγκους.
Αναλύοντας τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν από τις θεραπευτικές παρεμβάσεις κατανοεί ο καθένας ότι θα πρέπει οι παρεμβάσεις αυτές να αποσκοπούν στην θεραπεία, αλλά συγχρόνως να δημιουργούν και τα λιγότερα σωματικά, ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα στον ασθενή που θα πρέπει στη συνέχεια να αποκατασταθούν, ώστε να  μην δημιουργούνται αξεπέραστες  προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές, οικονομικές και κοινωνικές δυσχέρειες.
Στην αποκατάσταση των προβλημάτων ενός καρκινοπαθούς μετέχει μια ολόκληρη ομάδα επαγγελματιών που πρέπει να είναι εξειδικευμένοι και να εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση εξατομικευμένη θεραπεία.
Η ομάδα επαγγελματιών αποτελείται από τον Παθολόγο- Ογκολόγο που είναι ο συντονιστής, από τους Ειδικούς  Χειρουργούς, από τον Ψυχίατρο, από τον Νοσηλευτή, από τον Φυσιοθεραπευτή, από τον Ψυχολόγο, από τον Κοινωνικό Λειτουργό, από τον Φαρμακοποιό, από Τεχνίτες συσκευών αποκατάστασης κ.α. Όμως απαραίτητα στην ομάδα αυτή πρέπει να συμμετέχουν και οι ασθενείς, οι συγγενείς, οι φίλοι, εθελοντές, θρησκευτικοί λειτουργοί ακόμη και πρώην θεραπευμένοι ασθενείς.
Η συμβολή των διάφορων συλλόγων καρκινοπαθών είναι εύκολα κατανοητό πως βοηθάει όλους τους ασθενείς να επανενταχθούν στην κοινωνία με τις διάφορες δραστηριότητες που οργανώνουν, με την οικονομική στήριξη που προσφέρουν στους οικονομικά αδύνατους, με τον αγώνα για τη δημιουργία ξενώνων, με την ψυχολογική υποστήριξη και με την κινητοποίηση των εθελοντών που εντάσσονται στην ομάδα αποκατάστασης.
Μια ιδιαίτερη ομάδα απαιτείται για τα θεραπευόμενα παιδιά με καρκίνο που σαν σκοπό της θα πρέπει να έχει όχι μόνο τη θεραπεία των παιδιών αυτών, αλλά και την εκπαίδευσή τους, την επαγγελματική τους αποκατάσταση και τη δημιουργία οικογένειας από αυτά. Πολλές φορές χρειάζεται αγώνας για να πεισθεί ακόμη και η πολιτεία να παρέχει κάποιες διευκολύνσεις στα παιδιά με καρκίνο ώστε μετά τη θεραπεία τους να επανενταχθούν στην κοινωνία.
Και κάνοντας έναν οικονομικό απολογισμό  για το πόσο συμφέρουσες είναι οι διαδικασίες αποκατάστασης καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι επιβαρύνουν το κράτος οικονομικά αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί η αποκατάσταση διαρκεί λίγο και όταν γίνεται η επανένταξη των καρκινοπαθών στην κοινωνία υπάρχει απόσβεση μέσω της παραγωγικότητός τους. Γιατί οι επανεντασσόμενοι καρκινοπαθείς δεν έχουν πια ανάγκη από νοσοκομεία και ιδρύματα και παροχές, αλλά γίνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας, όπως και όλοι οι υγιείς άνθρωποι.
Συμερασματικά, η επανένταξη των καρκινοπαθών στην κοινωνία συμφέρει.
Απαιτεί όμως οργάνωση, σωστό προγραμματισμό, εξειδικευμένους επαγγελματίες υγείας, ευαισθητοποίηση του κράτους και του κοινωνικού συνόλου, ειδικούς ασφαλιστικούς κανονισμούς, κατάλληλους νόμους και χρηματοδότηση.
Και κυρίως απαιτεί ηθική, επιστημονική, κοινωνική και οικονομική συνείδηση των ιατρών κι άλλων επαγγελματιών υγείας που εμπλέκονται στην αποκατάσταση των καρκινοπαθών, ώστε με τις παρεμβάσεις τους στο όνομα του προσωπικού οικονομικού συμφέροντος να μην καταδικάσουν ανθρώπους που μπορεί να θεραπευθούν και μπορούν να μας προσφέρουν την παραγωγικότητά τους, τις ικανότητές τους και τις εμπειρίες της ζωής τους…
Γι' αυτό προσοχή στη θεραπεία. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ίαση είναι η διατήρηση της ποιότητας ζωής!
Γράφει η 
Δρ Σαββούλα Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος- Ογκολόγος, MD,PhD
Διαβάστε περισσότερα για τη Σάββη Μάλλιου Κριαρά

Ποιο είναι το καλύτερο επάγγελμα;


Η δουλειά δίνει πόρους για τη ζωή, αλλά δεν είναι η ίδια η ζωή!
Άλλωστε, η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!
Ο τρόπος ζωής των ανθρώπων που ζουν στη σημερινή εποχή, είναι το βασικό αίτιο της εξουθένωσης των ανθρώπων. Οι πολλές ώρες που περνάει κάποιος στην εργασία του ευθύνονται για το γεγονός πως οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να χαρούν τη ζωή τους. Άλλωστε μετά από μια εξοντωτική μέρα δουλειάς, πότε επιτέλους θα ξεκουράσει κάποιος το κορμί του, τις σκέψεις του και την ψυχή του;
Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από του αγράμματου εργάτη.
Ο πραγματικός όμως πλούτος της χώρας μας παράγεται στα χωράφια και στα εργοστάσια κι αυτό οι εργάτες το γνωρίζουν. Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στις διάφορες επιχειρήσεις, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν και προσπαθούν να εξυψώσουν την εργασία τους όλο και περισσότερο, για να δικαιολογήσουν τα υψηλότερα εισοδήματά τους. Έτσι, οι ασφαλιστές προσπαθούν να χτίσουν ασφαλιστική συνείδηση, οι χρηματιστές καίγονται για την ανάπτυξη, οι διαφημιστές παλεύουν για την επικοινωνία κι ένα σωρό άλλοι ασχολούμενοι με τις μοντέρνες δουλειές προσπαθούν να αποδείξουν την προσφορά τους στην κοινωνία, ο καθένας στον τομέα του φυσικά. Η κοινωνία, που κατεξοχήν διευθύνεται από τους μορφωμένους, περιφρονεί τον αγρότη και τον εργάτη κι έχει εξυψώσει όσους εργάζονται σε αυτές τις μοντέρνες δουλειές. Γι’ αυτό τους εργάτες και τους αγρότες τους αμείβει  με τα χαμηλότερα  εισοδήματα και τους χορηγεί  πενιχρές συντάξεις και ανεπαρκή υγειονομική περίθαλψη.
Άρα ποιος νέος θα ονειρευόταν να γίνει αγρότης ή εργάτης; Όλοι θέλουν ν’ ασχοληθούν με τις μοντέρνες δουλειές, για να εξασφαλίσουν υψηλές αποδοχές και κοινωνικό prestige.  Oι νέοι δεν είναι αρκετά ώριμοι για να καταλάβουν το πόσο δύσκολες είναι οι μοντέρνες δουλειές κι έτσι ξεγελιούνται. Οι υποχωρήσεις που πρέπει να κάνουν είναι αμέτρητες. Υποχωρήσεις στα πιστεύω τους, στις αξίες του, στην ηθική τους, αλλά το χειρότερο είναι οι υποχωρήσεις που πρέπει να κάνουν στην προσωπική τους ζωή.
Θα πρέπει να δουλεύουν εξοντωτικά από 12-24 ώρες, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, πολλές φορές χωρίς την ανάλογη αμοιβή. Θα πρέπει να θυσιάσουν τα χόμπι τους, την καθημερινή φυσική τους άσκηση, την ξεκούραση, την οικογενειακή θαλπωρή και αντ’ αυτών θα έχουν κάποιον ευπρεπή μισθό, κάποιες έξτρα παροχές, και κάποιους υποτιθέμενους τίτλους.
Εν τω μεταξύ όμως θα έχουν χάσει και το νόημα της ζωής. Αυτά βέβαια ισχύουν πια και για τα δύο φύλα. Δυστυχώς στην ίδια λούμπα έπεσαν και οι γυναίκες. Στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα ακόμη αντρικό οχυρό έγιναν τυπικές, σοβαρές, με πολυάσχολο ύφος και αντρικό ντύσιμο. Έτσι, έχασαν το πλεονέκτημα της ζωής που είχαν έναντι των εξουθενωμένων από τη δουλειά αντρών.
Τελικά ποιος θα απαντήσει ειλικρινά  στη συχνή ερώτηση των νέων: Αξίζει να επενδύσω σε χρόνο, κόπο και χρήμα για να αποκτήσω την παιδεία και τη γνώση που θα μου αποφέρει μεγαλύτερο εισόδημα;
Τώρα που η οικονομική κρίση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας δεν μας δίνει περιθώρια για πολύ σκέψη...
Η μόρφωση πάντα είναι απαραίτητη, αλλά όποια δουλειά και να διαλέξετε πρέπει πάνω από όλα να την αγαπάτε.
Και να θυμάστε ότι η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ότι και να έχετε σπουδάσει!

Πώς τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο


Υπάρχει συσχέτιση των εμβολίων της πολιομυελίτιδας με την εμφάνιση καρκίνου
Ερωτήματα δημιούργησε η διαγραφή του άρθρου που είχε αναρτήσει το CDC (Centers for Disease Control and Prevention) για τα εμβόλια της πολιομυελίτιδας και την πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο αυτοί που έλαβαν μία ή περισσότερες δόσεις.
Το CDC διέγραψε μια σελίδα στην οποία ανέφερε ότι 98 εκατομμύρια Αμερικανοί έλαβαν το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας και έχουν μολυνθεί με  καρκίνο - που συνδέεται με τον ιό του πιθήκου SV40.
Ο  SV40 είναι ένας ιός που βρίσκεται σε μερικά είδη πιθήκων. Ο SV40 ανακαλύφθηκε το 1960. Λίγο αργότερα, ο ιός βρέθηκε στο εμβόλιο της πολιομυελίτιδας. Περισσότερα από 98 εκατομμύρια Αμερικανοί έλαβαν μία ή περισσότερες δόσεις του εμβολίου πολιομυελίτιδας ανάμεσα στο 1955-1963, όταν ένα ποσοστό των εμβολίων ήταν μολυσμένα με τον SV40.  Έχει υπολογιστεί ότι 10-30 εκατομμύρια Αμερικανοί θα μπορούσαν να έχουν λάβει μία τουλάχιστον δόση με SV40 μολυσμένο εμβόλιο.
Ο ιός SV40 έχει βρεθεί σε ορισμένους τύπους καρκίνου στον άνθρωπο.
Ο SV40 βρέθηκε να είναι παρών στο υγρό της ενέσιμης μορφής του εμβολίου πολιομυελίτιδας (IPV) μεταξύ 1955-1963.
Μετέπειτα ανάλυση έδειξε ότι τα εμβόλια που παράγονταν από την πρώην σοβιετική ένωση μέχρι το 1980, και χρησιμοποιήθηκαν στην ΕΣΣΔ, την Κίνα, την Ιαπωνία και αρκετές χώρες της Αφρικής, ενδέχεται να έχουν μολυνθεί. Εκατοντάδες εκατομμύρια  άτομα  ενδέχεται να έχουν εκτεθεί στον SV40.
Αλλά αυτή η είδηση είναι πραγματικά μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Ο SV40 αποτελεί ένα μόνο ένα παράδειγμα από ένα ευρύ φάσμα των αποκαλούμενων «τυχαίων» ιών που  μολύνουν τα εμβόλια και το υπόστρωμα (κύτταρα που χρησιμοποιούνται για να αυξηθεί το εμβόλιο), τα οποία περιλαμβάνουν ενδογενείς ρετροϊούς, όπως οι ιοί όγκου μαστού ποντικιών (mouse mammary tumor virus) και πολλοί άλλοι οι οποίοι πρέπει ακόμη να προσδιοριστούν.  
Ο SV - 40 έχει έναν πολύ γνωστό μηχανισμό  καρκινογένεσης. Αυτός ο ιός καταστέλλει τις μεταγραφικές ιδιότητες της ογκοκατασταλτικής πρωτεΐνης p53 στον άνθρωπο, που είναι " ο φύλακας του γονιδιώματος '' λόγω της ζωτικής σημασίας του  στην πρόληψη της αστάθειας του γονιδιώματος και την έναρξη του καρκίνου. Όταν το ογκοκατασταλτικό p53 είναι μεταλλαγμένο ή μειωμένο, ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος (απόπτωση) και η λειτουργία του κυτταρικού κύκλου καθίστανται δυσλειτουργικά, με αποτέλεσμα τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων και τον σχηματισμό όγκων.
Ο ιός SV40, άλλωστε είναι ένας πολύ γνωστός συμπαράγοντας στην παθογένεση μερικών όγκων.

Το 2005, το περιοδικό Cancer Research δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο, «Ορισμένα από του στόματος εμβόλια πολιομυελίτιδας ήταν μολυσμένα με τον ιό SV40 μετά το 1961». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έκδωσε σύσταση το 2000 για τη χορήγηση των εμβολίων της πολιομυελίτιδας μετά το 1961. Διαπίστωσαν ότι τα εμβόλια που κατασκευάζονταν στην Ανατολική Ευρώπη περιείχαν μολυσματικούς ιούς SV40. Τα εμβόλια αυτά παράγονταν από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως το 1978 και χρησιμοποιήθηκαν σε όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιήθηκαν 3 διαφορετικές τεχνικές απόδειξης της μόλυνσης των εμβολίων με SV40 (PCR, άμεση και έμμεση καλλιέργεια) για να επιβεβαιωθεί η παρουσία των δύο χωριστών SV40 μολυσματικών στελεχών στα εμβόλια.
Τα εμβόλια που ήταν ελεύθερα  από τον SV40 μετά από έλεγχο άρχισαν να παρασκευάζονται τη δεκαετία του 1980. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα από του στόματος εμβόλια πολιομυελίτιδας είχαν διακοπεί στις ΗΠΑ, λόγω των γνωστών κινδύνων για μόλυνση από τη νόσο. Η Συμβουλευτική Επιτροπή για την  Ανοσοποίηση (ACIP) το 2000 συστήνει την απαγόρευση του  εμβολίου της πολιομυελίτιδας από το στόμα (OPV), το οποίο, όμως, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε όλο τον τρίτο κόσμο, παρά τους γνωστούς κινδύνους νόσησης λόγω του ότι περιέχει ζώντες ιούς.
Ο  ιός με κάποιο τρόπο μπορεί να περάσει από γενιά σε γενιά. Μια Ιταλική μελέτη του 2012 διαπίστωσε ότι το 18 %  υγιών εθελοντών βρέθηκαν μολυσμένοι με τον ιό SV40.
Οι υποθέσεις για την θετικότητα στον ιό  SV40
1 ) εκτέθηκαν στον ιό SV40 μέσα από τους σύγχρονους εμβολιασμούς 
2 ) εκτέθηκαμ οριζόντια μέσω μετάδοσης από μια παλαιότερη γενιά που έλαβαν το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας που ήταν μολυσμένο με SV40
3 ) περνά κάθετα από το γονέα στο παιδί
Βιβλιογραφία 
activistpost.com

Εξωσωματική Γονιμοποίηση


Πλήρης ενημέρωση για την εξωσωματική γονιμοποίηση

Ο όρος Εξωσωματική Γονιμοποίηση περιλαμβάνει ένα βαρύ φάσμα τεχνικών που έχουν σκοπό τη βοήθεια υπογόνιμων ζευγαριών στο ν' αποκτήσουν παιδί.
Το ποσοστό επιτυχίας ανά κύκλο προσπάθειας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως π.χ. η ηλικία της γυναίκας και το αίτιο της υπογονιμότητας. Συνήθως, το αθροιστικό ποσοστό επιτυχίας μπορεί να φθάσει 60 - 65% μετά από 3 - 4 προσπάθειες.

Γιατί γίνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση;
Κατά προσέγγιση, 1 στα 7 ζευγάρια έχουν πρόβλημα στην προσπάθειά τους να τεκνοποιήσουν. Περίπου στις μισές από αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα ωφείλεται στον ανδρικό παράγοντα, ενώ οι άλλες μισές στον γυναικείο παράγοντα.
Πολύ λίγα ζευγάρια είναι τελείως υπογόνιμα και κατατάσονται στην κατηγορία όπου δεν υπάρχει καθόλου σπέρμα ή δεν λειτουργούν οι ωοθήκες.
Τα περισσότερα όμως ζευγάρια μπαίνουν στην κατηγορία ημιγόνιμα και η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να εκπληρωθεί το όνειρό τους να κάνουν ένα παιδί.
Οι κυριότερες αιτίες για την γυναικεία υπογονιμότητα είναι προβλήματα με τις σάλπιγγες, την ωορηξία, τις ορμόνες, καθώς και η ενδομητρίωση.
Οι αιτίες για την ανδρική υπογονιμότητα είναι κυρίως η ολιγοσπερμία, η χαμηλή κινητικότητα των σπερματοζωαρίων ή η κακής ποιότητας μορφολογία τους.

Ενδείξεις εξωσωματικής
Υπάρχει πληθώρα απόλυτων και σχετικών ενδείξεων που αφορούν τον έναν ή και τους δύο συντρόφους.
Οι απόλυτες ενδείξεις είναι:
* Η έλλειψη (από εκτομή) ή η απόφραξη των σαλπίγγων κεντρικά ή περιφερικά (υδροσάλπιγγες).
* Η έλλειψη σπερματοζωαρίων (αζωοσπερμία) που απαιτεί χειρουργική λήψη.
* Ο πολύ μικρός αριθμός κινουμένων φυσιολογικών σπερματοζωαρίων (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία).
Οι σχετικές ενδείξεις είναι πολλές και αφορούν σε:
* Μεγάλη διάρκεια υπογονιμότητας.
* Μεγάλη ηλικία της γυναίκας.
* Σοβαρά προβλήματα σπέρματος (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία).
* Ανεξήγητη Υπογονιμότητα.
* Αποτυχία άλλων ηπιότερων μεθόδων (π.χ. πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας για προγραμματισμένη επαφή ή σπερματέγχυση).
* Βαριά ενδομητρίωση.
* Προεμφυτευτική διάγνωση για β- μεσογειακή αναιμία, φυλοσύνδετα νοσήματα, ειδικά κληρονομικά νοσήματα.
* Πριν από χημειοθεραπεία.
* Δωρεά ωαρίων, σπέρματος και εμβρύων.
* Παρένθετη μητρότητα.

Προετοιμασία
Κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας χορηγούνται φάρμακα που έχουν σκοπό τη λήψη περισσότερων ωαρίων από το ένα που παράγει η γυναίκα στο φυσικό της κύκλο.
Στην προσπάθεια ανάπτυξης πολλών ωαρίων θα πρέπει η γυναίκα να πάρει δύο είδη φαρμάκων.
Το πρώτο για καταστολή, δηλαδή να σταματήσει την λανθασμένη έκκριση μιάς ορμόνης (LH) που παράγεται από την υπόφυση στον εγκέφαλο και προκαλεί ωορρηξία.
Το δεύτερο για διέγερση. Οι ενέσεις αυτές περιέχουν τις ίδιες ορμόνες που παράγονται φυσιολογικά, προκειμένου να διεγερθούν οι ωοθήκες και να ξεκινήσει η ανάπτυξη του ωοθυλακίου.
Τα παρακάτω αποτελούν ένα παράδειγμα ενός τυπικού κύκλου IVF:
1. Θεραπευτική φάση καταστολής
Φάρμακα που καταστέλλουν την έκριση της LH (agonists, antagonists) (γοναδοτροπίνες) δίνονται είτε υπο μορφή υποδόριων ενέσεων. Ανάλογα με την θεραπεία επιλέγεται το καταλληλότερο φάρμακο και δοσολογία.
2. Θεραπευτική φάση διέγερσης:
Μετά από την φάση της καταστολής άρχιζει η πλέον εντατική φάση του προγράμματος, της διέγερσης των ωοθηκών.
Η παρακολούθηση γίνεται με υπερηχογραφικό έλεγχο και αιμοληψία, συνήθως ανά 2- 3 μέρες και δόσεις των φαρμάκων εξατομικεύονται. Με το υπερηχογράφημα, που γίνεται διακολπικά, παρακολουθείται η αύξηση του μεγέθους των ωοθυλάκιων, μέσα στα οποία βρίσκονται τα ωάρια. Σκοπός είναι η ανάπτυξη πολλών ωοθυλάκιων μεγέθους πάνω από 18 mm, οπότε θεωρείται ότι τα ωάρια μέσα σε αυτά έχουν ωριμάσει και είναι έτοιμα για ωοληψία. Παράλληλα μετρείται η αύξηση του πάχους του ενδομήτριου. Το ενδομήτριο καλύπτει την ενδομητρική κοιλότητα, στην οποία αργότερα θα μεταφερθούν τα έμβρυα. Με την αιμοληψία ελέγχεται η οιστραδιόλη που παράγεται από τα ωοθυλάκια και είναι επίσης, δείκτης της ωρίμανσης των ωαρίων. Όταν υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός ωοθυλάκιων μεγαλύτερων των 18 mm, ικανοποιητικό πάχος ενδομήτριου και επίσης, καλή τιμή οιστραδιόλης επιτυγχάνεται η τελική ωρίμανση των ωαρίων με τη χορήγηση β - χοριακής γοναδοτροπίνης και τριάντα τέσσερις με τριάντα οκτώ ώρες μετά γίνεται η ωοληψία.

Ωοληψία
Η Ωοληψία διαρκεί 15 λεπτά και γίνεται υπό ελαφρά μέθη. Ο γυναικολόγος αναρροφά διακολπικά με μια βελόνα το ωοθυλακικό υγρό από τις ωοθήκες κάτω από υπερηχογραφικό έλεγχο. Το ωοθυλακικό υγρό δίνεται στον εμβρυολόγο για την ανεύρεση των ωαρίων με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. Μπορεί να επακολουθήσει χορήγηση φυσικής προγεστερόνης (με τη μορφή χαπιών ή κολπικής κρέμας). Η ορμόνη αυτή θεωρείται ότι βοηθάει στην εμφύτευση.

Γονιμοποίηση
Τα ωάρια μετά την ωοληψία τοποθετούνται μέσα σε καλλιεργητικό υλικό. Στη συνέχεια πραγματοποιείται η γονιμοποίηση με το σπέρμα του συζύγου που έχει ήδη επεξεργαστεί με ειδικές τεχνικές. Το επόμενο πρωί ελέγχεται η γονιμοποίηση των ωαρίων και στις ημέρες που ακολουθούν παρακολουθείται η εξέλιξή τους.

Εμβρυομεταφορά
Είναι μια απλή διαδικασία που δεν απαιτεί αναλγησία. Γίνεται 2 - 3 ημέρες μετά την ωοληψία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει σε στάδιο βλαστοκύστης, δηλαδή 6 - 7 ημέρες μετά τη συλλογή των ωαρίων. Τα έμβρυα τοποθετούνται στην ενδομητρική κοιλότητα με τη βοήθεια ενός λεπτού πλαστικού καθετήρα που περνά μέσα από τον τράχηλο. Ο αριθμός των εμβρύων που θα μεταφερθούν συναποφασίζεται με το ζευγάρι. Εάν υπάρχει μεγάλος αριθμός εμβρύων, μπορούν κάποια από αυτά να καταψυχθούν, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντική προσπάθεια.

Τεστ Κύησης
Γίνεται 12 μέρες μετά την εμβρυομεταφορά. Περιλαμβάνει λήψη αίματος γιο τον προσδιορισμό της χοριακής γοναδοτροπίνης. Εάν το τεστ είναι θετικό, δυο εβδομάδες αργότερα γίνεται ο πρώτος υπερηχογραφικός έλεγχος κατά τον οποίο φαίνεται ο ενδομητρικός σάκος του/των εμβρύου/ων μέσα στη μήτρα. Αν το τεστ είναι αρνητικό, η φαρμακευτική αγωγή διακόπτεται και γίνεται προσπάθεια για ανάλυση των πιθανών αιτιών της αποτυχίας και λήψη περαιτέρω αποφάσεων.

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ - ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
  • Πρόκληση Ωοθυλακιορηξίας
Ενδείκνυται σε γυναίκες με διαταραχές ωοθυλακιορρηξίας, δηλαδή γυναίκες που έχουν άτακτη ή καθόλου περίοδο. Στόχος είναι η διόρθωση της ωοθυλακιορρηκτικής διαταραχής χορηγώντας φάρμακα είτε από το στόμα (κλομιφαίνη) είτε με την μορφή ενέσεων (FSH). Με υπερηχογραφικό έλεγχο παρακολουθείται η ανάπτυξη των ωοθυλακίων και όταν κάποιο από αυτά γίνει μεγαλύτερο από 17 mm προγραμματίζεται η επαφή με το σύζυγο. Πιθανότητες επιτυχίας 6 - 10% ανά κύκλο παρακολούθησης. Πιθανότητα πολύδυμης κύησης 10 - 20%.
  • Πρόκληση Ωοθυλακιορηξίας και ενδομήτριος Σπερματέγχυση (IUI)
•          Ενδείκνυται σε γυναίκες στις οποίες έχει αποτύχει η προηγούμενη θεραπεία, καθώς, επίσης, σε περιπτώσεις ανεξήγητης υπογονιμότητας, τραχηλικού παράγοντα και ήπια προβλήματα ανδρικού παράγοντα (ήπιες διαταραχές σπερμοδιαγράμματος).
•          Η φαρμακευτική αγωγή και η παρακολούθηση είναι η ίδια όπως και στην προηγούμενη θεραπεία, μόνο που αντί επαφής, ο σύζυγος δίνει σπέρμα στο εργαστήριο, το οποίο, αφού επεξεργαστεί με ειδικές τεχνικές τοποθετείται διατραχηλικά μέσα στη μήτρα. Πιθανότητες επιτυχίας 8 - 18%. Πιθανότητες πολύδυμης κύησης 10 - 25%.

ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ - ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Α. Κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF)
Τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια τοποθετούνται μαζί σε καλλιεργητικό υλικό και αφήνονται στον κλίβανο για να πραγματοποιηθεί η γονιμοποίηση. Μόνο ένα σπερματοζωάριο θα καταφέρει να εισχωρήσει στο ωάριο και να ξεκινήσει η διαδικασία ανάπτυξης του εμβρύου.
Β. Μικρογονιμοποίηση (ICSI)
Είναι μια τεχνική που περιλαμβάνει την κατευθείαν εισαγωγή ενός και μόνο σπερματοζωαρίου μέσα στο ωάριο με τη χρήση ειδικής βελόνας. Ενδείκνυται σε περιπτώσεις με σοβαρές διαταραχές του σπερμοδιαγράμματος ή περιπτώσεις αζωοσπερμίας (οπότε συλλέγεται το σπέρμα κατευθείαν από τον ορχικό ιστό). Επίσης ενδείκνυται σε περιπτώσεις αποτυχίας γονιμοποίησης του ωαρίου με κλασικό IVF σε προηγούμενη προσπάθεια.
Γ. Υποβοηθούμενη Εκκόλαψη (Assisted hatching)
Είναι μια διαδικασία που μπορεί να γίνει μετά από κλασική IVF ή μικρογονιμοποίηση πριν την εμβρυομεταφορά. Με αυτή τη διαδικασία λεπταίνεται η ζώνη που περιβάλλει το έμβρυο για να διευκολυνθεί η εμφύτευσή του. Ενδείκνυται σε περιπτώσεις που ο εμβρυολόγος διαπιστώσει ότι η ζώνη του εμβρύου είναι σκληρή ή παχιά. Επίσης, μπορεί να συστηθεί σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας ή μετά από επανειλημμένες αποτυχίες σε προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Δ. Καλλιέργεια Βλαστοκύστης
Βλαστοκύστη είναι το στάδιο στο οποίο φθάνει το έμβρυο 5- 6 ημέρες μετά την ωοληψία. Κατά την κλασική IVF και μικρογονιμοποίηση, τα έμβρυα μεταφέρονται στην ενδομητρική κοιλότητα 2- 3 μέρες μετά την ωοληψία. Το πλεονέκτημα της εμβρυομεταφοράς στο στάδιο της βλαστοκύστης δηλαδή 5 - 6 ημέρες μετά την ωοληψία είναι ότι επιτρέπει την επιλογή της καλύτερης ποιότητας εμβρύων. Το μειονέκτημα είναι ότι είναι δυνατό να μην επιβιώσει κανένα έμβρυο στο στάδιο αυτό και έτσι να μην πραγματοποιηθεί εμβρυομεταφορά.
Ε. Κρυοσυντήρηση εμβρύων και ορχικού ιστού.
Η κρυοσυντήρηση γίνεται σε ειδικά δοχεία υγρού αζώτου σε θερμοκρασία -196°C. Όταν υπάρχει μεγάλος αριθμός γονιμοποιημένων εμβρύων ή οι προϋποθέσεις για την εμφύτευση δεν είναι οι ενδεδειγμένες τα έμβρυα μπορούν να συντηρηθούν στην κατάψυξη και να μεταφερθούν στη μήτρα σε κατάλληλο χρόνο στο μέλλον. Δυνατότητα κρυοσυντήρησης υπάρχει, επίσης, για σπέρμα και ορχικό ιστό. Σε πειραματικό στάδιο βρίσκεται η κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού και ωαρίων.
ΣΤ. Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση (PGD)
Με τον όρο αυτό εννοείται η διαδικασία διαπίστωσης γενετικών ασθενειών στο γενετικό υλικό των εμβρύων και την εν συνεχεία επιλογή και εμβρυομεταφορά υγιών εμβρύων που αποκτήθηκαν με τη μέθοδο μεταξύ άλλων της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα προσφέρεται διάγνωση για την κυστική ίνωση και τη Β – Μεσογειακή Αναιμία.
Ζ. Βιοψία όρχεως (TESE)
Ενδείκνυται σε ασθενείς με σοβαρή ολιγοσπερμία ή αζωοσπερμία. Εάν στο υλικό της βιοψίας ανιχνευθούν βιώσιμα σπερματοζωάρια μπορεί ακολούθως να γίνει χρήση αυτών για μικρογονιμοποίηση (ICSI).

ΠΡΟΕΜΦΥΤΕΥΤΙΚΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ (Π.Γ.Δ.)
Με τον όρο Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση (Π.Γ.Δ.), εννοείται η διαδικασία εντοπισμού γενετικών ασθενειών και την εν συνεχεία επιλογή και εμβρυομεταφορά υγιών εμβρύων που αποκτήθηκαν με τη μέθοδο της Εξωσωματικής Γονιμοποίησης.
Σκοπός της Π.Γ.Δ.: Να εξαλειφθεί ο κίνδυνος για εκείνα τα ζευγάρια που κινδυνεύουν να μεταδώσουν στα παιδιά τους κληρονομικά νοσήματα.
Πότε γίνεται;
•          Ενδείκνυται σε αποτυχία των προηγούμενων θεραπειών ή απ' ευθείας σε γυναίκες με αποφραγμένες σάλπιγγες ή σε σοβαρό πρόβλημα ανδρικού παράγοντα (σοβαρές διαταραχές σπερμοδιαγράμματος).
•          Η πιθανότητα επιτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση εξαρτάται από την ηλικία της γυναίκας, τη δυνατότητα παραγωγής ωαρίων από τις ωοθήκες, την ποιότητα του σπέρματος, το αίτιο της υπογονιμότητας, τη διάρκεια της υπογονιμότητας, προηγούμενες εγκυμοσύνες και την επίδραση τοξικών παραγόντων (π.χ. κάπνισμα, αλκοόλ).
•          Η πιθανότητα επιτυχίας είναι συνάρτηση όλων των παραπάνω παραγόντων και έχει ένα ευρύ φάσμα, που μπορεί να φθάσει μετά από 3 - 4 κύκλους προσπάθειας στο 60 - 65%.
•          Η πιθανότητα πολύδυμης κύησης είναι 25%.

Αιματολογικές εξετάσεις
Εξετάσεις για το ζεύγος πριν την έναρξη της προσπάθειας:
1.Ηπατίτιδα B και C
2.Σύφιλη
3.HIV (I,II)
Θα χρειαστόυν άλλα τεστ;
  • Συνήθως πριν την έναρξη της θεραπείας γίνεται τεστ διαβατότητας τραχήλου. Αυτό γίνεται για να εξακριβωθεί αν περνάει εύκολα ο καθετήρας στον τράχηλο της γυναίκας. Αν δεν περνάει, τότε γίνεται διαστολή του τραχήλου.
  • Επίσης, γίνεται ειδική αξιολόγηση του σπέρματος που είναι απαραίτητη πριν την προσπάθεια αν δεν υπάρχει πρόσφατη εξέταση. Εξέταση σπέρματος (σπερμοδιάγραμμα, δοκιμασία ενεργοποίησης σπερματοζωαρίων-»Percoll test», καλλιέργεια σπέρματος). Η πρώτη εξέταση που θα κάνει ο άντρας θα είναι και η τελευταία, εφόσον το αποτέλεσμα είναι θετικό και αυτή είναι το σπερμοδιάγραμμα. Εάν όμως παρατηρηθούν προβλήματα στην ποιότητα ή στην ποσότητα του σπέρματος, τότε ο άντρας θα παραπεμφθεί στον ουρολόγο. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι χρειάζεται θεραπεία, το ζευγάρι θα μείνει πίσω 1-3 μήνες.
  • Pap test, και μαστολογικός έλεγχος (μαστογραφία, υπέρηχος και μαγνητική μαστογραφία)  και καρδιολογική εξέταση.
  • Ειδικές εξετάσεις, όπως λαπαροσκόπηση ή υστεροσκόπηση μπορεί να απαιτηθεί.

Το πρώτο «παιδί του σωλήνα»
Η Louise Brown, ήταν το πρώτο παιδί στον κόσμο που γεννήθηκε με τη μέθοδο της εξωσωματικής, στις 25 Ιουλίου 1978, μετά από 9 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών των γονιών της να συλλάβουν με φυσιολογικό τρόπο.
Η γέννησή της πραγματοποιήθηκε με καισαρική τομή στο Oldham General Hospital και προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Ο γυναικολόγος Patrick Steptoe και ο εμβρυολόγος Bob Edwards ειδικοί σε θέματα γονιμότητας ήταν οι πρώτοι στον κόσμο που κατάφεραν να ολοκληρώσουν έναν κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης (απομόνωση ωαρίου, γονιμοποίησή του από σπερματοζωάριο και εμφύτευση του παραγόμενου εμβρύου στη μήτρα της μητέρας) με επιτυχία.
Σαν μωρό, η Louise δε γνώριζε απολύτως τίποτα για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η σύλληψής της, είχε αντιληφθεί όμως ότι η προσοχή και το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης την έκαναν να νιώθει άβολα.
Σαν ενήλικας έκανε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση στην κλινική γονιμότητας Bourn Hall κοντά στο Cambridge. Η κλινική αυτή ιδρύθηκε από τους άνδρες που της έδωσαν ζωή και ο σκοπός της επίσκεψής της ήταν για να γιορτάσουν την 25η επέτειο από τη γέννησή της.
Η Louise Brown έγινε μητέρα στις 29 Δεκεμβρίου 2006, φέρνοντας στον κόσμο έναν γιο, τον Cameron.

Πριν πάτε για εξωσωματική γονιμοποίηση
  • Ξεκαθαρίστε μέσα σας εάν είστε αποφασισμένοι να ακολουθήσετε μία αυστηρή ιατρική διαδικασία που περιλαμβάνει πολλές μικρές ταλαιπωρίες (αιμοληψίες, ενέσεις, κολπικά υπερηχογραφήματα, λήψη ωαρίων με μικρή νάρκωση) προσαρμοζόμενη σε απόλυτα και συγκεκριμένα ωράρια.
  • Ενημερωθείτε για τα οικονομικά μέσα από τη λογική ότι, πριν εξαντλήσετε τη μέθοδο, μπορεί να χρειαστεί να δοκιμάσετε μερικές φορές.
  • Βεβαιωθείτε και οι δύο ότι είστε ψυχολογικά έτοιμοι για μία θεραπευτική μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που ξεχωρίζει το σεξ από τη γονιμότητα!
  • Συζητήσετε με τον σύντροφό σας λεπτομερώς το πόσο έτοιμοι είστε και οι δύο να δεχτείτε την αποτυχία μιας προσπάθειας.
  • Μή συνδυάζετε χρονικά την εξωσωματική γονιμοποίηση με σημαντικά γεγονότα ζωής (εξετάσεις, ταξίδι στο εξωτερικό, περίοδο έντονης εργασιακής δραστηριότητας).
  • Ενημερωθείτε για τα πιθανά προβλήματα και την αυξημένη παρακολούθηση που θα απαιτηθεί σε ενδεχόμενη εγκυμοσύνη.
  • Προετοιμαστείτε για την ανάγκη συμπληρωματικών εξετάσεων πριν αρχίσει η διαδικασία διέγερσης. Αυτή δεν αρχίζει με την πρώτη επίσκεψη στον ειδικό.
  • Βελτιώστε όλες τις δυνατές παραμέτρους πριν ξεκινήσετε. Ειδικότερα, βελτιώστε το βάρος σας, αν χρειάζεται. Το επιπλέον βάρος αποτελεί σημαντική παράμετρο αποτυχίας. Επίσης, συνδέεται με ορμονικές ανωμαλίες που, με τη σειρά τους, δυσκολεύουν την εξωσωματική γονιμοποίηση και την επακόλουθη εγκυμοσύνη. Σταματείστε το κάπνισμα και το αλκοόλ και, γενικότερα, ακολουθείστε έναν υγιειέστερο τρόπο ζωής.
  • Έχετε υπόψη σας ότι η πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης, πέρα από την πιθανότητα εγκυμοσύνης, παρέχει στον ειδικό σημαντικές διαγνωστικές πληροφορίες.

Υπάρχουν παρενέργειες;
Σε ένα φυσιολογικό κύκλο είναι πολύ πιθανό να παραχθεί υγρό στην κοιλιακή χώρα κατά την ανάπτυξη του θυλακίου. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να διαμορφωθεί μέσα στην ωοθήκη ένα ωχροσωμάτιο και να μετατραπεί σε κύστη στο δεύτερο μισό του κύκλου. Κατά την ωορρηξία και το σχηματισμό του ωχροσωματίου είναι πιθανό να σημειωθεί πόνος. Το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο, ερεθιστικότητα, ήπια μελαγχολία και ήπιο πόνο στο στήθος. Κατά τη διέγερση των ωοθηκών όλα αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι πιο έντονα από τα συμπτώματα ενός φυσιολογικού κύκλου.
Οι τρεις κατηγορίες του Συνδρόμου Υπερδιέγερσης Ωοθηκών είναι οι ακόλουθες:
1) Ήπιο Σύνδρομο Υπερδιέγερσης Ωοθηκών: Παρατηρείται πυελικός πόνος μετά την ωοληψία. Τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν με απλή ξεκούραση στο κρεβάτι για μια-δυο μέρες.
2) Μέτριο Σύνδρομο Υπερδιέγερσης Ωοθηκών: Aπαιτείται παραμονή στο νοσοκομείο κυρίως για παρακολούθηση αλλά και για να είναι πιο εύκολο για εμάς να σας χορηγήσουμε παυσίπονα φάρμακα αν είναι απαραίτητο.
3) Σοβαρό Σύνδρομο Υπερδιέγερσης Ωοθηκών: Σε περίπου 2-3 από τις 1000 διεγέρσεις συγκεντρώνεται αρκετή ποσότητα υγρού είτε στην κοιλιακή χώρα είτε στη θωρακική κοιλότητα γεγονός που αποτελεί σοβαρό ιατρικό πρόβλημα.
Συνιστάται η ακύρωση του κύκλου όταν διαπιστώνεται αδυναμία διέγερσης των ωοθηκών
Άλλη επιπλοκή μπορεί να είναι η πολύδυμη κύηση
Μακροχρόνιες επιπτώσεις για την υγεία της γυναίκας και του παιδιού
  • Κίνδυνος να αναπτυχθεί καρκίνος ωοθηκών, μήτρας ή  μαστού
  • Ενδείξεις αυξημένου κινδύνου για καρκίνο στα παιδιά που γεννήθηκαν από εξωσωματική γονιμοποίηση
  • Στις περιπτώσεις που υπάρχει ιστορικό από τον μαστό (ατομικό ή οικογενειακό) ανεξάρτητα από την ηλικία της γυναίκας, πριν την έναρξη των φαρμάκων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη ειδικού μαστολόγου.
  • Ψυχολογικές δυσκολίες: είναι γνωστό ότι τα ζευγάρια που έχουν προσπαθήσει πολλές φορές, χωρίς επιτυχία, εκδηλώνουν διάφορες ψυχικές παρενέργειες. Μεταξύ άλλων, διαταράσσεται η σεξουαλική ζωή, αυξάνεται το άγχος και η απογοήτευση, η αυτοεκτίμηση καταρρέει, ενώ μερικές φορές τα μέλη του ζευγαριού αποξενώνονται μεταξύ τους, ή μειώνουν τις κοινωνικές τους επαφές και κλείνονται στον εαυτό τους, ή προσπαθούν να αποφύγουν το πρόβλημα προσθέτοντας υπερβολικές δραστηριότητες σε άλλους τομείς (π.χ. εργασία). Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και δυσκολίες, που δεν σχετίζονται άμεσα με την αγωγή, αλλά μάλλον με την ίδια την υπογονιμότητα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα προβλήματα αυτά μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και στην διάλυση του ζευγαριού. Ο κανόνας όμως είναι ότι οι όποιες αυτές δυσκολίες και προκλήσεις τελικώς ενισχύουν τους δεσμούς αγάπης.
Διαβάστε τι ισχύει στον ΕΟΠΥΥ για τις διαδικασίες έγκρισης για εξωσωμαυική γονιμοποίηση

Εξετάσεις για ρευματολογικά νοσήματα


Οι βασικές εξετάσεις για τα ρευματολογικά νοσήματα 
Όταν υποπτεύεστε ρευματολογικό νόσημα γράψτε τις εξής εργαστηριακές εξετάσεις:
  • CRP
  • Ρευματοειδής παράγων
  • C3
  • C4
  • ANA
  • AntiDNA
  • AMA
  • ASMA
  • APCA
  • p- ANCA
  • c-ANCA

Εξειδικευμένα κέντρα καρκίνου


Οφέλη Ασθενών από την Αντιμετώπισή τους σε Εξειδικευμένο Κέντρο Καρκίνου
Σύμφωνα με τις αρχές της Ογκολογίας, η αντιμετώπιση ενός ογκολογικού ασθενή περιλαμβάνει κατά σειρά τις φάσεις της διαγνωστικής προσέγγισης, της σταδιοποίησης, της θεραπείας και της παρακολούθησης, οι οποίες στοχεύουν κυρίως στην κλινική και βιολογική πτυχή της ασθένειας.
Εντούτοις, είναι γνωστό  ότι υπάρχουν και άλλες πτυχές μίας ασθένειας και ιδιαίτερα αυτής που σχετίζεται με τη νεοπλασία, που θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν στην αντιμετώπιση του ασθενή, μεταξύ των οποίων είναι η οικογενειακή, η κοινωνική, η επαγγελματική, η διαχειριστική και η οικονομική.
Καθίσταται λοιπόν προφανές, ότι στην αντιμετώπιση του ογκολογικού ασθενή εμπλέκονται (σε άλλοτε άλλο βαθμό) διάφορες ειδικότητες μεταξύ των οποίων η χειρουργική ογκολογία, η παθολογία ογκολογία, η ακτινοθεραπευτική ογκολογία, η διαγνωστική ακτινολογία, η παθολογική ανατομία και η ψυχολογία. Επιπλέον, συχνά εμπλεκόμενες ειδικότητες είναι η Μοριακή Ογκολογία, η  Κλινική Γενετική, η Κυτταρολογία, η Πυρηνική Ιατρική, η Γαστρεντερολογία, η Πλαστική Χειρουργική, η Γυναικολογία, η Αιματολογία και η Λοιμωξιολογία.
Η ανάγκη εμπλοκής πολλών ειδικοτήτων έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη της έννοιας της λεγόμενης πολυπαραγοντικής ή πολύπτυχης θεραπείας, θεραπεία πολλών ειδικοτήτων ή θεραπείας πολλών θεραπευτικών στόχων (Multimodality or Multidisciplinary Care).
Βασικές αρχές της πολύπτυχης θεραπείας είναι, ότι το επίκεντρο της ιατρικής φροντίδας είναι ο ασθενής και σε καμία περίπτωση κάποια από τις εμπλεκόμενες ειδικότητες, ενώ η χρονική διάρκεια της σχέσης του ασθενούς με μία ειδικότητα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και μεγαλύτερη σπουδαιότητα της συγκεκριμένης ειδικότητας. Η ανάγκη της πολύπλευρης παραπάνω προσέγγισης έχει γίνει αντιληπτή και έχουν αναζητηθεί τρόποι βέλτιστης εφαρμογής της τόσο από Εθνικούς Οργανισμούς όσο και από μεγάλα Ογκολογικά Κέντρα. Η ανάγκη εξατομικευμένης θεραπείας του καρκίνου είναι αδιαμφισβήτητη.
Σκοπός των εξειδικευμένων κέντρων καρκίνου, εκτός από τον πληθυσμιακό έλεγχο, τη διάγνωση, τη θεραπεία, την παρακολούθηση και την αποκατάσταση, είναι η προσφορά αριθμού υπηρεσιών (είτε στον ίδιο χώρο είτε με παραπομπή) που σχετίζονται με τις εκπαιδευτικές, πληροφοριακές και ψυχολογικές ανάγκες των ασθενών. Τα οφέλη για την ασθενή από μία τέτοια προσέγγιση είναι πολλά και αναφέρονται στον Πίνακα 1.
Πίνακας 1
Οφέλη Ασθενών από την Αντιμετώπισή τους σε Εξειδικευμένο Κέντρο Καρκίνου
          Αντιμετώπιση σε ένα σημείο
          Ευκολότερη πρόσβαση στους ειδικούς
          Ταχύτερη επίλυση των προβλημάτων
          Μικρότερο stress αναμονής
          Λιγότερες επισκέψεις – εξετάσεις – παρεμβάσεις
          Φιλικότερο περιβάλλον
          Θεραπεία αιχμής
          Ελάττωση της νοσηρότητας
          Βελτίωση της επιβίωσης
          Ορθολογική παρακολούθηση μετά τη θεραπεία
          Ταχύτερη επανένταξη
          Σημαντική μείωση της ψυχολογικής και κοινωνικής νοσηρότητας
          Σημαντική επίδραση στην πρωτογενή και δευτερογενή πρόληψη
Τα κοινά οργανωτικά στοιχεία των εξειδικευμένων κέντρων καρκίνου, περιλαμβάνουν την εξειδίκευση στην ακτινολογία και στην παθολογοανατομία των παθήσεων, την μοριακή ανάλυση του βιοπτικού υλικού,  τη βελτιωμένη πρόσβαση και το συντονισμό της θεραπείας, την επικέντρωση στην εκπαίδευση των ασθενών και ιατρών, καθώς και τον τρόπο του προοπτικού σχεδιασμού της θεραπείας.
Από όλα τα οργανωτικά στοιχεία ξεχωρίζει η εβδομαδιαία συνάντηση των συχνότερα εμπλεκόμενων ειδικοτήτων που εντάσσεται στον προοπτικό σχεδιασμό της θεραπείας.
Η εβδομαδιαία συνάντηση όλων των ειδικοτήτων θεωρείται από τους ειδικούς ως η πλέον σημαντική συνισταμένη ενός προγράμματος λειτουργίας ενός κέντρου καρκίνου.  Σε αυτή συζητούνται, είτε όλες οι νέες περιπτώσεις, είτε οι οριακές για συντηρητική αντιμετώπιση, οι με συνοδές παθήσεις. Στοιχεία για την εξασφάλιση της μέγιστης αποτελεσματικότητας της συνάντησης είναι η παρουσία όλων των ειδικοτήτων, η καλή προεδρία ώστε τα παρουσιαζόμενα στοιχεία ναι είναι evidence based και όχι ανέκδοτες περιπτώσεις, οι ισότιμες συζητήσεις, να ενισχύεται ο διδακτικός ρόλος της ακτινολογίας και της παθολογοανατομίας, να διανέμεται σύγχρονη βιβλιογραφία, να εκτιμώνται ασθενείς για κλινικές μελέτες και φυσικά να συζητούνται τα αποτελέσματα του κέντρου.




Εξατομικευμένη Θεραπεία


Όπως οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, έτσι είναι και οι ασθένειες
Γι’ αυτό η ίδια αγωγή δεν ταιριάζει πάντα σε όλους.
Κάθε ασθενής αναζητά την καλύτερη δυνατή θεραπευτική αγωγή και σήμερα η επιστήμη βοηθά σε αυτό. Η αυξανόμενη γνώση των αιτιών και της εξέλιξης των ασθενειών σε μοριακό επίπεδο, μας προσφέρει τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο διαγιγνώσκονται και θεραπεύονται οι ασθένειες.
Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και γι’ αυτόν το λόγο μία θεραπεία δεν ταιριάζει σε όλους.
Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε να προσαρμόζουμε, όσο το δυνατόν, τη θεραπεία στις ανάγκες των ασθενών.
Η ιατρική καθίσταται ολοένα και περισσότερο εξατομικευμένη.
Με βλέμμα στραμμένο στο μέλλον
Είμαστε βέβαιοι ότι μόνο με καινοτομίες μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα η ποιότητα στη φροντίδα υγείας. Ακριβώς γι’ αυτό, οι καινοτομίες αποτελούν τον πυρήνα της στρατηγικής μας και το κλειδί για ασφαλέστερα, πιο οικονομικά σε σχέση με την αποτελεσματικότητα και φιλικότερα στη χρήση φάρμακα.
Oι άνθρωποι διαφέρουν, όπως οι ασθένειες
Οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά σε συγκεκριμένες θεραπείες λόγω της μεταβλητότητας των γονιδίων τους. Επιπλέον, πολλές ασθένειες αναπτύσσονται σε γενετικώς διακριτούς υποτύπους που ποικίλλουν ως προς την κλινική τους πορεία και την πρόγνωση. Έτσι, δύο ασθενείς που φαινομενικά πάσχουν από την ίδια ασθένεια και υποβάλλονται στην ίδια φαρμακευτική αγωγή είναι δυνατόν να αντιδρούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ο ένας ενδέχεται να ωφελείται πλήρως από την αγωγή, ενώ ο άλλος να εκδηλώνει ανεπιθύμητες ενέργειες ή να μην απολαμβάνει κανένα κλινικό όφελος.