Αρχική

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Νευροτροποποίηση για τον χρόνιο πόνο



Η τελευταία λέξη στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου είναι οι διεγέρτες νωτιαίου μυελού
Γράφει ο
Δρ Πολυθοδωράκης Ιωάννης
Νευροχειρουργός - Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης
Η μέθοδος της Νευροτροποποίησης και ειδικότερα η εμφύτευση ενός Διεγέρτη Νωτιαίου Μυελού (Spinal Cord Stimulator) στην Αυχενική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης αποτελεί την τελευταία λέξη της Ιατρικής Τεχνολογίας στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου και μπορεί να ανακουφίσει ασθενείς που υποφέρουν καθημερινά.
Συγκεκριμένα μπορεί να εφαρμοστεί για ασθενείς με πόνο μετά από επέμβαση στην σπονδυλικής στήλη, στη μεθερπητική νευραλγία, στο χρόνιο πυελικό πόνο ή ακόμα και στο νευροπαθητικό κακοήθη πόνο, αλλά και σε άλλες πολλές περιπτώσεις χρόνιου νευροπαθητικού πόνου.
Οι Διεγέρτες Νωτιαίου Μυελού (Spinal Cord Stimulators) έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν τον τρόπο που ο εγκέφαλος ενός ασθενή αντιλαμβάνεται τα σήματα πόνου. Μέσω ενός προγράμματος μετάδοσης ελαφρών ηλεκτρικών παλμών επιφέρεται σημαντική ανακούφιση από τον σοβαρό νευροπαθητικό πόνο, ουσιαστικά μετατρέποντας τον πόνο σε ένα αίσθημα ελαφρού μουδιάσματος.
Ο ασθενής μέσω ενός τηλεχειριστηρίου μπορεί να χειρίζεται τον διεγέρτη.
Με την μέθοδο αυτή ο ασθενής έχει την ελπίδα ότι θα μπορεί να μειώσει ή και να σταματήσει τα ναρκωτικά φάρμακα, να εργασθεί, να παίξει με τα παιδιά του και γενικότερα να απολαύσει την ζωή.
Μπορεί  δε να εφαρμοσθεί σε ασθενείς όλων των ηλικιών, από παιδιά μέχρι ηλικιωμένους, ενώ είναι εγκεκριμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει έγκριση από τον Οργανισμό Φαρμάκων των ΗΠΑ και τον Ε.Ο.Φ.
Η συσκευή βασισμένη στην "Θεωρία της Πληροφορίας" κωδικοποιεί τα ερεθίσματα του πόνου σε "δυναμικές ενεργείας" (action potentials) λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνον το απλό ερέθισμα, αλλά και όλες τις ιδιότητες πληροφοριών που σχετίζονται με την ηλεκτρογένεση  του πόνου.
Στην συνέχεια αντιγράφει τον πόνο  και αντικαθιστά την πληροφορία του προς το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα με μια πλασματική πληροφορία "μη-πόνου". Έτσι το ΚΝΣ  αποδεχόμενο   την πλασματική πληροφορία "μη-πόνου" ο ασθενής σταματάει να πονάει!
Η άμεση και με μεγάλη διάρκεια ανακούφιση που προσφέρει  η θεραπεία στους πάσχοντες από χρόνιο, νευροπαθητικό και ογκολογικό πόνο, είναι σημαντικό όφελος για τους ίδιους και τον θεράποντα ιατρό, ο οποίος με την εξάλειψη του πόνου μπορεί να ασχοληθεί εντατικότερα με την θεραπεία της ασθενείας τους.
Πιο συγκεκριμένα με τη θεραπεία μπορούμε  να αντιμετωπίσουμε:
• Χρόνιους Νευροπαθητικούς πόνους (Αλγοδυστροφία, CRPS I και II κ.α),
• Ογκολογικούς πόνους
• Σύνδρομα πόνου σχετικά με τη χημειοθεραπεία
• Σύνδρομα πόνου μετά από θεραπεία με ακτινοβολία
• Σύνδρομα Πόνου μετά από επεμβάσεις
• Πόνο Σπονδυλικής Στήλης (Αυχεναλγία-Οσφυαλγία)
• Σύνδρομο Πόνου μετά από Επέμβαση Σπονδυλικής Στήλης
• Νευραλγία από παγίδευση νεύρου
• Νευραλγία από διατομή Νεύρου
• Μεθερπητική Νευραλγία
• Νευραλγία Τριδύμου
• Πόνος Μέλους Φάντασμα
• Πρωσοπαλγίες
• Σπλαχνικούς, ακόμη και πόνους που δεν ανταποκρίνονται σε φαρμακευτική αγωγή, όπως μορφίνη, εμφυτεύματα, οποιοειδή, κλπ.
Κλινικές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι περισσότερο από το  80% των ασθενών στους οποίους έγινε εφαρμογή αυτής της θεραπείας  είχαν θετικά αποτελέσματα για περιόδους μεγαλύτερες από τρείς μήνες ως και πάνω από χρόνο, στην μείωση-εξάλειψη του πόνου, χωρίς καμιά παρενέργεια, εθισμό ή άλλες επιπτώσεις που συνήθως σχετίζονται με την φαρμακευτική αγωγή, προσφέροντας στους ασθενείς ουσιαστική βελτίωση της ποιότητος ζωής τους.
Η θεραπεία γίνεται με απλή τοποθέτηση ηλεκτροδίων μίας χρήσεως στην περιφέρεια των περιοχών πόνου του ασθενούς, με δυνατότητα ανακούφισης ταυτόχρονα μέχρι και πέντε διαφορετικών σημείων πόνου. Η εφαρμογή είναι τελείως ανώδυνη, είναι κατάλληλη για ασθενείς όλων των ηλικιών και ο ασθενής δεν απευαισθητοποιείται μετά από παρατεταμένη χρήση.
Ανεξάρτητα από το αρχικό επίπεδο πόνου, από την πρώτη κιόλας συνεδρία  ο πόνος εξαλείφεται τελείως και με την ολοκλήρωση του πρωτοκόλλου η αίσθηση της αναλγησίας παραμένει για σημαντική χρονική περίοδο και ανάλογα με την φύση, αιτία του πόνου και άλλες παραμέτρους.
Σε όλους τους ασθενείς αρχικά γίνεται μία δοκιμαστική συνεδρία, κατά την διάρκεια της οποίας ο πόνος του ασθενούς πρέπει να μειωθεί ή να εξαφανισθεί.
Αν ο ασθενής κριθεί ότι είναι κατάλληλος για την θεραπεία οι θεραπείες σχεδιάζονται ως εξής:
Νευροπαθητικός ή Σπλαχνικός Πόνος:
Δέκα  διαδοχικές συνεδρίες των 30-45 λεπτών η μία, μία φορά την ημέρα, για πέντε ημέρες την εβδομάδα για δύο εβδομάδες.
Ογκολογικός πόνος:
Αρχικά 10-12 διαδοχικές συνεδρίες των 45 λεπτών η μία, μία φορά την ημέρα, για πέντε ημέρες την εβδομάδα για δύο εβδομάδες ή όποτε εμφανισθεί πάλι πόνος.
Πλεονεκτήματα από την θεραπεία 
- Μη-παρεμβατική
- Χωρίς παρενέργειες
- Ανώδυνη
- Άμεση ανακούφιση
- Συνεχής έλεγχος πόνου
- Υψηλός βαθμός επαναλήψεως θετικών αποτελεσμάτων
Σήμερα η θεραπεία  εφαρμόζεται σε μεγάλα νοσοκομεία των ΗΠΑ και άλλων χωρών.
Γράφει ο
Δρ Πολυθοδωράκης Ιωάννης
Νευροχειρουργός - Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης
Διαβάστε περισσότερα για τον Ιωάννη Πολυθοδωράκη


Αλλεργική ρινίτιδα


Η αλλεργική ρινίτιδα είναι σήμερα πολύ συχνή
Γράφει ο
Δρ Κωνσταντίνος Πεταλάς
Αλλεργιολόγος
Η αλλεργική ρινίτιδα, ICD-10 J30 είναι πολύ συχνή στις Δυτικές κοινωνίες και εμφανίζει συνεχώς αυξητικές τάσεις.
Στη χώρα μας ξεπερνά το 25% σε νεαρούς ενήλικες, εμφανίζοντας σχεδόν τετραπλασιασμό της συχνότητας της σε 10-15 χρόνια. Περίπου τα ίδια συμβαίνουν σε όλες τις «δυτικού τύπου» κοινωνίες και η συχνότητα της κυμαίνεται από 10% έως και ξεπερνά το 35% σε χώρες όπως η Ν. Ζηλανδία και η Aυστραλία.


Πολλές αιτίες μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή στο βλεννογόνο της ρινός. Το πιο συχνό αίτιο είναι οι ιοί του κοινού κρυολογήματος. Το δεύτερο συχνότερο αίτιο είναι τα αερομεταφερόμενα αλλεργιογόνα, δηλαδή οι γύρεις δένδρων και φυτών, τα σπόρια μυκήτων, τα αλλεργιογόνα οικόσιτων ζώων και των ακάρεων της οικιακής σκόνης, τα αλλεργιογόνα στον χώρο εργασίας κ.α. Τα αλλεργιογόνα προκαλούν αλλεργική ρινίτιδα μόνο στα αλλεργικά άτομα.


Τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας είναι η ρινική καταρροή, ο κνησμός στη μύτη, η ρινική συμφόρηση και οι πταρμοί. Στην αλλεργική ρινίτιδα συνήθως συνυπάρχουν συμπτώματα από τα μάτια με επιπεφυκίτιδα ή και από τους πνεύμονες με άσθμα, κνησμός στην υπερώα ή στα αυτιά. Εάν υπάρχει έντονη ρινική απόφραξη ή συνυπάρχουν ρινικοί πολύποδες τότε επηρεάζεται και η όσφρηση και σε μετέπειτα χρόνο και η γεύση.


Διαφοροδιάγνωση κρυολογήματος και αλλεργικής ρινίτιδας
Συμπτώματα: Στο κρυολόγημα συνήθως πρώτα εμφανίζονται οι πταρμοί, μετά η ρινική καταρροή και τελευταία η ρινική συμφόρηση. Στην αλλεργική ρινίτιδα εμφανίζονται όλα μαζί.
Διάρκεια των συμπτωμάτων: Στο κρυολόγημα συνήθως η διάρκεια δεν ξεπερνά τις 7 έως 10 ημέρες το μέγιστο, ενώ στην αλλεργική ρινίτιδα επιμένουν όσο το άτομο εκτίθεται στο υπεύθυνο αλλεργιογόνο.
Ρινικές εκκρίσεις: Συνήθως το κρυολόγημα προκαλεί παραγωγή κιτρινωπής ή κιτρινοπράσινης χροιάς εκκρίσεις, ενώ αντιθέτως στην αλλεργική ρινίτιδα οι εκκρίσεις είναι λευκές και υδαρείς.
Πταρμοί: Είναι πολύ συχνοί στην αλλεργική ρινίτιδα και συνήθως εμφανίζονται «κατά ριπάς», δηλαδή 3-4 πταρμοί συνεχείς.
Εποχή του έτους: Το κρυολόγημα είναι συχνό τους χειμερινούς μήνες, ενώ η αλλεργική ρινίτιδα συνήθως άνοιξη και φθινόπωρο αν και τα τελευταία χρόνια λόγω των ρίπων της ατμόσφαιρας έχει ολοετή κατανομή.
Πυρετός: Στο κοινό κρυολόγημα συχνά συνυπάρχει και πυρετική κίνηση, ενώ απουσιάζει στην αλλεργική ρινίτιδα.


Οι επιπλοκές της αλλεργικής ρινίτιδος εξαρτώνται από τη βαρύτητα και την διάρκεια των συμπτωμάτων:
-Η αμιγής εποχική αλλεργική ρινίτιδα συνήθως δεν δημιουργεί επιπλοκές, αν και τις περισσότερες φορές είναι ο προάγγελος αλλεργικού άσθματος.
-Κεφαλαλγία, αδυναμία καταβολή μπορεί να εμφανίζονται στην αλλεργική ρινίτιδα ή να αποτελούν συμπτώματα παραρρινοκολπίτιδας, η οποία αποτελεί συχνή επιπλοκή της ρινίτιδας.
-Η εκκριτική μέση ωτίτιδα είναι μία άλλη επιπλοκής της αλλεργικής ρινίτιδας. Η επιπλοκή αυτή στα παιδίά είναι δυνατόν να οδηγήσει σε διαταραχές της ακοής με αποτέλεσμα τη διαταραχή στην εξέλιξη του λόγου ή σε μαθησιακές δυσκολίες.
-Η χρόνια αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να προκαλέσει έντονη υπερτροφία του ρινικού βλεννογόνου, μη αναστρέψιμη φαρμακευτικά και ενδεχομένως να απαιτηθεί χειρουργική παρέμβαση.
-Στους ρινικούς πολύποδες μέχρι τώρα δεν έχει ερμηνευθεί πλήρως η αιτιοπαθογένεια τους και η συσχέτιση τους με την αλλεργική ρινίτιδα. Υπάρχει μάλιστα μία κατηγορία ασθενών που εμφανίζουν ρινικούς πολύποδες, άσθμα και δυσανεξία στην ασπιρίνη και στους οποίους δεν μπορεί να απομονωθεί εξωγενές αίτιο.


Για την εποχική μορφή της αλλεργικής ρινίτιδας, συνήθως τα αίτια είναι οι γύρεις και σπανίως τα ακάρεα της οικιακής σκόνης και οι μύκητες.
Στην ολοετή μορφή, συνήθως, ευθύνονται τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, οι μύκητες, τα αλλεργιογόνα των ζώων και σπανίως γύρεις όπως του φυτού parietaria (περδικάκι) ή των αγρωστωδών.


Η διάγνωση γίνεται με τη λήψη ιστορικού, την κλινική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο. Γίνεται έλεγχος με δερματικές δοκιμασίες και εξετάσεις αίματος (rast). Εάν απαιτηθεί γίνονται και ειδικές εξετάσεις (π.χ. ρινική πρόκληση), ακτινογραφία και ρινική ενδοσκόπηση.


Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντοτε εφικτή.
Η φαρμακοθεραπεία δίνει σήμερα καλά αποτελέσματα.
Η ειδική ανοσοθεραπεία με εμβόλια προσφέρει σημαντική και προπαντός αιτιολογική θεραπεία, μειώνοντας τα συμπτώματα κατά 60-80% ή και περισσότερο και πιθανότατα μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης αλλεργικού άσθματος.
Κάθε φαρμακευτική αγωγή πρέπει να είναι εξατομικευμένη.
  • Τα αντιϊσταμινικά είναι τα φάρμακα πρώτης επιλογής. Σήμερα προτιμώνται τα νεότερης γενιάς γιατί δεν προκαλούν καταστολή ή υπνηλία.
  • Τα τοπικά κορτικοειδή, σε μορφή sprays, είναι τα αποτελεσματικότερα και ασφαλή φάρμακα για την αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας.
  • Τα αντιαλλεργικά φάρμακα παράγωγα του χρωμογλυκικού νατρίου και της νεδοχρωμίλης είναι απολύτως ασφαλή φάρμακα, αλλά απαιτούν συχνή χρήση για να είναι αποτελεσματικά και συνήθως χρησιμοποιούνται για πρόληψη πριν από την αναμενόμενη έναρξη των συμπτωμάτων.
  • Τα αντιχολινεργικά ελέγχουν μόνο τη ρινική καταρροή και δεν έχουν ευρεία εφαρμογή.
  • Τα αγγειοσυσπαστικά φάρμακα, είτε τα τοπικά σε μορφή sprays ή gel πρέπει να χρησιμοποιούνται για λίγες ημέρες (το μέγιστο 4-5 ημέρες), διότι η παρατεταμένη χρήση τους προκαλεί φαρμακευτική ρινίτιδα.
  • Τα αγγειοσυσπαστικά από του στόματος, επίσης, πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή, ιδιαιτέρως σε άτομα με υπέρταση ή καρδιαγγειακά προβλήματα.
Η αποτελεσματικότητα κάθε φαρμακευτικής αγωγής έχει άμεση σχέση με τη σωστή χρήση των φαρμάκων, τόσο στη δοσολογία και στο χρόνο αγωγής όσο και στη τεχνική. Για παράδειγμα, τα ρινικά sprays πρέπει να χρησιμοποιούνται με το κεφάλι σκυφτό και όχι σε έκταση προς τα πίσω. Επίσης τα τοπικά κορτικοειδή θέλουν κάποιες ημέρες για να δώσουν το μέγιστο της αποτελεσματικότητας τους.
Τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας δεν πυροδοτούνται μόνο από τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα. Πολλοί άλλοι ερεθιστικοί παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν τη συμπτωματολογία. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι απότομες μεταβολές θερμοκρασίας ή υγρασίας, η εισπνοή έντονων οσμών (π.χ. απορρυπαντικά, αποσμητικά, λαδομπογιές, κολώνιες κλπ) ή σκόνης. Ακόμη και η ψυχοσυναισθηματική φόρτιση μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα.
Η αλλεργική ρινίτιδα είναι παράγοντας κινδύνου για την εκδήλωση άσθματος, αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η δραματική μείωση της ποιότητας ζωής των ασθενών σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Γράφει ο
Δρ Κωνσταντίνος Πεταλάς
Αλλεργιολόγος
Διαβάστε περισσότερα για τον Κωνσταντίνο Πεταλά

Πνευμονική ίνωση από την μπλεομυκίνη


Η μπλεομυκίνη είναι ένα από τα χημειοθεραπευτικά που ενοχοποιείται για  πνευμονική ίνωση

Γράφει ο
Δρ Ιωάννης Κριαράς
Πνευμονολόγος-Εντατικολόγος
Η  Ιδιοπαθής Πνευμονική Ίνωση είναι ένας τύπος χρονίας ινωδοποιού διάμεσης πνευμονίτιδας, που εντοπίζεται αποκλειστικά στον πνεύμονα και ιστολογικά  μοιάζει με την διάμεση πνευμονία.
Όταν δεν υπάρχει βιοψία θωρακοσκοπική η διάγνωση της Ιδιοπαθούς Πνευμονικής ίνωσης είναι αβέβαιη.
Όμως σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια ή καρκίνο όταν συνυπάρχουν όλα τα μείζονα κριτήρια και τρία από τα ελάσσονα, μπορούμε με σχετική ασφάλεια να θεωρήσουμε τη διάγνωση της νόσου σωστή.
Τα μείζονα κριτήρια είναι:
-Αποκλεισμός κάθε γνωστής αιτίας διάμεσης πνευμονικής νόσου, όπως φάρμακα, περιβαλλοντολογική έκθεση και αυτοάνοσο ρευματολογικό νόσημα.
-Παθολογικές λειτουργίες δοκιμασίες και συκεκριμένα παρουσία περιοριστικού συνδρόμου με διαταραχή της ανταλλαγής των αερίων (αύξηση της  (Alveolar–arterial  P(Α-α κλίση)O2 , διαφορά μεταξύ της κυψελιδικής συγκέντρωσης (Α) του οξυγόνου και της αρτηριακής (α) συγκέντρωσης του οξυγόνου (υποξαιμία), ή μείωση της DLCO (Diffusing capacity CO) που είναι  τεστ πνευμονικής λειτουργίας που γίνεται για να προσδιοριστεί η συνολική ικανότητα του πνεύμονα για τη μεταφορά του αερίου μέσα και έξω από το αίμα.
-Δικτυοζώδες πρότυπο με κατανομή κυρίωσ στη βάση στην αξονική τομογραφία θώρακα υψηλής ευκρίνειας.
Ευρήματα από τη διαβρογχική βιοψία πνεύμονα ή τη βρογχοκυψελιδική έκπλυση που δεν είναι συμβατά με άλλη πιθανή διάγνωση.
Τα ελάσσονα κριτήρια είναι:
-Ηλικία μεγαλύτερη των 50 ετών
-Ύπουλη έναρξη δύσπνοιας προσπάθειας που δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλη αιτία
-Διάρκεια νόσου μεγαλύτερη από τρεις μήνες
-Τελοεισπνευστικοί τρίζοντες στις βάσεις, τύπου ''Velcro'', όπως όταν χωρίζονται  δύο επιφάνειες μεταξύ τους
Η μπλεομυκίνη είναι ένα από τα χημειοθεραπευτικά που ενοχοποιείται για  πνευμονική ίνωση.
Ο κυριότερος μηχανισμός πρόκλησης είναι η διαταραχή του αντιοξειδωτικού status. Το ποσοστό ασθενών που θα αναπτύξουν φαρμακογενή διάμεση πνευμονοπάθεια είναι περίπου 10%.
Ως προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται η μεγάλη ηλικία, η συνχορήγηση άλλων χημειοθεραπευτικών ή ακτινοβολίας και τα υψηλά μείγματα οξυγονοθεραπείας.
Αν και έχουν παρατηρηθεί τοξικές δράσεις σε χαμηλές δόσεις, η ενοχοποιημένη δόση είναι 400-500mg/m2.
Δεν έχει ειδική συμπτωματολογία, ενώ αναφέρεται και οξεία μορφή με πυρετό και περιφερική ηωσινοφιλία.
Η μείωση της DLCO, που αναφέρθηκε παραπάνω στα μείζονα κριτήρια, είναι ευαίσθητος δείκτης ακόμη και σε αρνητικό απεικονιστικό έλεγχο.
Μάλιστα, πριν την χημειοθεραπεία με μπλεομυκίνη πρέπει να γίνει έλεγχος και σε μειωμένη DLCO ο ασθενής δεν πρέπει να πάρει το φάρμακο.
Η αντιμετώπιση σε οξεία έναρξη συμπτωμάτων συνίσταται σε υψηλή δόση κορτικοστερεοειδών, ενώ στις σταδιακές μορφές φαίνεται ότι  τα στερεοειδή δεν αλλάζουν την πορεία της νόσου, αλλά η νόσος παραμένει, συνήθως, σταθερή και δεν εξελίσσεται.
Γράφει ο
Δρ Ιωάννης Κριαράς
Πνευμονολόγος-Εντατικολόγος
Διαβάστε περισσότερα για τον Ιωάννη Κριαρά


Μοριακό προφίλ του όγκου


Η μοριακή ανάλυση του όγκου είναι επιτακτική για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας
Γράφει ο
Δρ Σωτήρης Ν. Νικολόπουλος, PhD, MS
Μοριακός Ογκολόγος
Σήμερα, η τεχνολογία και τα πρόσφατα τεχνολογικά και επιστημονικά δεδομένα των βιοϊατρικών επιστημών στην πρόγνωση, τη διάγνωση και την έρευνα στον καρκίνο επιβάλλουν την εξατομικευμένη θεραπεία.
Όλοι οι ασθενείς που έχουν καρκίνο δεν έχουν την ίδια νόσο, άρα η συμβολή της μοριακής ανάλυσης είναι τεράστια, γιατί με αυτή μελετώνται πολλοί σημαντικοί παράγοντες που αφορούν την πρόγνωση, την ακριβή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία της νόσου για κάθε περίπτωση.
Η μοριακή ογκολογία έχει αποκαλύψει όλους τους παράγοντες και τους μηχανισμούς που ελέγχουν την δημιουργία και την ανάπτυξη του καρκίνου.
Η μοριακή ανάλυση του όγκου μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε είδος βιολογικού υγρού.
Από το υγρό απομονώνεται ο πληθυσμός των mRNAs που είναι το πρόδρομο στάδιο των πρωτεϊνών που αντιπροσωπεύουν όλα τα ενεργά γονίδια των καρκινικών κυττάρων (που είναι περίπου 30.000).
Έτσι βγαίνει η γονιδιακή έκφραση και ένα μοριακό προφίλ του συγκεκριμένου όγκου με πολλαπλά οφέλη για τον ασθενή:
-Αναγνωρίζεται ο μηχανισμός ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων και η πρόγνωση της ασθένειας για κάθε περίπτωση.
-Αποκαλύπτονται ιδανικοί στόχοι για στοχευμένη θεραπεία με ''έξυπνα φάρμακα''.
-Γίνεται πρόγνωση της ανταπόκρισης των κυττάρων και κατ' επέκταση του ασθενή σε συγκεκριμένες χημειοθεραπείες πριν καν χορηγηθούν.
-Επιτυγχάνεται η ιδανική παρακολούθηση της θεραπείας ή ακόμη και της εξέλιξης της νόσου μέσω μοριακού προφίλ αίματος.
Ο καρκίνος είναι πολυπαραγοντική νόσος και ο μηχανισμός ανάπτυξής του πολύπλοκος και διαφορετικός από άτομο σε άτομο.
Ο συνδυασμός της πολυπαραγοντικότητας και της μοναδικότητας του κάθε καρκίνου είναι η τροχοπέδη στο να φτάσουμε στην πλήρη θεραπεία του καρκίνου.
Η εξατομικευμένη θεραπεία και η Μοριακή Ογκολογία είναι ένας νέος Τομέας.
Οι ογκολόγοι, όμως, εφαρμόζουν πιστά κάποια θεραπευτικά πρωτόκολλα, χωρίς τη θεώρηση των επιστημονικών ευρημάτων που θα μπορούσαν να είναι μοναδικά για τον ασθενή.
Η εξατομικευμένη ιατρική, όμως, είναι γεγονός και λειτουργεί με βάση την ταυτότητα του όγκου του κάθε ασθενή, γλιτώνοντάς τον από τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων που δεν είναι απαραίτητα. Επιπλέον, η εξατομικευμένη ιατρική θεραπεύει τον ασθενή με σεβασμό στην ποιότητα ζωής.
Γράφει ο
Δρ Σωτήρης Ν. Νικολόπουλος, PhD, MS
Μοριακός Ογκολόγος
Διαβάστε περισσότερα για τον Σωτήρη Νικολόπουλο

Το χάπι που θα απογειώσει σεξουαλικά τις γυναίκες




Το γυναικείο χάπι για την αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας
Η «Emotional Brain», μια εταιρεία με έδρα στις ΗΠΑ και την Ολλανδία, έχει αναπτύξει ήδη ένα σκεύασμα για τη θεραπεία της διαταραχής υποτονικής σεξουαλικής επιθυμίας, γνωστή και ως χαμηλή λίμπιντο, το οποίο μέσα στην επόμενη τριετία αναμένεται να τεθεί στη διάθεση των γυναικών.
Το χάπι με την ονομασία Lybridos έχει αποδειχτεί αποτελεσματικό για γυναίκες με χαμηλή λίμπιντο που είναι αποτέλεσμα έλλειψης ευαισθησίας στα σεξουαλικά ερεθίσματα. Το εν λόγω σκεύασμα δρα αυξάνοντας τόσο τη σεξουαλική επιθυμία όσο και τη σωματική σεξουαλική αντίδραση, προκαλώντας αυξημένη ροή αίματος και λίπανση των γεννητικών οργάνων.
Σε αντίθεση με το αντρικό Viagra, που ασχολείται αποκλειστικά με τη μηχανική της επίτευξης στύσης, το Lybridos επιδρά και στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη σεξουαλική επιθυμία. Μετά τη χορήγησή του αλλάζουν τα επίπεδα σεροτονίνης και ντοπαμίνης στον εγκέφαλο δίνοντας στην ντοπαμίνη, την ορμόνη που σχετίζεται με την ικανοποίηση και την έλξη, το πλεονέκτημα.
Το χάπι έχει επικάλυψη τεστοστερόνης με γεύση μέντα για την ενίσχυση της σεξουαλικής επιθυμίας, γι' αυτό πριν από την κατάποση πρέπει να λιώσει στο στόμα της γυναίκας.
Το Lybridos, αν και θεωρείται κοντινός συγγενής του Viagra, δεν αποτελείται από τα ίδια συστατικά. Στην περίπτωσή του έχει χρησιμοποιηθεί η δραστική ουσία «buspirone», η οποία αρχικά αναπτύχθηκε για αγχολυτικό και λειτουργεί αυξάνοντας τα επίπεδα σεροτονίνης. Σε συνδυασμό με την τεστοστερόνη για την αύξηση της λίμπιντο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν την ιδανική φόρμουλα σωματικής και εγκεφαλικής διέγερσης.
Οι επιστήμονες πίσω από το Lybridos, ωστόσο, παραδέχονται ότι αν το σκεύασμα αποδειχτεί εξαιρετικά αποτελεσματικό, ενδεχομένως να μην πάρει την έγκριση από τους αρμόδιους φορείς, υπό τον φόβο ότι μπορεί να πυροδοτήσει κοινωνικά φαινόμενα, όπως η αύξηση των απιστιών, ή να προκαλέσει ακόμα και νυμφομανία, αγνοώντας την απαίτηση των γυναικών για την ανακάλυψη του δικού τους «Viagra».
Πηγή
espressonews.gr

Το ποδήλατο επικίνδυνο για το σπέρμα


Το ''πολύ'' ποδήλατο έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σπέρμα
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ισπανική έρευνα στους επαγγελματίες ποδηλάτες, αλλά και στους φανατικούς του είδους, οι οποίοι επιθυμούν να γίνουν γονείς, αφού όσο περισσότερη ώρα βρίσκεται κάποιος στη σέλα, τόσο μειώνεται η ποιότητα του σπέρματος.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι όσοι κάνουν πάνω από 300 χλμ. την εβδομάδα με τα ποδήλατά τους, έχουν φυσιολογικό σπέρμα σε ποσοστό λιγότερο από 4%.
Ο μέσος άνθρωπος που πάει στη δουλειά του με το ποδήλατό του ή που σποραδικά ασκείται ερασιτεχνικά, είναι απίθανο να έχει παρόμοια προβλήματα.  
Η έρευνα έγινε μεταξύ των τριαθλητών και έδειξε ότι μόνο το ποδήλατο -και όχι το κολύμπι ή το τρέξιμο- έχει αρνητική επίπτωση στην ποιότητα του σπέρματος. 
Όλοι οι αθλητές, που προπονούνταν με το ποδήλατο κατά μέσο όρο εννιά φορές την εβδομάδα επί οκτώ χρόνια, είχαν φυσιολογικό σπέρμα σε ποσοστό κάτω του 10%, έναντι 15-20% στους πιο γόνιμους άνδρες. Μάλιστα όσο περισσότερη ώρα βρίσκονταν πάνω στη σέλα, τόσο μειωνόταν η ποιότητα του σπέρματος. Σε όσους αθλητές η προπόνηση ξεπερνούσε τα 300 χλμ, την εβδομάδα, το φυσιολογικό ποσοστό του σπέρματος (δηλαδή με σωστό σχήμα και μέγεθος σπερματοζωαρίων) έπεφτε κάτω από το 4%, που γενικά αποτελεί το όριο κάτω από το οποίο οι άνδρες, πιθανότατα, δεν μπορούν να είναι γόνιμοι χωρίς την κατάλληλη θεραπεία. 
Η ζέστη από τα στενά ρούχα του ποδηλάτη, η πίεση και η τριβή των γεννητικών οργάνων στη σέλα, καθώς και η γενικότερη καταπόνηση του σώματος από την συνεχή ποδηλασία και το ψυχολογικό στρες, που οδηγούν στην υπερβολική οξείδωση του αίματος και τη βλάβη των κυττάρων, σύμφωνα με την έρευνα, συμβάλλουν από κοινού στην δραματική πτώση της ποιότητας του σπέρματος.
Είναι ακόμα αβέβαιο αν η ποιότητα του σπέρματος μπορεί να βελτιωθεί ξανά σε περίπτωση που κάποιος σταματήσει την ποδηλασία, αλλά αν το άθλημα αυτό ασκείται για χρόνια, είναι απίθανο να υπάρξει βελτίωση. Γι΄αυτό οι Ισπανοί ερευνητές προτείνουν στους ποδηλάτες να παγώσουν έγκαιρα το σπέρμα τους, πριν αρχίσουν την εντατική προπόνηση και κάνουν μονιμότερη ζημιά στην αναπαραγωγική ικανότητά τους.
Μπορούν, επίσης, να ληφθούν προστατευτικά μέτρα για τους αθλητές ποδηλάτες, όπως η αλλαγή στις μεθόδους προπόνησης, η λήψη αντι-οξειδωτικών κ.α.
Πηγή
tanea.gr