Αρχική

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Άσθμα μετά την άσκηση


Η άσκηση αποτελεί συχνό παράγοντα πρόκλησης ασθματικού παροξυσμού, ICD-10 J45.990.
Το βρογχικό άσθμα είναι χρόνια φλεγμονή των βρόγχων.
Χαρακτηρίζεται από αιφνίδιες παροξύνσεις με σοβαρά συμπτώματα, αλλά και περιόδους ήπιας ή και καθόλου συμπτωματολογίας.
Οι φλεγμονώδεις αντιδράσεις στο άσθμα προκαλούνται από εξωτερικούς παράγοντες ή/και συγκεκριμένες συνθήκες. Όταν το άτομο εκτεθεί σε έναν από αυτούς τους παράγοντες ή τις συνθήκες εμφανίζεται η φλεγμονή και αρχίζουν τα συμπτώματα.
Ο κατάλογος των πιθανών αιτίων που προκαλούν κρίση άσθματος είναι ευρύς και ποικίλος. Το κάθε άτομο μπορεί να έχει τους δικούς του παράγοντες που του προκαλούν μια κρίση άσθματος.
Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν:
• Καπνό
• Ρύπανση ατμόσφαιρας
• Ατμοί
• Σκόνη
• Άλλα σωματίδια
• Αναπνευστικές λοιμώξεις, κυρίως ιογενείς
• Τρίχωμα ζώων
• Γύρη
• Ακραίες θερμοκρασίες
• Υγρασία
• Διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις.
Η άσκηση αποτελεί συχνό παράγοντα πρόκλησης ασθματικού παροξυσμού. Η άσκηση μπορεί επίσης να προκαλέσει ασθματική κρίση σε άτομα τα οποία δεν παρουσιάζουν κρίσεις άσθματος, μετά από έκθεση σε άλλους παράγοντες ή καταστάσεις όπως οι παραπάνω.
Τα άτομα με άσθμα μετά από άσκηση πιστεύεται ότι παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευαισθησία σε αλλαγές θερμοκρασίας και στην υγρασία.
Όταν κάποιος βρίσκεται σε ηρεμία, αναπνέει από τη μύτη πράγμα το οποίο προκαλεί θέρμανση και ύγρανση του εισπνεόμενου αέρα, καθώς και καθαρισμό αυτού από διάφορα σωματίδια.
Αντίθετα, όταν κάποιος ασκείται, αναπνέει από το στόμα με αποτέλεσμα ο αέρας που εισέρχεται στους πνεύμονες να είναι ψυχρός και ξηρός. Η διαφορά αυτή της θερμοκρασίας, αλλά και η διαφορά στην ξηρότητα του αέρα μπορεί να πυροδοτήσει κρίση άσθματος. Από τη στιγμή που αρχίζει η ασθματική κρίση οι αεραγωγοί (βρόγχοι) συστέλλονται με αποτέλεσμα τον βρογχόσπασμο και εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες βλέννας. Αυτή η στένωση των βρόγχων σε συνδυασμό με την αυξημένη ποσότητα βλέννας μπορεί να οδηγήσουν σε απόφραξη των αεραγωγών και αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει σε όλο και μεγαλύτερη δυσκολία εισόδου αλλά και αποβολής του αέρα από τους πνεύμονες. Αν αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα οδηγεί σε παρατεταμένη στένωση των αεραγωγών.
Στο άσθμα μετά από άσκηση, λοιπόν, η αφορμή για την εμφάνιση της κρίσης είναι η ταχεία κίνηση του αέρα στους πνεύμονες πριν αυτός θερμανθεί και υγροποιηθεί.
Το άσθμα δεν μπορεί να θεραπευθεί, μπορεί όμως κάλλιστα να αντιμετωπιστεί, ελεγχθεί φαρμακευτικά. Ευτυχώς τα άτομα τα οποία παρουσιάζουν άσθμα μετά από άσκηση δεν έχουν ανάγκη μακροχρόνιας χρήσης φαρμακευτικής αγωγής, αλλά αρκεί η χρήση του φαρμάκου αμέσως πριν την άσκηση. Με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή οι πάσχοντες από άσθμα μετά από άσκηση όχι μόνο δεν πρέπει να διακόψουν την άθληση, αλλά αντίθετα μπορούν να απολαύσουν όλων των ευεργετημάτων που τους δίνει αυτή (η άθληση).
Η συμπτωματολογία αρχίζει συνήθως 20 λεπτά μετά την έναρξη της άσκησης και φτάνει στην αιχμή της 5-10 λεπτά μετά το τέλος της οπότε και σταδιακά εξασθενεί.
Συνήθως τα συμπτώματα εξαφανίζονται μία ώρα μετά το τέλος της άσκησης και περιλαμβάνουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω, μόνα ή σε συνδυασμό:
• Βήχας συνήθως ξηρός
• Συριγμός (σφύριγμα στο στήθος)
• Σφίξιμο στο στήθος
• Πόνο στο θώρακα
• Δύσπνοια.
• Μεγάλη κόπωση
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Ο καλύτερος τρόπος να βελτιώσει κανείς την κατάστασή του είναι να γνωρίζει πολύ καλά όλα τα σχετικά με τη νόσο του, να συνεργάζεται άριστα με το γιατρό του και να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του. Να έχει κατανοήσει τη θεραπευτική του αγωγή και κυρίως τους λόγους για τους οποίους πρέπει να την ακολουθεί, καθώς και το χρονικό διάστημα που πρέπει να τη λαμβάνει. Να γνωρίζει τη δράση των φαρμάκων και να αναφέρει αμέσως οποιεσδήποτε αλλαγές, ανεπιθύμητες ενέργειες ή/και τυχόν επιδείνωση της συμπτωματολογίας.
Ακολουθώντας πιστά τα παραπάνω θα επιτευχθούν οι στόχοι της θεραπείας που δεν είναι άλλοι από:
•        Πρόληψη παροξυσμών.
•        Μείωση της έντασής τους.
•        Διατήρηση στο φυσιολογικό των λειτουργικών δοκιμασιών του πνεύμονα.
•        Επαναφορά της δραστηριότητας στο φυσιολογικό.
Πηγή
iator.gr

Ασθένεια του ύπνου


Η ασθένεια του ύπνου ή Αφρικανική τρυπανοσωμίαση
Η ασθένεια του ύπνου ή Αφρικανική τρυπανοσωμίαση, ICD-10 B56, είναι μια νόσος που είχε τεθεί υπό έλεγχο τη δεκαετία του 1960.
Η ασθένεια του Ύπνου έχει κάνει δυναμική επάνοδο τις τελευταίες δεκαετίες στην Αφρική, εξαιτίας των πολέμων και της κατάρρευσης της οικονομίας στην περιοχή.
Οι κύριες εστίες της ασθένειας βρίσκονται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στην Αγκόλα, στην Ουγκάντα και στο Νότιο Σουδάν.

Αιτία ασθένειας του ύπνου
Η νόσος προκαλείται από το παράσιτο Trypanosoma rhodesiene  (Ανατολική Αφρική, όπου η προσβολή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος συμβαίνει σε λίγους μήνες) και το Trypanosoma gambiense  (Δυτική Αφρική, όπου  η προσβολή ΚΝΣ μπορεί να γίνει πολλά χρόνια μετά) και μεταδίδεται από το τσίμπημα της μύγας τσε τσε του είδους Glossina.
Η μύγα απομυζά αίμα από τον πάσχοντα, στη συνέχεια αναπτύσσονται μέσα σε αυτήν οι κυκλικές μορφές που μετά μολύνουν τον άνθρωπο.
Στον άνθρωπο το παράσιτο εμφανίζεται ως κινητόν μαστιγοφόρο.

Κλινική εικόνα ασθένειας του ύπνου
Στην αρχή στην περιοχή του δείγματος εμφανίζεται ένα οζίδιο και στη συνέχεια προκαλείται διόγκωση των αδένων, αρχικά κοντά στην περιοχή του τσιμπήματος και στη συνέχεια γίνεται διόγκωση του ήπατος και σπληνός και συνυπάρχει κεφαλαλγία, πυρετός και γενικευμένο εξάνθημα.
Η νόσος προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, οπότε εμφανίζονται συμπτώματα, όπως ο απροσανατολισμός, οι αυξημένες διαταραχές ύπνου και τελικά το κώμα και ο θάνατος.

Διάγνωση ασθένειας του ύπνου
-Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό περιέχει άφθονα λεμφοκύτταρα 2000/μl και η πρωτεΐνη είναι αυξημένη.
-Το τρυπανόσωμα ανευρίσκεται στο αίμα, στους λεμφαδένες και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, ενώ αναπτύσσονται αντισώματα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.

Πρόγνωση ασθένειας του ύπνου
Αν κατά την έναρξη της θεραπείας, η πρωτεΐνη του εγκεφαλονωτιαίου υγρού είναι φυσιολογική η πρόγνωση είναι καλή, αν είναι πάνω από 40 mg/100ml, η πρόγνωση είναι κακή, παρά την θεραπεία. 

Θεραπεία ασθένειας του ύπνου
Ελάχιστα φάρμακα υπάρχουν για τη θεραπεία της νόσου και αυτά έχουν πολλές παρενέργειες
Αν δεν υπάρχει συμμετοχή του ΚΝΣ
-Suramin ενδοφλεβίως 1gr κάθε μέρα για 10 ημέρες
-Pentamidine isethionate (διαμίνη) σε Trypanosoma rhodesiene ενδομυϊκά 4 mg/kg κάθε 2 ημέρς και συνολικά 4 ενέσεις.
Αν συμμετέχει το ΚΝΣ:
-Melarsoprol τρισθενές αρσενικό, ενδοφλεβίως σε τριήμερα θεραπευτικά σχήματα με διάλλειμα μίας εβδομάδας. Το φάρμακο είναι τοξικό και προκαλεί ακοκκιοκυτταραιμία και εγκεφαλοπάθεια.

Η ασθένεια απειλεί σήμερα 60 εκατομμύρια ανθρώπους σε 36 χώρες. Χωρίς θεραπεία η ασθένεια του Ύπνου σκοτώνει το 50% των ανθρώπων που μολύνει.
Μία κινητή ιατρική ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ταξιδεύει σε απομακρυσμένα χωριά στις ασταθείς περιοχές της νοτιοανατολικής Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας για να εντοπίσει και να περιθάλψει τους ανθρώπους που πάσχουν από την ξεχασμένη αυτή ασθένεια.
Ένα μεγάλο εμπόδιο για την καταπολέμηση της ασθένειας είναι η έλλειψη εύχρηστων διαγνωστικών τεστ και φαρμάκων που μπορούν να χορηγηθούν από το στόμα, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε απομακρυσμένες περιοχές, αυτή τη στιγμή, ωστόσο, αναπτύσσονται δύο νέα ανάλογα φάρμακα. Ένα ακόμη εμπόδιο είναι ότι τα προγράμματα κατά της ασθένειας του ύπνου δεν έχουν αρκετό προσωπικό και επαρκή χρηματοδότηση.
Μέχρι τη στιγμή που οι ασθένεια του ύπνου θα εξαφανιστεί οριστικά, οι γιατροί χωρίς σύνορα θα συνεχίζουν να εργάζονται για να βελτιωθεί η πρόσβαση σε ποιοτική περίθαλψη για όσους έχουν προσβληθεί από αυτή την ξεχασμένη μα τόσο καταστροφική ασθένεια.

Βιβλιογραφία
Ειδική Νοσολογία, Κ.Δ. Γαρδίκας, Εκδ. Παριζιάνος
http://www.msf.gr, Γιατροί Χωρίς Σύνορα

Αρπαγόφυτο


Ο ευεργέτης των αρθρώσεων
Αρπαγόφυτο - Harpagophytum procumbens
Από το φυτό αυτό χρησιμοποιείται η δευτερεύουσα ρίζα και θεωρείται ο ευεργέτης των αρθρώσεων.
Τα ζώα της Νότιας Αφρικής μερικές φορές μπορεί να πεθάνουν από ασιτία, καθώς οι καρποί του Αρπαγόφυτου γαντζώνονται στο στόμα τους και δεν μπορούν να αποκολληθούν. Οι καρποί έχουν προσαρμοστεί στη διασπορά από τα ζώα καθώς γαντζώνονται στα πόδια τους στις τρίχες και στο δέρμα τους και έτσι μεταφέρονται μακριά. Όταν κάποτε αποκολληθούν και πέσουν στο έδαφος, ανοίγουν, και οι σπόροι σκορπίζονται σε νέες περιοχές. Οι δευτερεύοντες κόνδυλοι των απραγόφυτων ξεθάβονται και τρώγονται από φυτοφάγα ζώα, όπως αντιλόπες και σκαντζόχοιρους.
Το αρπαγόφυτο είναι όμως ένα από τα πιο πολύτιμα φαρμακευτικά φυτά που έχει προσφέρει η Νότια Αφρική στον κόσμο. Το 1904, στη Νοτιοδυτική Αφρική κατά τη διάρκεια εξέγερσης της φυλής Hottentos ενάντια στο γερμανικό προτεκτοράτο, οι απώλειες ήταν πολυάριθμες.  Ένας Γερμανός γιατρός ο Menhert βλέποντας ότι οι πληγές των Hottentos επουλώνονταν με μεγάλη ταχύτητα, παρατήρησε ότι οι μάγοι χρησιμοποιούσαν το αφέψημα της ρίζας.
Η χρήση του είναι πολυσχιδής και  πολλοί τόνοι από αποξηραμένους κονδύλους του φυτού εξάγονται κάθε χρόνο κυρίως στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από αυτούς συλλέγονται από άγρια φυτά, γι' αυτό δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην υπάρξει υπερβολική συλλογή και κινδυνεύσει το είδος με εξάλειψη. Οι προσπάθειες που γίνονται ώστε να μετατραπεί το φυτό σε καλλιεργήσιμο δεν έχουν αποδώσει ακόμη.
Το αρπαγόφυτο είναι ένα έρπον ποώδες πολυετές φυτό με μια ανθεκτική κεντρική ρίζα που περιλαμβάνει μία ομάδα από δευτερεύοντες κονδύλους που κρέμονται από αυτήν. Έρποντα ετήσια κλαδιά με αντίθετα φύλλα ξεκινούν από τον κεντρικό κορμό. Τα φύλλα είναι ακανόνιστα και γκριζοπράσινα επειδή καλύπτονται από μικροσκοπικά υπόλευκα κολλώδη κύτταρα.
Το αρπαγόφυτο ονομάζεται, αλλιώς και ξύλινη αράχνη ή Νύχι του διαβόλου (Devil's Claw).
Τα άνθη του αρπαγόφυτου έχουν σχήμα τρομπέτας και βρίσκονται σε χρώματα όπως βελούδινο κόκκινο, μωβ και ροζ, ενώ στο εσωτερικό τους κιτρινίζουν. Μπορεί να βρεθούν και φυτά με εντελώς κίτρινα ή λευκά άνθη.
Οι χαρακτηριστικοί καρποί του από τους οποίους προέρχονται και οι διάφορες ονομασίες του φυτού, είναι ξυλώδεις, ωοειδείς, πλακουτσές κάψες οπλισμένες με δύο κεντρικά αγκάθια και δύο παράπλευρες σειρές από 12 ως 16 μυτερά αγκάθια σε σχήμα γάντζου (άρπαγες). Οι καρποί περιέχουν καφέ και μαύρους στενόμακρους τραχείς σπόρους. Τα φυτά ανθίζουν κυρίως από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο (καλοκαίρι) στο Νότιο ημισφαίριο και ξεκινάν να καρπίζουν από τον Ιανουάριο.
Το αρπαγόφυτο φυτρώνει κυρίως στις σαβάνες και έχει συνδεθεί κυρίως με το ξηρό αμμώδες τοπίο της ερήμου Καλαχάρι. Συνήθως ευδοκιμεί σε πεδινές περιοχές και σε αμμόλοφους, σε αμμώδες έδαφος αλλά και σε πετρώδες. Αντέχει σε εδάφη φτωχά σε θρεπτικά συστατικά, όπως και στις παγωνιές καθώς βρίσκεται σε νάρκη τον χειμώνα, σαν γεώφυτο που είναι. Η εξάπλωσή του είναι συχνά ανομοιογενής.
Το αρπαγόφυτο είναι από πολύ παλιά γνωστό σαν φαρμακευτικό φυτό με τους Βουσμανούς της ερήμου Καλαχάρι να το έχουν χρησιμοποιήσει πρώτοι εδώ και πολλές γενιές. Οι δευτερεύοντες μακριοί κόνδυλοι  χρησιμοποιούνται για να να μετριάσουν τον πόνο και τον πυρετό και να διεγείρουν την χώνεψη. Οι ευρωπαίοι άποικοι που μετέφεραν το αρπαγόφυτο στα σπίτια τους το χρησιμοποίησαν σαν φάρμακο κατά της αρθρίτιδας.
Η παγκόσμια κατανάλωση του φυτού άρχισε να αυξάνεται δραματικά μετά το 1962 και η αύξηση αυτή συνεχίζεται και στον αιώνα μας. Στις μέρες μας το αρπαγόφυτο θεωρείται θεραπευτικό για πάρα πολλές ασθένειες.
Η Ναμίμπια εξήγαγε 2000 τόνους από αποξηραμένες ρίζες αρπαγόφυτου σε ένα χρόνο, που είχαν αναπτυχθεί σε περισσότερα από 50 εκατομμύρια φυτά! Οι ιθαγενείς συλλέκτες, οι οποίοι είναι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, προέρχονται συνήθως από πολύ φτωχές κοινότητες που ζουν δίπλα στην έρημο. Συνήθως είναι γυναίκες 40 -60 ετών, που έχουν πολύ λίγες επιλογές να καλυτερεύσουν τη ζωή τους και η συλλογή των αρπαγόφυτων τους δίνει μια διέξοδο. Αυτό αντισταθμίζει την πενιχρή ανταμοιβή για τις πολλές ώρες δουλειάς και τις τεράστιες αποστάσεις που πρέπει να διανύσουν με τα πόδια.
Οι ρίζες του αρπαγόφυτου είναι πλούσιες σε glucoiridoides, procumbide και αρπαγοσίδη που έχουν αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση.
Η αξία του αρπαγόφυτου στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας, των ρευματισμών και των μυοσκελετικών αλγών είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη.
Μελέτες έδειξαν μείωση του πόνου των αρθρώσεων και βελτίωση της κινητικότητας και ευλυγισίας των αρθρώσεων. Επίσης, χρησιμοποιείται σε αντιμετώπιση προβλημάτων των αθλητών, όπως τενοντίτιδα, θλάσεις, πόνοι αρθρώσεων από την έντονη προσπάθεια.
Η δοσολογία του είναι 1 ταμπλέτα πρωί, 1 το μεσημέρι και 1 το βράδυ με 1 μεγάλο ποτήρι νερό μαζί με το γεύμα, για διάστημα όχι μεγαλύτερο των 4 εβδομάδων.
Βιβλιογραφία
plantzafrica.com

Αδυνατίστε με ασβέστιο


Ασβέστιο και αδυνάτισμα
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι γνωστό ότι εξασφαλίζουν στον οργανισμό ασβέστιο.
Ξέρατε ότι το ασβέστιο βοηθά στην απώλεια των περιττών κιλών και λίπους γύρω από την μέση;
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα εξασφαλίζουν στον οργανισμό ασβέστιο, που βοηθά στην ανακούφιση από τα συμπτώματα εμμηνόπαυσης και στην πρόληψη της οστεοπόρωσης.
Από πρόσφατη έρευνα βρέθηκε ότι τα υπέρβαρα άτομα όταν λαμβάνουν καθημερινά 1200mg ασβέστιο μέσω της διατροφής τους, χάνουν 70% περισσότερο βάρος και τριπλάσιο λίπος από τη μέση τους σε σχέση με τα άτομα που καταναλώνουν τις ίδιες ποσότητες πρωτεϊνών, λιπαρών και υδατανθράκων, αλλά δεν τρώνε γαλακτοκομικά.
Η εξήγηση είναι ότι το ασβέστιο μειώνει την ποσότητα λίπους που προσλαμβάνεται από τις τροφές και ταυτόχρονα επιταχύνει τους ρυθμούς του μεταβολισμού.
Για να προσλαμβάνεται περισσότερο ασβέστιο μέσω της διατροφής, φροντίστε να καταναλώνετε αποβουτυρωμένο γάλα και γιαούρτι και άπαχο τυρί.Διαφορετικά να παίρνετε ένα συμπλήρωμα με ασβέστιο.
Στη δίαιτα το πιο κατάλληλο τυρί θεωρείται το τυρί κότατζ.
Βιβλιογραφία
Αντιμετωπίστε την εμμηνόπαυση, Wendy Green, Εκδ. Μοντέρνοι καιροί

Να αποφεύγετε το γάλα στον καφέ

Ας αποφύγουμε το γάλα στον καφέ
  • Σύμφωνα με έρευνες, όταν το γάλα συνδυαστεί με υψηλή ποσότητα καφεΐνης αυξάνεται η απέκκριση ασβεστίου στα ούρα και προκαλείται αυξημένη έκκριση ασβεστίου στο έντερο.
  • Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι ο συνδυασμός του καφέ με το γάλα είναι αρκετά βαρύς για το στομάχι. Ο λόγος είναι ότι η καζεΐνη του γάλακτος πήζει όταν έρχεται σε επαφή με την καφεΐνη του καφέ, με αποτέλεσμα προκαλεί στομαχικές διαταραχές, κοιλιακοί πόνοι και φουσκώματα...
Βιβλιογραφία
bubblews.com

Αρωματοθεραπεία στην οδοντιατρική


Όλοι οι άνθρωποι συνδέουν τη μυρωδιά του οδοντιατρείου με το γαρυφαλλέλαιο.
Η αρωματοθεραπεία ξεκινά το 4000 π.Χ. στην Κίνα, Αραβία, Αίγυπτο, Ελλάδα και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε τα αποτελέσματα των δραστικών ουσιών των αιθέριων ελαίων είναι αναμφισβήτητα.
Στο οδοντιατρείο περιβαλλοντολογικά αρώματα μπορούν να ενσωματωθούν με τα αρωματικά εκχυλίσματα των βοτάνων και να αλλάξουν την χημεία του εγκεφάλου, έτσι ώστε να παράγει, θετικές συναισθηματικές ή ψυχολογικές σκέψεις.
Βέβαια, το άρωμα του γαρυφαλέλαιου δεν συνδέεται με όμορφες αναμνήσεις...
Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί, ο οδοντίατρος, συχνά, χρησιμοποιεί φάρμακα που περιέχουν ευγενόλη και προέρχονται από το αιθέριο έλαιο του γαρύφαλλου.
Η ευγενόλη έχει αναλγητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και έχει, επίσης, την ιδιότητα να μουδιάζει στο σημείο που εφαρμόζεται, επιτρέποντας στον οδοντίατρο να κάνει τις διάφορες επεμβάσεις του. Η χρήση της ευγενόλης γίνεται εδώ και 100 χρόνια γιατί αναισθητοποιεί το δόντι και παράλληλα προστατεύει τον οδοντικό πολφό.
Βέβαια, όλα σχεδόν τα αιθέρια έλαια, τα ανθόνερα και τα αρωματοθεραπευτικά προϊόντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη στοματική κοιλότητα και στα δόντια, γιατί τα αιθέρια έλαια εισχωρούν άμεσα στις μεμβράνες της στοματικής κοιλότητας.
Επίσης, τα αιθέρια έλαια δρουν μέσω του οσφρητικού νεύρου με άμεσα αποτελέσματα στην τόνωση της εμπιστοσύνης και στην χαλάρωση.
Τα αιθέρια έλαια μερικές φορές έχουν κατασταλτική δράση που βοηθάει στη μείωση του άγχους και του φόβου στην οδοντιατρική.
Βιβλιογραφία
http://www.articlesphere.com

Αναγνωρίστε τα σημεία αφυδάτωσης σε έναν άρρωστο


Συμπτώματα αφυδάτωσης:
  • Παραμένουσες αναδιπλώσεις δέρματος
  • Ξηρό δέρμα
  • Ξηροί βλεννογόνοι
  • Άγρια γλώσσα
  • Μαλακοί οφθαλμικοί βολβοί
  • Σφυγμός επίπεδος και γρήγορος
  • Υπόταση

Διαφορά αρτηριακής πίεσης στα δύο χέρια



Η αρτηριακή πίεση πρέπει να μετριέται και από τα δύο χέρια.
Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης πρέπει να γίνεται και από τα δύο χέρια, διότι ηδιαφορά στις τιμές της ανάμεσά τους μπορεί να υποδηλώνει υψηλό κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.
Συγκεκριμένα, υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εγκεφαλικού και εμφράγματος και άρα αν κάποιος παρουσιάζει αυτή την διακύμανση, θα πρέπει να υποβληθεί σε εξετάσεις και αν υπάρχει πρόβλημα να υποβληθεί στην ενδεδειγμένη θεραπεία.
Είναι ήδη γνωστό, ότι μία απλή μέτρηση της αρτηριακής πίεσης στα άνω και κάτω άκρα μπορεί να σώσει τους μικρούς αθλητές από αιφνίδιο θάνατο κατά τη διάρκεια της προπόνησής τους. Και αυτό γιατί με αυτήν την απλή εξέταση είναι δυνατό να διαγνωσθεί μια επικίνδυνη καρδιοπάθεια, η στένωση ισθμού αορτής.
Η στένωση του ισθμού αορτής είναι μία σοβαρή και επικίνδυνη εκ γενετής καρδιοπάθεια, η οποία συνδέεται με την υπέρταση στην παιδική ηλικία. Αποτελεί το 5-10% των συγγενών καρδιοπαθειών, η συχνότητα των οποίων είναι 10 στις 1000 γεννήσεις. Μάλιστα είναι μία από τις δύο μορφές που μπορεί να διαγνωστούν αργότερα στη ζωή ενός ατόμου. Αν εξαιρεθούν οι σοβαρές στενώσεις ισθμού αορτής που θα διαγνωσθούν μετά τη γέννηση στο νεογνό ή το βρέφος, οι περισσότερες περιπτώσεις διαγιγνώσκονται κατά την εγγραφή του παιδιού στην Α΄ Δημοτικού όταν και θα χρειαστεί να συμπληρωθεί το ατομικό δελτίο υγείας, με τη μέτρηση πίεσης και στα δύο χέρια και με την ψηλάφηση των μηριαίων αρτηριών.
Η υπέρταση στην παιδική ηλικία μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής, (κυρίως σε μεγάλα παιδιά και εφήβους με συνοδές παθολογικές καταστάσεις, όπως παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο, διαταραχές ύπνου με άπνοιες κατά τον ύπνο) είτε δευτεροπαθής, οφειλόμενη σε νεφροπάθειες, καρδιοπάθειες, συστηματικά νοσήματα και ενδοκρινή νοσήματα.

Αρχαγγελική


Ο θάμνος με τις τονωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες
Στη λαϊκή ιατρική των Βόρειων χωρών της Ευρώπης η Αρχαγγελική ή Angelica archangelica προστατεύει από τις μεταδοτικές ασθένειες και καθαρίζει το αίμα.


Χρήσιμα μέρη της Αρχαγγελικής
  • Η ρίζα ευωδιάζει και έχει γεύση πικρή.
  • Τα φύλλα είναι μεγάλα και πράσινα.
  • Τα άνθη της είναι μικρά πράσινα και κιτρινωπά προσελκύουν τις μέλισσες από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο.
  • Οι σπόροι.


Που μπορείτε να βρείτε την Αρχαγγελική
Παίρνετε το φυτό με τη ρίζα  τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο από τα ρυάκια και το φυτεύεται στη γλάστρα στη βεράντα. Τα λουλούδια και τα φύλλα κόβονται όταν ωριμάσουν. Το ίδιο και οι σπόροι. Αν μαζέψετε ρίζες τις ξεραίνετε και τις βάζετε σε γυάλινα αεροστεγή δοχεία και κρατάνε για χρόνια.


Δραστικές ουσίες Αρχαγγελικής
Αιθέριο έλαιο, κουμαρίνη ή αγγελικίνη, τερπίνη, φελλανδρένιο, οργανικά οξέα. Οι σπόροι της περιέχουν φουρανοκουμαρίνες, ιμπερατορίνη, βεργαπτένη. Μόνο η ρίζα αποξηραμένη διατηρεί τις ιδιότητές της.


Ιδιότητες Αρχαγγελικής
-Τονωτική (γενική κόπωση, αναιμία, ατονία, ηπατική ανεπάρκεια, μελαγχολία).
-Ορεκτική.
-Χωνευτική (πέψη λιπαρών τροφών, σταματάει την ξινίλα του στομαχιού).
-Σπασμολυτική (σπασμός στομάχου, εντέρου, ρεψίματα, έμετος, αεροφαγία, τυμπανισμός κοιλιάς και ημικρανίες).
-Διουρητική.
-Εμμηναγωγική (πόνος εμμήνου ρύσεως, λευκόρροια).
-Εφιδρωτική.
-Αποχρεμπτική (διευκολύνει το βήχα, βρογχίτιδα, πλευρίτιδα, κρυολόγημα).
-Καρδιοτονωτική (τονώνει τους μυς της καρδιάς).
-Επουλωτική (τα φρέσκα φύλλα κλείνουν γρήγορα τις πληγές και το αφέψημα της ρίζας αναπλάθει κατεστραμμένους ιστούς).
-Καταπραϋντική (γαστρική οξύτητα, εντερίτιδα, νευρικό άσθμα).
-Αντίδοτο (σε δηλητηρίαση από μπελαντόνα, κώνειο και σκυλοβότανο).
-Το λάδι της ρίζας αρωματίζει ποτά, παγωτά, γλυκά, προϊόντα αρτοποίας, ζελέ, ζαχαρωμένα φρούτα, τσίχλες και λικέρ.
-Το εκχύλισμα της ρίζας χρησιμοποιείται σε αρώματα λικέρ (βενεδικτίνη κ.α), κρασιών και σε φαρμακευτικά σιρόπια.
-Το εκχύλισμα του σπόρου χρησιμοποιείται  για αρμάτισμα μαρμελάδων, καρυκευμάτων και γλυκών.
-Το λάδι του σπόρου χρησιμοποιείται για αρώματα τροφίμων και ποτών.
-Το λάδι των κοτσανιών χρησιμοποιείται για αρωματισμό, αλλά όχι για λικέρ.
-Τα στελέχη του φυτού χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική.


Χρήσεις Αρχαγγελικής
Αφέψημα: Βράζουμε ρίζες ή σπόρια και αφού το αφήσετε για 10 λεπτά σουρώνετε και πίνετε μετά το φαγητό μια ή δυο φορές την ημέρα (1 κουταλάκι για κάθε φλιτζάνι νερό).
Αιθέριο έλαιο: 20 σταγόνες πριν το φαγητό
Εξωτερική χρήση: Επιθέματα, εντριβές με αφέψημα ή βάμμα για ρευματισμούς, αρθρίτιδα, δερματοπάθειες και θλάσεις μυών.
Μπάνιο: Αν προσθέσετε κοτσάνια ή ρίζες Αρχαγγελικής στο νερό του μπάνιου ανακουφίζει από τους ρευματικούς πόνους και χαλαρώνει. Το ίδιο πετυχαίνει και το ποδόλουτρο.


Παρενέργειες Αρχαγγελικής
Σε μεγάλες δόσεις επηρεάζει την πίεση, την καρδία και την αναπνοή.  Το μπάνιο και το ποδόλουτρο δεν πρέπει να κρατάει πάνω από τρία λεπτά για να μην ερεθίσει το δέρμα. Δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με τα μάτια.
Καλό είναι να εφαρμόζεται σωστά τη δόση, να το πίνετε για 2 εβδομάδες, κάνετε δύο εβδομάδες διακοπή και συνεχίζετε.


Βιβλιογραφία
100 βότανα, 1000 θεραπείες, Κώστας Μπαζαίος, Εκδ. Μπαζαίος

Αρχαία λίμνη στον Άρη


Αρχαία λίμνη ανακάλυψαν οι επιστήμονες της NASA στον Άρη!
Επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν νέα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι μία αρχαία λίμνη μπορεί να υπήρξε εντός του τεράστιου κρατήρα McLaughlin. Τα νέα ευρήματα προέκυψαν μετά από ανάλυση των δεδομένων του φασματογράφου πάνω στον δορυφόρο MRO (Mars Reconnaissance Orbiter) που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη.
Ο κρατήρας McLaughlin έχει διάμετρο 91,7 και βάθος 2,25 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο χαμηλό επίπεδο μίας πλαγιάς μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων στη δυτική πλευρά της περιοχής Arabia Terra. Το βάθος και το χαμηλό υψόμετρό του είναι οι λόγοι που κίνησαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων σε πρώτη φάση. Στον πυθμένα του κρατήρα βρέθηκαν επίπεδα πετρώματα που περιέχουν ανθρακικά και αργιλικά ορυκτά, τα οποία σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού.
Ο κρατήρας δεν έχει μεγάλα κανάλια εισροής, ενώ μικρά κανάλια που ξεκινάνε εντός του κρατήρα καταλήγουν σε ένα επίπεδο 500 μέτρων πάνω από τον πυθμένα, γεγονός που θα μπορούσε να σηματοδοτεί την επιφάνεια μίας λίμνης, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Στο βάθος του κρατήρα υπάρχουν διάφορα αναχώματα, τα οποία ίσως έχουν δημιουργηθεί από συγκρούσεις μετεωριτών ή κατολισθήσεις. Αυτό το γεγονός είναι σημαντικό, καθώς ίσως να διατήρησε οργανικό υλικό κάτω από την επιφάνεια.
«Οι παρατηρήσεις στον κρατήρα McLaughlin παρέχουν τις ισχυρότερες αποδείξεις σχηματισμού ανθρακικών αλάτων εντός ενός περιβάλλοντος λίμνης και όχι εξωτερικής προέλευσης», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Τζόζεφ Μικάλσκι, μέλος του Πλανητικού Ινστιτούτου Επιστήμης στην Αριζόνα και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η λίμνη στον κρατήρα McLaughlin υπήρξε για μία περίοδο πριν από 3,7 με 4 δισεκατομμύρια έτη, περίπου την ίδια περίοδο με τα αρχαιότερα πετρώματα που έχουν ανακαλυφθεί στη Γη.  Η ερευνητική ομάδα αρχικά προσπαθούσε να αποδείξει ότι υπόγεια υδάτινα ρεύματα δεν διαρρήγνυαν την επιφάνεια του πλανήτη, αλλά τελικά ανακάλυψαν τα στοιχεία που υποδείκνυαν την ύπαρξη της λίμνης.
Η επιφάνεια του Άρη είναι αφιλόξενη για τη διατήρηση ζωής, λόγω της υψηλής ακτινοβολίας και της ιδιαίτερα χαμηλής θερμοκρασίας, αλλά οργανισμοί όπως μικρόβια ή βακτήρια κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη θα προστατεύονταν από αυτές τις συνθήκες. Για αυτό το λόγο η πιο πολύπλοκη μορφή ζωής που θα μπορούσε να ανακαλυφθεί στον Άρη είναι μύκητες.
Βιβλιογραφία
http://planetsave.com

Αρχές χημειοθεραπείας του καρκίνου


Για την εφαρμογή της χημειοθεραπείας στον καρκίνο πρέπει να ακολουθούνται κάποιες αυστηρές αρχές.
Οι αρχές της χημειοθεραπείας του καρκίνου είναι:
-Πρέπει να επιλέγονται φάρμακα που είναι αποτελεσματικά ως μονοθεραπεία και κατά προτίμηση φάρμακα που είναι γνωστό ότι προκαλούν πλήρεις υφέσεις.
-Πρέπει να συνδυάζονται φάρμακα με διαφορετικό μηχανισμό δράσης, ώστε να ασκούν αθροιστική ή συνεργική δράση εναντίον των νεοπλασματικών κυττάρων
-Τα φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται στις άριστες δόσεις και με την άριστη συχνότητα.
-Πρέπει να συνδυάζονται φάρμακα με διαφορετικές δοσοπεριοριστικές τοξικότητες, ώστε κάθε φάρμακο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην πλήρη ή σχεδόν πλήρη θεραπευτική του δόση.
-Πρέπει να χρησιμοποιούνται φάρμακα με διαφορετικούς μηχανισμούς φαρμακευτικής αντίστασης, ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα εμφάνισης διασταυρούμενης αντοχής.
-Όλα τα φάρμακα δεν μπορούν να περάσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.
-Η φαρμακευτική αντίσταση μπορεί να οφείλεται στην υπερέκφραση MDR-1 γονιδίου που κωδικιποιεί την διαμεμβρανική γλυκοπρωτεϊνη P170.
-Η κινητική αντίσταση είναι παροδική και αφορά φάρμακα που δρουν στη φάση S του κυτταρικού κύκλου.
-Φαρμακευτική αντίσταση αναπτύσσουν τα νεοπλασματικά κύτταρα και η αποτυχία της κυτταροκτόνου δράσης οφείλεται  σε ανεπαρκή συγκέντρωση του φαρμάκου στην περιοχή του όγκου ή στην μεταβολική αδρανοποίηση του φαρμάκου μετά την χορήγησή του.
-Αναστολή της αντλίας P-γλυκοπρωτεϊνης που είναι υπεύθυνη για αντίσταση στα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, μπορεί να γίνει με αμφοτερικίνη Β, κολχικίνη, κυκλοσπορίνη, ερυθρομυκίνη και βεραπαμίλη.

Αρρυθμιογόνος μυοκαρδιοπάθεια της δεξιάς κοιλίας


Αποτελεί την σημαντικότερη αιτία αιφνιδίου θανάτου.
Η αρρυθμιογόνος μυοκαρδιοπάθεια της δεξιάς κοιλίας (AΜΔΚ), ICD-10 142.8, χαρακτηρίζεται από αντικατάσταση του μυοκαρδίου, κυρίως, της δεξιάς κοιλίας από ινολιπώδη ιστό και είναι συνήθως οικογενής. Παρατηρείται συχνά στην περιοχή Veneto στην Ιταλία και στα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα.
 Η AΜΔΚ θεωρείται σήμερα σαν μια από τις σημαντικότερες αιτίες αιφνιδίου θανάτου εφήβων και νεαρών ενηλίκων, ιδιαίτερα αθλητών με μια θνητότητα 3-8% το χρόνο.
Το 1977 ο G. Fontaine  την ονόμασε «δυσπλασία», θεωρώντας ότι η ανώμαλη ανάπτυξη του μυοκαρδίου αποτελεί τον παθογενετικό μηχανισμό της απώλειας μυοκαρδιακού ιστού που παρατηρείται στη νόσο. 
Η νόσος αφορά και τα δύο φύλα εξίσου.  
Η αρχική εντόπιση της νόσου παρατηρείται στη δεξιά κοιλία σε αντίθεση με τη διατατική μυοκαρδιοπάθεια, στην οποία η νόσος ξεκινά από την αριστερή κοιλία.

Αιτιοπαθογένεια της νόσου
Οι θεωρίες που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί: 
1. Η θεωρία της απλασίας ή δυσπλασίας, η οποία υποστηρίζει ότι η AΜΔΚ είναι αποτέλεσμα  μιας συγγενούς απλασίας ή υποπλασίας του τοιχώματος της δεξιάς κοιλίας λόγω κακής ανάπτυξής της. 
2. Η θεωρία της φλεγμονής, σύμφωνα με την οποία, η AΜΔΚ είναι μια επίκτητη μη ισχαιμική ατροφία του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας και βασίζεται στην παρατήρηση, στην ιστολογική εξέταση, περιοχών με νεκρωμένα κύτταρα ή στοιχεία φλεγμονής που ενοχοποιούνται για τη σταδιακή απώλεια των μυοκυττάρων και την αντικατάστασή τους από ινολιπώδη ιστό, σαν μια διαδικασία επούλωσης σε έδαφος χρόνιας μυοκαρδίτιδος. 
3. Η θεωρία της δυστροφίας, η οποία υποστηρίζει ότι η AΜΔΚ χαρακτηρίζεται από μία σταδιακή απώλεια μυοκαρδιακού ιστού δευτεροπαθώς, σαν απάντηση σε μεταβολικές διαταραχές ή μικροδομικές ανωμαλίες, ανάλογη με αυτή που παρατηρείται στη μυοπάθεια τύπου Duchenne ή Becker. 
4. H θεωρία της απόπτωσης, σύμφωνα με την οποία, η απώλεια μυοκαρδιακού ιστού, πιθανώς, οφείλεται σε διαταραχή του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου, λόγω μιας γενετικά προσδιορισμένης ανεπάρκειας των ‘αντιαποπτωτικών’ μηχανισμών κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, με αποτέλεσμα την υπερβολική απώλεια μυοκυττάρων από το τοίχωμα της δεξιάς κοιλίας. Η οξεία έναρξη των συμπτωμάτων και των σημείων της νόσου ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα μιας ιογενούς λοίμωξης, μιας αυτοάνοσης διεργασίας ή κάποιου άλλου φλεγμονώδους παράγοντα (π.χ. καρδιοτοξική χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία) που διεγείρει την απόπτωση.

Γενετική
Σε ένα ποσοστό 30-50% η νόσος είναι οικογενής.
Ο συχνότερος τύπος κληρονομικής μεταβίβασης είναι ο αυτοσωματικός επικρατών, ενώ ένας αυτοσωματικός υπολειπόμενος τύπος έχει επίσης περιγραφεί και είναι αυτός που αφορά στην Ελλάδα (‘νόσος Νάξος’). Η ‘νόσος Νάξος’ είναι οικογενής σε ποσοστό 100%. 
Το υπόλοιπο ποσοστό της νόσου φαίνεται να αποτελείται από σποραδικές μορφές.
Μέχρι σήμερα έχουν ανιχνευθεί συνολικά έξι χρωμοσωματικές  γονιδιακές θέσεις της νόσου, πέντε από τις οποίες αφορούν τον αυτοσωματικό επικρατούντα τύπο κληρονομικότητας [ARVC-1 14q23-24 16, ARVC-2 1q42 17, ARVC-3 14q12-22 18, ARVC-4 2q32, ARVC-5 3p23] και μια  τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο τύπο (‘νόσος Νάξος’) 15[17q21].

Διάγνωση
-Ιστοπαθολογία-Βιοψία 
Η ινολιπώδης αντικατάσταση του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας αποτελείτο κύριο παθογνωμονικό στοιχείο της νόσου. Οι εναπομείνασες μυοκαρδιακές ίνες που βρίσκονται μέσα στο λιπώδη ιστό και περιβάλλονται από ινώδεις ταινίες παρουσιάζουν μεταβολές στην ηλεκτροφυσιολογική τους συμπεριφορά (βραδεία αγωγή), παρέχοντας έτσι κατάλληλο υπόστρωμα πρόκλησης κοιλιακών αρρυθμιών, κυρίως με μηχανισμό επανεισόδου. 
Συνήθης είναι η τμηματική προσβολή του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας από τη νόσο. Στην τυπική της όμως μορφή, μεγάλο τμήμα του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας είναι προσβεβλημένο, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η νόσος επεκτείνεται και στην αριστερά κοιλία. 
Φλεγμονώδες διήθηση του μυοκαρδίου παρατηρείται σε ένα ποσοστό 25% περίπου των περιπτώσεων, που ενδεχομένως υποδηλώνει μυοκαρδιακή λοίμωξη,  μια γενετικά προσδιορισμένη διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος ή μια  ανοσολογικά απάντηση σε γενετικά προσδιορισμένη διαταραχή προγραμματισμένου θανάτου του κυττάρου. 
Η σαφής διάγνωση της AΜΔΚ στηρίζεται στην ιστολογική εικόνα της ινολιπώδους αντικατάστασης του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας. Αυτό, βέβαια, δεν είναι δύσκολο σε νεκροτομικό ιστό καρδιάς ή μυοκαρδιακό ιστό μετά από χειρουργική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.
Αντίθετα, η ενδομυοκαρδιακή βιοψία ενέχει τον κίνδυνο διάτρησης του μυοκαρδίου (αιμοπερικάρδιο), ενώ ταυτόχρονα έχει περιορισμένες διαγνωστικές δυνατότητες εξ’ αιτίας της τμηματικής προσβολής που προκαλεί η νόσος, καθώς επίσης και της δυσκολίας διάκρισης από άλλες αιτίες λιπώδους διήθησης του μυοκαρδίου (π.χ. αλκοολική μυοκαρδιοπάθεια, σύνδρομο Reye’s, μυοκαρδίτις, δηλητηρίαση με τοξίνες μανιταριών ή φωσφορικά άλατα, νόσος Chagas, μυϊκή δυστροφία Duchene’s, Becker’s, μυοκαρδιοπάθεια από χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία κ.α.).  
Οι περιοχές του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας που προσβάλλονται συχνότερα από τη νόσο είναι: 
α) ο χώρος εξόδου 
β) το οπίσθιο-διαφραγματικό και  
γ) το κορυφαίο τοίχωμα  
ενώ αντίθετα το μεσοκοιλιακό διάφραγμα που αποτελεί και το ασφαλέστερο σημείο της δεξιάς κοιλίας που προσφέρεται για ενδομυοκαρδιακή βιοψία, συχνά δεν προσβάλλεται από τη νόσο.
Η AΜΔΚ είναι μια εξελικτική μυοκαρδιοπάθεια της οποίας το κλινικό φάσμα εκτείνεται μεταξύ μιας ‘σιωπηρής’ μυοκαρδιοπάθειας της δεξιάς κοιλίας που αποκαλύπτεται στη νεκροτομή ενός ασυμπτωματικού νεαρού που πέθανε αιφνιδίως και μιας βαριάς μυοκαρδιοπάθειας που αφορά και τις δύο κοιλίες, με εικόνα συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας. 

Συμπτώματα και σημεία
Η κλινική συμπτωματολογία της νόσου παρουσιάζει ετερογένεια ακόμα και μέσα στην ίδια οικογένεια και περιλαμβάνει: 
-αίσθημα προκάρδιων παλμών 
-προσυγκοπτικά επεισόδια 
-συγκοπτικά επεισόδια 
-αιφνίδιο θάνατο 
Δυστυχώς, ο αιφνίδιος θάνατος αποτελεί συχνά το πρώτο και μοναδικό σύμπτωμα της νόσου. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως κατά την κόπωση και είναι χαρακτηριστική η υψηλή επίπτωση αιφνιδίου θανάτου εξ’ αιτίας της νόσου που παρατηρείται στους αθλητές. 
Ένα μικρό ποσοστό των ασθενών με AΜΔΚ ανεξαρτήτου ηλικίας μπορεί να οδηγηθεί σε ολική καρδιακή ανεπάρκεια.  Αξίζει να σημειωθεί ότι η εμφάνιση συμπτωματολογίας δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας είναι σπάνια ακόμα και όταν η δυσλειτουργία της δεξιάς κοιλίας είναι σοβαρή, γεγονός που πιθανώς οφείλεται στην καλή λειτουργικότητα της αριστεράς κοιλίας, η οποία προσβάλλεται σπανιότερα. Σημειολογία δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας εμφανίζεται όταν η διάταση της δεξιάς κοιλίας αρχίζει να επηρεάζει τη διαστολική λειτουργία της αριστεράς κοιλίας, έστω και αν αυτή δεν έχει προσβληθεί από τη νόσο. Σε περίπτωση βέβαια προσβολής και της αριστεράς κοιλίας από τη νόσο, μπορεί να συμβεί και  εξέλιξη προς συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. 
Η φυσική εξέταση παρέχει λίγα μόνο στοιχεία σχετικά με την έκταση του καρδιολογικού προβλήματος.
Τα κύρια ακροαστικά ευρήματα της νόσου είναι: ο τέταρτος τόνος, ο διχασμός του δευτέρου τόνου και ο τρίτος καρδιακός τόνος, ενώ στις σοβαρές μορφές της νόσου με συνυπάρχουσα μεγάλη διάταση και υποκινησία της δεξιάς κοιλίας ή προσβολή και της αριστεράς  κοιλίας μπορεί να εμφανίζονται σημεία δεξιάς ή ολικής καρδιακής ανεπάρκειας. 

Διάγνωση
·         Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της νόσου στο 2D-υπερηχοκαρδιογράφημα, την αγγειοκαρδιογραφία, τη ραδιοισοτοπική κοιλιογραφία και τη μαγνητική τομογραφία  (MRI) είναι: 
-η τμηματική ή διάχυτη διάταση της δεξιάς κοιλίας 
-οι διαταραχές κινητικότητας  
-τα εντοπισμένα ανευρύσματα 
-η αλλαγή της δοκιδώδους ζώνης στην κορυφή της δεξιάς κοιλίας 
·         Η δεξιά κοιλιογραφία στα πλαίσια καρδιακού καθετηριασμού θεωρείται η πλέον κατάλληλη για τον εντοπισμό των κινητικών διαταραχών της νόσου, αλλά δύσκολα μπορεί να καταγράψει μικρές τμηματικές διαταραχές της λειτουργίας του τοιχώματος της δεξιάς κοιλίας. 
·         Τα πρώτα συμπεράσματα της χρήσης της υπερταχείας αξονικής τομογραφίας (Ultrafast CT-scan) και της μαγνητικής τομογραφίας MRI στην απεικόνιση δομικών και λειτουργικών διαταραχών της δεξιάς κοιλίας αναδεικνύουν καλή συσχέτιση μεταξύ των απεικονίσεων των μεθόδων αυτών και της κατανομής του λιπώδους ιστού σε νεκροτομικό παρασκεύασμα, χωρίς παράλληλα το αρνητικό αποτέλεσμα να αποκλείει τη διάγνωση της νόσου. 
·         Ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήματα  
Ηλεκτροκαρδιογραφικές διαταραχές παρατηρούνται στο 80-90% περίπου των ασθενών με AΜΔΚ και είναι οι ακόλουθες : 
α) Ανεστραμμένα επάρματα Τ στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές (V1-V3) 
Αποτελούν τη συχνότερη διαταραχή στο ΗΚΓ ηρεμίας, η οποία όμως θεωρείται ‘μη ειδική’ διότι ενδέχεται να εκφράζει και μια φυσιολογική παραλλαγή σε ορισμένα άτομα όπως αφρικανούς, παιδιά ηλικίας <12 ετών ή άτομα με δεξιό σκελικό αποκλεισμό (RBBB). Η επέκταση των ανεστραμμένων Τ επαρμάτων στις αριστερές και πλάγιες προκάρδιες απαγωγές αποτελεί για πολλούς δείκτη προσβολής της αριστερής κοιλίας, ενώ για κάποιους άλλους ενδέχεται να εκφράζει μια εκσεσημασμένα διατεταμένη και προσβεβλημένη από τη νόσο δεξιά κοιλία. 
β) Διεύρυνση του QRS στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές (V1-V3)  
Η διεύρυνση του QRS συμπλέγματος (>110 msecs) στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές σε σχέση με τις πλάγιες (V5-V6), με διαφορά μεγαλύτερη από 25 msecs, αποτελεί σχετικά ευαίσθητο και ειδικό εύρημα για τη νόσο. 
γ) ‘Κύμα Ε’ 
Η καθυστερημένη διέγερση του προσβεβλημένου μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας λόγω βραδείας αγωγής στις διασωθείσες δεσμίδες μυοκυττάρων που περιβάλλονται από ινολιπώδη ιστό, προκαλεί παράταση της εκπόλωσης πέραν του τέλους της διέγερσης του φυσιολογικού μυοκαρδίου (‘μεταδιέγερση’). Η παράταση της εκπόλωσης εκφράζεται στο ΗΚΓ επιφανείας με το ‘κύμα Ε’, το οποίο ανιχνεύεται στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές V1-V3 και αντιστοιχεί στη διαφορά του εύρους του QRS μεταξύ των απαγωγών V1-V3 και της απαγωγής V6. Συχνά το κύμα Ε είναι σαφώς διακριτό ενώ άλλοτε εμπεριέχεται στις τελικές δυνάμεις του QRS (V1 ή V2 ή V3-V6>25msec). 
δ) Όψιμα δυναμικά (Late potentials) 
Με το ΗΚΓ συγκερασμού (S.A. ECG) παρατηρούμε διαταραχές μεταδιέγερσης (θετικά όψιμα δυναμικά) σε ένα ποσοστό 30-50% των ασθενών με ARVC, ενώ στη Νόσο της Νάξου θετικά όψιμα δυναμικά καταγράφονται σε ένα ποσοστό 100% των ασθενών. 
ε) Δεξιός σκελικός αποκλεισμός RBBB (πλήρης ή ατελής) 
στ) Απόκλιση του ηλεκτρικού άξονα (δεξιά ή αριστερή) 
ζ) Κύματα Q, ‘πνευμονικά επάρματα Ρ’ 
η) Αρρυθμίες 
Οι αρρυθμίες στην ARVC εκλύονται από τη δεξιά κοιλία (ιδιαίτερα από το χώρο εξόδου, το οπίσθιοδιαφραγματικό τοίχωμα και την περιοχή της κορυφής) και ποικίλλουν από έκτακτες κοιλιακές συστολές (>1000/24ωρο) μέχρι επεισόδια εμμένουσας ή μη εμμένουσας κοιλιακής ταχυκαρδίας με μορφολογία αριστερού σκελικού αποκλεισμού (LBBB) ή ακόμα και κοιλιακή μαρμαρυγή. Ο μέσος ηλεκτρικός άξονας του QRS κατά τη διάρκεια της κοιλιακής ταχυκαρδίας υποδηλώνει την εστία από την οποία αυτή εξορμάται. Συγκεκριμένα, ο κάθετος άξονας QRS χαρακτηρίζει την κοιλιακή ταχυκαρδία από το χώρο εξόδου ενώ ο αριστερός άξονας την κοιλιακή ταχυκαρδία από το οπίσθιοδιαφραγματικό τοίχωμα της δεξιάς κοιλίας, κάτω από την τριγλώχινα βαλβίδα. Σπανιότερα, οι κοιλιακές αρρυθμίες εκλύονται και από τις δύο κοιλίες. Η προσβολή του συστήματος παραγωγής και αγωγής των ηλεκτρικών ερεθισμάτων αποτελεί μια απώτερη επιπλοκή στη φυσική πορεία της νόσου όχι τόσο συχνή.

Διαγνωστικά κριτήρια
Η ISFC (International Society and Federation of Cardiology) το 1994, έθεσε ένα πλαίσιο διαγνωστικών κριτηρίων που βασίζονται: 
α) στην παρατήρηση δομικών και λειτουργικών διαταραχών της δεξιάς κοιλίας στο υπερηχοκαρδιογράφημα ή τις άλλες απεικονιστικές μεθόδους 
β) στην ανεύρεση ινολιπώδους αντικατάστασης του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας στην ενδομυοκαρδιακή βιοψία 
γ) σε ΗΚΓφικές διαταραχές (αρνητικά Τ στις V1-V3, κύμα Ε) 
δ) στην καταγραφή αρρυθμιών που εκλύονται από τη δεξιά κοιλία (>1000 ΕΚΣ /24ωρο σε Holter) και  
ε) στο οικογενειακό ιστορικό  
Τα κριτήρια αυτά  διακρίνονται σε μείζονα και ελάσσονα και η διάγνωση της ARVC τεκμηριώνεται με την παρουσία 
-είτε δύο (2) μειζόνων  
-είτε ενός (1) μείζονος και δύο (2) ελασσόνων  
-είτε τεσσάρων (4) ελασσόνων κριτηρίων  από διαφορετικές ομάδες κριτηρίων
Διαγνωστικά κριτήρια της AΜΔΚ
Α) Διάχυτες ή/και τμηματικές δομικές ή/και λειτουργικές διαταραχές της δεξιάς κοιλίας 
ΜΕΙΖΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Σοβαρή διάταση, > τριών σταθερών αποκλίσεων από το φυσιολογικό και μείωση της λειτουργικότητας της δεξιάς κοιλίας, χωρίς διαταραχές (ή με ήπιες μόνο διαταραχές) της λειτουργικότητας της αριστεράς κοιλίας 
2. Εντοπισμένα ανευρύσματα της δεξιάς κοιλίας, (ακινητικές ή δυσκινητικές περιοχές με προπέτεια στη διαστολή, «bulging») 
3. Σοβαρού βαθμού τμηματική διάταση της δεξιάς κοιλίας 
ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Ήπια διάχυτη διάταση της δεξιάς κοιλίας  ή/και μείωση της λειτουργικότητάς της με φυσιολογική λειτουργικότητα της αριστεράς κοιλίας 
2. Ήπια τμηματική διάταση της δεξιάς κοιλίας 
3. Τμηματική υποκινησία της δεξιάς κοιλίας
Β) Παθολογοανατομική και ιστολογική εικόνα του τοιχώματος της δεξιάς κοιλίας 
ΜΕΙΖΟΝ ΚΡΙΤΗΡΙΟ 
1.Ινολιπώδης αντικατάσταση του μυοκαρδίου της δεξιάς κοιλίας στην ενδομυοκαρδιακή βιοψία
Γ) Ηλεκτροκαρδιογραφικές διαταραχές 
ΜΕΙΖΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Παρουσία κύματος Ε 
2. Εντοπισμένη διεύρυνση του συμπλέγματος QRS (>110 msecs) στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές (V1-V3) 
ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Ανεστραμμένα επάρματα Τ στις πρόσθιες προκάρδιες απαγωγές (V2-V3), σε άτομα ηλικίας >12 ετών και με απουσία δεξιού σκελικού αποκλεισμού RBBB 
2. Παρουσία όψιμων δυναμικών στο ΗΚΓ συγκερασμού (S.A.ECG)
Δ) Αρρυθμίες 
ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Εμμένουσα ή μη-εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία με μορφολογία αριστερού σκελικού αποκλεισμού LBBB, καταγεγραμμένη σε ΗΚΓ ηρεμίας, 24ωρο Holter ή κατά τη δοκιμασία κόπωσης 
2. Συχνές έκτακτες κοιλιακές συστολές (>1000/24ωρο) σε Holter καταγραφή
Ε) Οικογενειακό ιστορικό 
ΜΕΙΖΟΝ  ΚΡΙΤΗΡΙΟ 
1. Οικογενής μορφή της νόσου που έχει πιστοποιηθεί σε νεκροτομή ή μετά από χειρουργική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς 
ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ 
1. Οικογενειακό ιστορικό αιφνιδίων θανάτων σε νεαρή ηλικία (<35 ετών) που οφείλεται σε πιθανή ARVD/ARVC 
2. Οικογενειακό ιστορικό της νόσου βασισμένο στα διαγνωστικά κριτήρια

Υποκλινικές μορφές της νόσου
Στην πρώιμη φάση της νόσου οι ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί, με κοιλιακές έκτακτες συστολές που ανακαλύπτονται σε ένα ΗΚΓ ρουτίνας, ενώ ταυτόχρονα τέτοιες υποκλινικές μορφές μπορεί να οδηγήσουν νεαρούς ασθενείς  σε κοιλιακή μαρμαρυγή ή και αιφνίδιο θάνατο, σαν πρώτη εκδήλωση της νόσου, ιδίως κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης. Αυτό βέβαια δεν ισχύει τόσο στους ασθενείς με Νόσο της Νάξου, διότι λόγω των πελματιαίων υπερκερατώσεων τα άτομα αυτά δεν επιδίδονται εύκολα σε αθλητικές δραστηριότητες. 
Σαν ‘υποκλινική’ φάση  της ΑΜΔΚ ορίζεται η χρονική περίοδος όπου οι ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί ή ενδεχομένως έχουν κάποια ήπια συμπτώματα, χωρίς οι ίδιοι να τα αξιολογούν, ενώ ήδη έχει αρχίσει η λιπώδης διήθηση του μυοκαρδίου με ορατές κάποιες δομικές και λειτουργικές διαταραχές στο υπερηχοκαρδιογράφημα.
Η διάγνωση αυτών των μορφών της νόσου έχει το πλεονέκτημα της ελάττωσης του κινδύνου αιφνιδίου θανάτου αποτρέποντας τους ασθενείς αυτούς από την ενασχόληση με τον αθλητισμό και την έντονη σωματική άσκηση, και σε ορισμένους από αυτούς χορηγώντας αντιαρρυθμική αγωγή ή προβαίνοντας σε άλλη θεραπευτική παρέμβαση (ablation, χειρουργική εκτομή, εμφύτευση ACID) που καθοδηγείται από τον ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο. 
Είναι σαφές ότι η AΜΔΚ είναι μια εξελικτική νόσος, η οποία ξεκινά με μια υποκλινική φάση χωρίς ή με κάποιες αρρυθμίες (κυρίως κοιλιακές προερχόμενες από τη δεξιά κοιλία) και στη διαδικασία της εξέλιξής της περνά από φάσεις διαφορετικού βαθμού ηλεκτρικής αστάθειας (‘φάσεις αρρυθμικής ηρεμίας’ και ‘φάσεις αρρυθμικής καταιγίδας΄).  
Σε ένα ποσοστό 20% των περιπτώσεων εξελίσσεται σε δεξιά ή ολική καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ η μυοκαρδίτιδα φαίνεται να παίζει κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της νόσου.

Διαφορική διάγνωση
1) Iδιοπαθής διατατική μυοκαρδιοπάθεια (IDCM) 
Η ιδιοπαθής διατατική μυοκαρδιοπάθεια  σε ένα πρώιμο στάδιο όπου η λειτουργικότητα της αριστεράς κοιλίας διατηρείται ικανοποιητική, είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωσθεί, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με κοιλιακή ταχυκαρδία προερχόμενη από τη δεξιά κοιλία. Η απεικόνιση της λειτουργικότητας του μυοκαρδίου θα αναδείξει στη συγκεκριμένη περίπτωση διάχυτη διάταση και υποκινησία αμφοτέρων των κοιλιών. 
Αντίθετα σε σοβαρές μορφές ARVC όπου η νόσος έχει επεκταθεί και στην αριστερά κοιλία, η διαφοροδιάγνωση από την DCM είναι συχνά δυσχερής. 
2) Αμιγής μυοκαρδίτιδα 
Η αμιγής μυοκαρδίτις μπορεί να είναι αρρυθμιογόνος τόσο στην οξεία φάσης της όσο και μετά την αποκατάστασή της και η διάγνωσή της στηρίζεται στην ιστολογική και ιολογική εξέταση. Εδώ η χρήση του ινδίου είναι βοηθητική. 
3) ‘Λιπώδης καρδιά’ 
Η παθολογική αυτή κατάσταση χαρακτηρίζεται από λιπώδη διήθηση και των δύο κοιλιών, χωρίς τη συνοδό εμφάνιση κοιλιακών αρρυθμιών. Η διάκρισή της από την τυπική ARVC στηρίζεται στην παρατήρηση ότι η νοσολογική αυτή οντότητα δεν παρουσιάζει ινώδη ιστό εμποτισμένο στο στρώμα λίπους. 
4) Δομικές και λειτουργικές ανωμαλίες της δεξιάς κοιλίας με συνοδές αρρυθμίες (ανωμαλία Ebstein’s, έμφραγμα δεξιάς κοιλίας, χειρουργικά διορθωμένη τετραλογία Fallot) 
5) Tαχυκαρδία με ευρύ QRS (υπερκοιλιακή ταχυκαρδία με αλλοδρομία LBBB, υπερκοιλιακή ταχυκαρδία με ανάδρομο έκτοπο δεμάτιο, ιδιοπαθής κοιλιακή ταχυκαρδία από την κορυφή ή το χώρο εξόδου της δεξιάς κοιλίας

Φυσική ιστορία της νόσου
Η φυσική ιστορία της νόσου είναι συνάρτηση δύο κύριων παραγόντων:
α) της ηλεκτρικής αστάθειας ενός παθολογικού μυοκαρδίου που δυνητικά εγκυμονεί τον αιφνίδιο αρρυθμιογενή θάνατο και
β) της προοδευτικής απώλειας μυοκαρδίου που οδηγεί σε δυσλειτουργία της δεξιάς ή και των δυο κοιλιών με τελικό αποτέλεσμα την καρδιακή ανεπάρκεια 
Ο αιφνίδιος θάνατος αν και μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε φάση της νόσου, είναι συχνότερος στους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες (ιδίως κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας) και ο μηχανισμός του θεωρείται ότι είναι κυρίως αρρυθμιογενής λόγω κοιλιακής ταχυκαρδίας ή κοιλιακής μαρμαρυγής.  
Η καρδιακή ανεπάρκεια εμφανίζεται σε ένα ποσοστό 20% των ασθενών και αποτελεί σημαντική αιτία θανάτου ή καρδιακής μεταμόσχευσης, εκφράζοντας έτσι την εξέλιξη της μυοκαρδιακής νόσου με προοδευτική επιδείνωση της δεξιάς αλλά όχι σπάνια και της αριστεράς κοιλίας. Εντύπωση έχει προκαλέσει η σε ορισμένες περιπτώσεις αιφνίδια επιδείνωση της νόσου, κυρίως σε νεαρούς ασθενείς, σε συνδυασμό με ενδείξεις συνυπάρχουσας μυοκαρδίτιδος. 
Oι παράγοντες που πιθανώς επηρεάζουν αρνητικά την πρόγνωση των ασθενών αυτών είναι:  
-η εμφάνιση της νόσου σε νεαρή ηλικία. 
-τα συγκοπτικά επεισόδια 
-το οικογενειακό ιστορικό αιφνιδίου θανάτου 
-Σοβαρού βαθμού προσβολή των δύο κοιλιών
-τα εκλυόμενα  επεισόδια κοιλιακής ταχυκαρδίας

Θεραπεία
Με βάση το γεγονός ότι σαφείς προγνωστικοί παράγοντες αιφνιδίου θανάτου σχετικά με τη νόσο δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί, η θεραπευτική παρέμβαση περιορίζεται στην αντιμετώπιση των αρρυθμιών και της καρδιακής ανεπάρκειας. 
Ι) Αντιμετώπιση των αρρυθμιών
Α) ΑΝΤΙΑΡΡΥΘΜΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ (sotalol, β-blockers, β-blockers + propafenon, amiodarone, amiodarone + propafenone, amiodarone + β-blockers), με συχνότερα χρησιμοποιούμενα σχήματα την amiodarone, τη sotalol και τη συνδυασμένη χορήγηση amiodarone + β-blockers.
B) ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΜΕ ΥΨΙΣΥΧΝΟ ΡΕΥΜΑ (RF ablation), σε νεαρούς συνήθως ασθενείς με υποτροπιάζοντα επεισόδια μονόμορφης κοιλιακής ταχυκαρδίας, κυρίως, από το χώρο εξόδου της δεξιάς κοιλίας (μη ανταποκρινόμενης σε φαρμακευτική αγωγή).
Γ) ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΑΚΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΑΠΙΝΙΔΩΤΗ (ΑCID) 
Oι ασθενείς με AΜΔΚ που έχουν καλή λειτουργικότητα της αριστεράς κοιλίας είναι ισχυροί υποψήφιοι για εμφύτευση αυτόματου καρδιακού απινιδωτή, εφόσον πληρείται κάποια από τις κλασσικές ενδείξεις . Οι ασθενείς αυτοί είναι συνήθως νέοι με μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης από τη στιγμή που θα προστατευθούν αποτελεσματικά από αρρυθμίες που απειλούν τη ζωή τους.
Οι  ενδείξεις σήμερα εμφύτευσης απινιδωτή  σε ασθενείς με AΜΔΚ είναι: 
-αναταχθείς αιφνίδιος θάνατος χωρίς την αναπαραγωγή κοιλιακής ταχυκαρδίας κατά τον ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο 
-κοιλιακή ταχυκαρδία ή κοιλιακή μαρμαρυγή που ανθίσταται στη φαρμακευτική αγωγή και συνεχίζει να αναπαράγεται κατά τον ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο
Δ) ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑΣ
Απλή εκτομή της αρρυθμιογόνου εστίας, αποσύνδεση της δεξιάς κοιλίας.
ΙΙ) ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ 
Α) Κλασσική αγωγή 
Β) Καρδιακή μεταμόσχευση  
 AΜΔΚ είναι μια εξελισσόμενη μυοκαρδιακή νόσος που αρχικά προσβάλλει τη δεξιά κοιλία και μπορούμε να τη διαγνώσουμε σε διάφορα στάδια 
-Σε κάποιο στάδιο της εξέλιξής της μπορεί να προσβάλλει και την αριστερά κοιλία με αποτέλεσμα να διευρύνεται το φάσμα της κλινικής της έκφρασης 
-Η θεραπεία των κοιλιακών αρρυθμιών στους ασθενείς με ARVC κινείται σε ένα ευρύ φάσμα από την χρήση ή μη, φαρμακευτικής αγωγής μέχρι την εμφύτευση απινιδωτή (ACID). Συνήθως  χρησιμοποιούνται φάρμακα (β-blocker ή/και αμιοδαρώνη, ICD προς το παρόν μόνο σε ασθενείς με κλασσικές ενδείξεις.  Επίσης χρησιμοποιείται η κατάλυση εστιακής περιοχής του μυοκαρδίου με υψίσυχνο ρεύμα (RF ablation),  στις περιπτώσεις που η προσβολή αφορά μόνο το χώρο εξόδου της δεξιάς κοιλίας και οι μορφές αυτές της ARVC θεωρούνται καλοήθεις, γιατί συχνά δεν εξελίσσονται. 
-Η καρδιακή ανεπάρκεια στους ασθενείς αυτούς αντιμετωπίζεται με την κλασσική αγωγή.
Η πνευμονική εμβολή αποτελεί πάντα ένα πιθανό ενδεχόμενο και για το λόγο αυτό, σε περιπτώσεις σοβαρής δυσλειτουργίας και διάτασης της δεξιάς κοιλίας χορηγείται αντιπηκτική αγωγή 
Η ανακάλυψη του γενετικού υποστρώματος της νόσου θα ανοίξει νέους δρόμους στην αντίληψη για τη νόσο, την παθογένεια, την παθοφυσιολογία και την αντιμετώπιση. 

Βιβλιογραφία
1. Άρης Αναστασάκης, Ηλίας  Σεβδαλής, Νίκος Πρωτονοτάριο, Aρρυθμιογόνος μυοκαρδιοπάθεια της δεξιάς κοιλίας 
(Αrrhythmogenic right ventricular dysplasia/cardiomyopathy, ARVD/C, Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, «Ιπποκράτειο» Π.Γ.Ν. Αθηνών, Πρόγραμμα  ''Φειδιππίδης''

2. http://www.incardiology.gr