Σπάρος

Nular seabream - Σπάρος (Diplodus annularis)

Ο σπάρος είναι απ΄ τα πρώτα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά. Βρίσκεται σχεδόν παντού. Ψαρεύεται με πεταχτάρι, καλάμι, καθετή, και σχεδόν όλα τα δολώματα. Ψαρεύεται με πετονιά και ψαροτούφεκο. Ο σπάρος έχει μέτριο μήκος και το πλάτος του είναι αρκετά μεγάλο.   Είναι ψάρι, συγγενικό με τους σαργούς και τις χαρακίδες αλλά με λιγότερο νόστιμο κρέας και ξεχωρίζει από τους συγγενείς του για το σώμα του, με τέλειο οβάλ προφίλ, τις αχνές κάθετες ρίγες στα πλευρά, ενώ μια στενή και σχετικά λεπτή μαύρη λουρίδα σημαδεύει την αρχή του ουριαίου. Ξεχωρίζει επίσης από τις χρυσαφιές αντανακλάσεις στα πλευρά κι απ’ την ανοιχτόχρωμη ράχη που τείνει προς το κίτρινο. Μπορεί να φτάσει μήκος 20 εκ. το πολύ. 

Προτιμά, όπως ο σαργός κι η χαρακίδα βυθούς βραχώδεις και πλούσιους σε φύκια. Είναι πιο εύκολο το πιάσιμο του με τις τράτες, γιατί μερικές φορές μετατοπίζεται σε μεγάλο αριθμό στα πιο ανοιχτά σε αμμώδη βυθό. Στα νησιά υπάρχουν αρκετοί σπάροι στα ρηχά, αλλά και τα βαθιά νερά.

Σήμα κατατεθέν της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, παστώνονται και μετά 10-12 μέρες, τους βγάζουν από το καλάθι, τους πλένουν και τους κρεμούν ανάποδα. Όταν στεγνώνουν αφαιρούν την πέτσα και τους διατηρούν σε ελαιόλαδο και λεμόνι

Νόστιμο είναι και τηγανητό.