Άπιστα επαγγέλματα

Άπιστα επαγγέλματα

Ποια επαγγέλματα είναι πιο επιρρεπή στην απιστία;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο απατημένος δεν το μαθαίνει τελικά τελευταίος. Οι έρευνες δείχνουν ότι το 94% των ανδρών και το 80% των γυναικών υποψιάζονται σωστά την απιστία της συντρόφου τους.

Επίσης, άλλο ένα σίγουρο είναι ότι η απιστία βλάπτει την υγεία. Το άγχος και οι τύψεις προκαλούν ανορεξία, πονοκέφαλο, ευερεθιστότητα ή μπορεί στους άνδρες να φταίνε και τα φάρμακα που χρησιμοποιούν για να αυξήσουν τις σεξουαλικές τους επιδόσεις. Με την απιστία, επίσης, στους άνδρες αυξάνεται ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά νοσήματα, αλλά και για αφροδίσια.

Τα πιο επιρρεπή επαγγέλματα στην απιστία:

-Σταρ

-Αθλητές

-Πολιτικοί

-Στρατιωτικοί

-Πιλότοι

-Ναυτικοί.

Οι πιο άπιστοι είναι δηλαδή όσοι έχουν δημοσιότητα, όσοι φορούν στολή, εκείνοι που το επάγγελμά τους απαιτεί μετακινήσεις ή κάνουν ταξίδια.

Τι αυξάνει την πιθανότητα απιστίας:

-Η ανασφάλεια και ο φόβος του θανάτου στους άνδρες. Με μια μικρότερη γυναίκα ένας άνδρας αποκτά την αίσθηση παράτασης της δικής του ζωής.

-Η επαγγελματική ισχύη και η αυξημένη αυτοπεποίθηση αυξάνει τον κίνδυνο της απιστίας και για τα δύο φύλλα.

-Τα αυξημένα οιστρογόνα στις γυναίκες τις κάνουν πιο ελκυστικές και πιο γοητευτικές κι έχουν μεγαλύτερη τάση να φλερτάρουν και να εμπλέκονται σε κρυφές σχέσεις.

-Το καλοκαίρι που τα ρούχα είναι λιγότερα, που η απελευθερωτική διάθεση είναι μεγαλύτερη υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για απιστία, ιδίως όταν η σχέση του ζευγαριού είναι προβληματική.

-Το χαμηλό IQ αυξάνει την πιθανότητα απιστίας, αφού σύμφωνα με τρους βιολόγους η μετάβαση από την μονογαμία στην πολυγαμία είναι αντίθετη με την εξέλιξη του ανθρώπου.

-Οι διαταραχές προσωπικότητας ιδίως στους άνδρες όπως τα αισθήματα κατωτερότητας, μειονεξίας, φόβου, οι λανθάνουσες ομοφυλοφιλικές τάσεις, η προσκόλληση ή ο αποχωρισμός της μητέρας, οδηγούν στην συστηματική απιστία.

-Οι άντρες είναι πιο άπιστοι από τις γυναίκες, αν και τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η γυναικεία απιστία, λόγω της απελευθέρωσης της κοινωνίας. Πάντως οι γυναίκες για πατέρα των παιδιών τους προτιμούν έναν πιστό κα μόνιμο σύντροφο.

Άρα, τελικά, όλοι κατά βάθος είναι άπιστοι, αλλά όταν εμφανίζονται ευνοϊκές συνθήκες για συναισθηματικές περιπέτειες με μικρότερο ρίσκο αποκάλυψης, όλοι ενδίδουν...

Βιβλιογραφία

http://www.psychologytoday.com

Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Ένα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο.

ΕΡΩΤΗΜΑ: Γιατί διέσχισε το δρόμο; 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ: 

ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους. 

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα - όποια κι αν είναι αυτά.

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο, χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office2013 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω, επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε κοτόπουλο όντας κοτόπουλο σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Να νοιώθει ότι απαλλαγμένο από πατρίδα έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους, χωρίς τον φόβο της έλλειψης μπάφου.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος! Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα κοτόπουλα στους δρόμους.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: Πιάσ' το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.

Aορτολαγόνιος αποφρακτική νόσος

Στην ιατρική, η αορτολαγόνιος αποφρακτική νόσος, είναι γνωστή ως σύνδρομο του Leriche, ICD-10 174.0 και περιλαμβάνει  την απόφραξη της κοιλιακής αορτής και/ή και των δύο λαγόνιων αρτηριών.

Τα συμπτώματα

Κλασικά, περιγράφεται σε άνδρες ασθενείς, η τριάδα των εξής συμπτωμάτων:

•        διαλείπουσα χωλότητα     

•        απουσία ή μείωση της έντασης του σφυγμού των μηριαίων αρτηριών

•        ανικανότητα

Αυτός ο συνδυασμός της τριάδας συμπτωμάτων είναι γνωστός ως σύνδρομο Leriche.

Τα υπόλοιπα σημεία και συμπτώματα είναι ανάλογα με την κατανομή και τη σοβαρότητα της νόσου, όπως μυϊκή ατροφία και αργή επούλωση των πληγών στα πόδια.

Παρακλινικές εξετάσεις

•        αγγειογραφία

•        υπέρηχος Doppler

Θεραπεία

•        Αγγειοπλαστική με μπαλόνι +/- stent

•        Αορτολαγόνια παράκαμψη με μόσχευμα

•        Μηρομηριαία παράκαμψη

Βιβλιογραφία

WIKIPEDIA

Αξιολόγηση της λειτουργίας των νεύρων του προσώπου

Αξιολόγηση της λειτουργίας των νεύρων του προσώπου

Κλίμακα House-Brackmann: από I (φυσιολογικό) στο VI (καθόλου κίνηση ). 

Η βαθμολόγηση γίνεται με την κλινική εξέταση και από φωτογραφίες του ασθενούς.

House, J.W. and Brackmann, D.E. (1985) Facial nerve grading system.Otolaryngol. Head Neck Surg., 93, 146–147.

Βαθμός	Παρατήρηση
I	Κανονική συμμετρική λειτουργία του νεύρου
II	Ελαφρά αδυναμία Κλείσιμο των ματιών με ελάχιστη προσπάθεια Ελαφρά ασυμμετρία στο χαμόγελο Δύσκολα διακρίνεται κάποια σύσπαση ή απουσιάζει
III	Εμφανή αδυναμία, αλλά όχι παραμόρφωση Μπορεί να μην είναι σε θέση να σηκώσει το φρύδι Πλήρης κλείσιμο των ματιών, αλλά ασύμμετρη κίνηση του στόματος Εμφανής, αλλά όχι παραμορφωτική σύσπαση ή σπασμός
IV	Εμφανή αδυναμία παραμορφωτική Αδυναμία να ρυτιδώσει το μέτωπο Ατελής κλείσιμο των ματιών και του στόματος και ασυμμετρία Σοβαρή σύσπαση ή σπασμός
V	Κίνηση μόλις γίνεται αντιληπτή Ελλιπής κλείσιμο των ματιών, το στόμα έχει ελαφρά γωνία κίνησης Σύσπαση ή σπασμός δεν υπάρχει
VI	Δεν υπάρχει καμία κίνηση, υπάρχει απώλεια του τόνου, δεν υπάρχει σύσπαση ή σπασμός

Η κλίμακα House–Brackmann χρησιμοποιείται για την εκτίμηση του βαθμού βλάβης των κρανιακών νεύρων.

Βαθμός	Περιγραφή	Μέτρηση	Λειτουργικότητα %
I	Φυσιολογική	8/8	100
II	Ελαφρά	7/8	80
III	Μέτρια	5/8–6/8	60
IV	Μέτρια σοβαρή	3/8–4/8	40
V	Σοβαρή	1/8–2/8	20
VI	Καθολική	0/8	0

Αντιστρές θεραπεία με αιθέρια έλαια

Είναι γνωστό ότι η αρωματοθεραπεία χαλαρώνει και διώχνει το άγχος.

Τα πιο αποτελεσματικά αιθέρια έλαια για το στρες είναι το νερόλι, το ιλάνγκ - ιλάνγκ και η λεβάντα.

Όποτε νιώθετε στρεσαρισμένος ή στρεσαρισμένη εισπνεύστε ένα μαντήλι από την τσάντα σας το οποίο έχετε ποτίσει με 10 σταγόνες από το κάθε βότανο.

Συντηρητικά στα αντιπηκτικά στα σωληνάρια λήψεως αίματος

Στα σωληνάρια λήψης αίματος χρησιμοποιούνται τα εξής υλικά:

Συμπλήρωμα	Στόχος, παραδείγματα
Πλαστικά σφαιρίδια	Ορολογικές εξετάσεις, διασταύρωση αίματος, κλινική χημεία (βιοχημικές εξετάσεις αίματος)
Κιτρικό άλας 3,8%	Δοκιμασίες πήξεως, ΤΚΕ
Ηπαρίνη-Na	Αέρια αίματος, καθορισμός συμβατότητας (HLA)
EDTA-ethylenediaminetetraacetic acid	Αιματολογία
Φθοριούχο νάτριο	Γαλακτικό οξύ και γλυκόζη

Επισημάνσεις για τα αντιπηκτικά και τα συντηρητικά

Σοβαρά λάθη γίνονται σε προσδιορισμούς ηλεκτρολυτών, χρησιμοποιώντας νατριούχα και καλιούχα αντιπηκτικά, όπως και σε προσδιορισμούς ασβεστίου από τη χρήση αντιπηκτικών που δεσμεύουν το ασβέστιο (EDTA). Πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι τα αντιπηκτικά μπορούν να επιδράσουν απευθείας σε έναν προσδιορισμό, αναστέλλοντας μια ενζυμική ή χημική αντίδραση και προκαλώντας ψευδή ελάττωση της τιμής του μετρούμενου συστατικού.

-Η ηπαρίνη είναι το πιο πλατιά χρησιμοποιούμενο αντιπηκτικό στις αναλύσεις κλινικής χημείας. Η ηπαρίνη αναστέλλει τη δραστικότητα της όξινης φωσφατάσης και παρεμποδίζει τη δέσμευση ασβεστίου σε EDTA σε μεθόδους για τον προσδιορισμό Ca που απαιτούν σύμπλοκο με EDTA. H ηπαρίνη εμποδίζει την σύνδεση της Τ3 και Τ4 στις θυρεοδεσμευτικές πρωτείνες προκαλώντας υψηλότερες συγκεντρώσεις των ελεύθερων κλασμάτων των ορμονών. Η ηπαρίνη προκαλεί σημαντική αναστολή της αφυδρογονάσης, του υδροξυβουτυρικού και της γαλακτικής αφυδρογονάσης.

-Το EDTA - ethylenediaminetetraacetic acid είναι ένας χηλικός παράγοντας που δεσμεύει το ασβέστιο και άλλα μέταλλα και χρησιμοποιείται ως ένα αντιπηκτικό για τη διατήρηση δειγμάτων αίματος.  Χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπείατης δηλητηρίασης από μόλυβδο και την υπερασβεστιαιμία. Το EDTA είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για αιματολογικές εξετάσεις, επειδή προστατεύει τα κυτταρικά συστατικά του αίματος. Το EDTA λόγω του ότι δεσμεύει μεταλλικούς συμπαράγοντες ενζύμων προκαλεί αναστολή της δραστικότητας της αλκαλικής φωσφατάσης, της κινάσης της κρεατίνης και της αμινοπεπτιδάσης της λευκίνης. Επειδή δεσμεύει ασβέστιο δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για αναλύσεις Ca και σιδήρου.

-Το κιτρικό νάτριο χρησιμοποιείται ευρέως για μελέτες πήξεως. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για προσδιορισμούς ασβεστίου επειδή δεσμεύει το ασβέστιο. Αναστέλλει την αμινοτρανσφεράση και την αλκαλική φωσφατάση, αλλά διεγείρει την όξινη φωσφατάση. Το κιτρικό, επειδή δεσμεύει το μόλυβδο, ελαττώνει την παραγωγή χρώματος σε χρωματομετρικές αναλύσεις με αποτέλεσμα ψευδώς χαμηλά αποτελέσματα.

-Τα οξαλικά προκαλούν σμίκρυνση του όγκου των ερυθροκυττάρων λόγω εξόδου ύδατος από τα ερυθροκύτταρα προς το πλάσμα με αποτέλεσμα πτώση του αιματοκρίτη μέχρι 10% και ελάττωση της συγκέντρωσης των συστατικών του πλάσματος μέχρι 5%. Τα οξαλικά αναστέλλουν τη δραστικότητα της όξινης και αλκαλικής φωσφατάσης, της αμυλάσης και της γαλακτικής αφυδρογονάσης και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε αναλύσεις ασβεστίου, ινσουλίνης και φωσφόρου.

-Το φθοριούχο νάτριο χρησιμοποιείται ως συντηρητικό στους προσδιορισμούς σακχάρου του αίματος, αναστέλλοντας τα ενζυμικά συστήματα που λαμβάνουν μέρος στη γλυκόλυση. Χωρίς την προσθήκη αντιγλυκολιτικών η συγκέντρωση της γλυκόζης του αίματος ελαττώνεται 10 mg/100 ml ανά ώρα στους 25ο  C. O ρυθμός πτώσεως είναι σημαντικά ταχύτερος σε νεογέννητα και σε ασθενείς με λευχαιμία. Το φθοριούχο νάτριο δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό ουρίας λόγω του, ότι αναστέλλει την ουρεάση.

Το ιωδοοξεϊκό οξύ χρησιμοποιείται αντί του φθοριούχου νατρίου ως αντιγλυκολιτικός παράγοντας. Δεν επηρεάζει την ουρεάση, αλλά αναστέλλει την κινάση της κρεατίνης.

-Τα συντηρητικά προστίθενται στα ούρα για να ελαττώσουν τη βακτηριδιακή δράση ή τη χημική αποσύνθεση ή για να διαλύσουν συστατικά τα οποία έχουν την τάση να σχηματίσουν ιζήματα ή ακόμη και να ελαττώσουν της ατμοσφαιρική οξείδωση ασταθών συστατικών. Σε ορισμένα δείγματα ούρων δεν πρέπει να προστίθενται συντηρητικά και γι’ αυτό θα πρέπει να διατηρούνται στο ψυγείο κατά τη διάρκεια της συλλογής. Γενικά όλα τα ούρα με ή χωρίς χημική συντήρηση θα πρέπει να διατηρούνται στο ψυγείο κατά τη διάρκεια της συλλογής.

Το υδροχλωρικό οξύ (10 ml σε συλλογή ούρων 24ώρου) και το βορικό οξύ (1g σε συλλογή ούρων 24ωρου) xρησιμοποιούνται ως συντηρητικά για οξινοποίηση των ούρων κάτω από pH3 για αναλύσεις ασβεστίου, στεροειδών και VMA. Οξέα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως συντηρητικά για αναλύσεις ουρικού διότι προκαλούν καθίζηση ουρικών αλάτων.

Η Τολουένη καταλαμβάνει την επιφάνεια των ούρων και εμποδίζει την επαφή του αέρα με το δείγμα, δεν εμποδίζει όμως την ανάπτυξη αναερόβιων μικροοργανισμών.

Το ανθρακικό νάτριο (5 g σε συλλογή ούρων 24ώρου) χρησιμοποιείται ως συντηρητικό πορφυρινών και ουροχολινογόνου.

Βιβλιογραφία

http://lib.njutcm.edu.cn

Αντιμυλλέριος ορμόνη

Αντιμυλλέριος ορμόνη

Η διαγνωστική χρησιμότητα της μέτρησής της

Η αντιμυλλέρειος ορμόνη, επίσης, γνωστή ως ΑΜΗ είναι μια πρωτεΐνη που, στους ανθρώπους, κωδικοποιείται από το ΑΜΗ γονίδιο. Αναστέλλει την ανάπτυξη των πόρων του Müller στο αρσενικό έμβρυο.  Επίσης, ονομάζεται  ανασταλτικός παράγοντας των πόρων του  Müller  ή ορμόνη λακταμάση. Η AMH είναι παρούσα σε ψάρια, ερπετά, πουλιά,  μαρσιποφόρα, και τον πλακούντα θηλαστικών.

Στα θηλαστικά, οι γονάδες διαφοροποιούνται σε όρχεις με την επίδραση του παράγοντα διαφοροποίησης του φύλου του Y χρωμοσώματος (SRY). Οι όρχεις παράγουν τεστοστερόνη που είναι απαραίτητη για τη διαφοροποίηση του πόρου του Wollf σε επιδιδυμίδα, σπερματικό πόρο και σπερματοδόχους κύστεις. Επίσης, παράγουν ΑΜΗ για την υποστροφή του πόρου του Μuller. Επί απουσίας του Υ χρωμοσώματος, οι γονάδες διαφοροποιούνται σε ωοθήκες.

Η αντιμυλλέριος ορμόνη (ΑΜΗ) παράγεται, κυρίως, από τα κύτταρα Sertoli των όρχεων και σε μικρό ποσοστό από τις ωοθήκες. Προάγει την απόπτωση των επιθηλιακών κυττάρων των πόρων του Muller και έτσι προκαλεί υποστροφή των πόρων στα άρρενα έμβρυα. Στους πόρους ανευρίσκονται δύο τύποι υποδοχέων της ΑΜΗ (τύπος I και II).

Διαγνωστικά, η ΑΜΗ μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διερεύνηση διαταραχών του φύλου, αλλά και στην ανίχνευση υποτροπών καρκίνου των ωοθηκών.

Θεραπευτικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σύνδρομα υπερανδρογοναιμίας, αλλά και στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών.

Η αντιμυλλέριος ορμόνη (Antimullerian Hormone - AMH ή Mullerian Inhibiting Substance - MIS) είναι μια διμερής γλυκοπρωτεΐνη που παράγεται κυρίως από τα κύτταρα Sertoli των όρχεων και σε μικρό ποσοστό από τις ωοθήκες, από τα κύτταρα του ωοφόρου δίσκου του ωοθυλακίου). Κύρια δράση της είναι η υποστροφή του πόρου του Muller στα άρρενα έμβρυα κατά την 8η - 10η εβδομάδα της εμβρυϊκής ζωής, από όπου προέρχονται φυσιολογικά η μήτρα, οι σάλπιγγες και το άνω τριτημόριο του κόλπου. Η αντιμυλλέριος ορμόνη προάγει την απόπτωση των επιθηλιακών κυττάρων των πόρων του Muller. Η απόπτωση είναι προοδευτική, έχει κεφαλουραία κατεύθυνση στους πόρους του Μuller και το κεφαλικό μέρος του πόρου, από το οποίο προέρχονται οι σάλπιγγες, είναι το πιο ευαίσθητο στη δράση της ΑΜΗ. Στους πόρους ανευρίσκονται δύο τύποι υποδοχέων της ΑΜΗ (τύπος I και ΙΙ). Για την υποστροφή των πόρων απαραίτητη είναι η έκφραση και των δύο υποδοχέων.

Διαγνωστική χρησιμότητα της μέτρησης της AMH

Στους άρρενες, τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι υψηλά κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής, φθάνουν στα μέγιστα επίπεδα τον 3o-6o μήνα της βρεφικής ηλικίας και παραμένουν υψηλά καθ' όλη τη διάρκεια της βρεφικής και παιδικής ηλικίας.  Πριν την έναρξη της εφηβείας μειώνονται λίγο και η μικρή πτώση της ΑΜΗ σηματοδοτεί την είσοδο του άρρενος στην εφηβεία. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας μειώνονται σημαντικά και παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα (2-5ng/ml) σε όλη την υπόλοιπη ζωή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συγκεντρώσεις της ΑΜΗ και της τεστοστερόνης έχουν αντίστροφη σχέση στους άρρενες μετά τη νεογνική περίοδο.

Τα θήλεα, αντίστοιχα, έχουν μη ανιχνεύσιμα επίπεδα ΑΜΗ από την εμβρυική ζωή μέχρι την προεφηβική περίοδο (κατά την εμβρυϊκή περίοδο φαίνεται ότι από τις ωοθήκες εκκρίνεται ΑΜΗ σε μικρό ποσοστό, όπως αυτό προσδιορίσθηκε πρόσφατα με ανοσοϊστοχημεία). Μετά την εφηβεία, στα θήλεα, τα επίπεδά της κυμαίνονται από 2-5ng/ml μέχρι την εμμηνόπαυση, όπου πλέον η ΑΜΗ δεν ανιχνεύεται.

Με βάση τα ανωτέρω, στην παιδική ηλικία (περίοδος όπου τα επίπεδα τεστοστερόνης είναι χαμηλά και δεν μπορούν να ανιχνευθούν παρά μόνο με διέγερση hCG ή LH), η ΑΜΗ μπορεί να χρησιμεύσει ως αξιόπιστος δείκτης της παρουσίας ορχικού ιστού. 

•        Τα επίπεδα της ορμόνης μπορεί να είναι καθοριστικά στη διάγνωση του φύλου, σε ασθενείς με αμφίβολα γεννητικά όργανα.

•        Ακόμη, η ορμόνη μπορεί να χρησιμεύσει στην εκτίμηση διαταραχών στεροειδογενέσεως, ιδιαίτερα στο νεογνό, όπου τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης δεν μπορούν να ανιχνευτούν, παρά μόνο μετά από διέγερση με HCG ή LH.

•        Θήλεα με συγγενή υπερπλασία των επινεφριδίων έχουν μη ανιχνεύσιμη ΑΜΗ, ενώ τα επίπεδά της είναι πολύ υψηλά σε άρρενα ψευδερμαφροδιτισμό.

•        Ενδιάμεσες τιμές των επιπέδων της ορμόνης ανευρίσκονται σε ασθενείς με μεικτή γοναδική δυσγενεσία, η τιμή των οποίων εξαρτάται από το ποσοστό των γονάδων που έχει καταστραφεί.

•        Τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι πολύ χρήσιμα στην παρακολούθηση ασθενών με αληθή ερμαφροδιτισμό μετά μερική γοναδεκτομή, επιβεβαιώνοντας ότι όλος ο ορχικός ιστός έχει αφαιρεθεί.

•        Η μέτρηση της ΑΜΗ είναι μερικώς χρήσιμη σε ασθενείς με μη ψηλαφητές γονάδες άμφω. Για παράδειγμα, σε ασθενείς με αμφοτερόπλευρη συστροφή των όρχεων που συνέβη κατά την ενδομήτριο ζωή, τα επίπεδα της ΑΜΗ δεν ανιχνεύονται. Στην περίπτωση αυτή, τα γεννητικά όργανα είναι φυσιολογικά άρρενος, αλλά οι γονάδες είναι αψηλάφητες. Το γεγονός αυτό είναι αποτέλεσμα συστροφής των γονάδων, η οποία συνέβη πιθανότατα αργά στην κύηση, αφού η διαμόρφωση των έξω γεννητικών οργάνων είχε πραγματοποιηθεί με την επίδραση των μέχρι τότε φυσιολογικών όρχεων. Στην περίπτωση των αμφοτερόπλευρα ανασπώμενων όρχεων, τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι φυσιολογικά. Συνήθως οι όρχεις αυτοί μπορεί να ψηλαφηθούν στο βουβωνικό πόρο ή στο όσχεο, όταν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τα φυσιολογικά επίπεδα της ορμόνης επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των όρχεων, αφού το υπερηχογράφημα και η MRI μπορεί σε αυτές τις ηλικίες να μην είναι αξιόπιστα. Σε ετερόπλευρη κρυψορχία, τα επίπεδα δεν είναι διαγνωστικά, διότι δεν διαφέρουν από το φυσιολογικό.

•        Τα επίπεδα της ορμόνης αυξάνονται πολύ σε θήλεα με όγκους των ωοθηκών. Η χρησιμότητα της μέτρησης των επιπέδων της ορμόνης έγκειται στην πολύ πρώιμη ανίχνευση του όγκου ή της υποτροπής του, πριν ακόμη διαγνωσθεί με τις συνήθεις απεικονιστικές μεθόδους.

Ρύθμιση της έκφρασης της ΑΜΗ

Είναι γνωστό ότι η ΑΜΗ εκκρίνεται από τους όρχεις, από τα εμβρυϊκά κύτταρα Sertoli.

Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, οι παράγοντες που καθορίζουν την έκφρασή της δεν είναι κατανοητοί. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η έκκρισή της ρυθμίζεται από τα ανδρογόνα,  ις γοναδοτροπίνες και τα γεννητικά κύτταρα στη φάση της μείωσης. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ρυθμίζεται από τα οιστρογόνα. Έχει βρεθεί ότι η τεστοστερόνη ενεργοποιεί το ένζυμο που προκαλεί την κατάτμηση της ΑΜΗ. Η LH μειώνει τα επίπεδα της ΑΜΗ, ενεργοποιώντας τη σύνθεση της τεστοστερόνης, ενώ η FSH αναστέλλει τη σύνθεση της ΑΜΗ. Σε πειράματα που έχουν γίνει σε ποντίκια έχει βρεθεί συνέργεια των σπερματοκυττάρων, που μπαίνουν στην πρώτη μειωτική διαίρεση και των ανδρογόνων. Η συνέργια αυτή συνίσταται σε μείωση της έκφρασης της ΑΜΗ. Ακόμη, ο θάνατος των γεννητικών κυττάρων σε έκτοπες γονάδες συνδέεται με αυξημένα επίπεδα ΑΜΗ, γεγονός που οδηγεί στην αναζήτηση κάποιου αναστολέα που εκκρίνεται από τα γεννητικά κύτταρα και σχετίζεται με την έκφραση της ΑΜΗ.

Τελικά, η ρύθμιση της έκκρισης της ΑΜΗ είναι ένας πολυσύνθετος μηχανισμός, ο οποίος δεν έχει ακόμη διευκρινισθεί και οι δράσεις της ερευνώνται.

Υποδοχείς της ΑΜΗ

Έχουν βρεθεί δύο τύποι υποδοχέων της ΑΜΗ (Ι και ΙΙ), από τους οποίους μόνο ο τύπος ΙΙ έχει κλωνοποιηθεί. Και οι δύο τύποι ανευρίσκονται στα επιθηλιακά κύτταρα των πόρων του Μuller, ενώ για την υποστροφή του πόρου απαραίτητη είναι η έκφραση και των δύο υποδοχέων.

Ο υποδοχέας τύπου ΙΙ ανευρίσκεται επίσης στα κύτταρα Sertoli, στα κύτταρα Leydig, στην ωοθήκη και στο μαστό.

(Α) και II (Β) για την υποστροφή των πόρων του Μuller.

Ενήλικες

Η παραγωγή της ΑΜΗ συνεχίζεται καθ` όλη τη διάρκεια της ενηλίκου ζωής, από τους όρχεις. Οι ωοθήκες παράγουν ΑΜΗ ακόμη και από την εμβρυϊκή περίοδο σε χαμηλά επίπεδα, ανιχνεύσιμα μόνο με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους, μέχρι την εφηβεία, οπότε τα επίπεδα γίνονται υψηλότερα και μπορούν να ανιχνευθούν με ELISA.

Η ερευνητική προσπάθεια επικεντρώνεται στο να γίνουν κατανοητοί και οι άλλοι ρόλοι της ΑΜΗ, καθώς και η δράση της σε άλλα όργανα στόχους.

Στους άνδρες, η ανεπαρκής εμβρυϊκή δραστηριότητα της AMH μπορεί να οδηγήσει στο επίμονο σύνδρομο του πόρου του Muller (PMDS).

Όρχεις

Η ΑΜΗ αναστέλλει τη σύνθεση τεστοστερόνης στα ώριμα κύτταρα Leydig, καταστέλλoντας την παραγωγή της λυάσης στο κυτόχρωμα P-450. Αποτελεί αρνητικό ρυθμιστή της διαφοροποίησης των κυττάρων Leydig και ως εκ τούτου, της ωρίμανσης των όρχεων και της παραγωγής τεστοστερόνης.

Ωοθήκες

Υποδοχέας τύπου ΙΙ της ΑΜΗ έχει βρεθεί στα κύτταρα θήκης των ώριμων ωοθυλακίων. Τα κύτταρα αυτά είναι ανάλογα των κυττάρων Leydig. H έκφραση του υποδοχέα στα κύτταρα αυτά υποδηλώνει ότι η ΑΜΗ ρυθμίζει τη στεροειδογενετική ικανότητα των κυττάρων αυτών. Σε μελέτες που έχουν γίνει σε ποντίκια, έχει βρεθεί ότι αναστέλλει τον αριθμό των LH υποδοχέων στα ωοκύτταρα, καθώς και την πρώτη μειωτική διαίρεση των κυττάρων αυτών.  In vitro, έχει βρεθεί ότι αναστέλλει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων της ωοθήκης.

Θεραπευτικές χρήσεις της ΑΜΗ

-Το γεγονός ότι υποδοχείς της ΑΜΗ υπάρχουν στις ωοθήκες και στο μαστό και ακόμη ότι η ΑΜΗ προάγει την απόπτωση των επιθηλιακών κυττάρων του πόρου, οδηγούν τις ερευνητικές προσπάθειες στη χρήση της ΑΜΗ για τη θεραπεία του καρκίνου των ωοθηκών  και του μαστού, διότι οι συνηθέστεροι κακοήθεις όγκοι των ωοθηκών είναι κυσταδενοκαρκινώματα που ιστολογικά ομοιάζουν με το επιθήλιο του πόρου. Αξίζει ακόμη να τονισθεί ότι οι όγκοι των ωοθηκών και του μαστού εμφανίζονται συχνότερα κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, όταν τα επίπεδα της ΑΜΗ είναι μηδενικά.

-Το γεγονός ότι η ΑΜΗ αναστέλλει τη σύνθεση της τεστοστερόνης,  σημαίνει ότι η χορήγηση της ΑΜΗ μπορεί να είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση της πρώιμης ήβης, του καρκίνου του προστάτη, της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη και του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών.

-Η σύγκριση της AMH επιπέδου ενός ατόμου σε σχέση με τα μέσα επίπεδα είναι,  επίσης,  χρήσιμη για την αξιολόγηση της γονιμότητας, καθώς παρέχει έναν οδηγό για τα αποθεματικά των ωοθηκών και εντοπίζει τις γυναίκες που μπορεί να χρειαστεί να κάνουν μια εξωσωματική νωρίτερα παρά αργότερα, γιατί το μακροπρόθεσμο μέλλον της γονιμότητάς τους είναι καόή.  Η μέτρηση της AMH και μόνο μπορεί να είναι παραπλανητική και να εμφανιστούν υψηλά επίπεδα σε συνθήκες, όπως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και ως εκ τούτου επίπεδα της ΑΜΗ θα πρέπει να εξεταστούν σε συνδυασμό με διακολπικό υπέρηχο  των ωοθηκών για την αξιολόγηση των ωοθηλακίων και για τυχόν   όγκο  των ωοθηκών.

-Υπάρχει, επίσης, δυνατότητα να εξορθολογιστεί το πρόγραμμα της πρόκλησης ωορρηξίας και να παρθούν αποφάσεις σχετικά με τον αριθμό των εμβρύων για μεταφορά σε τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για να μεγιστοποιηθούν τα ποσοστά επιτυχίας εγκυμοσύνης ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο του συνδρόμου υπερδιέγερσης των ωοθηκών (OHSS.)   Η AMH μπορεί να προβλέψει μια υπερβολική αντίδραση σε υπερδιέγερση των ωοθηκών με ευαισθησία και ειδικότητα 82% και 76%, αντίστοιχα.

Βιβλιογραφία

wikipedia.org

Αντιμετωπίζοντας τις παρενέργειες των αντιβιοτικών

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε λάβει αντιβιοτικά για να απαλλαγούμε από ένα άσημο κρυολόγημα που μετατράπηκε σε δευτερογενή βακτηριακή λοίμωξη, ή ως προληπτικό μέτρο μετά από μια χειρουργική επέμβαση ή κάποια άλλη βλάβη. 

Τα αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά σε αυτό που κάνουν -σκοτώνουν τα βακτήρια. Δυστυχώς όμως, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ των καλών και των κακών βακτηρίων κι έτσι παρουσιάζουν και αρκετές παρενέργειες.

Αντιμετώπιση των παρενεργειών με προβιοτικά

Τα προβιοτικά, αναμφισβήτητα, μπορούν να προλάβουν, ακόμα και να αντιμετωπίσουν, την προκαλούμενη από τα αντιβιοτικά, διάρροια.

Μεταανάλυση που συμπεριέλαβε 25 μελέτες (2.810 άτομα) για τη χρήση προβιοτικών στην πρόληψη της διάρροιας λόγω αντιβίωσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα προβιοτικά μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, φαίνεται ότι, η χρήση Lactobacillus GG, Saccharomyces boulardii, ή ακόμα και η μίξη προβιοτικών, ήταν η πιο αποτελεσματική προσέγγιση.

Σε μια άλλη μελέτη βρέθηκε ότι τα προβιοτικά, συμπεριλαμβανομένου του L.bulgaricus & L.acidophilus, μειώνουν τη διάρροια που οφείλεται στην αντιβίωση κατά 52%.

Και άλλες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι ο συνδυασμός των προαναφερθέντων προβιοτικών μπορεί να μειώσει σημαντικά το ενδεχόμενο διάρροιας λόγω αντιβίωσης και μάλιστα, να προφυλάξει από τη διάρροια που οφείλεται στο αντιβιοτικό αμπικιλλίνη.

Βιβλιογραφία

Mary Hickson, Probiotics in the prevention of antibiotic-associated diarrhoea and Clostridium difficile infection, Therap Adv Gastroenterol. 2011 May; 4(3): 185–197

Μήπως έχετε φαγούρα;

Αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν μία ουσία στο κεντρικό νευρικό σύστημα η οποία ευθύνεται για τη μετάδοση της αίσθησης της φαγούρας από το δέρμα στον εγκέφαλο.

Το «μπλοκάρισμα» της συγκεκριμένης πρωτεΐνης εξαφανίζει τη φαγούρα, γεγονός που δημιουργεί ελπίδες για νέες πιο αποτελεσματικές φαρμακευτικές θεραπείες στο μέλλον, αν και κάτι τέτοιο θα πάρει αρκετό χρόνο.

Τα υπάρχοντα αντισταμινικά φάρμακα έχουν αποτέλεσμα σε μερικές μόνο φαγούρες, αλλά όχι στις περισσότερες περιπτώσεις. Σχεδόν το 15% των ανθρώπων ταλαιπωρείται από διάφορες χρόνιες φαγούρες, τις οποίες προκαλούν διάφορες παθήσεις ή φάρμακα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μαρκ Χουν του Εθνικού Ινστιτούτου Οδοντιατρικής και Κρανιοπροσωπικής Έρευνας των ΗΠΑ, ανακάλυψαν ότι το εν λόγω μόριο-νευροδιαβιβαστής, το οποίο μεταφέρει τα σήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων, παίζει ρόλο-κλειδί στην αίσθηση της φαγούρας, που για αρκετούς ανθρώπους συνιστά μια χρόνια διαταραχή.

Τα πειράματα που διεξήχθησαν ποντίκια έδειξαν ότι, όταν η εν λόγω ουσία, το νατριουρητικό πολυπεπτίδιο b (Νppb), αφαιρείται από το σώμα, η φαγούρα σταματά, αλλά εμφανίζεται εκ νέου, όταν επανεισάγεται στον νωτιαίο μυελό.

Η έρευνα  δείχνει ότι η φαγούρα, που κάποτε εθεωρείτο ένας χαμηλής έντασης πόνος, είναι μια διακριτή αίσθηση, που έχει τη δική της αποκλειστική "καλωδίωση" στο νευρικό σύστημα, τη δική της βιοχημική γραμμή απευθείας σύνδεσης με τον εγκέφαλο. Η καλύτερη κατανόηση της βιολογίας της φαγούρας και των μορίων που εμπλέκονται σε αυτήν σημαίνει ότι πλησιάζουμε να βρούμε μια θεραπεία για τη χρόνια φαγούρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φαγούρα απλώς μια πρόσκαιρη ενόχληση, όμως υπάρχουν ασθενείς που έχουν κακή ποιότητα ζωής εξαιτίας της χρόνιας φαγούρας.

Άνθρωποι που πάσχουν από ψωρίαση ή έκζεμα συχνά υποφέρουν από χρόνια φαγούρα, όμως αυτή εμφανίζεται, επίσης, σε μια ποικιλία διαταραχών, όπως σε μολύνσεις από μύκητες, εξαιτίας εγκαύματος από τον ήλιο ή απλώς λόγω ξηρότητας του δέρματος. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που, λόγω της έντονης φαγούρας, ματώνουν το δέρμα τους, ενώ σπανιότερα ξύνονται μέχρι που να εμφανιστεί το κόκαλο ή το κρανίο τους.

Στα εργαστηριακά πειράματά τους, οι Αμερικανοί ερευνητές εξέτασαν σε ζώα την επίδραση διαφόρων νευροδιαβιβαστών σε σχέση με τη φαγούρα και τον πόνο, ώσπου βρήκαν ότι η πρωτεΐνη Nppb εμπλέκεται αποκλειστικά στη φαγούρα.

Όταν τροποποίησαν γενετικά ορισμένα ποντίκια, ώστε να μην έχουν στο DNA τους αυτήν την ουσία (αφαιρώντας το γονίδιο που ρυθμίζει τη Nppb), τα ζώα ήταν πια ανίκανα να νιώσουν φαγούρα, αλλά συνέχιζαν να αισθάνονται τον πόνο ή τη θερμότητα. Ακόμα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν συγκεκριμένα κύτταρα και νεύρα στον νωτιαίο μυελό, τα οποία συνδέονταν με τον εγκέφαλο και ανταποκρίνονταν στον εν λόγω νευροδιαβιβαστή Nppb. Όταν αυτά τα νεύρα αφαιρέθηκαν, τα ποντίκια επίσης δεν μπορούσαν να βιώσουν φαγούρα.

Επειδή, τα νευρικά συστήματα των ποντικιών και των ανθρώπων είναι παρόμοια (αλλά όχι ίδια), οι ερευνητές θα αναζητήσουν πλέον και στους ανθρώπους τα αντίστοιχα βιοχημικά και νευρικά κυκλώματα, ώστε να δουν αν μπορούν να «μπλοκάρουν» τη φαγούρα χωρίς να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Η ουσία Nppb εμπλέκεται, επίσης, στη λειτουργία της καρδιάς, των νεφρών και άλλων οργάνων, συνεπώς χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Πηγή

ΑΠΕ

Σύγκριση των διουρητικών στην υπέρταση

Σε μία πρόσφατη ανασκόπηση συνοψίζονται οι διαφορές μεταξύ υδροχλωροθειαζίδης (HCTZ), χλωροθαλιδόνης και ινδαπαμίδης για το  φαρμακευτικό τους προφίλ, ως διουρητικά για την αντιμετώπιση της υπέρτασης.

Δύο μεγάλες μελέτες έχουν δείξει ότι  η υδροχλωροθειαζίδη αυξάνει τον καρδιαγγειακό θάνατο και τη στεφανιαία νόσο σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο και τη συνήθη φροντίδα.

Από τα θειαζιδικά διουρητικά η χλωροθαλιδόνη και η ινδαπαμίδη έχουν τη μεγαλύτερη απόδειξη για τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας. Αυτοί οι παράγοντες  θα πρέπει να συνταγογραφούνται αντί της υδροχλωροθειαζίδης. 

Πηγή

www.cardiotimes.com

Βαλβιδοπάθειες

Βαλβιδοπάθειες, ICD-10 134-137, 105-108, Q22-Q23

Οι βαλβίδες της καρδιάς είναι τέσσερις: η μιτροειδής, η αορτή, η τριγλώχινα και η πνευμονική.

Από τις καρδιακές βαλβίδες μιτροειδή, αορτική, τριγλώχινα και πνευμονική, οι δύο πρώτες, που προσβάλλονται από στένωση ή ανεπάρκεια, δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση.

Οι αιτίες των βαλβιδοπαθειών είναι πολλές: ο ρευματικός πυρετός που είναι άγνωστος σήμερα στις ανεπτυγμένες χώρες, η στεφανιαία νόσος, η παχυσαρκία, η κακή διατροφή, η υπέρταση, τα εμφράγματα και η λήψη φαρμάκων που προκαλούν ανεπάρκεια, όπως η φεντερμίνη που ελαττώνει την όρεξη κ.α.

Τα συμπτώματα της βαλβιδοπάθειας είναι η ζάλη ή συγκοπή, η στηθάγχη και η δύσπνοια.

Η διάγνωση των βαλβιδοπαθειών γίνεται με την κλινική εξέταση και την ακρόαση της καρδιάς και το υπερηχογράφημα καρδιάς.

Γίνεται εκτίμηση του βαθμού της βλάβης και αναλόγως της βαρύτητας της στένωσης ή της ανεπάρκειας, αποφασίζεται αν θα γίνει χειρουργική επέμβαση για αντικατάσταση της βαλβίδας από τεχνητή ή μεταλλική.

Οι βιολογικές βαλβίδες είναι βαλβίδες από ζώα ή ανθρώπινες που αποσπώνται από μοσχεύματα καρδιάς. Είναι καλύτερες από πλευράς επιπλοκών και ποιότητας ζωής του ασθενούς, αλλά δεν διαρκούν πάνω από 15 έτη.

Οι μεταλλικές βαλβίδες διαρκούν περισσότερο, αλλά κάνουν περισσότερες επιπλοκές.

Σήμερα οι στενωμένες ή κατεστραμμένες βαλβίδες μπορούν να αντικατασταθούν με καινούριες, με τη βοήθεια ειδικών καθετήρων και όχι με καρδιοχειρουργική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.

Η όλη διαδικασία γίνεται με τις κλασσικές τεχνικές της Επεμβατικής Καρδιολογίας, ενώ ο ασθενής δεν υποβάλλεται σε γενική αναισθησία και εξωσωματική κυκλοφορία.

Τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα παρατηρούνται σε στένωση αορτικής βαλβίδας, που είναι η πιο συχνή σήμερα βαλβιδοπάθεια.

Τα αρχικά ενθαρρυντικά βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν από την τελευταία πολυκεντρική μελέτη PARTNER, που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ και δημοσιεύτηκε πρόσφατα.

Στη μελέτη αυτή οι ερευνητές συμπεριέλαβαν ασθενείς υψηλού κινδύνου για χειρουργική επέμβαση. Στη συνέχεια, τυχαιοποιήθηκαν οι ασθενείς σε φαρμακευτική αγωγή ή διαδερμική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας. Στο πρώτο έτος παρακολούθησης είχε εντυπωσιακά καλύτερα αποτελέσματα η διαδερμική αντικατάσταση σε σχέση με τη συντηρητική αντιμετώπιση. Οι ασθενείς είχαν μειωμένη θνητότητα ανεξαρτήτως αιτίας (30% έναντι 50%), αλλά και μειωμένη ανάγκη για νοσηλεία (42,5% έναντι 70%), που σημαίνει καλύτερη ποιότητα ζωής.

Έως και σήμερα η χειρουργική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας αποτελούσε την κλασική θεραπευτική επιλογή στους ασθενείς με σοβαρή στένωση που παρουσιάζουν συμπτώματα. Τα άμεσα και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης είναι πολύ ικανοποιητικά.

Η στένωση, όμως, αορτικής βαλβίδας στην πλειοψηφία των ασθενών εμφανίζεται σε προχωρημένη ηλικία. Συνήθως σε αυτούς τους ασθενείς παρουσιάζονται και άλλα συνοδά προβλήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος, περιφερική αγγειοπάθεια και αναπνευστικά προβλήματα. Σε αυτή την κατηγορία ασθενών που ο περιεγχειρητικός κίνδυνος είναι μεγάλος συνήθως γινόταν συμπτωματική φαρμακευτική αντιμετώπιση ή βαλβιδοπλαστική με μπαλόνι μια μέθοδος που τείνει να εγκαταλειφθεί.

Τα τελευταία τρία χρόνια έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως η διαδερμική εμφύτευση αορτικών βαλβίδων και περισσότεροι από 10.000 έχουν αντιμετωπιστεί επιτυχώς με τη νέα αυτή μέθοδο.

Τα προβλήματα της τεχνικής έχουν ξεπεραστεί λόγω της εμπειρίας. Αυτά ήταν η τρύπα στο μεσοκοιλιακό διάφραγμα, η προδιάταση της γηγενούς στενωμένης βαλβίδας και η παραβαλβιδική διαφυγή.

Κάθε ασθενής πρέπει να εξετάζεται ως ξεχωριστή περίπτωση και να επιλέγεται η καταλληλότερη γι' αυτόν θεραπευτική λύση από την ιατρική ομάδα, που πρέπει να περιλαμβάνει γιατρούς Καρδιοχειρουργούς και Επεμβατικούς Καρδιολόγους.

Στα κριτήρια για την επιλογή δεν πρέπει να περιλαμβάνονται μόνο χαρακτηριστικά της νόσου αυτής καθαυτής, αλλά και το προσδόκιμο επιβίωσης και ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Βιβλιογραφία

1.       Eugene Grossi, MD et Al. Minimally Invasive Versus Sternotomy Approaches for Mitral Reconstruction: Comparison of Intermediate-Term Results. J Thorac Cardiovasc Surg 2001;121:708-13. The conclusion in this paper is that the minimally invasive approach for mitral valve reconstruction provides equally durable results with marked advantages for the patient and should be more widely used.

2.       Casselman FP, et Al. Mitral Valve Surgery can now routinely be performed endoscopically. Circulation 2003;108 Suppl 1:1148-54. This study on minithoracotomy mitral valve surgery patients reports that approximately 99% of patients thought that their scar was esthetically pleasing.

3.       Dogan S. et Al. Minimally Invasive Port-Access versus Conventional Mitral Valve Surgery: Prospective Randomized Study. Ann Thorac Surg 2005;79:492-8. A significant decrease in the amount of postoperative bleeding is demonstrated in the minimally invasive group compared with the conventional group.

4.       LAUBER M , Miceli A, Bevilacqua S, Farneti PA, et al, Minimally invasive aortic valve replacement via right anterior minithoracotomy: Early outcomes and midterm follow-up.

5.       YOZU R , Okamoto K, Kudo M, Nonaka H, et al ,New innovative instruments facilitate both direct-vision and endoscopic-assisted mini-mitral valve surgery. J Thorac Cardiovasc Surg. 2011. J Thorac Cardiovasc Surg. 2011.

6.       IRIBARNE A , Easterwood R, Russo MJ, Wang YC, et al, A minimally invasive approach is more cost-effective than a traditional sternotomy approach for mitral valve surgery. J Thorac Cardiovasc Surg. 2011.

7.       ATIK FA , Svensson LG, Blackstone EH, Gillinov AM, et al Less invasive versus conventional double-valve surgery: a propensity-matched comparison. J Thorac Cardiovasc Surg. 2011;141:1461-8.

8.       Χάρβαρντ Κλινική Research Institute (HCRI)

Οι καλύτερες αντικαρκινικές τροφές

Αντικαρκινική διατροφή

30% των κρουσμάτων καρκίνου αποδίδονται στο κάπνισμα, 30% των κρουσμάτων καρκίνου οφείλονται στις ορμόνες, 20% των κρουσμάτων καρκίνου αποδίδονται σε διατροφικούς παράγοντες και 20% των κρουσμάτων καρκίνου οφείλονται σε κληρονομικούς παράγοντες, μολυσματικούς και στη ρύπανση.

Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει, τουλάχιστον προς το παρόν, για να μειώσει την πιθανότητα για καρκίνο, όπως το γενετικό υλικό, γιατί τα γονίδια που έχει κληρονομήσει κάποιος μπορεί να τον καθιστούν ευάλωτο στη νόσο.

Υπάρχουν, όμως, και πράγματα που κάποιος μπορεί να αλλάξει για να μειώσει την πιθανότητα για καρκίνο, όπως τις συνήθειές του και κυρίως, τις διατροφικές.

Το ένα τρίτο των μορφών του καρκίνου συνδέεται άμεσα με την διατροφή.

Οι πέντε χρυσοί κανόνες της αντικαρκινικής διατροφής

1. Μην καπνίζετε.

2. Η διατροφή πρέπει να έχει ποικιλία. Κάποιος δεν πρέπει να αποκλείει τίποτε από το διαιτολόγιό του. Όταν έχει έντονη επιθυμία να φάει κάτι που επιθυμεί, πρέπει να το τρώει, ακόμα και αν θεωρητικά βλάπτει την υγεία του, γιατί ο κίνδυνος αυξάνει από τη συστηματική κατανάλωση ενός προϊόντος και για μεγάλο χρονικό διάστημα και όχι από την περιστασιακή χρήση.

3. Το μαγείρεμα των τροφών πρέπει να γίνεται με διάφορους τρόπους. Είναι αλήθεια ότι το μαγείρεμα στα κάρβουνα είναι καρκινογόνο, γιατί όταν μια ουσία οργανική έρθει σε επαφή με τη φωτιά μπορεί να γίνει καρκινογόνος. Επίσης, είναι αλήθεια ότι το μαγείρεμα στον ατμό  και σε σιγανή φωτιά είναι πιο υγιεινό. Επίσης, τα τηγανητά είναι πιο βλαβερά. Δεν σημαίνει όμως ότι αν κάποιος αραιά τρώει κινέζικο φαγητό ή μπάρμπεκιου θα αυξήσει τις πιθανότητες για καρκίνο.

4. Καταναλώνετε ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα, από μικρούς παραγωγούς. Αποτελούν εγγύηση ότι δεν θα βλάψουν την υγεία σας.

5. Αυξήσετε τη φυσική δραστηριότητα και μειώστε τη λήψη θερμίδων. Διατηρήστε έναν σωστό δείκτη μάζας σώματος. Αν όμως κάποια μέρα θέλετε να το γιορτάσετε μην νιώθετε τύψεις. Να το κάνετε.

Οι 10 καλύτεροι αντικαρκινικοί παράγοντες:

• Χυμός ροδιού
• Κουρκουμάς
• Πράσινο τσάι
• Κρασί
• Σελήνιο
• Ντομάτες
• Φυτικές ίνες
• Σκόρδο και κρεμμύδι
• Κερσετίνη (κάππαρη, κακάο, καυτερή πιπεριά)
• Φυσική άσκηση

Οι 10 συχνότεροι παράγοντες καρκινογένεσης

• Ο ξιφίας, ο κόκκινος τόνος, το χέλι και ο σολομός όταν καταναλώνονται πολύ συχνά
• Η υπερβολική κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, σε άνδρες
• Το β-καροτένιο σε καπνιστές, όταν λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες
• Η βιταμίνη Ε σε άνδρες, όταν λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες
• Η υπερβολική κατανάλωση δυνατού αλκοόλ
• Το υπερβολικό πάχος
• Το αρσενικό σε πόσιμο νερό, τα νιτρώδη και νιτρικά άλατα στο νερό και τα αλλαντικά βιομηχανικής προέλευσης
• Το αίμα που περιέχεται στο κρέας. Η αιμοσφαιρίνη αποτελείται από την αίμη, τη σφαιρίνη και ένα μόριο σιδήρου.  Η αίμη ευνοεί τη σύνθεση Ν-νιτροζοενώσεων που είναι τοξικές και καρκινογόνες. Ο σίδηρος προκαλεί την εμφάνιση δραστικών ελεύθερων ριζών που προκαλούν βλάβες στο κύτταρο με συνέπεια την καρκινική μετάλλαξη. Αποφύγετε τον κίνδυνο. Αποστραγγίστε το αίμα από το κρέας που θα μαγειρέψετε
• Οι λιπαρές τροφές που είναι πλούσιες σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα
• Τα ψητά στα κάρβουνα φαγητά και η μαγειρική στο γουόκ.

Βιβλιογραφία

ΒΗΜΑscience, 28/4/2013