Ας στεφανώσουμε με θάρρος κι αυτή τη νύχτα

Υστερόγραφα γης...

Ας στεφανώσουμε με θάρρος κι αυτή τη νύχτα
Ξοδεύοντας απ' την αρχή δύναμη και χάρη
Ας στεφανώσουμε με θάρρος κι αυτή τη νύχτα
Σ' ένα γύρισμα του δρόμου να ξεχάσουμε
Να σβήσουμε ότι γράψαμε, αριθμούς και λέξεις.

Μιας παρ' ολίγον φύσης – πριν έλθει η τυφλή δύναμη
Του μέσα κόσμου, η άλλη τύχη, να μας τελειώσει
Τώρα που είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ακόμα
Και τη ζωή μας για να γίνουμε πάλι

Ένα ήσυχο βράδυ στην εξοχή το καλοκαίρι
Οριστική εγκατάλειψη μέσα στη δροσιά
Στην αίγλη σωμάτων που δεν ξέρουν να λένε όχι

Ξοδεύοντας όλη τη δύναμη κι όλη τη χάρη
Στην άκρη του νου θα μάθουμε τ' αληθινά φιλιά
Στην ευστομία της νύχτας, επιτέλους αθώοι.

Από τη συλλογή Υστερόγραφα γης (2004)
Γιώργος Βέης, Ας στεφανώσουμε με θάρρος κι αυτή τη νύχτα
[Από την ενότητα Αποσπάσματα καθρέφτη]