Η κατά μόνας αμαρτία
Με τον όρο αυνανισμός, αναφερόμαστε στην διέγερση των ιδίων γεννητικών οργάνων.
Στόχος είναι η πρόκληση οργασμού και αυτοϊκανοποίησης της γενετήσιας ορμής και ηδονής χωρίς συνουσία με άλλο πρόσωπο.
Ο αυνανισμός δεν συναντάται μόνο στον άνθρωπο, αλλά και σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, σε αρσενικά καθώς και σε θηλυκά ζώα..
Η λέξη αυνανισμός προέρχεται από το όνομα του βιβλικού προσώπου Αυνάν, απογόνου του Ιακώβ. Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του πέθανε, ο Αυνάν, σύμφωνα με το εβραϊκό έθιμο, νυμφεύτηκε τη χήρα του αδελφού του Ηρ, με την οποία όμως δεν ήθελε να τεκνοποιήσει επειδή το παιδί που θα γεννιόταν θα ανήκε τυπικά, με βάση τον εβραϊκό νόμο, στον αδελφό του κι όχι σε αυτόν. Ο Αυνάν δεν επιθυμούσε να αποκτήσει απόγονο που θα συνέχιζε την οικογενειακή γραμμή του νεκρού αδελφού του, αλλά απέβλεπε στην απόκτηση της κληρονομιάς των πρωτοτοκίων του. Ο Αυνάν δεν αυνανιζόταν με τη σημερινή έννοια του όρου αλλά είχε διακεκομμένη συνουσία με τη γυναίκα του. Έτσι «όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχειν επί την γην, του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού». Η πράξη αυτή τιμωρήθηκε από τον Ιεχωβά με θάνατο, και η σπατάλη του σπέρματος για σκοπούς εκτός της τεκνοποίησης θεωρείται αμαρτία από τους Εβραίους μέχρι σήμερα. Από το όνομα του Αϋνάν προέρχεται και η λέξη αυνανισμός.
Επίσημη ονομασία του όρου σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι "η κατά μόνας αμαρτία", θεωρώντας την έτσι σαφώς ως "αμαρτία". Λόγια έκφραση του όρου απαντάται και ως "προσφιλής κατά μόνας διέγερση" ή απασχόληση, (το δεύτερο περισσότερο ειρωνικά).
Ο αυνανισμός αποτελεί σεξουαλική πράξη τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, η οποία εκδηλώνεται για πρώτη φορά συνήθως κατά την περίοδο της εφηβείας του ατόμου, χωρίς όμως να περιορίζεται σε αυτήν την ηλικία. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων αυνανίζεται και μετά την ενηλικίωση, ενώ έρευνες σε βρέφη και νήπια έχουν αποδείξει ότι ο αυνανισμός συναντάται ήδη από αυτές τις ηλικίες. Γάλλοι επιστήμονες δημοσίευσαν πέρυσι μελέτη στη οποία τεκμηριώνουν με φωτογραφικό υλικό ότι και στη ενδομήτρια ζωή του εμβρύου λαμβάνει χώρα ο αυνανισμός. Ο αυνανισμός αν και διαδεδομένος, θεωρείται ταμπού για τους περισσότερους ανθρώπους. Παλαιότερα δε εθεωρείτο και επιβλαβής για τη σωματική και την ψυχική υγεία.
Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, η επίσημη ιατρική θέση ήταν ότι ο αυνανισμός προκαλεί σοβαρές βλάβες στην πνευματική και σωματική υγεία. Πολλές σοβαρές αρρώστιες αποδίδονταν στον αυνανισμό και πολλοί γιατροί της εποχής εκείνης περιέγραφαν ένα σχετικό σύνδρομο που ονομαζόταν «εκφυλιστική νόσος». Αναφέρω χαρακτηριστικά το απόφθεγμα ενός Γάλλου ιατρού για τον αυνανισμό «κατά την γνώμη μου ούτε η πανούκλα, ούτε ο πόλεμος, ούτε η ευλογιά, ούτε ένα πλήθος παρόμοιων διαβόλων έχει τόσο καταστροφικό αποτέλεσμα για την ανθρωπότητα από την συνήθεια του αυνανισμού. Είναι το στοιχείο καταστροφής της πολιτισμένης κοινωνίας».
Για την παρεμπόδιση ή τον περιορισμό του αυνανισμού είχαν επινοηθεί και κυκλοφορούσαν στη αγορά ζώνες ασφαλείας που παρεμπόδιζαν τον αυνανισμό, και οι οποίες βρίσκονταν σε χρήση έως και το 1920. Αντίστοιχα στις γυναίκες η αντιμετώπιση του αυνανισμού ήταν χειρουργική με κλειτοριδεκτομή. Μια ευμεγέθης κλειτορίς στον Μεσαίωνα εάν έπεφτε στην αντίληψη των κυνηγών μαγισσών μπορούσε να οδηγήσει την γυναίκα στο θάνατο γιατί την θεωρούσαν ως “θηλή του διαβόλου”. Σύμφωνα μάλιστα με την ιατρική αυθεντία της εποχής Baker Brown, μετα την κλειτοριδεκτομή, οι μεν “προβληματικές γυναίκες γίνονταν ευτυχισμένες σύζυγοι, οι επαναστατημένες νεαρές επέστρεφαν στους κόλπους της οικογενείας και οι παντρεμένες που πριν απέφευγαν τα σεξουαλικά τους καθήκοντα έμεναν έγκυες.” Σήμερα όμως η επιστήμη δεν τον συνδέει πλέον με κανενός είδους παρενέργειες σωματικές ή ψυχικές. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα από ψυχαναλυτές κατά το 19ον αιώνα για τη θεραπεία της υστερίας στις γυναίκες. Στη σημερινή εποχή θεωρείται δεδομένο επιστημονικά ότι ο αυνανισμός αποτελεί φυσιολογική λειτουργία και κοινή εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους όλων των φυλών και όλων των εποχών.
Ο μεγάλος διανοούμενος και φιλόσοφος του 20ου αιώνα Λίλυ Τόμλιν έλεγε μάλιστα πως "Έχουμε λόγο να πιστεύουμε πως ο άνθρωπος αρχικά περπάτησε όρθιος για να απελευθερώσει τα χέρια του για τον αυνανισμό".
Άνδρες και γυναίκες ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους με τον αυνανισμό, ο οποίος συνήθως αρχίζει περίπου στα δέκα ή έντεκα χρόνια ενώ άλλα παιδιά το ανακαλύπτουν πολύ αργότερα. Φυσικά, αγόρια και κορίτσια παίζουν από πολύ νωρίτερα με τα γεννητικά τους όργανα. Ιδιαίτερα τα αγόρια, πιάνουν το πέος τους από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής τους, επειδή το βλέπουν σαν ένα περίεργο εξάρτημα, που προεξέχει από το υπόλοιπο σώμα τους. Τα νήπια χαϊδεύονται για την ευχαρίστηση που νιώθουν. Όταν γίνουν πέντε ή έξι χρόνων, επιδίδονται σε σεξουαλικές διερευνήσεις με μορφή παιχνιδιού με άλλα συνομήλικά τους παιδιά. Μόνο όταν τα αγόρια και τα κορίτσια φτάσουν στην εφηβεία, οπότε αρχίζει και η παραγωγή αρσενικών και θηλυκών ορμονών, καταφεύγουν στον αυνανισμό συνειδητά, για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση. Η αυτοϊκανοποίηση είναι για τους περισσότερους μια εντελώς προσωπική υπόθεση και ο αυνανισμός ένα από τα πιο λεπτά θέματα συζήτησης.
Ο αυνανισμός αποτελεί ταμπού για την κοινωνία μας, αλλά οι περισσότεροι το κάνουν.
Ποσοστό 94% των ανδρών και 40% των γυναικών αυνανίζονται - οι άντρες σε διπλάσια συχνότητα από τις γυναίκες. Τα ποσοστά πέφτουν λίγο μετά το γάμο – 72% για τους άντρες και 38% για τις γυναίκες. Το ποσοστό των αντρών που αυνανίζεται στην εφηβική ηλικία πλησιάζει το 100%. Το ποσοστό των εφήβων γυναικών που αυνανίζεται είναι σημαντικά μικρότερο από αυτό των αντρών και κυμαίνεται γύρω στα 60-75%. Ένα σημαντικό ποσοστό των γυναικών αρχίζει να αυνανίζεται ήδη από την παιδική ηλικία (7-9 ετών). Ένα άλλο ποσοστό αρχίζει να αυνανίζεται στη διάρκεια της προεφηβείας ή της εφηβείας. Τέλος ένα σημαντικό ποσοστό των γυναικών αυνανίζεται για πρώτη φορά αφού έχει ήδη τις πρώτες σεξουαλικές επαφές.
Συνήθως οι ενήλικοι άντρες εξακολουθούν να αυνανίζονται, αν και με συχνότητα σημαντικά μικρότερη σε σχέση με την εφηβεία. Ένα ενήλικο άτομο που για κάποιο διάστημα δεν έχει τη δυνατότητα σεξουαλικών επαφών είναι φυσιολογικό να καταφεύγει στον αυνανισμό. Όμως και ένα άτομο που έχει τακτικές σεξουαλικές επαφές είναι δυνατό να αυνανίζεται, χωρίς να υπάρχει τίποτα το παθολογικό , αρκεί να μην προτιμάται συστηματικά ο αυνανισμός από τη σεξουαλική επαφή. Ο αυνανισμός είναι μια δραστηριότητα που δεν εγκαταλείπεται από τον άντρα με την ενηλικίωσή του. Πολλές φορές μάλιστα, ένας άντρας εξακολουθεί να αυνανίζεται ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την ενήλικη γυναίκα. Άρα λοιπόν, μόνος ο αυνανισμός δεν αρκεί να χαρακτηρίσει παθολογική τη σεξουαλικότητα ενός ενήλικου ανθρώπου, άντρα ή γυναίκας.
Ιστορική αναδρομή
Αναφορές για ανδρικό αυνανισμό συναντάμε από προϊστορικές ζωγραφιές σε πέτρες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα φιγουρίνι από άργιλο της 4ης χιλιετίας π.Χ. που βρέθηκε σε χώρο αρχαίου ναού στη Μάλτα παρουσιάζει μία γυναίκα αυνανιζόμενη. Βεβαίως, στους άνδρες ο αυνανισμός ήταν πιο συχνός. Ο ανδρικός αυνανισμός στη αρχαία Αίγυπτο είχε πιο σπουδαία θέση. Όταν μάλιστα εκτελείτο από κάποιο Θεό εθεωρείτο δημιουργική ή μαγική θεϊκή πράξη. Πιστεύεται, δε, ότι ο θεός Ατούν δημιούργησε το σύμπαν αυνανιζόμενος μέχρι την εκσπερμάτωση, και οι διακυμάνσεις του Νείλου αποδίδονταν στη συχνότητα των εκσπερματώσεων του.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια πιο χαλαρή στάση για τον αυνανισμό από ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, θεωρώντας τον αυνανισμό σαν ένα φυσιολογικό και υγιεινό υποκατάστατο για άλλες μορφές σεξουαλικής ηδονής. Θεωρούσαν δε τον αυνανισμό σαν βαλβίδα ασφαλείας έναντι της καταστροφικής σεξουαλικής ματαίωσης. Οι αρχαίοι Έλληνες ασχολούνταν με τον γυναικείο αυνανισμό σε κάθε μορφή τέχνης τους. Ο Διογένης ο κυνικός απέδιδε την επινόηση του αυνανισμού στον θεό Ερμή, ο οποίος λυπήθηκε τον γιο του Πάν, ο οποίος κυνηγούσε την Ηχώ αλλά φάνηκε ανίκανος να την καταφέρει, και του έμαθε το κόλπο του αυνανισμού για να ανακουφίζει το πόνο του. Ο Πάνος, με την σειρά του δίδαξε αυτήν την πρακτική στους νεαρούς τσοπάνηδες οι οποίοι την διέδωσαν. Ο Διογένης επιχειρηματολογούσε, πώς αφού δεν είναι ανήθικο να τρως και να πίνεις, πράξεις που κάνεις με το χέρι σου, δεν είναι ανήθικο ούτε και να αυνανίζεσαι. Ο ίδιος, πολλές φορές αυνανιζόταν δημόσια μπροστά στο πλήθος που μαζεύετο γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος του υπέβαλε την ερώτηση εάν αυτός ο τρόπος τον ανακούφιζε, αυτός ατάραχος του απάντησε ήρεμα και αφοπλιστικά «Μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου».
Πώς βλέπει ο κόσμος τον αυνανισμό
Πολλοί θεωρούν, ότι ο αυνανισμός είναι μια αφύσικη και αηδιαστική πράξη. Δεν καταλαβαίνουν καθόλου το λόγο ύπαρξης αυτής της επίδοσης και καταδικάζουν εκείνους που δεν την απαρνιούνται, μολονότι έχουν σεξουαλικούς συντρόφους.
Άλλοι πάλι, όταν αυνανιστούν μπροστά στον ερωτικό τους παρτενέρ ή εάν ο αυνανισμός είναι αμοιβαίος, αισθάνονται μεγάλη απόλαυση, ιδιαίτερα όταν η σεξουαλική αυτή εμπειρία αποτελεί επιστέγασμα στα προκαταρκτικά ερωτικά τους παιχνίδια. Είναι σημαντικό να καταλάβει ο κόσμος ότι η αυτοϊκανοποίηση δεν βλάπτει κανέναν, παρά μόνο όσους έχουν ηθικούς κώδικες που τον καταδικάζουν. Θεωρείται μάλιστα ιδανικός τρόπος σεξουαλικής αυτογνωσίας. Δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να προκαλεί ενοχές ή ντροπή. Άλλωστε, ο αυνανισμός μπορεί να οδηγήσει σε έντονους οργασμούς και να γεννήσει αισθήματα σεξουαλικής ασφάλειας και αυτοεκτίμησης. Πάνω από όλα, δεν πρέπει να πιστεύει κανείς ότι όποιος αυνανίζεται είναι ανικανοποίητος σεξουαλικά από τον ερωτικό του σύντροφο. Πολλοί εραστές έχουν καταπληκτικές ερωτικές εμπειρίες όταν αυνανίζονται, μόνοι ή με τη βοήθεια του παρτενέρ τους, πριν από ή κατά τη διάρκεια της συνουσίας.
Η στάση της θρησκείας
Η στάση της θρησκείας όσο αφορά τον αυνανισμό ποικίλλει. Ορισμένες θρησκείες τον θεωρούν βρώμικο και το παρουσιάζουν ως ταμπού. Άλλες θρησκείες το ενθαρρύνουν ως υγιεινή, φυσιολογική πράξη που οδηγεί σε ανώτερη πνευματικότητα.
Ο αυνανισμός στον άνδρα
Ο αυνανισμός των ανδρών είναι μια υπόθεση προσωπική, στην οποία σπάνια συμμετέχει η γυναίκα. Ακόμα και στο γάμο, η σύζυγος δεν έχει συχνά την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη δραστηριότητα αυτή του άνδρα της. Το πιο ευαίσθητο σημείο του πέους είναι η βάλανος. Αντίθετα, η γυναίκα διαθέτει περισσότερα σημεία που ερεθίζονται σεξουαλικά. Τα χάδια στο όσχεο και στους όρχεις δεν διεγείρουν τους άνδρες τόσο πολύ. Ο άνδρας επικεντρώνει τις προσπάθειές του στη βάλανο και στο χαλινό και όχι τόσο στη ράβδο του πέους, που χρησιμεύει για να ανεβοκατεβάζει το χέρι του ρυθμικά.
Ο αυνανισμός στη γυναίκα
Οι περισσότερες γυναίκες το κάνουν μόνες τους, ωστόσο, ορισμένες προτιμούν να τις αυνανίζει ο ερωτικός σύντροφός τους, γιατί η αυτοϊκανοποίηση τούς γεννά ενοχές. Για άλλες πάλι, ο αυνανισμός έχει γίνει διαδικασία ρουτίνας, για να ανακουφιστούν από τις σεξουαλικές παρορμήσεις τους. Καθώς προϋπόθεση για το γυναικείο οργασμό είναι η άμεση και συνεχής διέγερση, ορισμένες γυναίκες, όταν κάνουν έρωτα, καταφεύγουν στην αυτοϊκανοποίηση για να φτάσουν σίγουρα στην αποκορύφωση. Σύμφωνα με τις στατιστικές, μόνο το 30% των γυναικών έχουν οργασμό κατά τη συνουσία, ενώ κατά 80% φτάνουν στην αποκορύφωση με τον αυνανισμό. Οι περισσότερες γυναίκες βρίσκουν την έμμεση διέγερση της κλειτορίδας πιο ευχάριστη και ερεθιστική.
Κάθε γυναίκα αυνανίζεται με το δικό της τρόπο, αλλά σπάνια διεγείρει άμεσα τη βάλανο της κλειτορίδας, η οποία γίνεται υπερευαίσθητη στο άγγιγμα και την πίεση ιδιαίτερα μετά τον οργασμό. Η άμεση επαφή με τη βάλανο πρέπει τότε να αποφεύγεται, εκτός αν είναι επιθυμητή η ανανέωση της διέγερσης. Ορισμένες γυναίκες ταλαντεύουν το σώμα τους για μεγαλύτερη αίσθηση ηδονής, ενώ άλλες ξαπλώνουν ακίνητες αναθέτοντας όλο το έργο στα χέρια τους. Οι δεξιόχειρες διεγείρουν τη δεξιά πλευρά της κλειτορίδας και οι αριστερόχειρες την αριστερή. Η συνεχής πίεση όμως στο ίδιο σημείο προκαλεί μούδιασμα, γι' αυτό πολλές γυναίκες ερεθίζουν εναλλάξ και τις δύο πλευρές της κλειτορίδας, ώστε να μη διακόπτεται η διέγερση. Ελάχιστες γυναίκες περιορίζονται στη διέγερση της κλειτορίδας. Οι πιο πολλές ερεθίζουν όλη την περιοχή του εφηβαίου. Η ζώνη του περινέου γίνεται εξαιρετικά ευαίσθητη στο άγγιγμα. Τα μικρά χείλη, όπως η κλειτορίδα και το εφήβαιο, αποτελούν επίσης σημαντική πηγή διέγερσης. Οι περισσότερες γυναίκες, όταν αυνανίζονται, χαϊδεύουν συνεχώς και χωρίς διακοπή το στέλεχος της κλειτορίδας, μέχρι να φτάσουν στην αποκορύφωση. Είναι χρήσιμο να ξέρετε ότι η αντίδρασή τους αυτή στον οργασμό είναι εντελώς αντίθετη από εκείνη του άνδρα, στον οποίο απαιτείται άμεση διακοπή των ωθήσεων της λεκάνης. Αν σταματήσει όμως η διέγερση της κλειτορίδας κατά τη συνουσία, η γυναίκα δεν έχει ικανοποιητικό οργασμό.
Πόσο μπορεί να αυνανίζεται ένας άνδρας
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανδρών, η συχνότητα με την οποία αυνανίζονται κυμαίνεται από μία φορά το μήνα σε δύο με τρεις φορές την ημέρα. Σχεδόν όλοι ανησυχούν για την υποτιθέμενη επίδραση του υπερβολικού αυνανισμού στην ψυχική τους υγεία, αλλά όλοι θεωρούν ότι αυτοϊκανοποιούνται λιγότερο συχνά από τους άλλους. Ένας άνδρας που αυνανίζεται δύο με τρεις φορές την ημέρα, θεωρεί ότι οι πέντε ή έξι φορές την ημέρα είναι εξαιρετικά μεγάλος αριθμός. Δεν υπάρχει ιατρικά αποδεκτό κριτήριο, το οποίο να καθορίζει τα όρια του "φυσιολογικού" αυνανισμού, αλλά ούτε και έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ο αυνανισμός, όποια και αν είναι η συχνότητά του, οδηγεί σε κάποια μορφή πνευματικής ασθένειας. Ο αυνανισμός, ωστόσο, χαρίζει σε μια σχέση περισσότερο αισθησιασμό και μεγαλύτερη σεξουαλική απόλαυση.
Πόσο μπορεί να αυνανίζεται μια γυναίκα;
Μετά τον πρώτο οργασμό με αυνανισμό, η σεξουαλική αυτή πράξη επαναλαμβάνεται με μεγαλύτερη ευκολία. Η αυτοϊκανοποίηση είναι για τις περισσότερες γυναίκες η εισαγωγή της ερωτικής πράξης. Με την αυτοϊκανοποίηση η κοπέλα μαθαίνει πώς λειτουργεί ερωτικά και τι τη διεγείρει περισσότερο. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχει τον πρώτο της οργασμό με τον αυνανισμό. Σε σύγκριση με τους άνδρες, είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες να φτάσουν στην αποκορύφωση. Η αυτοϊκανοποίηση, όμως, είναι το μονοπάτι για να ανακαλύψουν τι τους είναι ευχάριστο, συναρπαστικό και διεγερτικό και τι διώχνει τις αναστολές και τις φοβίες τους, ώστε λυτρωμένες να αφεθούν στη μαγεία του σεξ. Μετά τον πρώτο οργασμό με αυνανισμό, η σεξουαλική αυτή πράξη επαναλαμβάνεται με μεγαλύτερη ευκολία. Η αυτοϊκανοποίηση είναι ζωτικής σημασίας για τις ώριμες γυναίκες, είτε είναι μόνες είτε όχι. Αυξάνει την υγρασία του κόλπου και μειώνει τον κολπικό πόνο που προέρχεται από την ξηρότητα. Όταν αποτελεί συνεχή δραστηριότητα, αλλά και όταν επιλέγεται για να υποκαταστήσει την ερωτική πράξη μετά την απώλεια του συντρόφου, ο αυνανισμός είναι ιδανική πρακτική. Ο αυνανισμός προκαλεί και εξασφαλίζει την παράταση της ερωτικής ζωής μιας γυναίκας.
Σε αντίθεση με τον άνδρα, η γυναίκα που αυτοϊκανοποιείται συχνά, συνήθως δεν αρκείται σε έναν οργασμό, αλλά απολαμβάνει πολλούς διαδοχικούς, ώσπου να κουραστεί.
Ο αυνανισμός ως απόλαυση
Ο αυνανισμός είναι μια επιλογή, ένας τρόπος για να αυξηθεί η σεξουαλική απόλαυση ενός ζευγαριού, ο οποίος βοηθά τη σεξουαλικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι, εάν δεν αυνανίζεται, δεν είναι φυσιολογικός. Ο αυνανισμός δεν επηρεάζει την επιτυχία ή την αποτυχία της συζυγικής ζωής. Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες ενδείξεις, όσοι αυνανίζονται χωρίς ενοχές εκδηλώνουν πιο ελεύθερα τη σεξουαλικότητά τους, γνωρίζουν καλύτερα τις αντιδράσεις τους στα ερωτικά καλέσματα και απολαμβάνουν το σεξ περισσότερο. Η αυτοϊκανοποίηση είναι άριστο υποκατάστατο της συνουσίας για τον άνδρα όταν η γυναίκα είναι έγκυος, λεχώνα ή αναρρώνει από χειρουργική επέμβαση, και για τη γυναίκα όταν ο άνδρας απουσιάζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι άρρωστος ή δεν μπορεί να έχει στύση.
Ο αυνανισμός είναι μια φυσιολογική λειτουργία και ανάγκη, κυρίως σε περιόδους της ζωής, στη διάρκεια των οποίων δεν υπάρχουν δυνατότητες σεξουαλικών επαφών, όπως συμβαίνει συνήθως στην εφηβεία. Για το λόγο αυτό ο αυνανισμός αποτελεί αναμενόμενη λειτουργία στην εφηβεία, η οποία εισάγει τον έφηβο στην μετέπειτα ώριμη σεξουαλική ζωή.
Συνήθως ο αυνανισμός ευοδώνεται μέσα από ερωτικές φαντασιώσεις.Ορισμένες ασυνήθιστες φαντασιώσεις είναι δυνατόν να φοβίζουν, να δημιουργούν ενοχές και ανησυχία για το περιεχόμενό τους. Όμως, η φαντασίωση είναι μια φυσιολογική ψυχική λειτουργία και είναι άδικο να αξιολογείται με όρους καθωσπρεπισμού, ή να περιορίζεται για λόγους ευπρεπούς συμπεριφοράς. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί να έχει φαντασιώσεις, όχι μόνο στον αυνανισμό αλλά και όταν κάνει έρωτα. Μπορεί επίσης μερικές φορές να μοιράζεται αυτές τις φαντασιώσεις με τον ερωτικό του σύντροφο και να τις αξιοποιούν μαζί για να εμπλουτίσουν τη σεξουαλική τους ζωή.
Ο αυνανισμός είναι ένα φυσιολογικό, αλλά όχι υποχρεωτικό φαινόμενο της εφηβείας. Ειδικά για τις γυναίκες, ένα μεγάλο ποσοστό (υπολογίζεται περισσότερο από 30%) δεν αυνανίζεται στη διάρκεια της εφηβείας. Αλλά και σε έναν έφηβο άντρα δεν μπορεί να θεωρηθεί παθολογική μόνη η απουσία του αυνανισμού. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, στους οποίους μπορεί να οφείλεται η έλλειψη αυνανισμού σε έναν έφηβο άντρα και μόνο ορισμένοι από αυτούς θα μπορούσαν να αποδοθούν σε συγκεκριμένη παθολογία.
Επιπτώσεις του αυνανισμού στην υγεία
-Ο αυνανισμός δεν μπορεί να προκαλέσει κανένα οργανικό πρόβλημα. Ο μοναδικός κίνδυνος που μπορεί να υπάρχει δεν είναι από τον αυνανισμό, αλλά από τα συναισθήματα ενοχής, ντροπής και μειονεξίας που απορρέουν μερικές φορές από αυτόν, εξαιτίας της ελλιπούς σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, της κακής ενημέρωσης και των αρνητικών μηνυμάτων γύρω από τη σεξουαλικότητα. Όμως, πολλοί άνθρωποι με έντονο άγχος χρησιμοποιούν τον αυνανισμό σαν ένα είδος πρόσκαιρου ηρεμιστικού. Με αυτή την έννοια ο αυνανισμός προκαλεί στους ανθρώπους αυτούς την ψυχολογική εξάρτηση και τον εθισμό που προκαλεί ένα ηρεμιστικό φάρμακο, με αποτέλεσμα να τον χρειάζονται σε ολοένα μεγαλύτερες δόσεις.
-Υπό φυσιολογικές συνθήκες και με την πάροδο της ηλικίας ο αυνανισμός θα πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του στο συντροφικό σεξ. Αν αυτό δεν συμβεί τότε είναι πιθανό να κρύβει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα του ενήλικου ανθρώπου, με την έννοια ότι δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει τη συντροφικότητα και να λειτουργήσει ερωτικά σε συνεργασία με τον ή την σύντροφό του. Έμφυτη δειλία, έλλειψη κοινωνικότητας, εσωστρέφεια, ανασφάλεια, είναι μερικά από τα συνηθισμένα γνωρίσματα των ανθρώπων που καταφεύγουν με αυτόν τον τρόπο στον αυνανισμό.
-Τελευταίες επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν πως ο αυνανισμός προστατεύει από τον καρκίνο του προστάτη. Οι άνδρες που αυνανίζονται συχνά ελαττώνουν σημαντικά τις πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνο του προστάτη, όπως αποκαλύπτει σχετική έρευνα Αυστραλών επιστημόνων που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό New Scientist. Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι, η απουσία εκσπερμάτωσης προκαλεί τη συγκέντρωση καρκινογόνων χημικών ουσιών στον προστάτη, ενώ τονίζουν ότι η σεξουαλική επαφή δεν έχει τα ίδια θετικά αποτελέσματα με τον αυνανισμό. Διαπίστωσαν, επίσης, ότι οι άνδρες που εκσπερμάτωναν σε συχνότερη βάση κατά την ηλικιακή περίοδο από τα 20 έως τα 50 έτη, είχαν τις μικρότερες πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνο του προστάτη. Τα θετικά αποτελέσματα ήταν μεγαλύτερα αν η συχνότητα των εκσπερματώσεων άγγιζε τις πέντε φορές την εβδομάδα και λάμβανε χώρα πλησιέστερα στην ηλικία των 20 ετών. Η προστασία από τον καρκίνο του προστάτη μπορεί να προκύψει από τη συχνή ερωτική επαφή, αλλά και μέσω του αυνανισμού, ο οποίος ευνοεί την έκπλυση του προστάτη κατά την εκσπερμάτωση, απομακρύνοντας έτσι καρκινογόνες ουσίες που συσσωρεύονται εκεί.
Η ψυχολογική διάσταση του αυνανισμού
Η θέση του αυνανισμού στη σεξουαλική ζωή του ανθρώπου είναι διαφορετική, ανάλογα με την ηλικία. Στις μικρές ηλικίες φαίνεται ότι είναι η μόνη λύση, όπως λένε πολλοί έφηβοι και των δύο φύλων και η συχνότητα του αυνανισμού είναι συχνή, από πολλές φορές την εβδομάδα μέχρι καθημερινή.
Ενώ υπάρχουν κάποιες ενοχές, ωστόσο το άτομο αντιλαμβάνεται ότι με αυτό τον τρόπο εκτονώνει μια φυσιολογική ανάγκη. Ο μοναχικός έρωτας είναι η εναλλακτική λύση στον σεξ με παρτενέρ, ο οποίος (η οποία) αν υπήρχε θα είχε σαφώς προτιμηθεί. Όσο μεγαλώνει η ηλικία του ατόμου και οι ερωτικές και σεξουαλικές του εμπειρίες, προτιμάται η σύναψη ολοκληρωμένων σχέσεων. Ιδιαίτερα όταν το άτομο έχει ικανοποιητική σεξουαλική ζωή, περιορίζει τον αυνανισμό στις στιγμές που δεν έχει το σύντροφό του και τον/την επιθυμεί. Ο αυνανισμός φαίνεται να αποτελεί έναν μηχανισμό ψυχολογικής αποσυμπίεσης, πράγμα το οποίο ισχύει για όλες τις ηλικίες, όπως επίσης και για τα δύο φύλα. Δεν είναι κάτι καλό ή κακό από μόνος του, αλλά εξαρτάται από το πως λειτουργεί στη ζωή του ατόμου και πως εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των επιθυμιών και των σχέσεων που συνάπτει αυτό το άτομο.
Πηγή
phorum.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου