Υπάρχει ακόμα...
Η βεντέτα στην Κρήτη
περνούσε, πολλές φορές, από γενιά σε γενιά και ήταν ένα ηφαίστειο πότε
ενεργό και πότε "κοιμώμενο". Το πιο λυπηρό, αλλά και το πιο βάρβαρο ήταν
ότι έψαχναν επίμονα να βρουν και να σκοτώσουν, τουλάχιστον το φονιά,
γιατί αυτός φυλαγόταν και ήταν κακοσκότωτος.
Βέβαια αν σκότωναν τον ίδιο τον φονιά, τότε τα θαράπια, δηλαδή η ικανοποίηση ήταν πιο μεγάλη. Αν όμως αυτό ήταν αδύνατο, τότε σκότωναν ή το πιο δυνατό παλικάρι της εχθρικής οικογένειας ή κάποιον με μεγάλη αξία, για να προκαλέσουν έτσι περισσότερο πόνο στους αντιπάλους τους. Πάντως δεν ήταν τιμητικό ούτε για τη μνήμη του νεκρού, ούτε για εκείνους τους ίδιους που θα σκότωναν γέρο, γυναίκα ή παιδί για εκδίκηση.
Τόσο πολύ θεωρούσαν οι Κρητικοί απαραίτητο " να γίνουν τα δίκια" του ανθρώπου που σκοτώθηκε, ώστε υπάρχουν περιπτώσεις που οι μανάδες προετοίμαζαν από μικρά τα παιδιά τους, να βάλουν σκοπό της ζωής του, να εκδικηθούν.
Παράδειγμα, η Αράδαινα μικρό αλλά γραφικό χωριό μετά την Ανώπολη...
Διαβάστε, ολόκληρο το άρθρο, εδώ....
Βέβαια αν σκότωναν τον ίδιο τον φονιά, τότε τα θαράπια, δηλαδή η ικανοποίηση ήταν πιο μεγάλη. Αν όμως αυτό ήταν αδύνατο, τότε σκότωναν ή το πιο δυνατό παλικάρι της εχθρικής οικογένειας ή κάποιον με μεγάλη αξία, για να προκαλέσουν έτσι περισσότερο πόνο στους αντιπάλους τους. Πάντως δεν ήταν τιμητικό ούτε για τη μνήμη του νεκρού, ούτε για εκείνους τους ίδιους που θα σκότωναν γέρο, γυναίκα ή παιδί για εκδίκηση.
Τόσο πολύ θεωρούσαν οι Κρητικοί απαραίτητο " να γίνουν τα δίκια" του ανθρώπου που σκοτώθηκε, ώστε υπάρχουν περιπτώσεις που οι μανάδες προετοίμαζαν από μικρά τα παιδιά τους, να βάλουν σκοπό της ζωής του, να εκδικηθούν.
Παράδειγμα, η Αράδαινα μικρό αλλά γραφικό χωριό μετά την Ανώπολη...
Διαβάστε, ολόκληρο το άρθρο, εδώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου