Η Ψευδομεμβρανώδης Κολίτιδα, ICD-10 A04.7, είναι η φλεγμονή του εντέρου που
προκαλείται από χρήση αντιβιοτικών.
Η ψευρομεμβρανώδης κολίτιδα χαρακτηρίζεται από διάρροιες που οφείλονται στη χρήση αντιβιοτικών. Θεωρείται
ότι η φλεγμονή του εντέρου προκαλείται από το μικρόβιο Clostridium Difficile.
Το μικρόβιο αναπτύσσεται
χαρακτηριστικά στους νοσοκομειακούς αρρώστους και κυρίως, στους λαμβάνοντες
χημειοθεραπεία και τους έχοντες κακή θρέψη. Θεωρητικά κάθε αντιβιοτικό μπορεί
να προκαλέσει ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα. Κυρίως ενοχοποιούνται η λινκομυκίνη, η
τετρακυκλίνη, η χλωραμφενικόλη, η αμπικιλλίνη, οι , fluoroquinolones και ιδιαίτερα η κλινδαμυκίνη
(συχνότητα> από 10%). Οι
κεφαλοσπορίνες είναι το πιο συχνό αίτιο, πιθανώς από τη μεγάλη χρήση τους.
Παράγοντες κινδύνου για
ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα:
1.Χρήση αντιβιοτικών
2.Παρατεταμένη νοσηλεία στο
Νοσοκομείο (3% των υγιών ενηλίκων και 20%-40% των νοσοκομειακών αρρώστων
έχουν αποικίες C. Difficile που στα υγιή άτομα μεταβολίζεται και αδρανοποιείται
στη μορφή σπόρου)
3.Χειρουργεία κοιλίας
4.Διατροφή τεχνητή από καθετήρα
(στομάχου–εντέρου)
5.Χρήση φαρμάκων που καταργούν την
αντλία πρωτονίων (PPIs)
6.Μεγάλες ηλικίες
Κλινική εικόνα ψευδομεμβρανώδους
κολίτιδας
Συνήθως μεταξύ 4ης και 9ης ημέρας
από την έναρξη της αντιβίωσης, ο άρρωστος παρουσιάζει πυρετό, επώδυνες
κοιλιακές συσπάσεις και σοβαρή διάρροια, χωρίς προσμίξεις αίματος
Διάγνωση ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας
• Η
ορθοσκόπηση αποκαλύπτει την παρουσία χαρακτηριστικών κιτρινόλευκων, επηρμένων
και με τη μορφή πλακών, ψευδομεμβρανών
• Αύξηση
λευκών αιμοσφαιρίων
• Ανίχνευση
C. Difficile στα κόπρανα
Θεραπεία ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας
Ο σπουδαιότερος θεραπευτικός
χειρισμός είναι η έγκαιρη αναγνώριση της νόσου και η γρήγορη διακοπή του
αντιβιοτικού
Σε σοβαρές περιπτώσεις με αφυδάτωση,
ενυδάτωση, διόρθωση ηλεκτρολυτικών διαταραχών και χορήγηση λευκώματος σε
υπολευκωματιαναιμία.
Χορήγηση Metronidazole 500 x 2 x 10 ημέρες ή επί επιμονής συμπτωμάτων Vancomycin.
Βιβλιογραφία
Merc. Man 18th ed.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου