Διαβητικό πόδι

Διαφοροδιάγνωση νευροπάθειας και περιφερικής αγγειοπάθειας

Σε όλες τις χώρες του κόσμου τα 70% των ακρωτηριασμών γίνονται σε διαβητικούς ασθενείς.

Η εξέλκωση, επιμόλυνση και τελικά η γάγγραινα, οφείλονται στη νευροπάθεια ή την περιφερική αγγειοπάθεια που μπορεί και να συνυπάρχουν.

Το νευροπαθητικό πόδι είναι θερμό με ξηρό δέρμα, υπαισθησία ή αναισθησία, έλλειψη άλγους και ψηλαφητές σφύξεις ραχιαίων και οπισθίων κνημιαίων αρτηριών. Μπορεί να εμφανιστεί νευροπαθητικό έλκος που επουλώνεται με την κατάλληλη αγωγή, οίδημα και τέλος η βαριά επιπλοκή της νευροπαθητικής άρθρωσης η άρθρωση Charcot που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή του οστού και της άρθρωσης, τον θρυμματισμό και την ανακατασκευή.

Αντίθετα, το ισχαιμικό πόδι είναι ψυχρό, χωρίς ψηλαφητές σφύξεις, με άλγος στη βάδιση (διαλείπουσα χωλότητα) που παρέρχεται μετά την ανάπαυση ή και άλγος ηρεμίας σε προχωρημένα στάδια. Εάν επισυμβεί εξέλκωση ή επιμόλυνση, τότε η γάγγραινα είναι η συνηθέστερη κατάληξη και συχνότατα απαιτείται ακρωτηριασμός.