Bypass

Aορτοστεφανιαία παράκαμψη ή bypass είναι μια επέμβαση, η οποία βοηθάει στη βελτίωση της ροής του αίματος στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς στα άτομα με σοβαρή στεφανιαία νόσο.

Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη είναι η χειρουργική αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου και διενεργείται από εξειδικευμένους χειρουργούς, τους καρδιοχειρουργούς.

Κατά την αορτοστεφανιαία παράκαμψη λαμβάνονται, αναλόγως του αριθμού των πασχόντων στεφανιαίων αρτηριών και των στενώσεων αυτών, υγιείς αρτηρίες (π.χ. αριστερή και δεξιά έσω μαστική αρτηρία, κερκιδικές αρτηρίες κ.λ.π) ή και φλέβες από ένα άλλο μέρος του σώματος και συνδέονται (αναστομώνονται) με τις γηγενείς αρτηρίες της καρδιάς μετά το σημείο της στένωσης. Με αυτό τον τρόπο τα αρτηριακά ή φλεβικά μοσχεύματα «παρακάμπτουν» τις στενώσεις των γηγενών στεφανιαίων αρτηριών, βελτιώνουν την ροή του αίματος και παρέχουν πλούσιο σε οξυγόνο αίμα στον καρδιακό μυ.

Η κλασσική αορτοστεφανιαία παράκαμψη διενεργείται μετά από τομή και διάνοιξη του στέρνου. Αρχικά χορηγούνται φάρμακα για να σταματήσει η λειτουργία της καρδιάς. Για την διατήρηση της ροής οξυγονωμένου αίματος στους ιστούς του σώματος χρησιμοποιείται ένα μηχάνημα εξωσωματικής κυκλοφορίας. Αυτό επιτρέπει στον καρδιοχειρουργό να χειρουργήσει μια ακίνητη καρδιά. Μετά το πέρας της επέμβασης, η καρδιά αρχίζει να ξαναλειτουργεί μετά από την χορήγηση ηλεκτρικών σοκ.

Η χωρίς εξωσωματική κυκλοφορία αορτοστεφανιαία παράκαμψη γίνεται και αυτή με διάνοιξη του στέρνου. Η διαφορά με την κλασσική αορτοστεφανιαία παράκαμψη είναι ότι η καρδιά δεν σταματάει και γι αυτό δεν χρησιμοποιείται μηχάνημα εξωσωματικής κυκλοφορίας. Δηλαδή, η επέμβαση γίνεται με πάλλουσα καρδιά. Αυτού του είδους η αορτοστεφανιαία παράκαμψη μπορεί να έχει λιγότερες επιπλοκές, λόγω της αποφυγής του μηχανήματος της εξωσωματικής κυκλοφορίας και μπορεί να οδηγήσει σε συντόμευση του χρόνου ανάρρωσης.

Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη διαμέσου μικρών θωρακικών τομών διενεργείται πάλι με πάλλουσα καρδιά. Σε αυτή, όμως την περίπτωση δεν γίνεται μεγάλη στερνοτομή και διάνοιξη του θώρακα, αλλά μικρές τομές στην αριστερή πλευρά του στέρνου, ανάμεσα στις πλευρές. Αυτού του είδους η επέμβαση ενδείκνυται κυρίως για την αντιμετώπιση στενώσεων στην κεντρική αρτηρία της καρδιάς στον πρόσθιο κατιόντα, ενώ δεν είναι εφικτή, όταν πάσχουν και οι τρεις αρτηρίες της καρδιάς. Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη διαμέσου μικρών θωρακικών τομών είναι μια σχετικά νέα καρδιοχειρουργική τεχνική και χρησιμοποιείται λιγότερα συχνά σε σχέση με τις άλλες δύο.

Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη γίνεται με γενική αναισθησία και με τις σύγχρονες τεχνικές έχει σε μεγάλο βαθμό άριστα αποτελέσματα με συνέπεια να μειώνονται σημαντικά τα συμπτώματα, ο κίνδυνος μελλοντικών δυσμενών καρδιακών συμβάντων και η πιθανότητα θανάτου.

Οι επιπλοκές είναι σπάνιες και περιλαμβάνουν την μόλυνση στο σημείο τομής του θώρακα, την αιμορραγία, τις ανεπιθύμητες αντιδράσεις από την αναισθησία, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, την εκδήλωση νέου εμφράγματος και τον θάνατο.

Παρακολούθηση του ασθενούς εντός και εκτός νοσοκομείου 

Μετά την εγχείρηση ο άρρωστος παραμένει περίπου επί 2 ημέρες στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης και στη συνέχεια σε θάλαμο για άλλες 6-8 ημέρες.

Προ της εξόδου από το νοσοκομείο πρέπει να υπάρχει μια ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα, εξέταση αίματος για ηλεκτρολύτες, αιματοκρίτη, ουρία κ.α. ανάλογα με την περίπτωση. Επίσης, εάν ενδείκνυται, υπερηχογράφημα καρδίας.

Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, ο καρδιοχειρουργός και καρδιολόγος πρέπει να παρακολουθούν τον άρρωστο.

Αρχικά 5-7 ημέρες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο και ένα μήνα αργότερα με ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα, γενική αίματος, ηλεκτρολύτες και ότι άλλο ενδείκνυται.

Σε 6-12 μήνες πρέπει να υποβληθεί σε δοκιμασία κοπώσεως.

Υπερλιπιδαιμία και υπέρταση πρέπει να καταπολεμούνται συστηματικά. Το κάπνισμα, μετά από στεφανιαία παράκαμψη, είναι ένα είδος αυτοκτονίας, όπως τεκμηριούται από διεθνείς στατιστικές. Κάπνισμα μετά από by-pass είναι σαν να μην είχε γίνει by-pass.

Η φυσική άσκηση είναι ενδεδειγμένη υπό τη στενή ιατρική παρακολούθηση.

Ορισμένοι άρρωστοι εμφανίζουν ψυχικά και νευροφυτικά προβλήματα ύστερα από την εγχείρηση. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η ψυχική τόνωση του ασθενούς από τον καρδιολόγο και καρδιοχειρουργό.

Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο περίπου το 60-87% των αρρώστων επιστρέφουν στην εργασία τους. Ασθενείς που επιστρέφουν σε υπεύθυνα για το κοινό επαγγέλματα (πιλότοι, οδηγοί φορτηγών, λεωφορείων κ.λ.π.) πρέπει να υποβληθούν σε επιτυχή δοκιμασία κοπώσεως και να μην έχουν κλινικά ενοχλήματα.

Βιβλιογραφία

mayoclinic.com

Aνθοϊάματα Μπαχ

Αλήθεια γνωρίζετε τα ανθοϊάματα Μπαχ;

Τα ανθοϊάματα Μπαχ (Bach Flower Remedies) είναι μια εναλλακτική μέθοδος θεραπείας, την οποία ανακάλυψε ο Άγγλος γιατρός Έντουαρντ Μπαχ, στις αρχές του 20ου αιώνα. Παρασκευάζονται από 38 διαφορετικά λουλούδια της Αγγλίας και είναι τελείως ακίνδυνα, χωρίς καμία παρενέργεια ή αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα ή ουσίες. Έτσι μπορεί να τα πάρει καθένας, αρκεί να βρει ποια από τα 38 ταιριάζουν στην δική του περίπτωση.
Τα ιάματα Μπαχ ανήκουν στις ενεργειακές θεραπείες. Θεωρούνται ένα είδος εξατομικευμένης εναλλακτικής θεραπείας, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και καθένας μας μια ξεχωριστή περίπτωση. Σύμφωνα με τους θεραπευτές και όσους τα χρησιμοποιούν, θεραπεύουν το νοητικό και συναισθηματικό μέρος του ατόμου και γι' αυτό κατόπιν μπορούν να θεραπεύσουν και το φυσικό σώμα, αφού οι αιτίες των περισσότερων ασθενειών βρίσκονται σ' εκείνα τα επίπεδα.

Μπορεί για παράδειγμα κάποιος να έχει ελλείψεις στον οργανισμό του λόγω κακών διατροφικών ή άλλων συνηθειών. Τα ιάματα Μπαχ δε θα προσθέσουν αυτό το στοιχείο που λείπει, αλλά θα βοηθήσουν το άτομο να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή του, ή τις απαραίτητες κινήσεις και επιλογές ή μια αλλαγή στη νοητική και συναισθηματική στάση, τα οποία με τη σειρά τους θα φέρουν αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα.

Ο συνήθης τρόπος παρασκευής είναι αυτός της ηλιακής μεθόδου, όπου τα επιλεγμένα άνθη μένουν για τρεις ώρες σε νερό πηγής κάτω απ' τον ήλιο. Κατόπιν τα άνθη αφαιρούνται και το ενεργοποιημένο νερό αναμειγνύεται με μπράντι  

Σε άλλες περιπτώσεις τα άνθη βράζονται στο νερό πηγής. Το αποτέλεσμα και των δύο μεθόδων είναι το μητρικό ίαμα,το οποίο διαλύεται περαιτέρω για να δημιουργηθούν τελικά τα μπουκαλάκια με τα ανθοϊάματα.

Αφού ο θεραπευτής ή το ίδιο το άτομο επιλέξει τα ιάματα που του ταιριάζουν, τα παίρνει τέσσερις φορές τη μέρα, από τέσσερις σταγόνες κάτω απ' τη γλώσσα. 

Το μάξιμουμ των ιαμάτων που μπορεί να πάρει κάποιος είναι εφτά. Δεν υπάρχει περίπτωση υπερδοσολογίας ή άλλος κίνδυνος, καθώς είναι απολύτως ασφαλή, χωρίς χημικές ουσίες. Σε βάθος χρόνου μπορεί να είναι αποτελεσματικά σε πολλές περιπτώσεις.

Τα 38 ιάματα και οι ενδείξεις τους είναι τα εξής:

• Agrimony - Εσωτερικός βασανισμός που κρύβεται πίσω από εύθυμο προσωπείο
• Aspen - Απροσδιόριστες φοβίες και κακά προαισθήματα
• Beech - Κριτική διάθεση, αδιαλλαξία
• Centaury - Αδύναμη θέληση, δουλικότητα, δεν μπορεί να πει 'όχι'
• Cerato - Έλλειψη εμπιστοσύνης στη κρίση/διαίσθηση, ανάγκη για επιβεβαίωση
• Cherry Plum - Φόβος ότι θα χάσει τον έλεγχο ή τα λογικά του, υστερία
• Chestnut Bud - Έλλειψη παρατηρητικότητας, αδυνατεί να μάθει από τα λάθη του
• Chicory - Κτητικότητα, συναισθηματικοί εκβιασμοί
• Clematis - Ονειροπόληση, αφηρημάδα, έλλειψη προσοχής, δυσκολία συγκέντρωσης
• Crab Apple - Το καθαριστικό ίαμα, αίσθημα ακαθαρσίας, εμμονή στη λεπτομέρεια
• Elm - Προσωρινό αίσθημα ανικανότητας μπροστά σε μεγάλες απαιτήσεις
• Gentian - Αποθάρρυνση, ηττοπάθεια
• Gorse - Απελπισία, απόγνωση
• Heather - Μιλά ασταμάτητα για τον εαυτό του, εγωκεντρισμός
• Holly - Αρνητικότητα, ζήλια, φθόνος, εκδίκηση, θυμός, υποψίες
• Honeysuckle - Νοσταλγία, ζει στο παρελθόν
• Hornbeam - Διανοητική εξάντληση, κούραση
• Impatiens - Ανυπομονησία, μεγάλη εσωτερική ένταση
• Larch - Έλλειψη αυτοπεποίθησης, σύμπλεγμα κατωτερότητας
• Mimulus - Φόβος για συγκεκριμένα γνωστά πράγματα, όπως ζώα, ύψος, ασθένεια και άλλα
• Mustard - Περιοδική κατάθλιψη χωρίς ιδιαίτερο λόγο
• Oak - Για άτομα που ποτέ δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια ξεπερνώντας τα όρια της αντοχής τους
• Olive - Ολική διανοητική ή σωματική εξάντληση μετά από έντονη προσπάθεια ή χρόνια προβλήματα
• Pine - Αυτοεπίκριση, αίσθημα ενοχής
• Red Chestnut - Υπερβολική ανησυχία για αγαπημένα πρόσωπα
• Rock Rose - Τρόμος, έντονος φόβος, πανικός
• Rock Water - Διανοητική ακαμψία, επιδίωξη τελειότητας
• Scleranthus - Αναποφασιστικότητα, κυκλοθυμία
• Star of Bethlehem - Για κάθε περίπτωση διανοητικού ή σωματικού σοκ, πρόσφατου ή παλαιού
• Sweet Chestnut - Βαθύτατος εσωτερικός πόνος, 'η μαύρη νύχτα της ψυχής'
• Vervain - Υπερβολικός ενθουσιασμός, ένταση, υπέρμετρος ζήλος για την σωτηρία των άλλων
• Vine - Κυριαρχία, αυταρχισμός
• Walnut - Θέλει να κάνει αλλαγές αλλά δεν μπορεί, μεταβατικές περίοδοι
• Water Violet - Επιθυμία για μοναξιά, υπερηφάνεια
• White Chestnut - Συνεχείς ανεπιθύμητες σκέψεις και νοητικοί διάλογοι
• Wild Oat - Έλλειψη στόχων και σκοπού ζωής
• Wild Rose - Έλλειψη ενδιαφέροντος, παραίτηση, έλλειψη κινήτρων για αλλαγή της ζωής
• Willow - Πικρία, αίσθημα ότι για την αρνητική πραγματικότητα ευθύνονται οι άλλοι
• Rescue Remedy - Για κάθε επείγουσα κατάσταση, ατυχήματα, εξετάσεις, άσχημα νέα, κλπ (συνδυασμός 5 ιαμάτων)

Βιβλιογραφία

Bach Centre

Ανθοϊάματα Μπαχ Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής

Ανθοϊάματα Μπαχ

Holistic Life: Ελληνικό περιοδικό για τις Συμπληρωματικές & Εναλλακτικές θεραπείες

by PREDICT

Εξατομικευμένες θεραπείες για τους καρκινοπαθείς

Μερικές από τις νέες θεραπείες για τον καρκίνο

CABAZITAXEL (SANOFI)

Το Cabazitaxel σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη ή πρεδνιζολόνη ενδείκνυται για τη θεραπεία ασθενών με ορμονοάντοχο μεταστατικό καρκίνο του προστάτη (mHRPC) που έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία με ένα θεραπευτικό σχήμα που περιείχε ντοσεταξέλη. 

Στην πολυκεντρική, φάσης III, τυχαιοποιημένη μελέτη ένδειξης TROPIC (146 κέντρα/ 26 χώρες), συνολικά αξιολογήθηκαν 755 ασθενείς με mHRPC, που είχαν παρουσιάσει εξέλιξη της νόσου μετά από χημειοθεραπεία με βάση τη docetaxel. Τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβριο 2010 στο Lancet.

Συνοπτικά διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα:

- Η διάμεση συνολική επιβίωση στην ομάδα του cabazitaxel ήταν 15.1 μήνες έναντι 12.7 μηνών στην ομάδα της mitoxantrone, που αντιπροσωπεύει 30% μείωση κινδύνου θανάτου (HR = 0.70, P<.0001)
-  Διετής επιβίωση 28% στην ομάδα του Cabazitaxel έναντι 17% στην ομάδα της mitoxantrone
-  Όφελος στη συνολική επιβίωση διαπιστώθηκε σε όλες τις υποομάδες ασθενών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στους οποίους η νόσος είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας με docetaxel ή 3 μήνες μετά την ολοκλήρωση της .
- Η διάμεση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου ήταν σημαντικά βελτιωμένη στην ομάδα του Cabazitaxel συγκρινόμενη με την ομάδα της mitoxantrone (2.8 μήνες vs 1.4 μήνες, αντίστοιχα, HR 0.74, P<.0001).
- Στην ομάδα του Cabazitaxel διαπιστώθηκε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών με ανταπόκριση του όγκου και του PSA και αύξηση του χρόνου ως την εξέλιξη της νόσου (όγκος και PSA), σε σύγκριση με την ομάδα της mitoxantrone. ( p=0,0005, p=0,0002 και p<0.0001 και p=0,0010, αντίστοιχα)

- Οι συχνότερες, κλινικά σημαντικές αιματολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες (βαθμού ≥3) στην ομάδα του Cabazitaxel ήταν η ουδετεροπενία (82%), και από τις μη αιματολογικές (κάθε βαθμού) η διάρροια (47%) - oι αναμενόμενες δηλαδή της κατηγορίας των ταξανών και ως εκ τούτου προβλέψιμες και διαχειρίσιμες από τους ειδικούς γιατρούς στη χορήγηση χημειοθεραπείας.

Το Cabazitaxel αναγνωρίζεται ήδη ως θεραπεία εκλογής 2ης γραμμής για τους ασθενείς με mHRPC στις ακόλουθες διεθνείς και Ελληνικές Κατευθυντήριες Οδηγίες:

1. Κατευθυντήριες Οδηγίες χορήγησης χημειοθεραπευτικών φαρμάκων σε ασθενείς με συμπαγείς όγκους και αιματολογικές κακοήθειες της ΕΟΠΕ και της ΕΑΕ, εγκεκριμένες από την Επιτροπή Ογκολογίας ΚΕΣΥ 2011
2. Θεραπευτικά Πρωτόκολλα ΕΟΦ 2011
3. NCCN (v1.2012)
4. EAU 2012
Εγκρίθηκε από τον FDA στις 17/06/2010, και από τον ΕΜΑ στις 17/03/2011. Κυκλοφορεί ήδη σε Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία, και σε 12 χώρες της ΕΕ (Ισπανία, Γερμανία, Αγγλία, Αυστρία, Δανία, Φιλανδία, Νορβηγία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πολωνία, Σουηδία, Ελβετία).

CRIZOTINIB (PFIZER)

Το crizotinib είναι μία πρωτοποριακή θεραπεία για ασθενείς με προχωρημένο και/ ή μεταστατικό Μη Μικροκυτταρικό Καρκίνο του Πνεύμονα οι οποίοι φέρουν μία μετάλλαξη στο γονίδιο της κινάσης του αναπλαστικού λεμφώματος (ALK). Το Crizotinib είναι ένας από του στόματος εκλεκτικός μικρομοριακός αναστολέας του Υποδοχέα Αυξητικού Παράγοντα c Met και των τυροσινικών κινασών του ALK καθώς και των ογκογονικών παραλλαγών τους, ενώ πρόκειται για μία από του στόματος χορηγούμενη θεραπεία.

Οι κλινικές μελέτες του crizotinib συμπεριέλαβαν αποκλειστικά ασθενείς οι οποίοι είχαν προηγουμένως εξεταστεί θετικά για την ύπαρξη μεταλλάξεων στην ALK. Πρόκειται για την πρώτη φορά στην θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα όπου ένας παράγοντας έχει αναπτυχθεί με γνώμονα το μοριακό προφίλ των ασθενών και έτσι έχει καταστεί δυνατόν να παρατηρηθεί σημαντικότατο όφελος ως προς την αποτελεσματικότητα για τον επιλεγμένο αυτό πληθυσμό. Πρόκειται για το λαμπρότερο μέχρι σήμερα παράδειγμα εφαρμογής στην κλινική πράξη της εξατομικευμένης θεραπευτικής προσέγγισης.

Ο επιπολασμός των περιστατικών μετάλλαξης του EML4-ALK στον καρκίνο του πνεύμονα είναι περίπου 50.000 ασθενείς/έτος παγκοσμίως ενώ υπολογίζεται ότι η συνολική επίπτωση της μετάλλαξης είναι περίπου 3-5% του συνόλου των ασθενών με Μη Μικροκυτταρικό Καρκίνο του Πνεύμονα.

Το Crizotinib εγκρίθηκε από τον FDA στις 26 Αυγούστου του 2011, μόλις 4 έτη μετά την πρώτη δημοσίευση της ανακάλυψης της μετάλλαξης στο γονίδιο της ALK και του ρόλου που διαδραματίζει στην ανάπτυξη του Μη Μικροκυτταρικού Καρκίνου του Πνεύμονα. Η έγκριση του φαρμάκου στηρίχθηκε σε αποτελέσματα μιας διευρυμένης μελέτης Φάσης 1 (A8081001) τα οποία παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο ASCO 2010. 

Σύμφωνα με μία ανάλυση 119 ασθενών με ALK-θετική νόσο, οι οποίοι έλαβαν crizotinib, η διάμεση Ελεύθερη Προόδου Νόσου Επιβίωση ήταν 10 μήνες. Σε διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 11 μηνών, το ποσοστό ολικής ανταπόκρισης ήταν 61 τοις εκατό, ενώ το ποσοστό ελέγχου της νόσου ήταν 79 τοις εκατό.

Επιπρόσθετα δεδομένα από την ανάλυση 136 ασθενών από μία μελέτη φάσης ΙΙ η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, κατέδειξαν ότι το ποσοστό ολικής ανταπόκρισης ήταν 51 τοις εκατό ενώ το ποσοστό ελέγχου της νόσου ήταν 85 τοις εκατό στις 6 εβδομάδες και 74 τοις εκατό στις 12 εβδομάδες.

Για τους ασθενείς οι οποίοι φέρουν τη μετάλλαξη στην ALK το crizotinib αποτελεί τη μοναδική θεραπευτική επιλογή η οποία είναι στοχευμένη με βάση την ιδιαίτερη βιολογική τους οντότητα. 

DENOSUMAB (AMGEN)

Οι οστικές μεταστάσεις, αποτελούν μια συχνή και σοβαρή αιτία ανησυχίας για τους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο, ενώ επιβαρύνουν το σύστημα υγείας. Κύριος στόχος της θεραπείας των οστικών μεταστάσεων είναι η πρόληψη της εμφάνισης των σκελετικών συμβαμάτων, τα οποία είναι αφενός επιβαρυντικά για την υγεία του ασθενούς και αφετέρου δαπανηρά για το σύστημα υγείας.

Η έγκριση κυκλοφορίας του Denosumab βασίστηκε σε τρεις κεντρικές μελέτες Φάσης 3, οι οποίες αξιολόγησαν την αποτελεσματικότητα του Denosumab στην καθυστέρηση των σκελετικών συμβαμάτων. Το κλινικό πρόγραμμα SRE του Denosubam κάλυψε περισσότερους από 50 τύπους όγκων, σε περισσότερους από 5.700 ασθενείς. Στις μελέτες για τα σκελετικά συμβάματα, το Denosumab επέδειξε κλινικά σημαντική βελτίωση στην πρόληψη των σκελετικών συμβαμάτων.

• Σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού ή του προστάτη και οστικές μεταστάσεις, το Denosumab έδειξε να υπερέχει στη μείωση του κινδύνου για τα σκελετικά συμβάματα.
• Σε μια ολοκληρωμένη ανάλυση και των τριών μελετών, το Denosumab έδειξε να υπερέχει μειώνοντας τον χρόνο εμφάνισης του πρώτου σκελετικού συμβάματος κατά 17% ή 8,2 μήνες (διάμεσος χρόνος έως το πρώτο σκελετικό σύμβαμα 27,6 μήνες με το Denosumab).
• Σε ασθενείς με ήπιο ή καθόλου πόνο στην έναρξη της θεραπείας, το Denosumab οδήγησε σε παράταση του χρόνου έως την επιδείνωση του πόνου).

To Denosumab εγκρίθηκε μετά από κατά προτεραιότητα εξέταση 6 μηνών από τον FDA. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή (EC) χορήγησε άδεια κυκλοφορίας στο Denosumab για την πρόληψη των σκελετικών συμβαμάτων (SRE) (παθολογικό κάταγμα, ακτινοβολία στα οστά, συμπίεση του νωτιαίου μυελού ή χειρουργική επέμβαση σε οστό) σε ενήλικες με οστικές μεταστάσεις από συμπαγείς όγκους. Η εν λόγω έγκριση του Denosumab ισχύει και στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). 

EVEROLIMUS (NOVARTIS)

Κάθε χρόνο, περίπου 220.000 γυναίκες παγκοσμίως διαγιγνώσκονται με ER+HER2- καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου, ενώ η ορμονοθεραπεία παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας.

Η BOLERO-2 είναι μία πολυκεντρική μελέτη, η οποία διεξήχθη σε 189 κέντρα παγκοσμίως όπου συμμετείχαν 724 ασθενείς. Tα πρώτα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν πέρυσι στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ογκολογίας και δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό New England Journal of Medicine. Στην προσχεδιασμένη ενδιάμεση ανάλυση, επιτεύχθηκε το πρωτεύον καταληκτικό σημείο που ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου, παρατείνοντας σημαντικά το διάστημα στους 6,9 μήνες έναντι 2,8 μηνών με ορμονοθεραπεία μόνο, σύμφωνα με την αξιολόγηση των ερευνητών. 

Τα δεδομένα επιβεβαιώνονται και από πρόσθετη ανάλυση από ανεξάρτητη κεντρική επιτροπή ακτινολογικής αξιολόγησης, η οποία έδειξε ότι το everolimus παρέτεινε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε 10,6 μήνες έναντι 4,1 μηνών. 

Περαιτέρω αποτελέσματα επιπρόσθετης παρακολούθησης 5 μηνών παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο για τον Καρκίνο του Μαστού στο Σαν Αντόνιο (SABCS) το Δεκέμβριο του 2011. Τα δεδομένα επιβεβαίωσαν ότι το everolimus, σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία, υπερδιπλασίασε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε 7,4 μήνες έναντι 3,2 μηνών με ορμονοθεραπεία μόνο, κατόπιν αξιολόγησης από τους ερευνητές. Η ανάλυση της ανεξάρτητης κεντρικής επιτροπής επιβεβαίωσε το όφελος, δείχνοντας παράταση της επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου στους 11,0 μήνες έναντι 4,1 μηνών. 

Τα αποτελέσματα της μελέτης καταδεικνύουν ότι το everolimus, σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία, υπερδιπλασιάζει το χρόνο χωρίς εξέλιξη της νόσου (progression-free survival, PFS), ενώ μειώνει τον κίνδυνο επιδείνωσης κατά 57% έναντι της ορμονοθεραπείας μόνο. 

Συγκεκριμένα το everolimus ενισχύει σημαντικά τα οφέλη της ορμονοθεραπείας, καθυστερώντας την έναρξη της χημειοθεραπείας, γεγονός που αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη σε αυτό το πληθυσμό. 

Η έγκριση του everolimus για τη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του μαστού, έρχεται μετά τη χρήση του στη θεραπεία  στην Ελλάδα για ασθενείς με μεταστατικό ορμονοευαίσθητο καρκίνο του μαστού μέσω προγράμματος πρώιμης πρόσβασης, εγκεκριμένο από τον ΕΟΦ. 

IPILIMUMAB (BRISTOL-MYERS SQUIBB) 

Το ipilimumab είναι ένα πλήρως ανθρώπινο αντι-CTLA-4 μονοκλωνικό αντίσωμα (IgG1κ). Ενδείκνυται για τη θεραπεία του προχωρημένου (μη χειρουργήσιμου ή μεταστατικού) μελανώματος σε ενηλίκους που έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία.

Το κυτταροτοξικό T-λεμφοκυτταρικό αντιγόνο-4 (CTLA-4) είναι αρνητικός ρυθμιστής τηςενεργοποίησης των Τ-κυττάρων. Το ipilimumab αποτελεί ενισχυτή των Τ-κυττάρων ο οποίος εμποδίζει ειδικά το ανασταλτικό σήμα του CTLA-4, γεγονός που οδηγεί σε ενεργοποίηση, υπερπλασία των Τ-κυττάρων με συνέπεια διήθηση των λεμφοκυττάρων εντός των όγκων, οδηγώντας σε θάνατο των νεοπλασματικών κυττάρων. Ο μηχανισμός δράσης του ipilimumab είναι έμμεσος, μέσω της ανοσολογικής απάντησης που εξαρτάται από τα Τ-λεμφοκύταρα.

VEMOURAFENIB (ROCHE)

Το κακοήθες μελάνωμα είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος και αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο του δέρματος διεθνώς, όντας υπεύθυνο σχεδόν για το 80% των θανάτων Η μεγάλη πρόοδος σήμερα οφείλεται στην αποσαφήνιση του μηχανισμού ενεργοποίησης της μεταστατικής οδού μέσω του μεταλλαγμένου BRAF. Η πρωτεΐνη BRAF είναι το βασικό στοιχείο του μονοπατιού RAS - RAF, το οποίο εμπλέκεται στη διαδικασία φυσιολογικής κυτταρικής ανάπτυξης και επιβίωσης. 

Η βεμουραφενίμπη είναι ένας από του στόματος χορηγούμενος αναστολέας της τυροσινικής κινάσης που έχει σχεδιαστεί για να στοχεύει και να αναστέλλει μεταλλαγμένες μορφές της πρωτεΐνης BRAF που εντοπίζεται περίπου στο 50% των ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα και στο 8% των συμπαγών όγκων.
Σε πιλοτικές κλινικές μελέτες (BRIM3, BRIM2), η βεμουραφενίμπη έχει αποδείξει ότι είναι η μόνη θεραπεία που προσφέρει όφελος στην επιβίωση των ασθενών, που βρέθηκαν θετικοί για τη μετάλλαξη BRAF V600.

Τα ενθαρρυντικά αυτά νέα ανακοινώθηκαν στο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO), που διεξήχθη στο Σικάγο των ΗΠΑ (3-7 Ιουνίου 2011). Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της BRIM3, μιας κλινικής μελέτης φάσης ΙΙΙ, στην οποία συμμετείχαν 675 ασθενείς. Η μελέτη έδειξε ότι ο κίνδυνος θανάτου μειώθηκε κατά 63% στους ασθενείς που έλαβαν βεμουραφενίμπη, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν χημειοθεραπεία. Επιπλέον, η βεμουραφενίμπη μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο εξέλιξης της νόσου κατά 74%, σε σύγκριση με την κλασική θεραπεία.

H βεμουραφενίμπη όχι μόνο παρέτεινε τη ζωή και μείωσε τον κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου, αλλά οδήγησε και σε σημαντική συρρίκνωση του όγκου. Σύμφωνα με τα δεδομένα της μελέτης, το ποσοστό των ασθενών που ανταποκρίθηκε στη θεραπεία με βεμουραφενίμπη και των οποίων ο όγκος συρρικνώθηκε ήταν περίπου 50% σε σχέση με μόλις 5% σε όσους έλαβαν χημειοθεραπεία. Σημειώνεται ότι ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Αύγουστο του 2011 όσο και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) τον Φεβρουάριο του 2012 έχουν δώσει έγκριση άδειας κυκλοφορίας στην βεμουραφενίμπη.

Οξική Αμπιρατερόνη (JANSSEN PHARMACEUTICALS)

Η δραστική ουσία οξική αμπιρατερόνη είναι εκλεκτικός αναστολέας της βιοσύνθεσης ανδρογόνων, λαμβάνεται από του στόματος και δεν είναι χημειοθεραπεία. 

Ενδείκνυται σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη ή πρεδνιζολόνη για τη θεραπεία του μεταστατικού ανθεκτικού στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη σε ενήλικες άνδρες των οποίων η νόσος έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια ή μετά από θεραπεία με χημειοθεραπευτικό σχήμα που περιέχει δοσεταξέλη.

Τον Μάιο του 2011 δημοσιεύτηκε στο NEJM η μελέτη “Abiraterone and Increased Survival in Metastatic Prostate Cancer,” (Αμπιρατερόνη και αυξημένη επιβίωση στο μεταστατικό καρκίνο του προστάτη). Πρόκειται για την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της ενδιάμεσης ανάλυσης της εγκριτικής μελέτης COU-AA-301. 

Η συγκεκριμένη κλινική μελέτη είναι φάσης 3, πολυεθνική, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με placebo και αφορά ασθενείς που πάσχουν από μεταστατικό με αντίσταση στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη, των οποίων η νόσος έχει εξελιχθεί μετά από χημειοθεραπεία βασισμένη στη δοσεταξέλη. Στη συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάζεται σημαντικό όφελος στην επιβίωση των ασθενών που έλαβαν οξική αμπιρατερόνη, ενώ η ενημερωμένη ανάλυση παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό συνέδριο Ογκολογίας (ESMO) στη Στοκχόλμη πριν από ολίγους μήνες.

Το όφελος που σχετίζεται με την λήψη της οξικής αμπιρατερόνης στη συγκεκριμένη κατηγορία των ασθενών είναι ιδιαίτερο καθόσον άπτεται εκτός από την βελτίωση της ολικής επιβίωσης και σε άλλους παράγοντες όπως η ανταπόκριση στο PSA, ο χρόνος μέχρι την εξέλιξη του PSA, το διάστημα ελεύθερο ακτινολογικής εξέλιξης. Επίσης εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι βελτιώνεται σημαντικά η ποιότητα ζωής των αρρώστων διότι αφενός μειώνει σημαντικά τον πόνο, αφετέρου στερείται όλων των γνωστών τοξικοτήτων και παρενεργειών της χημειοθεραπείας. Αναμένονται σύντομα τα αποτελέσματα της μελέτης που αφορά σε πρωιμότερο στάδιο του μεταστατικού καρκίνου του προστάτη.

Έχει εγκριθεί η κυκλοφορία του φαρμάκου από τον FDA (Food and Drug Administration) και τον EMA (European Medicines Agency) με επιταχυνόμενες διαδικασίες.

emedi.gr

Ελπίδες για ανάπτυξη εμβολίου για το AIDS

Αμερικανοί  επιστήμονες για πρώτη φορά παρακολούθησαν αναλυτικά σε ένα ασθενή τη διαχρονική εξέλιξη, δηλαδή τις διαδοχικές μεταλλάξεις, ενός ισχυρού αντισώματος στο ανοσοποιητικό του σύστημα, καθώς αυτό αντιδρούσε στις αντίστοιχες μεταλλάξεις του ιού HIV.

Αποκαλύπτοντας με ποιο τρόπο αναπτύσσονται σταδιακά αυτά τα πρωτεϊνικά μόρια, ιδίως σε μερικούς πιο «ανθεκτικούς» ασθενείς, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και να εξουδετερώσουν τον ιό του HIV στις ποικίλες μορφές του, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι μελλοντικά θα δημιουργήσουν εμβόλια με παρόμοια αντισώματα, ώστε να προστατεύουν όσους μολύνονται από το AIDS. 

Οι ερευνητές από πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια (Κολούμπια, Στάνφορντ, Πενσιλβάνια κ.α.), με επικεφαλής τον καθηγητή Μπάρτον Χέινς της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ντιουκ ανακάλυψαν ότι αυτά τα αντισώματα αναπτύσσονται σε ορισμένους ασθενείς με AIDS, μόνο αφού ο πληθυσμός των διαφορετικών στελεχών του ιού στον οργανισμό του ασθενούς έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά, κάτι που οι γιατροί υποπτεύονταν, αλλά ποτέ δεν είχαν παρατηρήσει έως τώρα.

Ο ιός HIV μεταλλάσσεται με μεγάλη ταχύτητα, πράγμα που δυσκολεύει υπερβολικά τη δημιουργία εμβολίων ικανών να αναγνωρίσουν τις τόσες διαφορετικές μορφές του. Παράλληλα, η ανάπτυξη εμβολίου «σκοντάφτει» στο ότι τα αντισώματα που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα, είναι υπερβολικά πολύπλοκα, ενώ γίνονται αποτελεσματικά κατά του ιού HIV με καθυστέρηση αρκετού χρόνου μετά την αρχική μόλυνση του ανθρώπου με AIDS.

Όμως, το αντίσωμα CH103 που αυτή τη φορά μελέτησαν οι αμερικανοί ερευνητές, είναι λιγότερο πολύπλοκο από άλλα που έχουν μελετηθεί στο παρελθόν (π.χ. το VRC01), πράγμα που ελπίζεται ότι θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού εμβολίου. Το συγκεκριμένο αντίσωμα, που ανιχνεύτηκε σε έναν ασθενή από την Αφρική 136 εβδομάδες μετά την αρχική μόλυνσή του με τον ιό, αποδείχτηκε ότι είναι σε θέση να εξουδετερώσει το 55% όλων των γνωστών στελεχών του ιού HIV.

Οι ερευνητές, αναλύοντας παλαιά δείγματα αίματος από το ίδιο πρόσωπο (η μόλυνση του οποίου είχε διαγνωστεί έγκαιρα, μόλις μετά από τέσσερις εβδομάδες), κατάφεραν να «ιχνηλατήσουν» την παράλληλη πορεία συνεξέλιξης του ιού και του αντισώματος, από τα πρώτα κιόλας στάδια της μόλυνσης. Με αυτό τον τρόπο, ανακάλυψαν την πιο πρόδρομη μορφή του εν λόγω αντισώματος, που παρήγαγαν τα κύτταρα Β του ανοσοποιητικού συστήματος. Σταδιακά αυτό το αντίσωμα «ωρίμασε» (μέσα από μια συνεχή μάχη του με τον ιό) και εξελίχτηκε σε μια μορφή ικανή να τον εξουδετερώνει σε σημαντικό βαθμό.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι πλέον θα μπορέσουν να αναπαράγουν αυτά τα διαχρονικά βήματα που έκανε το αντίσωμα στον οργανισμό του ασθενούς και έτσι να σχεδιάσουν αντισώματα ενός εμβολίου, τα οποία θα «ωθούν» το σώμα του ασθενούς να αναπτύξει αυτά τα αντισώματα CH103.

Περίπου 34 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν μολυνθεί με τον ιό του AIDS και σχεδόν 2,5 εκατ. νέα περιστατικά μολύνσεων καταγράφονται κάθε χρόνο. Ένας στους πέντε ασθενείς (ποσοστό 20%) αναπτύσσει ισχυρά αντισώματα κατά του ιού και η επιστημονική έρευνα έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα περίπου δέκα αντισώματα από αυτά.

Βιβλιογραφία

nydailynews.com

Δίαιτα επαναφοράς

Δίαιτα κατάλληλη για επαναφορά του βάρους σας  αν έχετε παχύνει, αλλά και για όσους θέλουν να κάνουν μακροπρόθεσμες και μόνιμες αλλαγές στον τρόπο διατροφής τους. 

Με την δίαιτα αυτή θα βελτιώσετε τον μεταβολισμό, αλλά και την υγεία σας.

Απώλεια 3 κιλών σε 2 εβδομάδες.

ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΟ

Ημερομηνία έναρξης της δίαιτας:

Βάρος σώματος:                     Προηγούμενο:

1η ΜΕΡΑ

Πρωινό: 1 γιαούρτι με φρούτα

Πρόγευμα: 10 αμύγδαλα ωμά

Μεσημέρι: Κοτόπουλο ψητό, μπρόκολο στον ατμό

Απόγευμα: 1 μήλο

Βράδυ: Κοτόπουλο ψητό, πράσινη σαλάτα

2η ΜΕΡΑ

Πρωινό: γάλα με δημητριακά

Πρόγευμα: 10 φιστίκια Αιγίνης ωμά

Μεσημέρι: Μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα

Απόγευμα: 1 αχλάδι

Βράδυ: 2 βραστά αυγά, πράσινη σαλάτα

3η ΜΕΡΑ

Πρωινό: Ξινόγαλα

Πρόγευμα: 1 τσαμπί σταφύλι

Μεσημέρι: Φακές, λάχανο καρότο

Απόγευμα: Γιαούρτι με μέλι

Βράδυ: Ψαρονέφρι ψητά λαχανικά

4η ΜΕΡΑ

Πρωινό: Ξινόγαλα

Πρόγευμα: 10 αμύγδαλα

Μεσημέρι: Αρακάς

Απόγευμα: 1 τσαμπί σταφύλι

Βράδυ: Ψάρι στον ατμό με βραστά λαχανικά

5η ΜΕΡΑ

Πρωινό: γάλα με δημητριακά

Πρόγευμα: 1 ξινόγαλο

Μεσημέρι: Ρεβίθια, λάχανο καρότο

Απόγευμα: Φρουτοσαλάτα

Βράδυ: Παξιμάδι, ντομάτα αγγούρι σαλάτα

6η ΜΕΡΑ

Πρωινό: 1 ξινόγαλο

Πρόγευμα: 1 τσαμπί σταφύλι

Μεσημέρι: Σαρδέλες ψητές, σαλάτα ντομάτα κι αγγούρι

Απόγευμα: 1 μήλο

Βράδυ: Σαλάτα ντομάτα κι αγγούρι

7η ΜΕΡΑ

Πρωινό: γάλα με δημητριακά

Πρόγευμα: 1 φρούτο εποχής

Μεσημέρι: Τουρλού

Απόγευμα: 1 γιαούρτι άπαχο με μέλι

Βράδυ: Ομελέτα 2 αυγά με λαχανικά

Παρατηρήσεις: Πολύ νερό (12 ποτήρια τουλάχιστον), πράσινο τσάι και καφέ όποτε θέλετε..., περπάτημα 1 ώρα καθημερινά

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

by Savvi Diet

Νόσος του Whipple

H νόσος του Whipple, ICD-10 K90.8, είναι ένα νόσημα που προσβάλλει κατά βάση το λεπτό έντερο.

H νόσος του Whipple ή εντερική λιποδυστροφία είναι ένα σπάνιο νόσημα που προσβάλλει κατά βάση το λεπτό έντερο και συνοδεύεται από δυσαπορρόφηση, δηλαδή αδυναμία απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών του φαγητού. Οφείλεται σε ένα μικρόβιο που ονομάζεται Tropheryma whippelii και προσβάλλει κυρίως άνδρες ηλικίας άνω των 45 ετών.

Η ασθένεια είναι κοινή σε γεωργούς που εκτίθενται σε χώμα και  ζώα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μόλυνση έχει αποκτηθεί από αυτές τις πηγές.

Τα άτομα που είναι πιο ευαίσθητα στην ασθένεια είναι εκείνα με μειωμένη ικανότητα ιδίως στα μακροφάγα. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι  μπορεί να υπάρχουν και ελαττωματικά Τ-λεμφοκύτταρα.

Συμπτώματα

• Η ασθένεια προκαλεί διάρροιες, απώλεια βάρους, κοιλιακό πόνο και αιμορραγία από το γαστρεντερικό. 
• Μπορεί να συνυπάρχει πυρετός και λεμφαδενοπάθεια. Συμπτώματα και σημεία μπορούν να εμφανιστούν και από άλλα συστήματα πέραν του γαστρεντερικού, π.χ. αρθρίτιδα, διάχυτη υπέρχρωση του δέρματος, ραγοειδίτιδα, κερατίτιδα κ.α. 
• Η νόσος του Whipple προκαλεί κυρίως δυσαπορρόφηση, αλλά μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος, συμπεριλαμβανομένων της καρδιάς, των πνευμόνων, του εγκεφάλου, τις αρθρώσεις, το δέρμα και τα μάτια. 
• Πυρετός και ρίγη συμβαίνουν σε ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων.
• Η κακή απορρόφηση του λίπους σημαίνει ότι πολλοί αναπτύσσουν στεατόρροια (λιπαρά κόπρανα).
• Η εξάντληση της λευκωματίνης, προκαλεί περιφερικό οίδημα.
• Μερικοί έχουν, επίσης, οζίδια δέρματος. 
• Ενδοκαρδίτιδα (μόλυνση της καρδιακής βαλβίδας) έχει αναφερθεί σε ένα μικρό αριθμό περιπτώσεων.
• Τα συμπτώματα από τον εγκέφαλο σχετίζονται με το τμήμα του εγκεφάλου που επηρεάζεται. Τα πιο κοινά προβλήματα είναι άνοια, απώλεια μνήμης, σύγχυση, και μειωμένο επίπεδο συνείδησης. Διαταραχές στην κίνηση των οφθαλμών και μυορρυθμία (γρήγορες επαναλαμβανόμενες κινήσεις των μυών) του προσώπου είναι πολύ χαρακτηριστικά για τη νόσο του Whipple.

Διάγνωση

Συχνά είναι δύσκολη στα πρώιμα στάδια ή εάν απουσιάζουν οι εντερικές εκδηλώσεις της νόσου. 

-Γίνεται συνήθως με την ανεύρεση PAS-θετικών, ραβδοειδούς σχήματος, εγκλείστων στα μακροφάγα που διηθούν το λεπτό έντερο και τους κοιλιακούς λεμφαδένες ή άλλους προσβληθέντες ιστούς, ή/και την ανεύρεση των βακτηριδίων στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Η εικόνα αυτή θεωρείται παθογνωμονική της νόσου του Whipple, αν και μπορεί να παρατηρηθεί και σε πάσχοντες από AIDS και εντερική λοίμωξη από Mycobacterium avium. 

-Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί βιοψία του εγκεφάλου. 

-Η διάγνωση γίνεται με βιοψία, συνήθως με ενδοσκόπηση δωδεκαδακτύλου. Ανοσοϊστοχημική χρώση για αντισώματα έναντι του Τ. whipplei έχει χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση του οργανισμού σε μια ποικιλία ιστών, και μια βασισμένη σε PCR δοκιμασία στο αίμα, το υαλώδες υγρό, το αρθρικό υγρό, τις καρδιακές βαλβίδες, ή το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Το PCR του σάλιου, του γαστρικού ή εντερικού υγρού, και τα δείγματα κοπράνων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, αλλά δεν είναι αρκετά εξειδικευμένα, υποδεικνύοντας ότι υγιή άτομα μπορούν να φιλοξενούν, επίσης, το αιτιολογικό βακτήριο χωρίς την εκδήλωση της νόσου του Whipple, αλλά πάντως,  μια αρνητική PCR είναι πιθανότατα ενδεικτική ενός υγιούς ατόμου. 

-Ενδοσκόπηση του δωδεκαδακτύλου και της νήστιδας μπορεί να αποκαλύψει ωχροκίτρινο δασύτριχο βλεννογόνο με ερυθηματώδη διαβρωμένα μπαλώματα σε ασθενείς με κλασική εντερική νόσο του Whipple, και οι ακτίνες Χ του λεπτού εντέρου μπορεί να αναδείξουν κάποιες πεπλατυσμένες πτυχώσεις. 

-Άλλα παθολογικά ευρήματα είναι οι διογκωμένοι μεσεντέριοι  λεμφαδένες, η διήθηση με αφρώδη μακροφάγα, και μια ταυτόχρονη μείωση του αριθμού των λεμφοκυττάρων και των κυττάρων του πλάσματος στη βιοψία.

Αντιμετώπιση

• Για την αντιμετώπιση της νόσου του Whipple χορηγούνται στον ασθενή τα κατάλληλα αντιβιοτικά φάρμακα. 
• Παράλληλα απαιτείται αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών, χορήγηση συμπληρωματικού σιδήρου για την αντιμετώπιση της αναιμίας, συμπληρωματική βιταμίνη D και ασβέστιο και ένα διαιτολόγιο πλούσιο σε θερμίδες και πρωτεΐνες και πολυβιταμινούχα σκευάσματα.
• Η θεραπεία γίνεται με πενικιλίνη, αμπικιλλίνη, τετρακυκλίνη, ή κοτριμοξαζόλη για ένα έως δύο χρόνια. Κάθε θεραπεία διαρκεί λιγότερο από ένα χρόνο με ένα ποσοστό υποτροπής κατά 40%. 
• Η Whipple μπορεί να αντιμετωπιστεί με δοξυκυκλίνη και υδροχλωροκίνη για 12 έως 18 μήνες.
• Σουλφοναμίδια (σουλφαδιαζίνη ή σουλφαμεθοξαζόλη) μπορεί να προστεθούν για τη θεραπεία των νευρολογικών συμπτωμάτων. 

emedi.gr

Νόσος Lyme

H Νόσος Lyme, ICD-10 A69.2, είναι νόσος από τα τσιμπούρια ή τις ψείρες.

Η νόσος Lyme ή υπόστροφος πυρετός οφείλεται σε διάφορα είδη του γένους Borrelia που είναι Gram- σπειροχαίτες.

Με τις ψείρες μεταδίδεται στην Αφρική, ενώ με τα τσιμπούρια στη Νότια Αμερική, κυρίως.

Πρόκειται για μια νόσο που μεταδίδεται από μικροσκοπικά τσιμπούρια με πρωταρχικό σύμπτωμα ένα μικρό εξάνθημα, του οποίου η διάμετρος σταδιακά αυξάνεται και με το πέρασμα του χρόνου εξαφανίζεται. Ακολουθούν πόνοι στις αρθρώσεις, κόπωση κ.ά. Η λοίμωξη κάνει την εμφάνισή της αφότου το τσιμπούρι μείνει προσκολλημένο στο σώμα για 36-48 ώρες και για το λόγο αυτό επιβάλλεται καθημερινός έλεγχος για τσιμπούρια.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

•Εμφάνιση κυκλικού εξανθήματος έκτασης έως και 20cm και διάρκειας δύο ή περισσότερων εβδομάδων 

•Πονοκέφαλος, πονόλαιμος και πόνοι των μυών και των αρθρώσεων

•Αίσθημα κόπωσης

•Πυρετός

•Χωρίς κατάλληλη θεραπεία παρουσιάζεται γενικευμένη και επώδυνη αρθρίτιδα με πρήξιμο στο ένα ή και στα δύο γόνατα

•Εξασθένηση μνήμης

•Μυρμήγκιασμα και μούδιασμα ορισμένων περιοχών

•Παράλυση κυρίως στην περιοχή του προσώπου

•Ακαμψία του αυχένα και ζαλάδα

•Ευαισθησία των ματιών στο φως

•Αρρυθμίες και πόνος στο στήθος

•Διαταραχές ψυχολογικής φύσεως μεταξύ των οποίων και κατάθλιψη

Διάγνωση

Ανεύρεση σπειροχαιτών στο αίμα

Η αντίδραση Weil-Felix με πρωτέα ΟΧ-Κ είναι θετική σε ποσοστό 90% από τις ψείρες και 30% από τα τσιμπούρια.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Προσοχή! Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο ηπιότερα θα είναι τα χρόνια συμπτώματα.

• Τετρακυκλινη 2gr ημερησίως για 10 ημέρες
• Η πενικιλλίνη είναι αποτελεσματική μόνο για τη νόσο από τις ψείρες

Προσοχή! Υπάρχει κίνδυνος αντιδράσεως τύπου Jarisch-Herxheimer, με ρίγος πυρετό, διέγερση και καρδιαγγειακές διαταραχές κατά την έναρξη της αντιμικριοβιακής θεραπείας. Αποδίδεται στην ταχεία καταστροφή μεγάλου αριθμού σπειροχαιτών και την απότομη απελευθέρωση της σπειροχαιτικής ενδοτοξίνης στην κυκλοφορία

Οι φάσεις του Jarisch-Herxheimer

-Πρόδρομος φάση: Σε λίγες ώρες από την έναρξη αντιβιοτικού

-Φάση ρίγους για 10-30 λεπτά με άνοδο θερμοκρασίας 1-2 βαθμούς

-Υποχώρηση του ρίγους και άνοδος θερμοκρασίας μέχρι 41-42 βαθμούς C, περιφερική αγγειοδιαστολή και πτώση πίεσης. για 78 ώρες

-Ανάρρωση σε 18 ώρες από την έναρξη κρίσεως

-Γίνεται λήψη θερμοκρασίας ανά 30 λεπτά και σε υπερπυρεξία τοποθετούνται παγοκύστεις ή ειδικές ψυκτικές κουβέρτες, χορηγούνται διαλύματα ενδοφλεβίως και dopamine 20μg/kg/min και χορηγείται οξυγόνο.

emedi.gr