Νέα μέθοδος θεραπείας της σπονδυλικής στήλης χωρίς νυστέρι
Οι πόνοι στη μέση (οσφυαλγία) και η αντανάκλαση στα κάτω άκρα (ισχιαλγία) είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Επιπλέον πολλοί ταλαιπωρούνται από μόνιμους ή περιστασιακούς πόνους στον αυχένα με αντανάκλαση στους ώμους και στην ωμοπλάτη, καθώς και από μούδιασμα στα χέρια και βασανιστικούς πονοκέφαλους (αυχεναλγία).
Επιβαρυντικοί παράγοντες για εμφάνιση δισκοκήλης της σπονδυλικής στήλης, ICD-10 M51.2, είναι η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το ιστορικό αυχεναλγίας, το άγχος και η πολύωρη παραμονή σε καθιστή θέση σε συνδυασμό με πρόσθια κάμψη και βαριά σωματική εργασία.
Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33 σπόνδυλους. Χωρίζεται στην αυχενική (7 σπόνδυλοι), στη θωρακική (12 σπόνδυλοι), στην οσφυϊκή (5 σπόνδυλοι), στην ιερή (5 σπόνδυλοι) μοίρα και στον κόκκυγα. Ανάμεσα στους σπόνδυλους βρίσκεται ο μεσοσπονδύλιος δίσκος, η δομή του οποίου συνίσταται κατά κύριο λόγο από νερό και πρωτεΐνες.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελεί το κύριο σταθεροποιητικό και στηρικτικό στοιχείο μεταξύ των σπονδύλων της σπονδυλικής στήλης. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελείται από τον ινώδη δακτύλιο και τον πηκτοειδή πυρήνα. Ο ινώδης δακτύλιος περιβάλλει (αγκαλιάζει) τον πηκτοειδή πυρήνα, ο οποίος απορροφά κραδασμούς, δηλαδή λειτουργεί σαν αμορτισέρ για τον σπόνδυλο.
Όταν καταστραφεί αυτή η δομή και αλλάξει η σχέση μεταξύ του πηκτοειδούς πυρήνα και του ινώδους δακτυλίου, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χάνει τις μηχανικές του ιδιότητες, δηλαδή αλλάζει μορφή και έτσι έχουμε τη λεγόμενη δισκοπάθεια. Πολλές φορές λόγω της καταστροφής του ινώδους δακτυλίου ο πηκτοειδής πυρήνας εκβάλει προς τα πίσω ή προς τα πλάγια δημιουργώντας τις κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου, οι οποίες ασκούν πιεστικά φαινόμενα στο νωτιαίο σάκο ή σε κάποιο νεύρο-ρίζα. Η πίεση στο νωτιαίο σάκο ή σε κάποιο νεύρο προκαλεί πόνο, αιμωδίες (μουδιάσματα), παραισθησίες ή σε σοβαρότερες μορφές μυϊκή αδυναμία ή ακόμα και πάρεση.
Το χειρουργείο πάντα φοβίζει και κανείς δεν το προτιμά. Και ευτυχώς για τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να επιλυθούν πια με δισκοπλαστική.
Η δισκοπλαστική είναι μια νέα χειρουργική μέθοδος αναίμακτη και ανώδυνη, στην οποία γίνεται έγχυση ενέσιμου gel και δίνει εξαιρετικά ποσοστά ίασης και στην οσφυαλγία και στο αυχενικό σύνδρομο.
Το gel εγχύεται μέσα στο μεσοσπονδύλιο δίσκο, στην περιοχή της βλάβης, μέσα σε 20 λεπτά. Ο ασθενής μπορεί να φύγει από το νοσοκομείο αμέσως μετά την έγχυση και να επιστρέψει άμεσα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Η αποκατάσταση του μεσοσπονδύλιου δίσκου γίνεται μισή ώρα έως 5 εβδομάδες μετά την εφαρμογή με ποσοστό ίασης που αγγίζει το 95%.
Η νέα μέθοδος θεραπείας της κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου επιτυγχάνεται μεέγχυση εμφυτεύσιμου gel υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση και με τοπική αναισθησία με λεπτή βελόνα μέσα στο μεσοσπονδύλιο δίσκο, στην περιοχή που βρίσκεται ο κατεστραμμένος πηκτοειδής πυρήνας.
Το ενδοδισκικό gel δρώντας ωσμωτικά (με διαφορά πίεσης), συγκεντρώνει πάλι τον πηκτοειδή πυρήνα σε μια ενιαία μορφή και όλα τα αποσπασμένα τμήματά του που έχουν δημιουργήσει κήλες επαναδιοργανώνονται και τον επαναφέρουν, κατά το δυνατόν, στην αρχική του μορφή.
Έτσι, έχουμε έναν νέο πηκτοειδή πυρήνα σαφώς καλύτερο από τον κατεστραμμένο, δηλαδή με καλύτερες μηχανικές ιδιότητες. Γίνεται ανάπλαση-πλαστική του πηκτοειδούς πυρήνα με αποτέλεσμα να σταματήσει η πίεση που ασκείται στο νεύρο και ο πόνος στο χέρι, αφού το τμήμα που πιέζει το νεύρο έχει επανέλθει στην αρχική του θέση. Σταματά, λοιπόν, ο πόνος στο άνω άκρο, ο εντοπισμένος πόνος στον αυχένα, και ο αντανακλαστικός πόνος στους ώμους ή ανάμεσα στις ωμοπλάτες που οφείλεται στην δισκοπάθεια.
Οι στόχοι της επαυξήσεως του πηκτοειδή πυρήνα μετά την αφαίρεση του δίσκου είναι να αποφευχθεί η απώλεια ύψους του δίσκου. Ρέοντα υλικά μπορεί να εγχυθούν μέσω μίας μικρής τομής, επιτρέποντας την ελάχιστα επεμβατική πρόσβαση στο χώρο του δίσκου. Το υλικό συνήθως αποτελείται από ένα διάλυμα πολυμερούς πρωτεΐνης και ένα πολυ-λειτουργικό διασυνδετικό παράγοντα. Το υλικό μιμείται στενά την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, σε νερό, και το ρΗ του πηκτοειδή πυρήνα. Εκτεταμένες μηχανικές δοκιμές, δοκιμές βιοσυμβατότητας και τοξικολογικές δοκιμές έχουν διεξαχθεί επί των υλικών. Ενέσιμα βιοϋλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι οι αυξητικοί παράγοντες ΒΜΡ, TGF και IGF. Αναστολείς των φλεγμονωδών κυτοκινών (π.χ., ιντερλευκίνες, παράγοντες νέκρωσης όγκου) και πρωτεάσες μπορεί να επιβραδύνουν την καταστροφή του πυρήνα και περιβάλλοντα νευρικού ιστού και των δομών.
Τα ενέσιμα ικριώματα για την επισκευή του δίσκου πρέπει να έχουν μηχανική αντοχή και ανθεκτικότητα, να προωθούν τον σχηματισμού ιστού, να είναι βιοαποικοδομήσιμα και βιοσυμβατά, να τηρούν τους κανόνες αποστείρωσης, πήξης, θερμοκρασίας να έχουν χαμηλό ιξώδες για εύκολη ένεση, καθώς και ευκολία στην πρόσβαση του χώρου του δίσκου. Το ικρίωμα πρέπει να παρουσιάζει τις απαραίτητες μηχανικές ιδιότητες, καθώς και να παρέχει φυσική στήριξη. Λόγω του μεγάλου αριθμού των κύκλων φόρτισης στην σπονδυλική στήλη, είναι σημαντικό ότι το ικρίωμα είναι σε θέση να αντέχει σε σημαντική φυσική φόρτωση. Επιπλέον, φυσική υποστήριξη θα πρέπει να παρέχεται από τo ενέσιμo ικρίωμα μέσω της αποκατάστασης του ύψους του δίσκου. Κατά προτίμηση, το ικρίωμα θα προάγει τον σχηματισμό μήτρας, ενώ με το πέρασμα του χρόνου αποικοδομείται. Η βιοσυμβατότητα του υλικού έχει, επίσης, μεγάλη σημασία. Ούτε το αρχικό υλικό ούτε τα προϊόντα αποδόμησής του πρέπει να προκαλούν ανοσολογική απόκριση, προώθηση της ανοσοτοξικότητας ή κυτταροτοξικότητα. Για την ελαχιστοποίηση των λοιμώξεων και των άνοσων αποκρίσεων, το εμφυτευμένο υλικό πρέπει να αποστειρώνεται εύκολα και να διατηρείται η αρχική του βιοδραστικότητα και η χημική του σύνθεση.
Διαβάστε επίσης
Βιβλιογραφία
1. Adams MA, Bogduk N, Burton K, Dolan P. Summary: spinal ageing, degeneration and pain. In: Adams MA, Bogduk N, Burton K, Dolan P, editors. The biomechanics of back pain. New York: Churchill Livingstone; 2002. pp. 197–203.
2. Benneker LM, Heini PF, Anderson SE, Ito K. Young investigator award winner: vertebral endplate marrow contact channel occlusions and intervertebral disc degeneration. Spine. 2005;7:97–102.
3. Bibby SRS, Jones DA, Ribley RM, Urban JPG. Metabolism of the intervertebral disc: effects of low levels of oxygen, glucose, and pH on rates of energy metabolism of bovine nucleus pulposus cells. Spine.2005;30:487–496. 10. Bravenboer JvdB, Maur CDId, Bos PK, Feenstra L, Verhaar JA, Weinans H, van Osch GJVM. Improved cartilage integration and interfacial strength after enzymatic treatment in a cartilage transplantation model. Arthritis Res Therapy. 2005;6:469–476.
4. Mahar AT, Oka R, Whitledge J, Cappello JR, Powell J, McArthur T (2002) Biomechanical efficacy of a protein polymer hydrogel for inter-vertebral nucleus augmentation and replacement. World Congress on Biomechanics, Calgary, Canada, p 356.
5. Yuksel KU, Walsh SP, Black KS (2005) In situ bioprosthetic filler and methods, particularily for the in situ formation of vertebral disc bioprosthetics, U.S. Patent 6,921,412.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου