Η Kνίδωση ή ουρτικάρια είναι ένα δερματολογικό νόσημα
Ετυμολογικά, "κνίδη"
είναι στα αρχαία Ελληνικά το γνωστό φυτό τσουκνίδα (τσού-ζει +
κνίδ-ωση). Κνίδωση λέγεται στα αρχαία ελληνικά η δερματολογική φαγούρα
και κατ’ επέκταση η ομώνυμη κνιδωτική δερματοπάθεια.
Η κνίδωση ή ουρτικάρια ICD-10 L50 χαρακτηρίζεται από επηρμένες ερυθηματώδεις πλάκες που προκαλούν κνησμό και είναι παροδικές. Οι επι μέρους αλλοιώσεις είναι δυνατόν να εμφανισθούν, να μεταβάλλουν σχήμα και να εξαφανισθούν μέσα σε ώρες.
Η κνίδωση που συνοδεύεται από αφυλαξία (συρίττουσα αναπνοή, συριγμό, υπόταση, συσπαστικούς πόνους στην κοιλιά ή στη μήτρα) αποτελεί επείγον περιστατικό.
Η αλλεργική κνίδωση και το αγγειονευρωτικό οίδημα παρουσιάζονται είτε με οξεία μορφή είτε με χρόνια, διάρκειας άνω των 6 εβδομάδων. Εμφανίζονται σε όλες τις ηλικίες, συνηθέστερα όμως μεταξύ 20-30 ετών. H συχνότητα της κνίδωσης ενδεχομένως να είναι ακόμα μεγαλύτερη από την αναφερόμενη στη βιβλιογραφία, αφού όταν το εξάνθημα περιορίζεται στο δέρμα, οι ασθενείς δεν προσφεύγουν συνήθως σε γιατρό. Υπάρχουν ελαφρές μορφές με σποραδική εκδήλωση και άλλες μορφές με περιορισμένη εντόπιση, τέτοια που ο ασθενής δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Κάθε μορφή κνίδωσης που διαρκεί λιγότερο από 12 εβδομάδες θεωρείται ότι ανήκει στην οξεία μορφή (oξεία κνίδωση). Εάν η διάρκεια της νόσου υπερβεί τις 12 εβδομάδες, τότε θεωρείται ότι ανήκει στη χρόνια μορφή (χρόνια κνίδωση). Η χρόνια κνίδωση εμφανίζεται στις γυναίκες σε διπλάσια συχνότητα από ό,τι στους άνδρες.
Η κνίδωση είναι παροδικό δερματικό εξάνθημα, συνιστάμενο από μια περιγεγραμμένη λευκάζουσα έπαρση του δέρματος (τον πομφό), που περιβάλλεται από ερυθρά άλω. Η κνίδωση, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ενός ή περισσοτέρων - συνήθως πολλαπλών - πομφών, δηλαδή βλαβών που έχουν λευκορόδινη ή ερυθηματώδη χροιά, κηλιδώδες κυκλικό σχήμα και παροδικό χαρακτήρα.
Εξάνθημα
• Σχήμα: Το σχήμα των πομφών είναι στρογγυλό, ωοειδές ή ακανόνιστο, συχνά δε μεταβάλλεται μέσα σε λίγα λεπτά για να καταλήξει σε παράξενα γεωμετρικά σχήματα.
• Μέγεθος: Το μέγεθος των πομφών ποικίλλει από λίγα χιλιοστά (1-2 mm) έως λίγα εκατοστά(10-20 cm).
• Κνησμός: Το εξάνθημα συνοδεύεται κατά κανόνα από κνησμό άλλοτε άλλης έντασης ή και πόνο ενίοτε.
• Εντόπιση: Το εξάνθημα μπορεί να εντοπιστεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, από το τριχωτό της κεφαλής μέχρι τα πόδια.
• Διάρκεια: Οι πομφοί διαρκούν 1 έως 3 ημέρες και προοδευτικά σβήνουν για να εμφανιστούν οι επόμενοι. Ενίοτε, κάθε βλάβη διαρκεί από μερικά λεπτά έως 4 ώρες και υποχωρεί, αφήνοντας το δέρμα σε απόλυτα φυσιολογική κατάσταση.
Αν συμβεί προσβολή των αγγείων και των ιστών (π.χ. τένοντες, έλυτρα, αρθρώσεις κλπ.) στον υποδόριο και στον υποβλεννογόνιο χώρο, σχηματίζεται ένα σαφώς περιγεγραμμένο, ενίοτε επώδυνο, οίδημα, το λεγόμενο αγγειονευρωτικό ή αγγειακό ή απλώς αγγειοοίδημα.
Η αιτιολογία της κνίδωσης δεν είναι μία. Ενοχοποιούνται ανοσολογικοί (αλλεργικοί) ή μη ανοσολογικοί μηχανισμοί. Η πιο δραματική μορφή κνίδωσης, η oξεία αλλεργική κνίδωση, οφείλεται στην κινητοποίηση μιας αλλεργικής αντίδρασης μέσω της ανοσοσφαιρίνης IgE. Η IgE προσκολλάται στα σιτευτικά κύτταρα και τα διεγείρει προς έκκριση ουσιών οι οποίες προκαλούν την αλλεργική αντίδραση (π.χ. ισταμίνη). Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με αυτή την αντίδραση, είναι άτομα με ατοπική προδιάθεση (αλλεργικοί). Η ανωτέρω ανοσοσφαιρίνη Εψιλον (ΙgE) μπορεί να εμφανιστεί σε κληρονομικώς προδιατεθειμένα (ατοπικά) άτομα ή να προκληθεί από την επαφή ή είσοδο μιας ξένης ουσίας, με την οποία συνήθως το άτομο δεν είναι εξοικειωμένο (γύρη, οικιακή σκόνη, μύκητες, χημικές ουσίες, φάρμακα, κ.λπ.).
Οξεία αλλεργική κνίδωση
Αλλεργιογόνα εισπνεόμενα (γύρη, σκόνη σπιτιού, σπόροι μυκήτων, κομ¬μάτια από τρίχωμα ή φτερά ζώων κ.λπ.)
• Δήγματα εντόμων.
• Παράγωγα αίματος.
• Τροφές (ψάρι, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, αυγά, σοκολάτα, γάλα κ.ά.).
• Φάρμακα (πενικιλίνη, ακετυλοσαλικυλικά κ.ά.).
• Ιοί, βακτηρίδια, παράσιτα.
• Νοσήματα του θυρεοειδούς.
• Συντηρητικά τροφίμων, ξηρών καρπών, γαρίδων, ψαριών, σνάκς, κλπ.
Δυστυχώς, σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων, δεν μπορεί να εντοπισθεί το αίτιο αυτής της μορφής της κνίδωσης, ακόμα και σε ασθενείς πού γίνονται εκτεταμένα αλλεργικά δερματικά Tests.
Χρόνια αλλεργική κνίδωση
Όσον αφορά τη χρόνια κνίδωση, τα αίτια στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εντοπίζονται. Εν τούτοις, οι ανωτέρω αναφερθέντες φυσικοί παράγοντες (τριβή, κρύο, ήλιος κ.λπ.) είναι δυνατόν να αποτελούν το έναυσμα για τη χρόνια κνίδωση και πρέπει να διερευνηθούν προσεκτικά.
Μη αλλεργική κνίδωση
Η μη αλλεργική κνίδωση οφείλεται σε διάφορα αίτια, όπως είναι το ψύχος, το ηλιακό φως (και οι δύο αυτές μορφές μπορεί να εμφανιστούν στα μπάνια της καλοκαιρινής περιόδου), η επαφή με μια χημική ουσία ή η συνεχής πίεση στο δέρμα π.χ. από μια τσάντα ή ζώνη κ.ά.
Χολινεργική κνίδωση
Ιδιαίτερη μορφή κνίδωσης είναι η χολινεργική κνίδωση. Αυτή εμφανίζεται μετά από πυρετό ή ζεστό ντους ή νευρικό stress και χαρακτηρίζεται από μικρό πομφό και μεγάλο ερύθημα.
Κνίδωση από άλλα νοσήματα
Η κνίδωση, τέλος, μπορεί μερικές φορές να αποτελεί μια από τις εκδηλώσεις κάποιου γενικευμένου, συστηματικού νοσήματος (μελαγχρωστική κνίδωση, υπερθυρεοειδισμός, νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.ά.).
Kνίδωση από φυσικά αίτια
Μια μορφή κνίδωσης, είναι η κνίδωση από φυσικά αίτια.
Τα φυσικά αίτια που ενοχοποιούνται για την παραπάνω μορφή της κνίδωσης, είναι τα εξής:
• Μηχανικά: από πίεση ή τριβή (Κνιδωτικός Δερμογραφισμός)
• Θερμικά: ζέστη, κρύο (Κνίδωση εκ Ψύχους)
• Ηλιακό φως: (Ηλιακή κνίδωση)
• Νερό: (Κνίδωση εξ ύδατος)
• Κνίδωση από φυτά ή ουσίες: (π.χ. τσουκνίδα)
Οι διάφορες μορφές της κνίδωσης από φυσικά αίτια εμφανίζονται σε συνδυασμό με την κοινή κνίδωση ή και μεταξύ τους. Αποτελούν το 20% περίπου όλων των μορφών κνίδωσης.
Κνίδωση εκ ψύχους
Πρόκειται για μια μορφή κνίδωσης, είτε οικογενή είτε ιδιοπαθή, στην οποία οι ασθενείς λίγα λεπτά (συνήθως 30 λεπτά) μετά από έκθεση σε κρύο νερό, πάγο, ή κρύο αέρα, εμφανίζουν πομφούς κνίδωσης. Εχουν αναφερθεί σπάνιες μορφές θανάτου από κολύμβηση σε κρύα νερά, μέσω αλλεργικού αναφυλακτικού σόκ και καλό είναι να είναι ενημερωμένοι αυτοί οι ασθενείς. Σε μερικές περιπτώσεις η κνίδωση εκ ψύχους συσχετίζεται με λήψη του μυκητοκτόνου φαρμάκου γκριζεοφουλβίνη, και άλλοτε σχετίζονται με τη νόσο κρυοσφαιριναιμία, άλλοτε δε αποτελούν επιπλοκή υπάρχουσας σύφιλης. Πάντως, οι περισσότερες περιπτώσεις είναι αγνώστου αιτιολογίας.
Ένα καλό τέστ για την τεκμηρίωση της διάγνωσης είναι η τοποθέτηση πάγου στο αντιβράχιο για λίγα λεπτά και μετά από αφαίρεσή του παρακολουθείται τοδέρμα για την εμφάνιση πομφών κνίδωσης για τα επόμενα 10 λεπτά. Το πλέον κατάλληλο φάρμακο για την κνίδωση εκ ψύχους είναι η κυπροεπταδίνη σε δόση 16-32mg την ημέρα σε κατανεμημένες δόσεις (κυκλοφορεί σε δισκία 4mg), και ενίοτε συγχορηγείται και τερβουταλίνη σε δόση 5mg, 3 φορές την ημέρα και θεοφυλλίνη 150mg, 3 φορές την ημέρα, επίσης.
Ανεύρεση της αιτίας
Η αναγνώριση του εκλυτικού παράγοντα αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της εξάλειψης του εξανθήματος.
Οι ύποπτες αιτιολογίες πρέπει να διερευνούνται.
Τα μη απαραίτητα ύποπτα φάρμακα πρέπει να διακόπτονται. και τα φάρμακα που ενοχοποιοόιύνατι συχνά όπως τα β-λακταμικά αντιβιοτικά, οι σουλφοναμίδες, τα μη στερεοειδή αντιφλεγμονώδη, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν από φάρμακα που σχετίζονται λιγότερο με κνίδωση.
Η διάγνωση της κνίδωσης, τόσο της oξείας όσο και της χρόνιας, τίθεται με τη βοήθεια της κλινικής εικόνας και του ιστορικού. Η εμφάνιση των πομφών είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική, όπως επίσης και η συζήτηση με τον ασθενή, από την οποία εύκoλα προκύπτει ο παροδικός, φευγαλέoς και υποτροπιάζων χαρακτήρας των βλαβών. Εάν από το ιστορικό του ασθενούς προκύπτει υποψία για μια από τις μορφές της κνίδωσης από φυσικό αίτιο, η δοκιμασία πρόκλησης συνήθως θέτει τη σωστή διάγνωση.
Όταν δεν προκύπτει κάποια σαφής αιτία από το ιστορικό του ασθενούς, συνιστάται η διενέργεια εξετάσεων αίματος για αποκλεισμό συστηματικής νόσου:
Εξετάσεις για τη διερεύνηση της χρόνιας κνίδωσης
Γίνεται γενική αίματος (ελέγχουμε τα ηωσινόφιλα κύτταρα, πού συχνά είναι αυξημένα πάνω από 5%) και γενική εξέταση ούρων, έλεγχος της ταχύτητας καθίζησης των ερυθρών (ΤΚΕ), ουρία, κρεατινίνη, γλυκόζη, CRP, RF, ANA. Στην κνίδωση εκ ψύχους γίνονται συνήθως διαφορετικές εξετάσεις και αντιπυρηνικά αντισώματα αλλά σπάνια αποφαίνονται χρήσιμα στη διάγνωση. Εχουν, τέλος, αναφερθεί περιπτώσεις ενός πρόδρομου συνδρόμου Ηπατίτιδας Β πού εκδηλώνεται με κνίδωση και καλό είναι να γίνονται ηπατικά τεστ. Σπάνια, οι παθήσεις του θυρεοειδούς, ιδίως ο υπερθυρεοειδισμός, εκδηλώνονται και με κνίδωση και καλό είναι να γίνονται και οι κατάλληλες εξετάσεις. Tέλος, τα τελευταία χρόνια καλό είναι οι ασθενείς να ελέγχονται για αντισώματα AIDS (ΗIV Test) νόσος κατ εξοχήν διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θεραπεία
Η μόνιμη θεραπεία της Κνίδωσης όπου δεν έχει βρεθεί το αίτιο, με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα είναι ανέφικτη. Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών πού αυτοϊώνται κάποτε αυτόματα. Καμία μέθοδος της κλασσικής ιατρικής, αλλά και καμία μέθοδος εναλλακτικών μορφών ιατρικής, όπως είναι η ομοιοπαθητική ή ο βελονισμός, δεν απέδειξε τεκμηριωμένα ότι μπορεί μόνιμα να θεραπεύσει την κνίδωση. Η σημερινή θεραπεία της κλασσικής ιατρικής για την κνίδωση είναι καθαρά συμπτωματική. Πρακτικά όμως, εφ' όσον προκύψει η ύπαρξη κάποιου εκλυτικού παράγοντα κνίδωσης από το ιστορικό του ασθενή, συνιστάται η αποφυγή του (π.χ. σοκολάτα, γαριδάκια, ξηροί καρποί, στρές, αλκοόλ, συντηρητικά, κλπ.).
Ιδιαίτερα, συνιστάται η αποφυγή των παραγόντων εκείνων που προκαλούν κνίδωση από φυσικά αίτια, έτσι:
• Δερμογραφισμός: Αποφυγή τριβής, πίεσης, ξεσμού, στενών ρούχων.
• Κνίδωση εκ ψύχους: Αποφυγή κρύου λουτρού, εισόδου σε κρύα θάλασσα, παραμονής σε κρύο περιβάλλον, επαφής με παγωμένα αντικείμενα.
• Ηλιακή κνίδωση: Αποφυγή του ήλιου χωρίς αντιηλιακό κ.λπ.
• Χημική κνίδωση: Συνιστάται η αποφυγή των φαρμάκων (κυρίως ασπιρίνης), συντηρητικών και χρωστικών των τροφίμων και η αποφυγή συγκεκριμένων τροφίμων, εφ' όσον αποδεδειγμένα θεωρούνται υπεύθυνα. Πολλά χημικά πρόσθετα τροφίμων, ακόμα και εγκεκριμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση (φέρονται με κωδικούς πχ Ε140, Ε420 κλπ) μολονότι έχουν ελεχθεί για τοξικότητα, ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι σε ορισμένα άτομα θα προκαλέσουν αλλεργικήκνίδωση. Εφόσον από το ιστορικό δεν προκύψει κάποιο προφανές αίτιο, οι εκτεταμένες και εξαντλητικές εργαστηριακές εξετάσεις δεν είναι απαραίτητες. Οι ασθενείς που εμφανίζουν κνίδωση καλό είναι να χρησιμοποιούν Latex γάντια όταν έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες όπως είναι τα απορρυπαντικά, κλπ.
Φαρμακευτική αγωγή
Από την πλευρά των φαρμάκων, σήμερα, στην πρώτη γραμμή βρίσκονται τα αντιαλλεργικά αντιισταμινικά φάρμακα και κυρίως εκείνα της νεώτερης γενιάς (Λορατιδίνη, Δεσλορατιδίνη). Η δράση τους στηρίζεται στην εξουδετέρωση των υποδοχέων Η1, που βρίσκονται στην επιφάνεια των ενδοθηλιακών κυπάρων των αγγείων. Τo αποτέλεσμα είναι η παρεμπόδιση της ισταμινικής δράσης, εξυπηρετώντας και το σκοπό της αγωγής, που είναι η υποχώρηση του κνησμού, του πόνου, καθώς και του αριθμού, του μεγέθους και της διάρκειας των πομφών. Συνεπώς τα αντιισταμινικά δεν δρούν αιτιολογικά αλλά συμπτωματικά. Και συνεπώς δεν θεραπεύουν μόνιμα το πρόβλημα. Δεδομένου ότι η ανταπόκριση κάθε ασθενούς σε καθένα από τα αντιισταμινικά είναι διαφορετική, είναι πιθανό να είναι απαραίτητη η αντικατάσταση ενός με κάποιο άλλo ή και ο συνδυασμός δύo αντιισταμινικών, ή δοσολογία μεγαλύτερη από αυτή που συνιστά η φαρμακευτικκή εταιρεία. Από πλευράς φαρμάκων, τα πιο αποτελεσματικά είναι τα παλιά αντιισταμινικά, όπως για παράδειγμα η υδροξυζίνη σε δόση 12,5-25 mg (μισό έως ένα δισκίο) δύο έως 3 φορές την ημέρα ή εφάπαξ 50 mg το βράδυ από την κατάκλιση, η Kετιριζίνη 10 mg ημερησίως, η κυπροεπταδίνη 4mg 3-4 φορές ημερησίως κ.ά. και ο ανταγωνιστής των ισταμινικών υποδοχέων H2Θα πρέπει να τονιστεί οτι μερικά από τα νεότερα αντιισταμινικά με μικροτερη κατευναστική δράση, απαιτούν προσοχή. Σαν παράδειγμα, η ταυτόχρονη χορήγηση τερφεναδίνης ή αστεμιζόλης μαζί με ερυθρομυκίνη ή διάφορες αζόλες (λ.χ. κετοκοναζόλη), μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες ενίοτε πολύ σοβαρές.
Νεότερα φάρμακα
Η νεώτερη σχετικά ουσία Λοραταδίνη και η σετιριζίνη δεν εμφανίζει τέτοιου είδους αλληλεπιδράσεις και χρησιμοποιείται πιο πολύ την εποχή 1995-2000. Από τα νεώτερα αντιισταμινικά, η πλέον σύγχρονη δραστική ουσία που κυκλοφόρησε το 2000 ταυτόχρονα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, είναι η μιζολαστίνη. Η Μιζολαστίνη (Mizolastine) αποτελεί έναν πολύ ισχυρό και εκλεκτικό ανταγωνιστή των Η1 υποδοχέων της ισταμίνης και εμφανίζει την υψηλότερη χημική συγγένεια με αυτούς. Εμφανίζει επίσης τη μοναδική ιδιότητα αναστολής της 5-λιποξυγενάσης και έτσι αποκτά ιδιότητες αντιλευκοτριενικές, γεγoνός ιδιαίτερα σημαντικό στην αντιμετώπιση της αλλεργικής φλεγμονής. Η αποτελεσματικότητα της μιζολαστίνης εμφανίζεται ιδιαίτερα υψηλή στην αντιμετώπιση της κνίδωσης, ακόμη και στις φυσικές κνιδώσεις, χωρίς κατασταλτική ή αντιχολινεργική δράση, και χωρίς εμφάνιση αθροιστικών φαινομένων. Ένα καλό αντιϊσταμινικό νέας γενιάς είναι η λεβοσετριζίνη που δεν προκαλεί υπνηλία. Εάν κριθεί απαραίτητο και εφόσoν κάποια καταστολή είναι επιθυμητή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φαρμακευτική αγωγή κάποιο αντιισταμινικό πρώτης γενεάς. Σε περιπτώσεις χρόνιας κνίδωσης ανθιστάμενης στη θεραπεία με Η1 αντιισταμινικά, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ο συνδυασμός Η1 και Η2 αντιισταμινικών. Στα H2 αντιϊσταμινικά ανήκει η Ρανιτιδίνη φάρμακο για το έλκος δωδεκαδακτύλου και τηγαστρίτιδα.
Τοπική θεραπεία
Η τοπική θεραπεία με διάφορες λ.χ. αλοιφές κορτικοειδών, παρέχει ποικίλα αποτελέσματα αλλά δεν τυγχάνει ευρείας εφαρμογής. Οι περισσότερες αλοιφές που περιέχουν αντιϊσταμινικά, οι οποίες επιπλέον ενδέχεται να προκαλέσουν φαινόμενα φωτοευαισθησίας. Πιο αποτελεσματικές είναι οι διάφορες αντικνησμώδεις αλοιφές που περιέχουν κάμφορα, μινθόλη, φαινόλη κλπ. Μπορούμε να παραγγείλουμε στο φαρμακείο μια λοσιόν με 0.5% camphor, 0.5% menthol, και 0.5% Phenol και η οποία θα επαλείφεται στις βλάβες.
Άλλες θεραπείες
Στις χρόνιες μορφές κνίδωσης δοκιμάζονται και πάλι οι παραπάνω αντιισταμινικές ουσίες, πολλές φορές σε εναλλάξ χορήγηση.
Στις επίμονες και ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να δοκιμαστούν:
1) Η λεγόμενη δίαιτα αποκλεισμού κατά την οποία αποφεύγονται για 3 περίπου μήνες τα προϊόντα γάλακτος, τα οινοπνευματώδη, τα μανιτάρια, τα οστρακοειδή, ησοκολάτα, οι φράουλες, οι ξηροί καρποί, οι χυμοί τομάτας σε κονσέρβα και τα καπνιστά κρέατα, και
2) Η αποφυγή σαλικυλικών ουσιών, όχι μόνο της ασπιρίνης, αλλά και άλλων σαλικυλικών αλάτων που περιλαμβάνονται σε διάφορους φαρμακευτικούς συνδυασμούς ή τρόφιμα. Τέλος, έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία διάφορα φάρμακα άλλων κατηγοριών, όπως ο αναστολέας των διαύλων ασβεστίου, νιφεδιπίνη, το αντικαταθλιπτικό δοξεπίνη και ο διεγέρτης των αδρενεργικών υποδοχέων τερβουταλίνη.
Χρήση κορτιζόνης
Tα συστηματικά κορτικοστεροειδή δεν συνιστώνται στην αντιμετώπιση της κνίδωσης, παρά μόνo σε μεμονωμένες περιπτώσεις και για βραχύ χρονικό διάστημα. Η κορτιζόνη και τα παράγωγα (πρεδνιζόνη) δεν είναι φάρμακα εκλογής στην κνίδωση, μπορεί όμως να χορηγηθούν σε επιλεγμένες περιπτώσεις εάν και έχουν αστοχήσει τα προηγούμενα φάρμακα και εφόσον δεν υπάρχει αντένδειξη για τη χορήγησή τους. Δρουν τόσο στην οξεία όσο και τη χρόνια κνίδωση, η διακοπή τους όμως ακολουθείται αρκετά συχνά από υποτροπή του εξανθήματος. Σε αυτές τις δύσκολες και ανθεκτικές περιπτώσεις, κρίνεται συνεπώς ενδεδειγμένη η παρέμβαση δερματολόγου ή αλλεργιολόγου γιατρού. Πιθανόν ο ασθενής να χρειασθεί να υποβληθεί σε δερματολογικά αλλεργικά τεστ με σκοπό την ανεύρεση του υπεύθυνου αλλεργιογόνου και στη συνέχεια να γίνει θεραπεία απευαισθητοποίησης.
Πρόγνωση
Η κνίδωση διαρκεί συνήθως από λίγες μέρες έως 6 εβδομάδες. Το 50% των ασθενών πού η κνίδωσή τους διαρκεί πάνω από 6 εβδομάδες θα την έχουν για πολλά χρόνια, εφόσον όμως είναι καλά ενημερωμένοι δεν αποτελεί επικίνδυνη πάθηση.
www.emedi.gr
Η κνίδωση ή ουρτικάρια ICD-10 L50 χαρακτηρίζεται από επηρμένες ερυθηματώδεις πλάκες που προκαλούν κνησμό και είναι παροδικές. Οι επι μέρους αλλοιώσεις είναι δυνατόν να εμφανισθούν, να μεταβάλλουν σχήμα και να εξαφανισθούν μέσα σε ώρες.
Η κνίδωση που συνοδεύεται από αφυλαξία (συρίττουσα αναπνοή, συριγμό, υπόταση, συσπαστικούς πόνους στην κοιλιά ή στη μήτρα) αποτελεί επείγον περιστατικό.
Η αλλεργική κνίδωση και το αγγειονευρωτικό οίδημα παρουσιάζονται είτε με οξεία μορφή είτε με χρόνια, διάρκειας άνω των 6 εβδομάδων. Εμφανίζονται σε όλες τις ηλικίες, συνηθέστερα όμως μεταξύ 20-30 ετών. H συχνότητα της κνίδωσης ενδεχομένως να είναι ακόμα μεγαλύτερη από την αναφερόμενη στη βιβλιογραφία, αφού όταν το εξάνθημα περιορίζεται στο δέρμα, οι ασθενείς δεν προσφεύγουν συνήθως σε γιατρό. Υπάρχουν ελαφρές μορφές με σποραδική εκδήλωση και άλλες μορφές με περιορισμένη εντόπιση, τέτοια που ο ασθενής δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Κάθε μορφή κνίδωσης που διαρκεί λιγότερο από 12 εβδομάδες θεωρείται ότι ανήκει στην οξεία μορφή (oξεία κνίδωση). Εάν η διάρκεια της νόσου υπερβεί τις 12 εβδομάδες, τότε θεωρείται ότι ανήκει στη χρόνια μορφή (χρόνια κνίδωση). Η χρόνια κνίδωση εμφανίζεται στις γυναίκες σε διπλάσια συχνότητα από ό,τι στους άνδρες.
Η κνίδωση είναι παροδικό δερματικό εξάνθημα, συνιστάμενο από μια περιγεγραμμένη λευκάζουσα έπαρση του δέρματος (τον πομφό), που περιβάλλεται από ερυθρά άλω. Η κνίδωση, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ενός ή περισσοτέρων - συνήθως πολλαπλών - πομφών, δηλαδή βλαβών που έχουν λευκορόδινη ή ερυθηματώδη χροιά, κηλιδώδες κυκλικό σχήμα και παροδικό χαρακτήρα.
Εξάνθημα
• Σχήμα: Το σχήμα των πομφών είναι στρογγυλό, ωοειδές ή ακανόνιστο, συχνά δε μεταβάλλεται μέσα σε λίγα λεπτά για να καταλήξει σε παράξενα γεωμετρικά σχήματα.
• Μέγεθος: Το μέγεθος των πομφών ποικίλλει από λίγα χιλιοστά (1-2 mm) έως λίγα εκατοστά(10-20 cm).
• Κνησμός: Το εξάνθημα συνοδεύεται κατά κανόνα από κνησμό άλλοτε άλλης έντασης ή και πόνο ενίοτε.
• Εντόπιση: Το εξάνθημα μπορεί να εντοπιστεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, από το τριχωτό της κεφαλής μέχρι τα πόδια.
• Διάρκεια: Οι πομφοί διαρκούν 1 έως 3 ημέρες και προοδευτικά σβήνουν για να εμφανιστούν οι επόμενοι. Ενίοτε, κάθε βλάβη διαρκεί από μερικά λεπτά έως 4 ώρες και υποχωρεί, αφήνοντας το δέρμα σε απόλυτα φυσιολογική κατάσταση.
Αν συμβεί προσβολή των αγγείων και των ιστών (π.χ. τένοντες, έλυτρα, αρθρώσεις κλπ.) στον υποδόριο και στον υποβλεννογόνιο χώρο, σχηματίζεται ένα σαφώς περιγεγραμμένο, ενίοτε επώδυνο, οίδημα, το λεγόμενο αγγειονευρωτικό ή αγγειακό ή απλώς αγγειοοίδημα.
Η αιτιολογία της κνίδωσης δεν είναι μία. Ενοχοποιούνται ανοσολογικοί (αλλεργικοί) ή μη ανοσολογικοί μηχανισμοί. Η πιο δραματική μορφή κνίδωσης, η oξεία αλλεργική κνίδωση, οφείλεται στην κινητοποίηση μιας αλλεργικής αντίδρασης μέσω της ανοσοσφαιρίνης IgE. Η IgE προσκολλάται στα σιτευτικά κύτταρα και τα διεγείρει προς έκκριση ουσιών οι οποίες προκαλούν την αλλεργική αντίδραση (π.χ. ισταμίνη). Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με αυτή την αντίδραση, είναι άτομα με ατοπική προδιάθεση (αλλεργικοί). Η ανωτέρω ανοσοσφαιρίνη Εψιλον (ΙgE) μπορεί να εμφανιστεί σε κληρονομικώς προδιατεθειμένα (ατοπικά) άτομα ή να προκληθεί από την επαφή ή είσοδο μιας ξένης ουσίας, με την οποία συνήθως το άτομο δεν είναι εξοικειωμένο (γύρη, οικιακή σκόνη, μύκητες, χημικές ουσίες, φάρμακα, κ.λπ.).
Οξεία αλλεργική κνίδωση
Αλλεργιογόνα εισπνεόμενα (γύρη, σκόνη σπιτιού, σπόροι μυκήτων, κομ¬μάτια από τρίχωμα ή φτερά ζώων κ.λπ.)
• Δήγματα εντόμων.
• Παράγωγα αίματος.
• Τροφές (ψάρι, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, αυγά, σοκολάτα, γάλα κ.ά.).
• Φάρμακα (πενικιλίνη, ακετυλοσαλικυλικά κ.ά.).
• Ιοί, βακτηρίδια, παράσιτα.
• Νοσήματα του θυρεοειδούς.
• Συντηρητικά τροφίμων, ξηρών καρπών, γαρίδων, ψαριών, σνάκς, κλπ.
Δυστυχώς, σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων, δεν μπορεί να εντοπισθεί το αίτιο αυτής της μορφής της κνίδωσης, ακόμα και σε ασθενείς πού γίνονται εκτεταμένα αλλεργικά δερματικά Tests.
Χρόνια αλλεργική κνίδωση
Όσον αφορά τη χρόνια κνίδωση, τα αίτια στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εντοπίζονται. Εν τούτοις, οι ανωτέρω αναφερθέντες φυσικοί παράγοντες (τριβή, κρύο, ήλιος κ.λπ.) είναι δυνατόν να αποτελούν το έναυσμα για τη χρόνια κνίδωση και πρέπει να διερευνηθούν προσεκτικά.
Μη αλλεργική κνίδωση
Η μη αλλεργική κνίδωση οφείλεται σε διάφορα αίτια, όπως είναι το ψύχος, το ηλιακό φως (και οι δύο αυτές μορφές μπορεί να εμφανιστούν στα μπάνια της καλοκαιρινής περιόδου), η επαφή με μια χημική ουσία ή η συνεχής πίεση στο δέρμα π.χ. από μια τσάντα ή ζώνη κ.ά.
Χολινεργική κνίδωση
Ιδιαίτερη μορφή κνίδωσης είναι η χολινεργική κνίδωση. Αυτή εμφανίζεται μετά από πυρετό ή ζεστό ντους ή νευρικό stress και χαρακτηρίζεται από μικρό πομφό και μεγάλο ερύθημα.
Κνίδωση από άλλα νοσήματα
Η κνίδωση, τέλος, μπορεί μερικές φορές να αποτελεί μια από τις εκδηλώσεις κάποιου γενικευμένου, συστηματικού νοσήματος (μελαγχρωστική κνίδωση, υπερθυρεοειδισμός, νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.ά.).
Kνίδωση από φυσικά αίτια
Μια μορφή κνίδωσης, είναι η κνίδωση από φυσικά αίτια.
Τα φυσικά αίτια που ενοχοποιούνται για την παραπάνω μορφή της κνίδωσης, είναι τα εξής:
• Μηχανικά: από πίεση ή τριβή (Κνιδωτικός Δερμογραφισμός)
• Θερμικά: ζέστη, κρύο (Κνίδωση εκ Ψύχους)
• Ηλιακό φως: (Ηλιακή κνίδωση)
• Νερό: (Κνίδωση εξ ύδατος)
• Κνίδωση από φυτά ή ουσίες: (π.χ. τσουκνίδα)
Οι διάφορες μορφές της κνίδωσης από φυσικά αίτια εμφανίζονται σε συνδυασμό με την κοινή κνίδωση ή και μεταξύ τους. Αποτελούν το 20% περίπου όλων των μορφών κνίδωσης.
Κνίδωση εκ ψύχους
Πρόκειται για μια μορφή κνίδωσης, είτε οικογενή είτε ιδιοπαθή, στην οποία οι ασθενείς λίγα λεπτά (συνήθως 30 λεπτά) μετά από έκθεση σε κρύο νερό, πάγο, ή κρύο αέρα, εμφανίζουν πομφούς κνίδωσης. Εχουν αναφερθεί σπάνιες μορφές θανάτου από κολύμβηση σε κρύα νερά, μέσω αλλεργικού αναφυλακτικού σόκ και καλό είναι να είναι ενημερωμένοι αυτοί οι ασθενείς. Σε μερικές περιπτώσεις η κνίδωση εκ ψύχους συσχετίζεται με λήψη του μυκητοκτόνου φαρμάκου γκριζεοφουλβίνη, και άλλοτε σχετίζονται με τη νόσο κρυοσφαιριναιμία, άλλοτε δε αποτελούν επιπλοκή υπάρχουσας σύφιλης. Πάντως, οι περισσότερες περιπτώσεις είναι αγνώστου αιτιολογίας.
Ένα καλό τέστ για την τεκμηρίωση της διάγνωσης είναι η τοποθέτηση πάγου στο αντιβράχιο για λίγα λεπτά και μετά από αφαίρεσή του παρακολουθείται τοδέρμα για την εμφάνιση πομφών κνίδωσης για τα επόμενα 10 λεπτά. Το πλέον κατάλληλο φάρμακο για την κνίδωση εκ ψύχους είναι η κυπροεπταδίνη σε δόση 16-32mg την ημέρα σε κατανεμημένες δόσεις (κυκλοφορεί σε δισκία 4mg), και ενίοτε συγχορηγείται και τερβουταλίνη σε δόση 5mg, 3 φορές την ημέρα και θεοφυλλίνη 150mg, 3 φορές την ημέρα, επίσης.
Ανεύρεση της αιτίας
Η αναγνώριση του εκλυτικού παράγοντα αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της εξάλειψης του εξανθήματος.
Οι ύποπτες αιτιολογίες πρέπει να διερευνούνται.
Τα μη απαραίτητα ύποπτα φάρμακα πρέπει να διακόπτονται. και τα φάρμακα που ενοχοποιοόιύνατι συχνά όπως τα β-λακταμικά αντιβιοτικά, οι σουλφοναμίδες, τα μη στερεοειδή αντιφλεγμονώδη, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν από φάρμακα που σχετίζονται λιγότερο με κνίδωση.
Η διάγνωση της κνίδωσης, τόσο της oξείας όσο και της χρόνιας, τίθεται με τη βοήθεια της κλινικής εικόνας και του ιστορικού. Η εμφάνιση των πομφών είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική, όπως επίσης και η συζήτηση με τον ασθενή, από την οποία εύκoλα προκύπτει ο παροδικός, φευγαλέoς και υποτροπιάζων χαρακτήρας των βλαβών. Εάν από το ιστορικό του ασθενούς προκύπτει υποψία για μια από τις μορφές της κνίδωσης από φυσικό αίτιο, η δοκιμασία πρόκλησης συνήθως θέτει τη σωστή διάγνωση.
Όταν δεν προκύπτει κάποια σαφής αιτία από το ιστορικό του ασθενούς, συνιστάται η διενέργεια εξετάσεων αίματος για αποκλεισμό συστηματικής νόσου:
Εξετάσεις για τη διερεύνηση της χρόνιας κνίδωσης
Γίνεται γενική αίματος (ελέγχουμε τα ηωσινόφιλα κύτταρα, πού συχνά είναι αυξημένα πάνω από 5%) και γενική εξέταση ούρων, έλεγχος της ταχύτητας καθίζησης των ερυθρών (ΤΚΕ), ουρία, κρεατινίνη, γλυκόζη, CRP, RF, ANA. Στην κνίδωση εκ ψύχους γίνονται συνήθως διαφορετικές εξετάσεις και αντιπυρηνικά αντισώματα αλλά σπάνια αποφαίνονται χρήσιμα στη διάγνωση. Εχουν, τέλος, αναφερθεί περιπτώσεις ενός πρόδρομου συνδρόμου Ηπατίτιδας Β πού εκδηλώνεται με κνίδωση και καλό είναι να γίνονται ηπατικά τεστ. Σπάνια, οι παθήσεις του θυρεοειδούς, ιδίως ο υπερθυρεοειδισμός, εκδηλώνονται και με κνίδωση και καλό είναι να γίνονται και οι κατάλληλες εξετάσεις. Tέλος, τα τελευταία χρόνια καλό είναι οι ασθενείς να ελέγχονται για αντισώματα AIDS (ΗIV Test) νόσος κατ εξοχήν διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος.
Θεραπεία
Η μόνιμη θεραπεία της Κνίδωσης όπου δεν έχει βρεθεί το αίτιο, με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα είναι ανέφικτη. Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών πού αυτοϊώνται κάποτε αυτόματα. Καμία μέθοδος της κλασσικής ιατρικής, αλλά και καμία μέθοδος εναλλακτικών μορφών ιατρικής, όπως είναι η ομοιοπαθητική ή ο βελονισμός, δεν απέδειξε τεκμηριωμένα ότι μπορεί μόνιμα να θεραπεύσει την κνίδωση. Η σημερινή θεραπεία της κλασσικής ιατρικής για την κνίδωση είναι καθαρά συμπτωματική. Πρακτικά όμως, εφ' όσον προκύψει η ύπαρξη κάποιου εκλυτικού παράγοντα κνίδωσης από το ιστορικό του ασθενή, συνιστάται η αποφυγή του (π.χ. σοκολάτα, γαριδάκια, ξηροί καρποί, στρές, αλκοόλ, συντηρητικά, κλπ.).
Ιδιαίτερα, συνιστάται η αποφυγή των παραγόντων εκείνων που προκαλούν κνίδωση από φυσικά αίτια, έτσι:
• Δερμογραφισμός: Αποφυγή τριβής, πίεσης, ξεσμού, στενών ρούχων.
• Κνίδωση εκ ψύχους: Αποφυγή κρύου λουτρού, εισόδου σε κρύα θάλασσα, παραμονής σε κρύο περιβάλλον, επαφής με παγωμένα αντικείμενα.
• Ηλιακή κνίδωση: Αποφυγή του ήλιου χωρίς αντιηλιακό κ.λπ.
• Χημική κνίδωση: Συνιστάται η αποφυγή των φαρμάκων (κυρίως ασπιρίνης), συντηρητικών και χρωστικών των τροφίμων και η αποφυγή συγκεκριμένων τροφίμων, εφ' όσον αποδεδειγμένα θεωρούνται υπεύθυνα. Πολλά χημικά πρόσθετα τροφίμων, ακόμα και εγκεκριμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση (φέρονται με κωδικούς πχ Ε140, Ε420 κλπ) μολονότι έχουν ελεχθεί για τοξικότητα, ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι σε ορισμένα άτομα θα προκαλέσουν αλλεργικήκνίδωση. Εφόσον από το ιστορικό δεν προκύψει κάποιο προφανές αίτιο, οι εκτεταμένες και εξαντλητικές εργαστηριακές εξετάσεις δεν είναι απαραίτητες. Οι ασθενείς που εμφανίζουν κνίδωση καλό είναι να χρησιμοποιούν Latex γάντια όταν έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες όπως είναι τα απορρυπαντικά, κλπ.
Φαρμακευτική αγωγή
Από την πλευρά των φαρμάκων, σήμερα, στην πρώτη γραμμή βρίσκονται τα αντιαλλεργικά αντιισταμινικά φάρμακα και κυρίως εκείνα της νεώτερης γενιάς (Λορατιδίνη, Δεσλορατιδίνη). Η δράση τους στηρίζεται στην εξουδετέρωση των υποδοχέων Η1, που βρίσκονται στην επιφάνεια των ενδοθηλιακών κυπάρων των αγγείων. Τo αποτέλεσμα είναι η παρεμπόδιση της ισταμινικής δράσης, εξυπηρετώντας και το σκοπό της αγωγής, που είναι η υποχώρηση του κνησμού, του πόνου, καθώς και του αριθμού, του μεγέθους και της διάρκειας των πομφών. Συνεπώς τα αντιισταμινικά δεν δρούν αιτιολογικά αλλά συμπτωματικά. Και συνεπώς δεν θεραπεύουν μόνιμα το πρόβλημα. Δεδομένου ότι η ανταπόκριση κάθε ασθενούς σε καθένα από τα αντιισταμινικά είναι διαφορετική, είναι πιθανό να είναι απαραίτητη η αντικατάσταση ενός με κάποιο άλλo ή και ο συνδυασμός δύo αντιισταμινικών, ή δοσολογία μεγαλύτερη από αυτή που συνιστά η φαρμακευτικκή εταιρεία. Από πλευράς φαρμάκων, τα πιο αποτελεσματικά είναι τα παλιά αντιισταμινικά, όπως για παράδειγμα η υδροξυζίνη σε δόση 12,5-25 mg (μισό έως ένα δισκίο) δύο έως 3 φορές την ημέρα ή εφάπαξ 50 mg το βράδυ από την κατάκλιση, η Kετιριζίνη 10 mg ημερησίως, η κυπροεπταδίνη 4mg 3-4 φορές ημερησίως κ.ά. και ο ανταγωνιστής των ισταμινικών υποδοχέων H2Θα πρέπει να τονιστεί οτι μερικά από τα νεότερα αντιισταμινικά με μικροτερη κατευναστική δράση, απαιτούν προσοχή. Σαν παράδειγμα, η ταυτόχρονη χορήγηση τερφεναδίνης ή αστεμιζόλης μαζί με ερυθρομυκίνη ή διάφορες αζόλες (λ.χ. κετοκοναζόλη), μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες ενίοτε πολύ σοβαρές.
Νεότερα φάρμακα
Η νεώτερη σχετικά ουσία Λοραταδίνη και η σετιριζίνη δεν εμφανίζει τέτοιου είδους αλληλεπιδράσεις και χρησιμοποιείται πιο πολύ την εποχή 1995-2000. Από τα νεώτερα αντιισταμινικά, η πλέον σύγχρονη δραστική ουσία που κυκλοφόρησε το 2000 ταυτόχρονα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, είναι η μιζολαστίνη. Η Μιζολαστίνη (Mizolastine) αποτελεί έναν πολύ ισχυρό και εκλεκτικό ανταγωνιστή των Η1 υποδοχέων της ισταμίνης και εμφανίζει την υψηλότερη χημική συγγένεια με αυτούς. Εμφανίζει επίσης τη μοναδική ιδιότητα αναστολής της 5-λιποξυγενάσης και έτσι αποκτά ιδιότητες αντιλευκοτριενικές, γεγoνός ιδιαίτερα σημαντικό στην αντιμετώπιση της αλλεργικής φλεγμονής. Η αποτελεσματικότητα της μιζολαστίνης εμφανίζεται ιδιαίτερα υψηλή στην αντιμετώπιση της κνίδωσης, ακόμη και στις φυσικές κνιδώσεις, χωρίς κατασταλτική ή αντιχολινεργική δράση, και χωρίς εμφάνιση αθροιστικών φαινομένων. Ένα καλό αντιϊσταμινικό νέας γενιάς είναι η λεβοσετριζίνη που δεν προκαλεί υπνηλία. Εάν κριθεί απαραίτητο και εφόσoν κάποια καταστολή είναι επιθυμητή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φαρμακευτική αγωγή κάποιο αντιισταμινικό πρώτης γενεάς. Σε περιπτώσεις χρόνιας κνίδωσης ανθιστάμενης στη θεραπεία με Η1 αντιισταμινικά, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ο συνδυασμός Η1 και Η2 αντιισταμινικών. Στα H2 αντιϊσταμινικά ανήκει η Ρανιτιδίνη φάρμακο για το έλκος δωδεκαδακτύλου και τηγαστρίτιδα.
Τοπική θεραπεία
Η τοπική θεραπεία με διάφορες λ.χ. αλοιφές κορτικοειδών, παρέχει ποικίλα αποτελέσματα αλλά δεν τυγχάνει ευρείας εφαρμογής. Οι περισσότερες αλοιφές που περιέχουν αντιϊσταμινικά, οι οποίες επιπλέον ενδέχεται να προκαλέσουν φαινόμενα φωτοευαισθησίας. Πιο αποτελεσματικές είναι οι διάφορες αντικνησμώδεις αλοιφές που περιέχουν κάμφορα, μινθόλη, φαινόλη κλπ. Μπορούμε να παραγγείλουμε στο φαρμακείο μια λοσιόν με 0.5% camphor, 0.5% menthol, και 0.5% Phenol και η οποία θα επαλείφεται στις βλάβες.
Άλλες θεραπείες
Στις χρόνιες μορφές κνίδωσης δοκιμάζονται και πάλι οι παραπάνω αντιισταμινικές ουσίες, πολλές φορές σε εναλλάξ χορήγηση.
Στις επίμονες και ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να δοκιμαστούν:
1) Η λεγόμενη δίαιτα αποκλεισμού κατά την οποία αποφεύγονται για 3 περίπου μήνες τα προϊόντα γάλακτος, τα οινοπνευματώδη, τα μανιτάρια, τα οστρακοειδή, ησοκολάτα, οι φράουλες, οι ξηροί καρποί, οι χυμοί τομάτας σε κονσέρβα και τα καπνιστά κρέατα, και
2) Η αποφυγή σαλικυλικών ουσιών, όχι μόνο της ασπιρίνης, αλλά και άλλων σαλικυλικών αλάτων που περιλαμβάνονται σε διάφορους φαρμακευτικούς συνδυασμούς ή τρόφιμα. Τέλος, έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία διάφορα φάρμακα άλλων κατηγοριών, όπως ο αναστολέας των διαύλων ασβεστίου, νιφεδιπίνη, το αντικαταθλιπτικό δοξεπίνη και ο διεγέρτης των αδρενεργικών υποδοχέων τερβουταλίνη.
Χρήση κορτιζόνης
Tα συστηματικά κορτικοστεροειδή δεν συνιστώνται στην αντιμετώπιση της κνίδωσης, παρά μόνo σε μεμονωμένες περιπτώσεις και για βραχύ χρονικό διάστημα. Η κορτιζόνη και τα παράγωγα (πρεδνιζόνη) δεν είναι φάρμακα εκλογής στην κνίδωση, μπορεί όμως να χορηγηθούν σε επιλεγμένες περιπτώσεις εάν και έχουν αστοχήσει τα προηγούμενα φάρμακα και εφόσον δεν υπάρχει αντένδειξη για τη χορήγησή τους. Δρουν τόσο στην οξεία όσο και τη χρόνια κνίδωση, η διακοπή τους όμως ακολουθείται αρκετά συχνά από υποτροπή του εξανθήματος. Σε αυτές τις δύσκολες και ανθεκτικές περιπτώσεις, κρίνεται συνεπώς ενδεδειγμένη η παρέμβαση δερματολόγου ή αλλεργιολόγου γιατρού. Πιθανόν ο ασθενής να χρειασθεί να υποβληθεί σε δερματολογικά αλλεργικά τεστ με σκοπό την ανεύρεση του υπεύθυνου αλλεργιογόνου και στη συνέχεια να γίνει θεραπεία απευαισθητοποίησης.
Πρόγνωση
Η κνίδωση διαρκεί συνήθως από λίγες μέρες έως 6 εβδομάδες. Το 50% των ασθενών πού η κνίδωσή τους διαρκεί πάνω από 6 εβδομάδες θα την έχουν για πολλά χρόνια, εφόσον όμως είναι καλά ενημερωμένοι δεν αποτελεί επικίνδυνη πάθηση.
www.emedi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου