Επικίνδυνη λοίμωξη προσβάλει τους πάσχοντες με κυστική ίνωση
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο The Lancet, μια επικίνδυνη λοίμωξη που απαντάται όλο και συχνότερα στους πάσχοντες από κυστική ίνωση, μπορεί να εξαπλωθεί και μεταξύ των ασθενών. Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα οι επιστήμονες πίστευαν ότι το βακτήριο Mycobacterium abscessus μπορούσε να μεταδοθεί μόνο μέσω του νερού και των απορριμμάτων. Αλλά τώρα οι νοσοκομειακές μονάδες ανά τον κόσμο θα πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο νοσηλείας των ασθενών με κυστική ίνωση, μετά τις αποκαλύψεις της βρετανικής μελέτης.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, το 3-10% των πασχόντων από κυστική ίνωση στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ μολύνονται από το βακτήριο M.abscessus. Αν και δεν είναι γνωστό, γιατί το βακτήριο (που είναι μακρινός συγγενής του βακτηρίου που προκαλεί τη φυματίωση) είναι πιθανότερο να μολύνει τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών, εικάζεται ότι ενδεχομένως να σχετίζεται με προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η κυστική ίνωση επηρεάζει τα εσωτερικά όργανα του σώματος, κυρίως τους πνεύμονες και το πεπτικό σύστημα, προκαλώντας τη συσσώρευση κολλώδους βλέννας, η οποία δυσχεραίνει την αναπνοή αλλά και την πέψη των τροφών.
Οι επιστήμονες πιστεύουν λοιπόν ότι το βακτήριο M.abscessus προκαλεί βλάβες στους πνεύμονες, οι οποίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν στους ήδη επιβαρημένους ασθενείς με κυστική ίνωση, με αποτέλεσμα η θεραπεία να διαρκεί μήνες και να περιλαμβάνει τη χορήγηση τοξικών φαρμάκων.
Αν και η μόλυνση βρίσκεται σε ανοδική πορεία τα τελευταία δέκα χρόνια, οι γιατροί πάντα πίστευαν ότι δεν μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλά μελετώντας το DNA σχεδόν 170 δειγμάτων του βακτηρίου, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μπορεί όντως να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο.
Περιορισμένη, εντοπισμένη νόσος εξωπνευμονική
In vitro δεδομένα δείχνουν ότι δεν υπάρχει αποτελεσματικό σχήμα για την θεραπεία της πνευμονικής νόσου. Η νόσος του πνεύμονα θα πρέπει να θεωρείται μια χρόνια, αθεράπευτη μόλυνση.
Οι μακρολίδες είναι οι μόνες ενώσεις με αξιόπιστη ευαισθησία in vitro. Ωστόσο, η επαγόμενη αντίσταση μακρολίδες μπορεί εν μέρει να ευθύνεται για τα χαμηλά ποσοστά ανταπόκρισης.
Ζητήστε καλλιέργεια πτυέλων και αντιβιόγραμμα.
Πολλοί θεωρούν σήμερα, ότι είναι καλύτερα να χρησιμοποιείται θεραπεία συνδυασμού.
- Κλαριθρομυκίνη (500 mg δύο φορές ημερησίως ΡΟ). Μπορεί να χορηγηθεί και ως μονοθεραπεία.
- Αμικασίνη (10-15mg/kg/d IV) μπορεί να προστεθεί ή 25mg/kg IV τρεις φορές την εβδομάδα. Η Αμικασίνη μπορεί να συνδυαστεί με υψηλή δόση κεφοξιτίνης (12g/d ) για δύο εβδομάδες μέχρι την κλινική βελτίωση σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.
- Ιμιπενέμη 500mg IV κάθε 6-8h αντί για κεφοξιτίνη.
Σε οστεομυελίτιδα: 6 μήνες τουλάχιστον συνιστώνται.
Τυχόν μολυσμένα ξένα σώματα θα πρέπει να αφαιρεθούν χειρουργικά.
Πνευμονική ή σοβαρή εξωπνευμονική νόσος
Συνδυασμένη θεραπεία πάντα συνιστάται:
Κλαριθρομυκίνη 500 mg ΡΟ δύο φορές ημερησίως συν αμικασίνη (15 mg/kg/d IV) συν είτε κεφοξιτίνη (2 γραμμάρια q 4 ώρες IV) ή ιμιπενέμη (1 γραμμάριο q 6 ώρες) IV.
Διάρκεια: θεραπεία συνδυασμού ενέσιμων παραγόντων για 1 εβδομάδα + κλαριθρομυκίνη τουλάχιστον 2-4 μήνες, αλλά η διάρκεια συχνά περιορίζεται από ανεπιθύμητες ενέργειες.
Συντήρηση: Μετά από ένα καλό αποτέλεσμα με τη θεραπεία συνδυασμού καλή θεωρείται η μετάβαση στην κλαριθρομυκίνη 500 mg δύο φορές την ημέρα PO ή 1000mg XR μία φορά ημερησίως ή αζιθρομυκίνη 250 mg άπαξ ημερησίως PO επ 'αόριστον.
Άλλοι παράγοντες
- Τιγεκυκλίνη (Tigecycline) 100mg IV δόση εφόδου και στη συνέχεια 50 mg IV κάθε 12 ώρες.
- Linezolid 600 mg κάθε 12 ώρες PO είναι δυνητικά χρήσιμος παράγοντας από το στόμα (σε συνδυασμό με την κλαριθρομυκίνη). Μερικοί χρησιμοποιούν 600mg μία φορά την ημέρα για να μειώσουν τον κίνδυνο της τοξικότητας.
- Clofazimine
Διάρκεια θεραπείας: 6 μήνες για εξωπνευμονική νόσο, τουλάχιστον 12 μήνες για την πνευμονική.
Συχνά δεν θεωρείται ιατρικά ιάσιμη πάθηση.
Βιβλιογραφία
- sciencedaily.com
- hopkinsguides.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου