Αρχική

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Αφήστε τα παιδιά σας να λερωθούν


Mην τρελαίνεστε…
Δεν λέμε η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά… αλλά προς Θεού αφήστε τα παιδάκια σας να παίξουν με το χώμα…
Σταματήστε πια να ανησυχείτε για το αν το σπίτι σας είναι πεντακάθαρο… Και αυτή την συμβουλή σας την δίνουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπρούνελ του Λονδίνου.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 13.000 παιδιά από την εμβρυϊκή τους ηλικία μέχρι τα 16 τους χρόνια…
Οι μητέρες που χρησιμοποιούσαν χημικά καθαριστικά, μεγάλωναν τον κίνδυνο άσθματος των παιδιών τους… 
Αντίθετα, η επαφή από μικρή ηλικία με τα μικρόβια, βοηθά στη δημιουργία αντισωμάτων, που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και ενισχύει την άμυνά μας απέναντι στις ασθένειες… 

Αυχενικό σύνδρομο


Ως αυχενικό σύνδρομο, ορίζουμε μια ομάδα ενοχλημάτων γύρω από την περιοχή του αυχένα.
Το αυχενικό σύνδρομο  περιλαμβάνει αυχεναλγία, δυσκαμψία, αντανακλώμενο πόνο, νευραλγία, πονοκέφαλο, και ζάλη. 

Αίτια αυχενικού συνδρόμου
Τα αίτιά του ενδέχεται να οφείλονται σε μία σειρά από παθήσεις που έχουν σχέση με τους μυς, τους μεσοσπονδύλιους δίσκους, τους συνδέσμους, τα νεύρα, τα αγγεία ή το νωτιαίο μυελό.
H κακή θέση και στάση του κεφαλιού μας κατά τη διάρκεια της ημέρας για παράδειγμα, οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις καθώς και η διάταση των μυών είναι κάποιες από τις αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο. O πόνος συνήθως είναι τοπικός (στον αυχένα), υπάρχει όμως πιθανότητα να νιώσουμε μούδιασμα ή να κάνει αντανάκλαση ο πόνος στο ένα ή και στα δύο χέρια.

Θεραπεία αυχενικού συνδρόμου
Ουσιαστικά δεν υπάρχει θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου, αλλά τρόποι εξυγίανσης των συμπτωμάτων του.
  • Στην οξεία φάση, για παράδειγμα, συνιστάται η χρήση  περιλαίμιου (κολάρο), προκειμένου να αποφευχθούν οι βίαιες ή υπέρμετρες κινήσεις στον αυχένα, ανάπαυση και λήψη παυσίπονων, αντιφλεγμονωδών και συχνά μυοχαλαρωτικών φαρμάκων. 
  • Στη συνέχεια και ανάλογα με την πορεία του ασθενή, προτείνονται ασκήσεις φυσιοθεραπείας (laser, υπέρηχοι, διαθερμίες) με σκοπό την περαιτέρω ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο και τη χαλάρωση της περιοχής από το μυϊκό σπασμό με τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος. Οι ασκήσεις αυτές έχουν ως σκοπό τη βελτίωση της κινητικότητας του αυχένα και των άνω άκρων, που πιθανόν να έχουν επηρεασθεί και την ενδυνάμωση της περιοχής. 
  • Ταυτόχρονα, ο ασθενής θα πρέπει να τροποποιήσει τον τρόπο ζωής του,αποβάλλοντας ορισμένες επιβαρυντικές συνήθειες στον τρόπο εργασίας, ύπνου, οδήγησης, καθώς και κινήσεις περπατήματος, άσκησης και άλλων δραστηριοτήτων. 
  • Η κήλη δίσκου αυχένος, είναι μια ειδική βλάβη του μεσοσπονδυλίου δίσκου, όπου λόγω φθοράς του ινώδους δακτυλίου που τον περιβάλλει, προσπίπτει στο νωτιαίο χώρο ο πηκτοειδής πυρήνας του δίσκου. Η αυχενική κήλη δίσκου εκδηλώνεται με πόνο στον αυχένα, δυσκαμψία, μείωση του εύρους κινήσεων του αυχένα, πόνο στους ώμους και τη ράχη, αισθητικές διαταραχές στα άνω άκρα (μούδιασμα, αίσθημα κρύου, ζεστού) και σπανιότερα μυϊκή αδυναμία στα άνω άκρα. Ενίοτε εκδηλώνεται με ζάλη, αστάθεια, καρηβαρία (βαρύ κεφάλι), πονοκέφαλο και ίλιγγο με εμετό. 
  • Σε περιπτώσεις που ο ιατρός το θεωρεί απαιτητό και αναγκαίο υιοθετείται η λύση της χειρουργικής αντιμετώπισης. Στην περίπτωση αυτή, ο εξειδικευμένος ορθοπεδικός σε συνεργασία με ειδικευμένο νευροχειρούργο έχει τη δυνατότητα – ανάλογα με την εκτίμηση της κατάστασης – να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες διαθέσιμες τεχνικές, όπως η διαδερμική αποσυμπίεση κήλης μεσοσπονδύλιου δίσκου με laser (PLDD). Η επεμβατική αυτή τεχνική, προτείνεται εφόσον τα ενοχλήματα δεν υποχωρούν σε συντηρητική αγωγή 4-6 εβδομάδων (ανάπαυση, αναλγητικά- αντιφλεγμονώδη) και τα ποσοστά επιτυχίας της είναι 75-10% - σύμφωνα με κλινικές μελέτες που διεξήχθησαν σε 5000 ασθενείς. Με την τεχνική αυτή, εξασφαλίζεται η άμεση μείωση της «ρίζας του δίσκου», υποχώρηση της κήλης και κατ’ επέκταση αποσυμφόρηση του νεύρου.

Η εργονομία του χώρου εργασίας είναι πολύ σημαντική. 
Προτείνονται, λοιπόν, τα παρακάτω:

1) Η καρέκλα σας θα πρέπει να είναι ρυθμισμένη σε τέτοιο ύψος ώστε οι αγκώνες να ακουμπούν στο γραφείο και οι ωμοί να είναι χαλαροί κάτω. Μετακινήστε την πλάτη της καρέκλας έτσι ώστε να στηρίζει και να εφαρμόζει ακριβώς στην πλάτη. Αλλάζετε συχνά θέση κατά την διάρκεια της μέρας.
2) Τοποθετείστε την οθόνη του υπολογιστή πάντα απέναντι σας. Ποτέ στη μια άκρη του γραφείου που θα πρέπει να μείνετε πολύ ώρα με στροφή του αυχένα ή της μέσης. Τοποθετήστε την οθόνη σε απόσταση 50 με 70 εκ, η οποία είναι περίπου όσο το μήκος του χεριού σας. Η οθόνη θα πρέπει να είναι σε τέτοιο ύψος ώστε η πρώτη γραμμή του υπολογιστή να είναι 10 με 15 εκ κάτω από το ύψος του ματιού σας.
3) Όσον αφορά το “ποντίκι”, μην τεντώνετε ή λυγίζετε πάρα πολύ τον αγκώνα σας γιατί καταπονείτε τους καρπούς σας χωρίς λόγο. Μην τοποθετείτε το ποντίκι πολύ μακριά γιατί καταπονείται τον ώμο σας. Κρατήστε το ποντίκι με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καρπός σας να είναι σε ουδέτερη θέση, δηλαδή ούτε πολύ λυγισμένος αλλά ούτε και πολύ τεντωμένος. Επίσης είναι σημαντικό να είναι  ευθυγραμμισμένος με τον αγκώνα σας.

4) Όσον αφορά το πληκτρολόγιό σας, μην το τοποθετείτε πολύ κοντά σας. Μην έχετε τεντωμένους τους αγκώνες σας. Θα καταπονήσετε τους καρπούς σας. Μην ανασηκώνεται την καρέκλα σας πολύ ψηλά για να είναι χαλαροί οι ωμοί σας.
5) Όσον αφορά το τηλέφωνο, μην το τοποθετείται πολύ μακριά από εσάς (τοποθετείστε το σε απόσταση ίση με το αντιβράχιο σας). Σηκώστε το ακουστικό και κρατήστε το με το χέρι σας, ΠΟΤΕ μην το στηρίζετε ανάμεσα στον ώμο και τον αυχένα σας. Μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον αυχένα σας. Αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται hands free.
6) Επίσης, σημαντικό είναι κατά τη διάρκεια της καθιστικής εργασίας να πραγματοποιούνται μικρά διαλείμματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα στα οποία να εκτελούνται κάποιες απλές αλλά πολύ ωφέλιμες ασκήσεις για τον αυχένα.

Ασκήσεις για το αυχενικό σύνδρομο
  • Κάμψη Αυχένα
Καθίστε άνετα, με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Αργά κάψτε μπροστά το κεφάλι και μείνετε σε αυτή τη θέση για 15’’. Αργά επιστρέψτε στην αρχική θέση. Επαναλάβετε 3 φορές.
  • Πλάγια Κάμψη Αυχένα
Καθίστε άνετα, με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Αργά κάμψτε το κεφάλι προς τον ένα ώμο και μείνετε σε αυτή τη θέση για 15’’. Επιστρέψτε αργά στην αρχική θέση και κάντε το ίδιο και προς τον αντίθετο ώμο. Επαναλάβετε 3 φορές για κάθε πλευρά.
  • Στροφή Αυχένα
Καθίστε άνετα, με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Στρίψτε αργά το κεφάλι σας προς τη μία πλευρά και μείνετε σε αυτή τη θέση για 15’’. Επιστρέψτε αργά στην αρχική θέση και κάντε το ίδιο και προς την αντίθετη πλευρά. Επαναλάβετε 3 φορές για κάθε πλευρά.
Αν εκτελεσθούν όλα τα παραπάνω, τα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου που οφείλονται στην παρατεταμένη λανθασμένη στάση θα μειωθούν σε μεγάλο βαθμό έως και θα εξαλειφθούν.
Αν παρόλα αυτά, τα συμπτώματα συνεχίζονται, θα πρέπει να απευθυνθείτε σ’ έναν ορθοπεδικό ιατρό, να κάνετε (αν κριθεί απαραίτητο) ακτινογραφία ή ακόμη καλύτερα μαγνητική τομογραφία, ώστε να εντοπιστούν κάποια βαθύτερα αίτια που ίσως υπάρχουν.

Αυτοκίνητο από λαχανικά


Τελικά όλα είναι εφικτά!
Ένα σπορ αυτοκίνητο που έχει κατασκευαστεί από λαχανικά (τιμόνι από καρότο, κάθισμα από λινάρι και σογέλαιο και αμάξωμα από πατάτα, αντί για βενζίνη καίει φυτικά έλαια από απόβλητα εργοστασίων παρασκευής σοκολάτας).
Οι κατασκευαστές, που είναι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Innovative Manufacturing Research Centre του Βρετανικού Πανεπιστημίου Warwick ισχυρίζονται ότι πιάνει το αυτοκίνητο τα 230 χιλιόμετρα την ώρα και ότι θα το παρουσιάσουν σύντομα σε αγώνες.
by PREDICT

Αυτισμός


Ο αυτισμός αποτελεί τη βαρύτερη ψυχική διαταραχή της παιδικής ηλικίας.
Ο Αυτισμός, ICD-10 F84.0, περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό παιδοψυχίατρο L.Kanner το 1943. Ο Kanner θεωρεί τον αυτισμό μια εγγενή διαταραχή του συναισθήματος. Δημοσίευσε συμπεράσματα από 11 περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών, τα οποία περιέγραψε κλεισμένα στον εαυτό τους χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας. Ο αυτισμός παρατηρείται σε τρία με τέσσερα ανά 10.000 παιδιά. Αναφορικά με το φύλο υπερτερούν κατά πολύ τα αγόρια (τέσσερα αγόρια ανά ένα κορίτσι), ενώ εκδηλώνεται σε ίση αναλογία σε όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις.

Κλινική εικόνα του αυτισμού
Η τυπική κλινική εικόνα του αυτισμού περιλαμβάνει:
1. Αυτιστική απομόνωση. Το παιδί φαίνεται κλεισμένο στον κόσμο του. Είναι σαν να μην ακούει ή να μη βλέπει τα αντικείμενα και τα πρόσωπα. Έχει ένα βλέμμα που μοιάζει να κοιτάζει τον ορίζοντα χωρίς η ματιά του να σταματά κάπου. Αδιαφορεί απέναντι στους ενήλικους ή στα άλλα παιδιά σαν να μην υπάρχουν. Αρνείται την επαφή, αν πιεστεί αντιδρά με εκρήξεις θυμού και διεγερτικές κρίσεις. Μια πιο λεπτομερής παρατήρηση καταδεικνύει ότι ενδιαφέρεται για ορισμένους ήχους, ειδικά μουσικούς, ή για ένα μέρος του ενήλικου, π.χ., το χέρι ή τα ρούχα του. Είναι απαθές στον πόνο και την ευχαρίστηση -χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, καίγεται, πληγώνεται χωρίς να κλαίει και να δείχνει ότι πονά. Δεν εκφράζει την ικανοποίησή του και δεν γελά.
2. Ανάγκη του σταθερού-αμετακίνητου. Το αυτιστικό παιδί ενδιαφέρεται για τα αντικείμενα. Θέλει να τα περιεργαστεί, να τα αγγίξει, να τα μυρίσει, να τα βάλει στο στόμα του. Μολονότι δείχνει μεγάλη προτίμηση στα αντικείμενα που μετακινούνται, νιώθει την επιτακτική ανάγκη να διατηρείται το υλικό περιβάλλον αμετακίνητο. Για κάθε αντικείμενο που σπάει ή που αλλάζει θέση το παιδί βιώνει μια κατάσταση μεγάλης απελπισίας και εκδηλώνει φοβερό θυμό. Παρουσιάζει επίσης αντίσταση στην αλλαγή των συνθηκών του περιβάλλοντος όπου ζει. Τα περισσότερα αυτιστικά παιδιά ακολουθούν πάντα την ίδια διαδρομή, κάθονται στην ίδια θέση στο τραπέζι, προτιμούν το ίδιο φαγητό.
3. Στερεοτυπίες των κινήσεων. Με τον όρο στερεοτυπία περιγράφεται η αδιάκοπη επανάληψη των κινήσεων των χεριών, κυρίως των δαχτύλων μπροστά στα μάτια. Το παιδί, επίσης, κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του και αιωρείται μπρος ή πίσω.
4. Οι διαταραχές του λόγου είναι εμφανείς. Στις μισές των περιπτώσεων μέχρι την ηλικία των πέντε ετών το αυτιστικό παιδί δεν μπορεί να αρθρώσει φράσεις με συνοχή. Μπορεί να βγάζει ήχους, να μουρμουρίζει ή να επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις χωρίς νόημα και χωρίς αξία επικοινωνίας. Ακόμη και στις περιπτώσεις που το παιδί μιλά, ο λόγος του είναι πολύ διαταραγμένος και δεν συμβαδίζει με τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό. Παρατηρούνται επίσης νεολογισμοί και δημιουργία λέξεων με άγνωστη όμως σημασία για το συνομιλητή. Ο ήχος της φωνής είναι μονότονος, μηχανικός, στερεότυπος.
5. Νοητική ανάπτυξη. Είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι νοητικές ικανότητες, γιατί σχεδόν πάντα συνυπάρχουν οι διαταραχές του λόγου. Τα περισσότερα αυτιστικά παιδιά έχουν μειωμένες νοητικές ικανότητες και υπολείπονται σε όλες τις διεργασίες που απαιτούν συμβολική σκέψη. Περίπου το 70% των αυτιστικών παρουσιάζει νοητική καθυστέρηση.
Ωστόσο, μερικά από αυτά τα παιδιά είναι ιδιαίτερα προικισμένα σε ένα ορισμένο πεδίο, π.χ., έχουν εκπληκτική μνήμη, μαθαίνουν ποιήματα, κάνουν αριθμητικές πράξεις και έχουν πολύ καλές επιδόσεις στη μουσική.

 Αιτιολογία
Η αιτιολογία του αυτισμού παρ΄ όλες τις σημαντικές ερευνητικές προσπάθειες εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη. Το αυτιστικό παιδί αδυνατεί να αντιληφθεί την έκφραση του προσώπου και τη συναισθηματική κατάσταση των άλλων. Κατά συνέπεια τα προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις είναι δευτερογενή στη δυσκολία του παιδιού να δώσει νόημα στο περιβάλλον. Σύμφωνα με τις νεότερες έρευνες, στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει εγκεφαλική δυσλειτουργία και ο αυτισμός δεν είναι μόνο μια αντίδραση σε αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος.

Τρόποι εκδήλωσης του αυτισμού
Διακρίνουμε δύο τρόπους εκδήλωσης του αυτισμού:
1. Ο πρώιμος παιδικός αυτισμός αποτελεί την τυπική μορφή. Το μωρό είναι ιδιαίτερα ήσυχο, δεν κλαίει, δεν φωνάζει, δείχνει αδιαφορία για το περιβάλλον. Δεν χαμογελά στη μητέρα του ούτε ανταλλάσσει βλέμματα μαζί της. Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας είναι από τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια, που επιτρέπει να διαπιστώσουμε τη διαταραχή.
2. Ο δευτερογενής αυτισμός εκδηλώνεται στα δυόμισι έως τρία χρόνια, ύστερα από μια περίοδο κατά την οποία η ανάπτυξη ήταν φυσιολογική. Η έναρξη συμπίπτει με γεγονότα ποικίλης σημασίας, όπως μια σωματική ασθένεια, ολιγοήμερη νοσηλεία, μετακόμιση της οικογένειας, αποχωρισμός από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Το παιδί βιώνει ψυχοτραυματικά τη νέα εμπειρία, σταματά την εξέλιξή του και παλινδρομεί, χάνοντας τόσο την όποια ικανότητά του να μιλά όσο και κάποιες δεξιότητες που είχε αποκτήσει. Ταυτόχρονα παύει η επικοινωνία, το παιδί κλείνεται στον εαυτό του και βυθίζεται στον αυτισμό. Η πρόγνωση του αυτισμού δεν είναι καλή. Μόνο το 10% των αυτιστικών παιδιών φτάνει σε ικανοποιητικό βαθμό ανεξαρτησίας, με σχετική κοινωνική ένταξη. Καλή πρόγνωση έχουν τα παιδιά που χρησιμοποιούν το λόγο και δεν παρουσιάζουν νοητική καθυστέρηση. Ένας μεγάλος αριθμός όμως εξακολουθεί και στην ενήλικη ζωή να έχει ανάγκη φροντίδας και παραμονής σε ειδικευμένα θεραπευτικά πλαίσια.

Θεραπευτικές προσεγγίσεις αυτισμού
Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις στον αυτισμό έχουν στόχο την κατάκτηση της επικοινωνίας και τον έλεγχο της ακατάλληλης συμπεριφοράς. Απευθύνονται τόσο στο παιδί όσο και στους γονείς.
Η συμβουλευτική των γονέων σκοπό έχει την κατανόηση της φύσης του προβλήματος από τους γονείς και τη συναισθηματική τους υποστήριξη στις δυσκολίες της καθημερινής συμβίωσης με το αυτιστικό παιδί.
Η χρησιμότητα της φαρμακοθεραπείας στον αυτισμό δεν είναι αποδεδειγμένη.
Μεγάλο βάρος δίνεται στην εκπαίδευση των αυτιστικών παιδιών με τεχνικές που βασίζονται σε θεωρίες συμπεριφοράς. Εκπαιδεύονται να αυτοεξυπηρετούνται και να αποκτούν ορισμένες δεξιότητες. Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα για τη διατήρηση αυτών των ικανοτήτων. Όταν τα αυτιστικά παιδιά βρεθούν σε νέες καταστάσεις ή συνθήκες, δεν μπορούν να αναπαραγάγουν αυτά που έχουν μάθει.
Η δυνατότητα της λεκτικής επικοινωνίας παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αυτισμού. Γίνονται μεγάλες προσπάθειες για την απόκτηση επικοινωνίας και την εκπαίδευση στο λόγο. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί σε παιδιά χαμηλής λειτουργικότητας, προτείνεται η νοηματική γλώσσα με τεχνικές αντίστοιχες με αυτές που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση των κωφών.

Όταν κάποιος δεν μπορεί να μιλήσει


Στην αφωνία το άτομο δεν μπορεί να μιλήσει.
Μερικές φορές μιλά ψιθυριστά.
Η αφωνία, ICD-10 R49.1, προκύπτει όταν υπάρχουν σημαντικές διαταραχές.
Το ύψος της φωνής ρυθμίζεται με μεταβολές της τάσεως, του μήκους και του πλάτους των φωνητικών χορδών και με μεταβολές στην αναπνοή. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να ακούγεται φυσιολογικά η φωνή είναι η φυσιολογική ανατομική δομή των λαρυγγικών και «παραλαρυγγικών» δομών, η ομαλή νεύρωση και λειτουργία των φωνητικών χορδών και λαρυγγικών μυών.

Αιτίες αφωνίας 
1. Αφωνία λόγω διαταραχής της ανατομικής δομής των λαρυγγικών και «παραλαρυγγικών» δομών. Εδώ συγκαταλέγονται συνήθεις φλεγμονές από ιούς και μικρόβια, που είναι και τα πιο συχνά αίτια αφωνίας. Σπανιότερα αίτια είναι νεοπλάσματα (π.χ. ο καρκίνος των φωνητικών χορδών), ειδικές λοιμώξεις κλπ. 
2. Αφωνία λόγω προσβολής ή αδυναμίας λειτουργίας των νεύρων που ρυθμίζουν την κίνηση των μυών και εμπλέκονται στην ομαλή εκφώνηση(π.χ. πίεση νεύρων από καρκινώματα, αδυναμία λειτουργίας λόγω προσβολής από εγκεφαλικά επεισόδια, κάκωση νεύρων από χειρουργικές επεμβάσεις).
3. Παράγοντες που διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία των φωνητικών χορδών και λαρυγγικών μυών. Τα συχνότερα αίτια της κατηγορίας είναι η υπερβολική χρήση των φωνητικών χορδών (π.χ. τραγουδιστές, δικηγόροι) και ορισμένα ψυχολογικά σύνδρομα.

Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση αφωνίας οφειλόμενης σε απλές λοιμώξεις, που αποτελούν το πιο κοινό αίτιο αφωνίας :
• Να κάνετε γαργάρες με αλατόνερο
• Να αποφεύγετε τα καυτά και κρύα ποτά
• Να πίνετε πάνω από έξι ποτήρια νερό την ημέρα
• Να αποφεύγετε να μιλάτε
• Ανάλογα με την αιτία να πάρετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή

Γιατί είναι δύσκολο για έναν άντρα να εκφράσει τα συναισθήματά του;


Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει...
Νομίζετε, κατά βάθος πως ο σύντροφός σας έχει αισθήματα για σας. Αλλά η συμπεριφορά του και η σιωπή του σας κάνει να αμφιβάλλετε για τη σχέση σας.
Χρόνια σε περίμενα και με περίμενες. Να με κοιτάς, να σε κοιτώ. Εκείνο το τρομερό "σ’ αγαπώ" μας να τρέχει και να κρύβεται πίσω από λέξεις και κινήσεις. Να το ποθούμε, να το τρέμουμε. Να το αποζητούμε, να το αποδιώχνουμε.... Χρόνια και χρόνια,μαζί και μακριά,φίλοι και ξένοι, ελεύθεροι και κατάδικοι σε μια αγάπη που σιγοβράζει. Έπρεπε να γλιτώσω από σένα. Αν κάποτε είχες μιλήσει θα με έσωζες. Θα σου έδινα την ζωή μου που άγρια περιφερόταν έξω από τις κλειστές σου πόρτες. Όμως δεν μίλησες ποτέ...
Μάρω Βαμβουνάκη

Θα θέλατε να σας εκφράζει συχνότερα το πόσο σας αγαπάει και τι αισθάνεται για τη σχέση σας.
Οι άντρες όμως έχουν διαπαιδαγωγηθεί ώστε να είναι «σκληροί». Έχουν μάθει από πολύ νωρίς πως το να δείχνουν τα συναισθήματά τους υποδηλώνει αδυναμία και έλλειψη ανδρισμού. Σπάνια αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους και συνεπώς τα συναισθήματά τους.
Σε αντίθεση με μία γυναίκα, ο άντρας δεν αφήνεται να τον πνίξουν τα συναισθήματά του, γιατί έχει μάθει να τα ελέγχει ή να τα συγκρατεί.Μάλιστα, όσο πιο πολύ τα πνίγει, τόσο μεγαλώνει ο φόβος του.
Όταν δε έρχεται η στιγμή να δεσμευτεί για να επισημοποιήσει μία σχέση, ο άντρας αρχίζει να πολιορκείται από αμφιβολίες και αγωνίες. Πίσω από αυτές τις αμφιβολίες, υπάρχει ο φόβος ότι θα χάσει την ελευθερία και την αυτονομία του.
Ο άντρας είναι των πράξεων και όχι των λέξεων, σε αντίθεση με τις γυναίκες. Πίσω από αυτά που θεωρεί αυτονόητα, η γυναίκα θα πρέπει να αποκωδικοποιήσει τα πραγματικά του αισθήματα. Αν και η γυναίκα ζητά κατανόηση, προσοχή και υποστήριξη από το σύντροφό της, ο άντρας θεωρεί πως κρίνεται από και για τις πράξεις του. Γι' αυτό και αναζητάει σε μία γυναίκα εμπιστοσύνη και αποδοχή, ενθάρρυνση που θα του δώσει κίνητρο και θα τον κάνει να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Η σιωπή του άντρα είναι η πηγή έμπνευσής του. Πόσες φορές έχετε νιώσει να βγάζει μία απόμακρη στάση; Πόσες φορές έχετε νιώσει ότι μπορεί να τον χάνετε; Γιατί νιώθει την ανάγκη να κρατήσει τις αποστάσεις του;
Αυτό πολλές φορές ονομάζεται «σύνδρομο του ελαστικού άντρα»: αφήνει προσωρινά τη γυναίκα εκτός και στη συνέχεια την ξαναφέρνει κοντά του όταν εκείνος το αποφασίσει. Η τακτική του αυτή αντιστοιχεί στην ανάγκη του για ελευθερία, αλλά και σε μία ανάγκη να βάλει μία τελεία στα αισθήματά του, ώστε να μπορέσει να τα αξιολογήσει εις βάθος.
Οι άντρες δρουν προσεκτικά, σαν να ζυγίσουν την κάθε τους λέξη. Κάθε μία τους κίνηση έχει σημασία και αξία στα μάτια τους.
Συχνά, θύμα των αμφιβολιών και των ανασφαλειών του, ο άντρας βρίσκεται σε ευάλωτη θέση. Μόνο ο θαυμασμός που λαμβάνει μπορεί να μειώσει τους φόβους του και να ενδυναμώσει την αγάπη του.
Ο άντρας έχει ανάγκη την αναγνώριση από τη σύντροφό του για να νιώσει άνετα μέσα σε μία σχέση. Η αναγνώριση έρχεται μέσα από τον σεβασμό για όσα κάνει, τις αποφάσεις που παίρνει ή τις πράξεις στις οποίες προβαίνει.
Αντιθέτως, όταν η σύντροφος αποδοκιμάσει τις πράξεις του και τον ίδιο, αισθάνεται υποβιβασμένος και μειωμένος, χωρίς να έχει διάθεση να δοθεί. Μόνο η επιβράβευση και ο θαυμασμός μπορούν να διώξουν τις αμφιβολίες του.Στην περίπτωση αυτή η εμπιστοσύνη είναι αμοιβαία και ο άντρας νιώθει άνετα να ανοιχτεί. 

Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει...
Σηκώνω το κεφάλι μου και σε κοιτώ.
Σκύβεις το κεφάλι σου και με κοιτάς.
Και το βλέπω.
Ποτέ δεν έφυγα από σένα.
Ούτε βήμα δεν έκανα μακριά σου...
Μάρω Βαμβουνάκη 

Βιβλιογραφία
Femme Actuelle

Οι γυναίκες που θέλουν σήμερα οι άνδρες


Αυτές που αναζητούν οι άνδρες, σήμερα…
Ποια είναι η Κυρία Τέλεια σήμερα;
Φυσικά διαφορετική απ’ ότι παλιά… Παλιότερα οι άντρες διάλεγαν γυναίκες με τα κριτήρια της υπακοής και της νοικοκυροσύνης.
Τώρα η γυναίκα που διαλέγουν πρέπει να είναι όμορφη, μορφωμένη, δυναμική, εργαζόμενη…  Η γυναίκα που θα είναι το κλειδί της κοινωνικής τους επιτυχίας…
Και αν δεν είναι και πολλή υπάκουη και καλή νοικοκυρά δεν πειράζει, το ξεπερνάνε και δίνουν κι αυτοί και κανά χεράκι στις δουλειές του σπιτιού…
Α! Και κάτι ακόμα πρέπει ή να τους θυμίζουν την μητέρα τους ή αν η μητέρα τους τους είχε πληγώσει να είναι τελείως αντίθετες με αυτήν.
Κι αυτό, γιατί όλοι οι άντρες θέλουν να ξαναγίνουνε παιδιά και να βιώσουν ξανά τα συναισθήματα, όπως όταν ήταν μικροί…

Κλίμακες Σταδιοποίησης Ασθενούς


Χρησιμοποιούνται από τους επαγγελματίες της υγείας.
Αυτές οι κλίμακες και τα κριτήρια χρησιμοποιούνται από τους γιατρούς και τους ερευνητές για να εξετάσουν  την πρόοδο της νόσου, να αξιολογήσουν το πώς η ασθένεια επηρεάζει την καθημερινή  ζωή του ασθενούς, και να καθορίσουν την κατάλληλη θεραπεία και την πρόγνωση. Χρησιμοποιούνται από τους επαγγελματίες της υγείας.
Η Karnofsky Performance Scale Index,  δηλαδή η κλίμακα  Karnofskyχρησιμοποιείται για να ταξινομούνται οι ασθενείς ανάλογα με τη γενική κατάσταση της υγείας τους. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας των διαφόρων θεραπειών και για την εκτίμηση της πρόγνωσης σε κάθε ασθενή. Όσο χαμηλότερη είναι η βαθμολογία Karnofsky, τόσο δυσμενέστερα είναι τα ποσοστά επιβίωσης σε σοβαρές ασθένειες.


Κλίμακα Σταδιοποίησης Ασθενούς

Κλίμακα KARNOFSKY: Κριτήρια Κατάστασης Απόδοσης

Ικανοί να συνεχίσουν την κανονική δραστηριότητα και την εργασία. Καμία ειδική φροντίδα δεν χρειάζονται.
100
Κανένα ενόχλημα. Κανένα σύμπτωμα της νόσου.
90
Ικανοί να συνεχίσουν την κανονική δραστηριότητα. Ελαφρά σημεία ή συμπτώματα της νόσου.
80
Η κανονική δραστηριότητα γίνεται αλλά με  προσπάθεια. Κάποια σημάδια ή συμπτώματα της νόσου.
Δεν είναι δυνατή η εργασία. Είναι σε θέση να ζουν στο σπίτι και να αναλαμβάνουν την φροντίδα για τις περισσότερες προσωπικές τους ανάγκες. Το ποσοστό της βοήθειας που απαιτείται ποικίλλει.
70
Αυτοεξυπηρετείται. Είναι σε θέση να εκτελέσει την κανονική δραστηριότητα ή να πραγματοποιήσει έντονη εργασία.
60
Απαιτεί περιστασιακή βοήθεια, αλλά είναι σε θέση να φροντίσει για τις περισσότερες από τις προσωπικές του ανάγκες.
50
Απαιτεί σημαντική βοήθεια και συχνή ιατρική περίθαλψη.
Δεν είναι δυνατή η αυτοεξυπηρέτηση. Απαιτεί ειδική φροντίδα και βοήθεια ή νοσοκομειακή περίθαλψη. Η Νόσος  εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς.
40
Άτομα με ειδικές ανάγκες. Απαιτούν ειδική φροντίδα και βοήθεια.
30
Με σοβαρή αναπηρία. Εισαγωγή στο νοσοκομείο ενδείκνυται ή καλύτερα νοσηλεία κατ’ οίκον αν και ο θάνατος δεν είναι άμεσος.
20
Πολύ άρρωστος. Απαραίτητη είναι η υποστηρικτική αγωγή.
10
Ετοιμοθάνατος. Οι μοιραίες διαδικασίες προχωρούν με ταχείς ρυθμούς.
0
Νεκρός

 


 

PERFORMANCE STATUS - PS  κατά ECOG


ECOG 
Βαθμός
Κατάσταση PS
0
Πλήρως ενεργός, είναι σε θέση να συνεχίσει όλες τις προ της ασθενείας δραστηριότητες  χωρίς περιορισμούς – KARNOFSKY 90 -100
1
Περιορισμένη ικανότητα σε επίπονες σωματικές δραστηριότητες, αλλά  περιπατητικός, σε θέση να επιτελέσει ελαφρά δραστηριότητα ή τάση για καθιστική ζωή, π.χ., ελαφρές εργασίες σπίτι, εργασία γραφείου – KARNOFSKY 70-80
2
Ο ασθενής αυτοεξυπηρετείται, αλλά δεν μπορεί να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε δραστηριότητα στην εργασία. Ξύπνιος περισσότερο από 50% της ημέρας– KARNOFSKY 50-60
3
Ικανός για περιορισμένη αυτοεξυπηρέτηση. Καθηλωμένος στο κρεβάτι ή την καρέκλα πάνω από το 50% των ωρών που είναι ξύπνιος – KARNOFSKY 30-40
4
Άτομα με ειδικές ανάγκες. Ανίκανος. Εντελώς περιορισμένος στο κρεβάτι ή στην καρέκλα
5
Νεκρός
Am. J. Clin. Oncol.: Oken, MM, Creech, RH, Tormey, DC, Horton, J., Davis, TE, McFadden, ET, Carbone,  Am J Clin Oncol 5:649-655, 1982.

Βιβλιογραφία
  • Crooks, V, Waller S, et al. The use of the Karnofsky Performance Scale in determining outcomes and risk in geriatric outpatients. J Gerontol. 1991; 46: M139-M144.
  • de Haan R, Aaronson A, et al. Measuring quality of life in stroke. Stroke. 1993; 24:320- 327.
  • Hollen PJ, Gralla RJ, et al. Measurement of quality of life in patients with lung cancer in multicenter trials of new therapies. Cancer. 1994; 73: 2087-2098.
  • O'Toole DM, Golden AM. Evaluating cancer patients for rehabilitation potential. West J Med. 1991; 155:384-387.
  • Oxford Textbook of Palliative Medicine, Oxford University Press. 1993;109.
  • Schag CC, Heinrich RL, Ganz PA. Karnofsky performance status revisited: Reliability, validity, and guidelines. J Clin Oncology. 1984; 2:187-193.
  • Oken, MM, Creech, RH, Tormey, DC, Horton, J., Davis, TE, McFadden, ET, Carbone, Am J Clin Oncol 5:649-655, 1982.

Αυξημένος κίνδυνος νεφρολιθίασης σε γαστρικό bypass


Αυξημένος κίνδυνος νεφρολιθίασης μετά από γαστρικό bypass
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης (γαστρικό bypass) παρουσιάζουν ορισμένες μεταβολές στη σύσταση των ούρων τους που αυξάνουν τον κίνδυνο νεφρολιθίασης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο  περιοδικού The Journal of Urology 3/2010, κάποιες από τις μεταβολές  στη σύσταση των ούρων θέτουν τα άτομα που έχουν υποβληθεί στη χειρουργική αυτή επέμβαση για την απώλεια βάρους, σε υψηλότερο κίνδυνο για το σχηματισμό λίθων στους νεφρούς, σε σύγκριση με τα παχύσαρκα άτομα που δεν έχουν υποβληθεί στην επέμβαση.
Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα ούρων από τα 38 άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη, που στη συνέχεια χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες (16 γυναίκες και 3 άνδρες σε κάθε μία), στη μία εκ των οποίων εφαρμόσθηκε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y (RYGB) και στην άλλη όχι.
Τα ευρήματα μετά τη χειρουργική επέμβαση έδειξαν ότι η έκκριση οξαλικών στα ούρα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στους συμμετέχοντες που υποβλήθηκαν στη χειρουργική επέμβαση, σε σύγκριση με εκείνους που δεν χειρουργήθηκαν (47% έναντι 10,5%, αντίστοιχα). Επιπλέον, η ποσότητα κιτρικών στα ούρα ήταν χαμηλή σε πολύ περισσότερους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες (32% to 5%).
Τα οξαλικά,  είναι ουσίες που εντοπίζονται σε υψηλές ποσότητες στην πλειονότητα των περιστατικών νεφρολιθίασης, ενώ τα κιτρικά είναι γνωστό ότι εμποδίζουν το σχηματισμό λίθων στους νεφρούς.
Περίπου οι μισοί ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη και δεν είχαν ιστορικό νεφρολιθίασης παρουσίασαν υψηλά επίπεδα οξαλικών και χαμηλά επίπεδα κιτρικών στα ούρα, δύο παράγοντες που οδηγούν στο σχηματισμό λίθων στους νεφρούς.
Αν και το αίτιο του σχηματισμού λίθων στους νεφρούς μετά τη βαριατρική χειρουργική δεν είναι απόλυτα σαφές, η μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών και δείχνει ότι τόσο οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την απώλεια βάρους, όσο και οι θεράποντες ιατροί τους θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για τον αυξημένο αυτό κίνδυνο, καθώς το πρόβλημα μπορεί να εμφανισθεί μήνες ή ακόμη και έτη μετά την επέμβαση.
by PREDICT

Μήπως έχετε αυξημένο ουρικό οξύ;


Αυξημένο ουρικό οξύ
Γράφει η
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος- Ογκολόγος, MD, PhD
Το ουρικό οξύ είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των Νουκλεϊνικών Οξέων και συγκεκριμένα των Πουρινών, που αποτελούν τα δομικά συστατικά του γενετικού υλικού όλων των κυττάρων μας.
Σχεδόν το 1/3 των πουρινών πού υπάρχουν στο σώμα μας προέρχονται από εξωγενή χορήγηση από τη διατροφή, ενώ τα 2/3 από την ενδογενή παραγωγή.
Οι φυσιολογικές τιμές του ουρικού οξέος του αίματος είναι 3,5-7,2 mg/dL στους άνδρες, 2,6-6,0 mg/dL για τις γυναίκες, και 2,0-5,5 mg/dL για τα παιδιά.
Θεωρείται ότι όταν το ουρικό οξύ ξεπεράσει τα 7mg/dL (υπερουριχαιμία, hyperuricaemia), επέρχεται κορεσμός, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται άλατα, τα οποία με τη μορφή κρυστάλλων (κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου), να καθιζάνουν και να εναποτίθενται στο αρθρικό υγρό, στα άλλα ανατομικά μόρια της άρθρωσης και σε άλλους ιστούς. Αποτέλεσμα της καθίζησης αυτής, είναι η πρόκληση φλεγμονής (αρθρίτιδας).
Η οξεία ουρική αρθρίτιδα συνήθως εκδηλώνεται μετά από ένα πλούσιο δείπνο και μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και εμφανίζεται ξαφνικά. Η νόσος συχνά προσβάλει υπέρβαρους άνδρες άνω των 40 ετών, χωρίς να αποκλείονται και άλλες ηλικίες. Σε μερικές περιπτώσεις οξείας ουρικής αρθρίτιδας, η τιμή του ουρικού οξέος μπορεί να είναι φυσιολογική. Αυτό εξηγείται ως εξής: για κάποιο λόγο δημιουργείται υψηλή τιμή ουρικού οξέος αίματος (peak), η οποία σε συνδυασμό με εκλυτικούς παράγοντες, προκαλεί οξεία ουρική αρθρίτιδα. Μετά από επαρκή, όμως ενυδάτωση, επέρχεται μείωση τιμών του ουρικού οξέος, οπότε την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα οι τιμές είναι φυσιολογικές. Στο μεταξύ η ουρική αρθρίτιδα συνεχίζει να υπάρχει. Στατιστικά, το 30% των ασθενών με οξεία ουρική αρθρίτιδα έχει φυσιολογικό ουρικό οξύ αίματος.

Αίτια υπεριρουχαιμίας
Το αίτιο που προκαλεί την ουρική αρθρίτιδα είναι η αύξηση του ουρικού οξέος αίματος (υπερουριχαιμία). Αυτή, μπορεί να είναι πρωτοπαθής (ιδιοπαθής) και δευτεροπαθής.
Οι παράγοντες που ευνοούν την καθίζηση των κρυστάλλων του ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και την πρόκληση της ουρικής αρθρίτιδας είναι:
1. Αυξημένη πρόσληψη πουρινών με την τροφή, δηλαδή αυξημένη κατανάλωση εντοσθίων, μικρών ζώων, θαλασσινών, προϊόντων κυνηγίου κ.α.
2. Αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.
3. Αυξημένη ανακύκλωση πυρηνοπρωτεϊνών που συμβαίνει σε ορισμένα αιματολογικά νοσήματα όπως λεμφώματα, λευχαιμίες, αιμολυτικές αναιμίες καθώς και σε άλλα νοσήματα όπως ψωρίαση.
4. Ύπαρξη γενετικών ανωμαλιών ενζύμων, που συμμετέχουν στο μεταβολισμό του ουρικού οξέος (π.χ. σύνδρομο Lesch-Nyhan).
5. Χωρίς να διαπιστώνεται το αίτιο (ιδιοπαθής υπερουριχαιμία).
6. Ελαττωμένη αποβολή του ουρικού οξέος από τους νεφρούς: Νεφρική βλάβη.
7. Διάφορα φάρμακα.
8. Καταστάσεις που προκαλούν μείωση του PH των ούρων.
9. Καταστάσεις οξέωσης (διαβητική, γαλακτική, νηστεία).
Όλες οι καταστάσεις που αναφέρθηκαν, προκαλούν υπερουριχαιμία, (αύξηση της τιμής του ουρικού οξέος στο αίμα). Παραδόξως, υπάρχουν ασθενείς με αυξημένες τιμές ουρικού οξέος αίματος, που δεν αναπτύσσουν ποτέ ουρική αρθρίτιδα.

Ποια όργανα προσβάλλει η ουρική νόσος 
Η υπερουριχαιμία, έχει και άλλες επιπτώσεις πέραν της προσβολής αρθρώσεων.
Μπορεί να προσβάλλει επίσης τα εξής όργανα:
1. Καρδιά: Εναπόθεση ουρικών αλάτων (τόφοι) μπορεί να γίνει επί βαλβίδας τής καρδιάς, και να προκαλέσεις φύσημα, ενώ εναπόθεση τόφου στα στεφανιαία αγγεία μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα του μυοκαρδίου.
2. Νεφρά: Η υπερουριχαιμία μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία λίθων ουρικού νατρίου στα νεφρά (ουρόλιθοι) αλλά και σε νεφρική ανεπάρκεια.
3. Μυοσκελετικό: Η υπερουριχαιμία πέραν της ουρικής αρθρίτιδος, στο μεγάλο δάκτυλο, στα γόνατα, στα χέρια, κλπ, μπορεί να εκδηλώσει ουρική τενοντοελυτρίτιδα, ιδίως στους εκτείνοντες τένοντες τού άκρου ποδός, ενώ στους αγκώνες προκαλεί την γνωστή κύστη ωλεκράνου (ορογονοθυλακίτιδα ωλεκράνου). Θυλακίτιδα επίσης προκαλεί στο γόνατο και στην φτέρνα.

Εξετάσεις που χρειάζονται για τη διερεύνηση της υπερουριχαιμίας
Η επίμονη υπερουριχαιμία πρέπει να διερευνάται διαφοροδιαγνωστικώς, με τα εξής:
• Πλήρη κλινική εξέταση.
• Ακτινογραφία θώρακος,& Ν.Ο.Κ., ή Υπερηχογράφημα νεφρών, για αποκλεισμό λιθίασης
• Εξετάσεις Αίματος: Γενική αίματος, ΤΚΕ, CRP, RF, URE, CRE, UA.
• Εξετάσεις Ούρων: Γενική ούρων, και ουρικό οξύ ούρων 24ώρου.
Το ουρικό οξύ αίματος, πρέπει να ελέγχεται τουλάχιστον κάθε 3-6 μήνες

Διαιτολόγιο ασθενών με Ουρική Αρθρίτιδα
Να αποφεύγονται τα εξής φαγητά (περιεχόμενες πουρίνες σε mg%g)
1. Αυγοτάραχο ρέγγας Ταραμοσαλάτα) 484 mg%g,
2. Κρέας μικρών ζώων (κατσικάκι, αρνάκι, μοσχαράκι, 450 mg%g,
3. Εντόσθια ζώων: Πάγκρεας, νεφρά, συκώτι (=κοκορέτσι) 426 mg%g,
4. Μπύρα (μαγιά) 400 mg%g,
5. Eκχύλισμα (σάλτσα) κρέατος 356 mg%g,
6. Σαρδέλες 234 mg%g,
7. Μαρίδες 168 mg%g,
8. Καρδιά προβάτου 174 mg%g,
9. Ρέγγες 172 mg%g,
10. Μύδια 154 mg%g,
11. Καπνιστά κρέατα 100 mg%g,
12. Θαλασσινά μαλάκια (σουπιές, χταπόδια, καλαμαράκια, κλπ) 80 mg%g,
13. Μπακαλιάρος, κολιός, σολομός, σκουμπρί, πέστροφα 70 mg%g,
14. Τα προϊόντα κυνηγίου: χήνα, πέρδικα, φασιανός, περιστέρι, γαλοπούλα 60 mg%g.

Επίσης βλάπτουν τα εξής τρόφιμα και ενέργειες
1. Βλάπτει η παχυσαρκία και η πολυφαγία. Χρειάζεται δίαιτα αδυνατίσματος σε παχύσαρκους. Η παχυσαρκία αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για υποτροπές κρίσης ουρικής αρθρίτιδας
2. Βλάπτει η αφυδάτωση. Χρειάζονται πολλά νερά. Περίπου 4-5 λίτρα νερού την ημέρα.
3. Βλάπτει η καταπόνηση. Χρειάζεται αποφυγή βαδίσματος όταν υπάρχουν κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας.
4. Βλάπτει η κατανάλωση αλκοολικών ποτών και μπαχαρικών.
5. Βλάπτει το απότομο αδυνάτισμα χωρίς λήψη επαρκούς ποσότητας υγρών.

Επιτρέπονται τα εξής τρόφιμα (Περιέχουν κάτω από 50mg %g πουρίνες):
1. Ο καφές, τα αναψυκτικά, το τσάι, το χαμομήλι, κακάο
2. Φρούτα, χυμοί φρούτων, λαχανικά, ντομάτα, όσπρια, μανιτάρια
3. Μεγάλα Ψάρια, κοτόπουλο, πάπια
4. Αποβουτυρωμένα γαλακτερά.
5. Ξηροί καρποί, Αυγά, Τα πολλά νερά.


Γράφει η
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος- Ογκολόγος, MD, PhD
Λ. Γαλατσίου 135 & Μπουμπουλίνας, Γαλάτσι
Τ.Κ.: 111 46
Τηλ: 210 2131940, Κιν: 6974639366
e-mail:  sevvimalliou@gmail.com
Ιατρός ΕΟΠΥΥ


Αστρολογία και θεραπεία


Ο ουράνιος θόλος δεν είναι μια υπόθεση μόνο για ονειροπόλους.
Ο ουράνιος θόλος είναι ένα απαραίτητο πεδίο γνώσης για κάθε θεραπευτή.
Ο άνθρωπος βρίσκεται ανάμεσα σε Γη και Ουρανό.
Η ανθρώπινη οντότητα συντίθεται από την αλληλεπίδραση Γήινης και Ουράνιας ενέργειας.
Ο Ιπποκράτης στο βιβλίο του «Περί διαίτης το Ιο», αναφέρει «Πιστεύω λοιπόν ότι αυτός  ο οποίο; Θέλει ν’ ασχοληθεί με την μελέτη της ανθρώπινης δίαιτας, πρώτα από όλα πρέπει να γνωρίζει την ανθρώπινη φύση…», «…επίσης των άστρων τις ανατολές και τις δύσεις πρέπει να γνωρίζει…»
Η παρατήρηση του ουράνιου θόλου αναζωογονεί την πίστη στον Θεό, έλκει με ανοδικό τρόπο το ανθρώπινο πνεύμα προς την κατανόηση των ουράνιων θεμάτων.
Η γνώση των επιδράσεων του ουράνιου θόλου στην ανθρώπινη φύση είναι απαραίτητη στον θεραπευτή για την επιλογή του κατάλληλου χρόνου ως προς την θεραπευτική παρέμβαση.
EMEDI

Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!


Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας...
Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!
Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στὰ ψέματα παίζαμε!
Μανόλης Αναγνωστάκης
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) σταμάτησε να γράφει ποίηση το 1971. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, γιατί πίστευε ότι τα ποιήματα ανήκουν στη νεότητα. Τότε; Ο αυθορμητισμός ούτε καν σκέφτεται τις ρυτίδες του χρόνου.

Είναι ένοχη τελικά η ασπαρτάμη;


Ασπαρτάμη, το ιστορικό μιας διαπλοκής                                                                   
''Soffritti Μ, Belpoggi F, Tibaldi E, Esposti DD, Lauriola M: Lifespan Exposure to Low Doses of Aspartame Beginning During Prenatal Life Increases Cancer Effects in Rats. Environ Health Perspect doi:10.1289/ehp.10271 available via http://dx.doi.org/ [Online 13 June 2007]. «On the basis of the present findings, we believe that a review of the current regulations governing the use of aspartame cannot be delayed. This review is particularly urgent with regard to aspartame-containing beverages, heavily consumed by children»''.
Αυτή είναι μια ιταλική μελέτη που βρήκε ότι η ασπαρτάμη προκαλεί καρκίνους στα ποντίκια.
Στην τελευταία παράγραφο της μελέτης, οι ιταλοί ερευνητές αναφέρουν: ''Με βάση τα παρόντα ευρήματα, πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να καθυστερήσει η επανεξέταση των ρυθμιστικών κανόνων που διέπουν τη χρήση της ασπαρτάμης. Η επανεξέταση είναι ιδιαίτερα επείγουσα για τα αναψυκτικά που καταναλώνονται ευρέως από τα παιδιά.''
Η ασπαρτάμη έχει γίνει αντικείμενο έντονης διαμάχης τα τελευταία χρόνια σχετικά με την ασφάλειά της και τον τρόπο που εγκρίθηκε ως πρόσθετο τροφίμων. Επισήμως θεωρείται ασφαλής, αλλά η ανησυχία ολοένα και μεγαλώνει.
Η ασπαρτάμη ανακαλύφθηκε τυχαία το 1965 από την αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Searle όταν διεξήγαγε έρευνες για ένα φάρμακο που αφορούσε το έλκος. Η ουσία ήταν 180 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη και η Searle προσπάθησε να πάρει την έγκριση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA, Food and Drug Administration) προκειμένου να την κυκλοφορήσει στην αγορά ως γλυκαντικό των τροφίμων.

Η Searle υπέβαλλε την πρώτη αίτησή της για έγκριση το 1973 προσκομίζοντας μελέτες που η ίδια είχε κάνει και έδειχναν ότι η ασπαρτάμη ήταν ασφαλής. Ωστόσο διατυπώθηκαν ορισμένες επιστημονικές αντιρρήσεις. Σε θερμοκρασία άνω των 30 βαθμών Κελσίου, όπως επικρατεί μέσα στο σώμα, η ασπαρτάμη διασπάται σε φαινυλαλανίνη, ασπαρτικό οξύ και μεθανόλη. Ένα μόριο ασπαρτάμης παρέχει ένα μόριο κάθε μιας από αυτές τις τρεις ουσίες.
Η φαινυλαλανίνη είναι ένα απαραίτητο αμινοξύ που ο άνθρωπος φυσιολογικά πρέπει να το παίρνει από τη διατροφή. Αν όμως η φαινυλαλανίνη βρεθεί σε υψηλή συγκέντρωση μέσα στο σώμα γίνεται τοξική για τα νεύρα προκαλώντας διανοητική καθυστέρηση. Όταν κάποιος καταναλώσει αρκετή ασπαρτάμη τα επίπεδα της φαινυλαλανίνης μπορεί να ανέβουν ξαφνικά στο αίμα του πέντε φορές πάνω από το κανονικό διαταράσσοντας την ισορροπία των νευροδιαβιβαστών. Η αλήθεια είναι ότι πρόβλημα υπάρχει μόνο για όσους πάσχουν από φαινυλκετονουρία ή ΦΚΟ που είναι ένα σχετικά σπάνιο κληρονομικό μεταβολικό νόσημα, κληρονομούμενο με τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα, με συχνότητα περίπου μια περίπτωση στα χίλια ζώντα νεογνά. Είναι αποτέλεσμα ανεπάρκειας του ενζύμου υδροξυλάση της φαινυλαλανίνης, που μετατρέπει τη φαινυλαλανίνη σε τυροσίνη, και έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση της φαινυλαλανίνης που ασκεί τοξική δράση, ιδίως στον εγκέφαλο. Το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του ενζύμου εντοπίζεται στο χρωμόσωμα 12(12q23). Όταν γεννιούνται τα βρέφη γίνεται έλεγχος για την έλλειψη του ενζύμου, οπότε όποιος έχει το νόσημα το γνωρίζει από τη γέννησή του. Ο αμερικανός βιοχημικός Harold Waisman αναφέρει ότι τάισε το 1969 βρέφη μαϊμούδων με γάλα που περιείχε ασπαρτάμη και παρατήρησε ότι εκδήλωσαν επιληπτικές κρίσεις.
Φόβοι δημιουργήθηκαν και για το ασπαρτικό οξύ που, επίσης, είναι ένα αμινοξύ. Σε υψηλές συγκεντρώσεις είναι κι αυτό τοξικό για τα νεύρα. Ο νευροπαθολόγος John Olney κάνοντας έρευνες για το ασπαρτικό οξύ το 1971 βρήκε ότι κάνει ζημιά στον εγκέφαλο των νεογέννητων ποντικιών. Μετά από αυτό, ο Όλνεϋ προσπάθησε να μπλοκάρει την έγκριση της ασπαρτάμης από τον FDA κι έτσι άρχισε η δημόσια συζήτηση γύρω από την ουσία. Οι επιστημονικές απόψεις για το ρόλο του ασπαρτικού οξέος είναι διχασμένες. Το ασπαρτικό οξύ δεν ανεβαίνει σε πολύ υψηλά επίπεδα στους ενήλικες, ωστόσο μπορεί να υπάρχουν δυσμενείς επιπτώσεις στα μικρά παιδιά που εγκέφαλός τους είναι πιο ευαίσθητος.
Τα πράγματα φαίνονται ακόμα χειρότερα για τη μεθανόλη. Η ουσία αυτή μεταβολίζεται γρήγορα σε φορμαλδεϋδη μέσα στο σώμα και το δηλητηριάζει. Ωστόσο η μεθανόλη αποτελεί το 10% του μοριακού βάρους της ασπαρτάμης, μια ποσότητα που θεωρείται μικρή. Επιπλέον, η μεθανόλη υπάρχει εκ φύσεως και σε άλλα τρόφιμα όπως είναι οι φυσικοί χυμοί και τα αλκοολούχα ποτά. Όμως ορισμένοι επιστήμονες λένε ότι οι φυσικές τροφές έχουν συγχρόνως προστατευτικές ουσίες που λειτουργούν ως αντίδοτο, για παράδειγμα η αιθανόλη μπλοκάρει τη μετατροπή της μεθανόλης σε φορμαλδεΰδη, ενώ στα προϊόντα τύπου light που προστίθεται η ασπαρτάμη δεν υπάρχουν τέτοιοι προστατευτικοί παράγοντες.
Καθώς υπήρχε σκεπτικισμός, η αίτηση της Searle για έγκριση της ασπαρτάμης απορρίφθηκε από τον FDA.
''The Lowdown on Sweet? (Ramazzini Foundation, M Soffritti proof that aspartame causes cancers), Melanie Warner, The New York Times, Feb. 12 2006. «...for concealing material facts and making false statements in reports of animal studies...»''
Μάλιστα από ορισμένες ανακρίβειες που υπήρχαν στις προσκομιζόμενες μελέτες της εταιρείας, ο FDA υποψιάστηκε παραποιήσεις στοιχείων και το 1977 έστειλε μια επιστολή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης  να ερευνήσει για «..συγκάλυψη στοιχείων και για διατύπωση αναληθών δηλώσεων σχετικά με αναφορές σε μελέτες ζώων...». Υπέδειξε μάλιστα ως πιο κατάλληλο πρόσωπο για την διεξαγωγή της έρευνας τον Samuel Skinner, εισαγγελέα των ΗΠΑ στην περιοχή του Βορείου Ιλλινόις  όπου ήταν η έδρα της Searle. Όμως αυτή η έρευνα δεν έγινε ποτέ. Ο Σκίννερ έφυγε από το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης και προσελήφθη στη νομική εταιρεία Sidley & Austin που εκπροσωπούσε την Searle, ενώ μετά από μερικά χρόνια, θα γινόταν υπουργός μεταφορών της κυβέρνησης του George Bush του πρεσβύτερου. Ο Σκίννερ, μεταξύ άλλων είχε εργαστεί στην ΙΒΜ που του είχε απονείμει το τίτλο του «εξέχοντα πωλητή» το 1975.
Το 1977, τη χρονιά που ο FDA έδωσε την εντολή να γίνει έρευνα για τυχόν παραποίηση στοιχείων από τη Searle, ανέλαβε επικεφαλής της εταιρείας ένας άλλος πολιτικός-μπίζνεσμαν, ο Donald Rumsfeld. Ο Ράμσφελντ διετέλεσε υπουργός άμυνας της κυβέρνησης Gerald Ford από το 1975 μέχρι το 1977 και της κυβέρνησης George Bush του νεότερου, από το 2001 μέχρι το 2006. Διεύθυνε τη Searle μέχρι το 1985 και επί προεδρίας Ronald Reagan έγινε ειδικός απεσταλμένος στη Μέση Ανατολή. Η κυβέρνηση Ρέϊγκαν διόρισε το 1981 στο τιμόνι του FDA ένα φίλο του Ράμσφελντ, τον Arthur Hayes. Αμέσως, ο Χάϊες συγκρότησε μια πενταμελή επιτροπή για να εξετάσει το θέμα της ασπαρτάμης αλλά σύντομα φάνηκε ότι δεν θα μπορούσε να δοθεί η έγκριση. Ο Χάϊες πρόσθεσε ένα μέλος στην επιτροπή και ψηφίζοντας ο ίδιος ενέκρινε την ασπαρτάμη για τις στερεές τροφές με 4 ψήφους υπέρ και 3 κατά. Μετά από δύο χρόνια, ο Χάϊες παραιτήθηκε από το δημόσιο πόστο και ακολούθησε ιδιωτική καριέρα. Προσελήφθη στην εταιρεία Burston-Marsteller που έκανε τις δημόσιες σχέσεις της Searle και κατέλαβε διάφορες θέσεις στη φαρμακευτική βιομηχανία.
Το 1983, ο FDA ενέκρινε την ασπαρτάμη για τα ανθρακούχα αναψυκτικά και το 1993 για τα υπόλοιπα αναψυκτικά, τα αρτοποιήματα και τα ζαχαροπλαστικά εδέσματα. Τελικά, το 1996 αποσύρθηκε κάθε περιορισμός και επιτράπηκε η χρήση της σε όλα τα τρόφιμα. Σήμερα πιστεύεται ότι η ασπαρτάμη χρησιμοποιείται σε πάνω από 6.000 τρόφιμα και κυρίως στα αναψυκτικά, τη ζεστή σοκολάτα, τις τσίχλες, τα ζαχαρωτά και τα χάπια.

Ο θόρυβος γύρω από την ασπαρτάμη δεν έπαψε ποτέ. Ορισμένοι επιδημιολόγοι έλεγαν ότι οι όγκοι στον εγκέφαλο ακολουθούν από το 1981 αυξητική πορεία και αυτό μπορεί να οφείλεται στην κατανάλωση της ασπαρτάμης. Το 1995, ο επικεφαλής του τμήματος επιδημιολογίας του FDA, Thomas Wilcox ανέφερε ότι το 75% των διατροφικών παραπόνων που είχαν διατυπώσει οι καταναλωτές για δυσμενή συμπτώματα το διάστημα 1981-1995 αφορούσαν την ασπαρτάμη. Ωστόσο, οι επίσημοι οργανισμοί υγείας θεωρούσαν πάντα την ουσία ασφαλή. Η Searle είχε κάνει μελέτες για ενδεχόμενο καρκίνο σε ποντίκια και είχε βρει ότι η ουσία ήταν ασφαλής. Όμως τα πειραματόζωα είχαν θυσιαστεί σε ηλικία που αντιστοιχεί στα 53 ανθρώπινα χρόνια ενώ το 75% των καρκίνων εμφανίζεται αργότερα.
Τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άσχημο δρόμο για την ασπαρτάμη το 2005 όταν δημοσιεύτηκε μια εφτάχρονη μελέτη ανάμεσα σε 1.900 αρουραίους από το European Ramazzini Foundation of Oncology and Environmental Sciences που εδρεύει στην Μπολώνια της Ιταλίας. Το ίδρυμα αυτό χρηματοδοτείται από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και θεωρείται αξιόπιστο, ενώ στο παρελθόν είχε βρει δύο καρκινογόνες ουσίες που απαγορεύτηκαν.
''The New York Times, Not so sweet anymore: Aspartame under fire. Βy Melanie Warner, Feb. 12 2006. «If something is a carcinogen in animals, then it should not be added to food, especially if there are so many people that are going to be consuming it».''
Η μελέτη βρήκε ότι η ασπαρτάμη ήταν καρκινογόνος και ο επιστημονικός διευθυντής του ιδρύματος Morando Soffritti δήλωσε: «Αν κάτι είναι καρκινογόνο στα ζώα, τότε δεν πρέπει να προστίθεται στο φαγητό ειδικά όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που πρόκειται να το καταναλώσουν». Στη συνέχεια, στη Βρετανία ένας βουλευτής ζήτησε να απαγορευτεί η ασπαρτάμη και το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Το 2006, η εφημερίδα New York Times και άλλα έντυπα δημοσίευσαν αρκετά στοιχεία για το ιστορικό της έγκρισης της ασπαρτάμης.
Επίσημη απάντηση στη μελέτη του Ιδρύματος Ραματζίνι υπήρξε μετά από ένα χρόνο. Τον Μάϊο του 2006, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων εξέδωσε μια ανακοίνωση 40 σελίδων καταλήγοντας ότι οι αυξημένες λευχαιμίες που παρατηρήθηκαν στα ποντίκια δεν έχουν σχέση με την ασπαρτάμη, ενώ οι αυξημένοι καρκίνοι στο συκώτι δεν αφορούν τον άνθρωπο. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο FDA είπε ότι η ιταλική μελέτη είχε ελαττώματα διότι κάποια ποντίκια υπέφεραν από μολύνσεις και πιθανόν αυτό να επηρέασε το αποτέλεσμα.
Το Ίδρυμα Ραματζίνι επέμενε στο αποτέλεσμά του λέγοντας ότι βρήκε 16% αύξηση των κρουσμάτων ορισμένων καρκίνων στα ποντικών που κατανάλωναν την ασπαρτάμη. Εν τω μεταξύ ορισμένα μέλη της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων κατηγορήθηκαν για οικονομικές σχέσεις με τη βιομηχανία. Η πρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής εργαζόταν για το Interantional Life Sciences Institute  που χρηματοδοτείται από εταιρείες που παράγουν ή χρησιμοποιούν την ασπαρτάμη. Τελικά το Ίδρυμα Ραματζίνι διεξήγαγε μια δεύτερη μελέτη που επιβεβαίωσε την πρώτη και είναι διαθέσιμη στο κοινό από τις 13 Ιουνίου του 2007.

Επισήμως η ουσία είναι ασφαλής.
Ως γνωστόν, στα διατροφικά θέματα οι μελέτες μπορούν εύκολα να καταλήξουν σε αντικρουόμενα συμπεράσματα. Όμως ορισμένοι πιστεύουν ότι η βιομηχανία δεν ενδιαφέρεται για την επιστημονική αλήθεια. Για παράδειγμα αμερικανός καθηγητής ψυχιατρικής Ralph Walton που μελετούσε την ασπαρτάμη από νευρολογικής πλευράς, βρήκε ότι από τα 166 επιστημονικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν το διάστημα 1980 - 1985, τα 75 είχαν χρηματοδοτηθεί από τη βιομηχανία και όλα κατέληγαν ότι η ουσία ήταν ασφαλής. Από τα υπόλοιπα 92 άρθρα, τα 84 έβρισκαν δυσμενείς επιπτώσεις. Είναι σαφές ότι αυτός που χρηματοδοτεί μια έρευνα έχει τον τρόπο να επιβάλλει την άποψή του.
Μια πρόσφατη εκστρατεία στο διαδίκτυο αφορά την ασπαρτάμη και περιλαμβάνει πολλούς αβάσιμους ισχυρισμούς, κατηγορώντας το προϊόν αυτό ότι προκαλεί αρκετές ασθένειες, από σκλήρυνση κατά πλάκας έως τη νόσο του Αλζχάιμερ.

Σκοπός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ενημέρωσης για τη Διατροφή (EUFIC) είναι η παροχή επιστημονικά τεκμηριωμένων πληροφοριών.
  • Η ασπαρτάμη είναι μια έντονη γλυκαντική ουσία χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες, η οποία είναι περίπου 200 φορές πιο γλυκιά από τη σακχαρόζη (κοινή ζάχαρη). Περιέχεται σε διάφορα τρόφιμα και ποτά και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της ζάχαρης.
  • Η ασπαρτάμη παρασκευάζεται από την ένωση δύο αμινοξέων (συστατικά των πρωτεϊνών), το ασπαρτικό οξύ και τη φαινυλαλανίνη, και από μικρή ποσότητα μεθανόλης. Τα αμινοξέα αυτά υπάρχουν σε όλα τα πρωτεϊνούχα τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων του κρέατος, των δημητριακών και των γαλακτοκομικών προϊόντων. Η μεθανόλη υπάρχει στον οργανισμό και σε πολλά τρόφιμα, όπως οι χυμοί φρούτων και λαχανικών. Η πέψη της ασπαρτάμης είναι όμοια με αυτήν κάθε άλλου αμινοξέος. Η ασπαρτάμη χρησιμοποιείται γιατί έχει γλυκιά γεύση και επιτρέπει τον έλεγχο τον προσλαμβανόμενων θερμίδων.
  • Η ασπαρτάμη είναι ταξινομημένη ως πρόσθετο τροφίμων βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα τρόφιμα, και, ως εκ τούτου, υποβλήθηκε σε αυστηρές αξιολογήσεις ασφάλειας από την Επιστημονική Επιτροπή Τροφίμων προτού εγκριθεί το 1981. Όταν ένα πρόσθετο εγκριθεί ως ασφαλές σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, τού αποδίδεται ένας αριθμός Ε. Η ασπαρτάμη έχει τον αριθμό Ε-951.
  • Η αξιολόγηση της ασφάλειας περιλαμβάνει μελέτες που εκτιμούν με ποιον τρόπο αντιδρά ο οργανισμός στο συγκεκριμένο πρόσθετο και ποιες θα είναι οι πιθανές χρήσεις του, έτσι ώστε να εξαχθεί η ποσότητα του προσθέτου που είναι πιθανό να καταναλωθεί.
  • Η ασπαρτάμη εγκρίθηκε ως ασφαλής για το ευρύ κοινό – συμπεριλαμβανομένων των διαβητικών, των εγκύων και των γαλουχουσών γυναικών, και των παιδιών – από περισσότερες από 90 χώρες παγκοσμίως και από ρυθμιστικά όργανα, όπως η κοινή επιτροπή εμπειρογνωμόνων (FAO/WHO) των Ηνωμένων Εθνών, με αντικείμενο τα πρόσθετα τροφίμων (JEFCA), και η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).
  • Άτομα που πάσχουν από μια σπάνια κληρονομική ασθένεια που ονομάζεται φαινυλκετονουρία (PKU) πρέπει να ελέγχουν τη λήψη φαινυλαλανίνης από κάθε πηγή, συμπεριλαμβανομένης της ασπαρτάμης. Η νομοθεσία της ΕΕ προβλέπει ότι όλα τα προϊόντα που περιέχουν ως γλυκαντική ουσία ασπαρτάμη πρέπει να αναφέρουν ότι η ασπαρτάμη είναι μια πηγή φαινυλαλανίνης, επιτρέποντας στον καταναλωτή να επιλέξει βάσει σωστής ενημέρωσης.
  • Όσον αφορά τον καρκίνο δεν έχουν βρει συσχέτιση μεταξύ ασπαρτάμης και καρκίνου. Αυτές οι μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η ασπαρτάμη προκαλεί καρκίνο στα ζώα, βλάπτει το γονιδίωμα, ή προκαλεί καρκίνο στους ανθρώπους σε δόσεις που χρησιμοποιούνται σήμερα.  Η θέση αυτή υποστηρίζεται από πολλούς οργανισμούς όπως το FDA καθώς και επιστημονικούς φορείς, όπως το National Cancer Institute.