Η λέξη ευεργέτης είναι Ελληνική...
Ευεργέτης είναι λέξη Ελληνική. Δέν μεταφράζεται.
Στις δυτικές γλώσσες παρουσιάζεται αυτούσια με λατινικούς χαρακτήρες evergetes. H αγγλική λέξη benefactor και η γαλλική bienfaiteur δέν αποδίδουν την πραγματική έννοια του ευεργέτη.
Στήν Ελληνική ιστορία από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο ευεργέτης παραμένει το κεντρικό πρόσωπο του Ελληνικού πολιτισμού. Σήμερα στην Δύση και στον δυτικοποιημένο πλανήτη κυριαρχεί στους επιχειρηματικούς κύκλους η έννοια του donation. Πρόκειται για φορολογική διευκόλυνση που επιτρέπει στον επιχειρηματία να μειώσει τον φόρο που υποχρεούται να καταβάλει στό κράτος με το να διαθέτει ένα ποσόν ως donation σε κάποιο κοινωνικό έργο που θά απαλάσσεται απο φορολογία. Πρόκειται δηλαδή δια μια κακώς εννοουμένη ευεργεσία άμεσα συνδεδεμένη με το κοινωνικό σύστημα ελεύθερης αγοράς, καθώς, στην δύση ο ευεργέτης πεθαίνει πλουσιότερος, ενώ στον χώρο του Ελληνισμού πεθαίνει φτωχότερος.
Στην αρχαία Ελλάδα ο θεσμός της χορηγίας αποτελούσε δημόσιο και επιβεβλημένο χρέος γιά κάθε πολίτη και ειδικώτερα των επιφανέστερων. Στήν αρχαία Ελλάδα και ειδικά στην Αθηναική δημοκρατία αποτελούσε κυρίαρχη ιδεολογία, η δραστηριοποίηση και προσφορά κάθε πολίτη, στον οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό τομέα, εξίσου. Ο πολίτης είχε τήν υποχρέωση να εργάζεται και να προσφέρει το περίσσευμα της εργασίας σε επενδύσεις προς όφελος της κοινωνίας. Ενδεικτικά ο ενσαρκωτής της Δημοκρατίας Περικλής εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα δημόσια πράγματα μέσω πολιτιστικής χορηγίας τραγωδίας του Αισχύλου και όπως διακηρύσσει το ψήφισμα της Αιξωνής '' στήν γενναιοδωρία των χορηγών βασίζεται η καλλιτεχνική δραστηριότητα'' στήν αρχαία Αθήνα.
Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου ευεργεσία, ως κοινωνική προσφορά, θεωρείται λειτουργία και οι ευεργέτες θεωρούνται λειτουργοί.
Οι Έλληνες ευεργέτες στο διάβα της ιστορίας κατόρθωσαν να υπερβούν ίδιον της απλής ζωής και τό απλώς έχειν και κατέχειν στό πλέον είναι, του ποιοτικού τρόπου της κοινωνικής συνύπαρξης, όπου οι έννοιες του ήθους και της σπουδαιότητος, εκφράζουν την ειδοποιό διαφορά που διακρίνει τήν χορηγία, την ευεργεσία και την φιλανθρωπία. Ο Homo Hellenicus αντιστοιχεί στην ιδεώδη σύζευξη του Ηοmο Εthicus [καλοκαγαθία] και του Homo Economicus [ηθική επιχειρηματικότητα] έναντι του άπληστου οικονομισμού και του τεχνολογικού αυτισμού της εποχής μας.
Στo σύνολό τους οι Έλληνες Ευεργέτες υπήρξαν πρόσωπα μεγαλόψυχα με γενναιόδωρη ψυχή που η δράση τους αποτελεί πρότυπο ηθο-ποιητικής συμπεριφοράς, φιλοτιμίας με δράση χρηστού πολίτη και διακόνου του λαού.
Η Eταιρεία Ελλήνων Ευεργετών επιδιώκει μέσω της δρασεώς της στην ανάδειξη του έργου των Ελλήνων Ευεργετών τιμώντας την συνεισφορά τους να φέρει τους πολίτες πιο κοντά στο έργο τους και να διδαχθούν απο το παράδειγμα τους ιδιαίτερα σήμερα στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε, προάγοντας τον εθελοντισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη ενάντια στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό ακολουθώντας την ρήση του Αριστοτέλη ''Αεί το βέλτιστον ήθος, βελτίονος αίτιον πολιτείας.''
Βιβλιογραφία
http://etaireiaee.blogspot.gr/
Στις δυτικές γλώσσες παρουσιάζεται αυτούσια με λατινικούς χαρακτήρες evergetes. H αγγλική λέξη benefactor και η γαλλική bienfaiteur δέν αποδίδουν την πραγματική έννοια του ευεργέτη.
Στήν Ελληνική ιστορία από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο ευεργέτης παραμένει το κεντρικό πρόσωπο του Ελληνικού πολιτισμού. Σήμερα στην Δύση και στον δυτικοποιημένο πλανήτη κυριαρχεί στους επιχειρηματικούς κύκλους η έννοια του donation. Πρόκειται για φορολογική διευκόλυνση που επιτρέπει στον επιχειρηματία να μειώσει τον φόρο που υποχρεούται να καταβάλει στό κράτος με το να διαθέτει ένα ποσόν ως donation σε κάποιο κοινωνικό έργο που θά απαλάσσεται απο φορολογία. Πρόκειται δηλαδή δια μια κακώς εννοουμένη ευεργεσία άμεσα συνδεδεμένη με το κοινωνικό σύστημα ελεύθερης αγοράς, καθώς, στην δύση ο ευεργέτης πεθαίνει πλουσιότερος, ενώ στον χώρο του Ελληνισμού πεθαίνει φτωχότερος.
Στην αρχαία Ελλάδα ο θεσμός της χορηγίας αποτελούσε δημόσιο και επιβεβλημένο χρέος γιά κάθε πολίτη και ειδικώτερα των επιφανέστερων. Στήν αρχαία Ελλάδα και ειδικά στην Αθηναική δημοκρατία αποτελούσε κυρίαρχη ιδεολογία, η δραστηριοποίηση και προσφορά κάθε πολίτη, στον οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό τομέα, εξίσου. Ο πολίτης είχε τήν υποχρέωση να εργάζεται και να προσφέρει το περίσσευμα της εργασίας σε επενδύσεις προς όφελος της κοινωνίας. Ενδεικτικά ο ενσαρκωτής της Δημοκρατίας Περικλής εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα δημόσια πράγματα μέσω πολιτιστικής χορηγίας τραγωδίας του Αισχύλου και όπως διακηρύσσει το ψήφισμα της Αιξωνής '' στήν γενναιοδωρία των χορηγών βασίζεται η καλλιτεχνική δραστηριότητα'' στήν αρχαία Αθήνα.
Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου ευεργεσία, ως κοινωνική προσφορά, θεωρείται λειτουργία και οι ευεργέτες θεωρούνται λειτουργοί.
Οι Έλληνες ευεργέτες στο διάβα της ιστορίας κατόρθωσαν να υπερβούν ίδιον της απλής ζωής και τό απλώς έχειν και κατέχειν στό πλέον είναι, του ποιοτικού τρόπου της κοινωνικής συνύπαρξης, όπου οι έννοιες του ήθους και της σπουδαιότητος, εκφράζουν την ειδοποιό διαφορά που διακρίνει τήν χορηγία, την ευεργεσία και την φιλανθρωπία. Ο Homo Hellenicus αντιστοιχεί στην ιδεώδη σύζευξη του Ηοmο Εthicus [καλοκαγαθία] και του Homo Economicus [ηθική επιχειρηματικότητα] έναντι του άπληστου οικονομισμού και του τεχνολογικού αυτισμού της εποχής μας.
Στo σύνολό τους οι Έλληνες Ευεργέτες υπήρξαν πρόσωπα μεγαλόψυχα με γενναιόδωρη ψυχή που η δράση τους αποτελεί πρότυπο ηθο-ποιητικής συμπεριφοράς, φιλοτιμίας με δράση χρηστού πολίτη και διακόνου του λαού.
Η Eταιρεία Ελλήνων Ευεργετών επιδιώκει μέσω της δρασεώς της στην ανάδειξη του έργου των Ελλήνων Ευεργετών τιμώντας την συνεισφορά τους να φέρει τους πολίτες πιο κοντά στο έργο τους και να διδαχθούν απο το παράδειγμα τους ιδιαίτερα σήμερα στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε, προάγοντας τον εθελοντισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη ενάντια στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό ακολουθώντας την ρήση του Αριστοτέλη ''Αεί το βέλτιστον ήθος, βελτίονος αίτιον πολιτείας.''
Βιβλιογραφία
http://etaireiaee.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου