Ατροφία του αιδοίου

Πρωτοπαθής ατροφία του αιδοίου αγνώστου αιτιολογίας, ICD-10 N95.2.

Συχνότερα εμφανίζεται μετά την εμμηνόπαυση, όπου υπάρχει η φυσιολογική ατροφία των γεννητικών οργάνων από την έλλειψη οιστρογόνων.

Ο βλεννογόνος του αιδοίου γίνεται λείος, ξηρός και παίρνει χρώμα λευκοκίτρινο. Το δέρμα γίνεται ατροφικό, λείο, λεπτό, λευκόφαιο ή λευκοκύανο χωρίς πτυχές.

Τα μεγάλα χείλη συρρικνώνονται, εμφανίζονται πεπλατυσμένα και άτριχα.

Τα μικρά χείλη ατροφούν μέχρι εξαφανίσεως.

Ο πρόδρομος του κόλπου ξηραίνει και η αιδοιική σχισμή στενεύει με αποτέλεσμα την επώδυνη συνουσία.

Πολλές φορές, πάνω στο δέρμα εμφανίζονται λευκές πλάκες. Από αυτές αναπτύσσονται σε συχνότητα μέχρι και 50% καρκινώματα.

Ιστολογικά η επιδερμίδα παρουσιάζει υπερκεράτωση και ατροφία της μαλπιγγιανής στιβάδας. Οι θηλές εξαφανίζονται και η βασική στιβάδα ευθυγραμμίζεται. Το χόριο παρουσιάζει σημαντική βασεόφιλη εκφύλιση και ομογενοποίηση του κολλαγόνου. Ο ελαστικός ιστός είναι εκφυλισμένος ή λείπει. Τα αγγεία έχουν παχυμένο το ενδοθήλιο από αρτηριοσκλήρυνση. 

Ο έντονος κνησμός, το αίσθημα καύσου ή η επώδυνη νυγμή της περιοχής που πάσχει είναι τα κυριότερα συμπτώματα της ατροφίας ή κραυρώσεως του αιδοίου, μαζί με την δυσπαρεύνια. 

Η διάγνωση θα γίνει με βιοψία και ιστολογικό έλεγχο της βλάβης του αιδοίου και η διαφορική διάγνωση θα γίνει κυρίως από την λευκοπλακία και τον καρκίνο του αιδοίου.

Για τη θεραπεία χορηγούνται οιστρογόνα, αλοιφές με κορτικοειδή, βιταμίνες Α και Ε, ηρεμιστικά και ανιισταμινικά.

Μερικές φορές, χρειάζεται να γίνει εκτομή της βλάβης ή και αιδοιεκτομία.

Βιβλιογραφία

''Παθολογία της γυναίκας'', Εκδόσεις Παριζιάνος