Ο καρκινικός δείκτης άλφα-φετοπρωτεϊνη

Άλφα-φετοπρωτεϊνη (AFP)

O  δείκτης  a-FP.

Η a-FP είναι καρκινικός δείκτης για το πρωτοπαθές ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και τους γεννητικούς όγκους του λεκιθικού ασκού.

Στην πρώτη διάγνωση του ηπατοκυτταρικού καρκίνου κατά 90% είναι αυξημένη.

Αν η AFP είναι  > από 2 mg/L  (Φυσιολογικές τιμές <10μg/L ή <7IU/ml) είναι σχεδόν αποδεικτικό στοιχείο πρωτοπαθούς ηπατοκυτταρικού καρκίνου.

Προσοχή

-Σε χολαγγειοκυτταρικό καρκίνωμα και στις περισσότερες ηπατικές μεταστάσεις η AFP δεν είναι αυξημένη.

-Σε άλλα ηπατικά νεοπλάσματα και καλοήθεις ηπατικές μεταστάσεις η AFP αυξάνεται ακανόνιστα.

< 500μg/L σε ηπατίτιδα και κίρρωση ήπατος.
-< 500μg/L σε εγκυμοσύνη (αν δεν είναι αυξημένη στην εγκυμοσύνη σημαίνει ότι το έμβρυο μπορεί να έχει ανωμαλία του νευρικού σωλήνα.

Υπάρχει κίνδυνος από το αλουμίνιο;

Η έκθεση σε αλουμίνιο, σε μικρές ποσότητες, δεν είναι συνήθως επιβλαβής,  ούτε  τοξική, αλλά τα υψηλά επίπεδα του αλουμινίου θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Η τοξικότητα από αλουμίνιο θεωρείται επικίνδυνη για το ανθρώπινο σώμα.

Που υπάρχει αλουμίνιο;

Τα αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών και μπύρας εγχύουν αλουμίνιο στα ποτά που καταναλώνουμε.

Οι κατσαρόλες που είναι φτιαγμένες από αλουμίνιο αλλοιώνουν τις τροφές που τρώμε, όπως και το αλουμινόχαρτο στο οποίο τυλίγουμε το φαγητό.

Το επεξεργασμένο τυρί, τα έτοιμα μίγματα για κέικ, τα εμβόλια, η βρεφική πούδρα, το κραγιόν, τα αποσμητικά, τα ρινικά σπρέι, τα αντιόξινα φάρμακα, όλα περιέχουν αλουμίνιο.

Το αλουμίνιο δεν υπάρχει ως ελεύθερο μέταλλο, αλλά βρίσκεται στα ορυκτά και σε μεταλλεύματα.

Το αλουμίνιο ως μέταλλο της φύσης

Στην φυσική του κατάσταση δεν θέτει καμία απειλή. Υπάρχει σε αφθονία στην φύση (είναι το πιο άφθονο μέταλλο της γης) και εξάγεται με πολύ χαμηλό κόστος για πολλές χρήσεις. Είναι ανθεκτικό στη διάβρωση και είναι πολύ ελαφρύ.

Για αυτούς τους λόγους, το αλουμίνιο χρησιμοποιείται ευρύτατα, και σε μέρη που κανείς μας δεν μπορεί να φαντασθεί... Το φοράμε, μαγειρεύουμε σε και με αυτό, βρίσκεται στις τροφές και στα ποτά μας.....

Οι ευρείες χρήσεις του αλουμινίου στα καταναλωτικά προϊόντα περιλαμβάνουν:

Αλουμίνιο στο νοικοκυριό:

•           Σκεύη Μαγειρικής

•           Αλουμινόχαρτο

•           Πιάτα και Μαχαιροπίρουνα

•           Αλουμινένια Κουτιά Φαγητών και Ποτών

•           Αλουμίνιο σε παρασκευάσματα Υγείας και Υγιεινής

•           Aντιόξινα φάρμακα

•           Εμβόλια

•           Αιμορροϊδικά Φάρμακα

•           Αντιδιαρροϊκά Φάρμακα

•           Ρινικά Σπρέι

•           Βρεφική Σκόνη

•           Τεχνητές Οδοντοστοιχίες

•           Κραγιόν

Πολύ συχνά το αλουμίνιο προστίθεται στα κάτωθι:

•           Αλεύρι για ψήσιμο

•           Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

•           Μαγειρικό Αλάτι

•           Επεξεργασμένο Τυρί

•           Έτοιμο Μείγμα για Κέικ

Αναπόφευκτοι Κίνδυνοι από το Αλουμίνιο

Το αλουμίνιο δεν χρησιμοποιείται μόνο σε μία τεράστια γκάμα προϊόντων, αλλά η όξινη βροχή και τα χημικά απόβλητα παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην μεγάλη εισροή του μετάλλου στον οργανισμό μας και την τοξικότητα. Η όξινη βροχή διασπά το αλουμίνιο που βρίσκεται στα χωμάτινα εδάφη και στην συνέχεια αυτό συσσωρεύεται στις υδάτινες πηγές. Στην συνέχεια μολύνει τα ψάρια και τα θαλασσινά που καταναλώνουμε και επίσης, το εισπνέουμε μέσα από τον καπνό του τσιγάρου...

Επιδράσεις της υπερβολικής ποσότητας Αλουμινίου στο Σώμα

-Η μικρή έκθεση σε αλουμίνιο δεν είναι συνήθως επιβλαβής ούτε και τοξική αλλά τα υψηλά επίπεδα του αλουμινίου θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας.

-Επιπλέον, τα άτομα με μειωμένη νεφρική λειτουργία και οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι είχαν εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα αλουμινίου από τον αέρα ή έχουν αποθηκεύσει υψηλά επίπεδα αλουμινίου στο σώμα τους, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν τοξικότητα από αλουμίνιο.

-Οι άνθρωποι που εργάζονται σε χώρους με υψηλά επίπεδα αλουμινίου μπορεί να αποκτήσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, ειδικά εάν το αλουμίνιο εισπνέεται σε καθημερινή βάση.

-Τα παιδιά με προβλήματα στα νεφρά φαίνεται να είναι ευαίσθητα στην τοξικότητα από αλουμίνιο.

-Η έκθεση στο  αλουμίνιο θα μπορούσε, επίσης, να προκαλέσει σκελετικά και νευρομυικά προβλήματα, αν και τα ακριβή όρια κινδύνου παραμένουν άγνωστα.

-Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι παθαίνουν δερματίτιδα εξ επαφής κατά το χειρισμό των προϊόντων αλουμινίου, όπως τα αντιόξινα, τα αντιιδρωτικά, και οι γλάστρες.

-Το αλουμίνιο είναι παρόν στην τροφή και το νερό και οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από κάποιου βαθμού τοξικότητα από το αλουμίνιο. 

-Χρόνια  έκθεση και αποθήκευση αλουμινίου στο σώμα έχει επιπτώσεις στην υγεία από σκελετικές παραμορφώσεις μέχρι εκφύλιση του εγκεφάλου.

-Από τη στιγμή που ο οργανισμός λάβει μεγάλες ποσότητες αλουμινίου, αυτό συσσωρεύεται σε διάφορους ιστούς του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των νεφρών, του εγκεφάλου, των πνευμόνων, του συκωτιού και του θυροειδή αδένα.

-To αλουμίνιο ανταγωνίζεται το ασβέστιο  και μπορεί να συντελέσει στην επιβράδυνση της ανάπτυξης των παιδιών.

-Η κατανάλωση τροφών που έχουν μαγειρευθεί σε σκεύη από αλουμίνιο μπορεί να προκαλέσει έντονους ερεθισμούς στο έντερο.

Οι κίνδυνοι από την τοξικότητα του αλουμινίου

Η τοξικότητα του αλουμινίου μπορεί να προκαλέσει έντονα προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό:

•           Έλκος στο στομάχι και στο έντερο

•           Γαστροεντερικές Ασθένειες

•           Νόσος του Πάρκινσον

•           Δερματικές παθήσεις

•           Υπερδραστηριότητα

•           Νοητική στέρηση στα μικρά παιδιά

•           Διαταραχές μάθησης στα παιδιά

•           Παθήσεις στο Συκώτι

•           Πονοκεφάλους

•           Έντονο κάψιμο στο στομάχι

•           Ναυτία

•           Δυσκοιλιότητα

•           Πόνους στην κοιλιά

•           Έλλειψη ενέργειας

Εναλλακτικές λύσεις αντί του Αλουμινίου

-Υπάρχουν, όμως, και εναλλακτικές λύσεις αντί της μαγειρικής με αλουμινένια σκεύη. Υπάρχουν επιλογές διαφορετικών μαγειρικών σκευών, όπως το γυαλί.

-Επίσης, υπάρχουν οργανικά πρόσθετα τα οποία μειώνουν την απελευθέρωση του αλουμινίου από τα προϊόντα.

Αλουμίνιο και Καρκίνος Μαστού

Πρόσφατες έρευνες από ολοένα και αυξανόμενο αριθμό επιστημόνων διεθνώς έχει δείξει ότι η χρήση του κοινού αποσμητικού μπορεί να συνδέεται με τον καρκίνο του μαστού.

Έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Εφηρμοσμένης Τοξικολογίας (Journal of Applied Toxicology) διερεύνησε τα αποσμητικά σώματος τα οποία περιέχουν υψηλά επίπεδα αλουμινίου.

Η πρόσθεση του αλουμινίου, το οποίο είναι ένα χημικό που εισέρχεται στο σώμα διαμέσου του ιστού του δέρματος λειτουργεί ως αναστολέας της ποσότητας ιδρώτα που εκκρίνει το σώμα.

Παρομοίως, έρευνα του Πανεπιστημίου του Reading έδειξε ότι οι καρκινικοί όγκοι εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στα μέρη του γυναικείου στήθους που είναι πλησιέστερα στο σημείο εφαρμογής των αποσμητικών. Από τις γυναίκες που μελετήθηκαν, βρέθηκαν ότι οι κύστεις που βρίσκονταν στην περιοχή κοντά στη μασχάλη είχαν 25 φορές περισσότερο αλουμίνιο από την κοινή ποσότητα που βρίσκεται στο αίμα...

Αλτσχάιμερ και Αλουμίνιο

Σχετικά με τη Νόσο Αλτζχάιμερ, μελέτες που διεξήχθησαν στους εγκεφάλους των ανθρώπων που πάσχουν από την νόσο, βρήκαν ότι ο εγκεφαλικός ιστός εμπεριείχε συχνά υψηλά επίπεδα τοξινών, που αναπτύχθηκαν από την πρόσληψη αλουμινίου.

Βιβλιογραφία

www.globalhealingcenter.com

Συνταγή για αλοιφή βοτάνων

Αλοιφή βοτάνων

Φτιάξτε μόνοι σας αλοιφή βοτάνων.

Συνταγή για αλοιφή βοτάνων

• Ζεσταίνετε μισό κιλό ζωικό λίπος και προσθέτετε 4 χούφτες ψιλοκομμένα βότανα.
• Τα ανακατεύετε λίγο, όσο είναι ζεστό το λίπος για να σοταριστούν.
• Αποσύρετε από τη φωτιά, σκεπάζετε και αφήνετε το μείγμα όλη τη νύχτα να κρυώσει.
• Την άλλη μέρα το ζεσταίνετε πάλι λίγο, το φιλτράρετε και το τοποθετείτε σε γυάλινα βάζα.

Πώς να πάρετε από την αλόη το gel

Αλόη βέρα

Πώς να πάρετε από το φυτό το gel

Η συγκομιδή των φύλλων μπορεί να γίνεται όλες τις εποχές, αλλά καλύτερα να γίνεται τους μήνες Οκτώβριο-Νοέμβριο, κατά τους οποίους η περιεκτικότητα των φύλλων σε γέλη είναι μέγιστη.

Κάθε φύλλο ζυγίζει 400-800 γραμμάρια από τα οποία το 70-80% είναι καθαρή γέλη.

Η απομόνωση της γέλης μπορεί να επιτευχθεί αφαιρώντας με ένα μαχαίρι τους επιδερμικούς ιστούς και αποσπώντας τη γέλη με ένα κουτάλι.

Η διαδικασία συλλογής gel αλόης βέρας

1. Διαλέγετε ένα μεγάλο και υγιές στην όψη φύλλο, όσο πιο κοντά στο έδαφος γίνεται. Αυτά τα φύλλα είναι τα πιο παλιά και έχουν περισσότερα ωφέλιμα συστατικά από τα νεότερα φύλλα, που είναι πιο ψηλά στο φυτό. Αν το φυτό σας δεν έχει τέτοια φύλλα ίσως δεν είναι ώριμο για να το κόψετε. Αυτά τα δεδομένα θα σας βοηθήσουν και στην επιλογή φυτού από τον έμπορο.

2. Φοράτε latex γάντια. Κόβετε το φύλλο της αλόης από το μητρικό φυτό, όσο γίνεται πιο κοντά στο κορμό. Όσο μεγαλύτερο το φύλλο που επιλέξατε, τόσο περισσότερο χυμό περιέχει. Μόλις κόψετε το φύλλο θα διαρρεύσει ένα καφεκίτρινο ή πρασινοκίτρινο υγρό. Αποφύγετε να το αγγίξετε. Αφήστε το φύλλο όρθιο για λίγα λεπτά να φύγει όλο το υγρό. 

Η αλόη όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες.

Ο καφεκίτρινος χυμός που εκκρίνεται αμέσως μόλις κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου περιέχει αλοΐνη. Η αλοΐνη είναι μια ουσία που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το φλοιό και, πέρα από την πικρή της γεύση, έχει έντονη ερεθιστική και καθαρτική δράση. Σε μεγάλη ποσότητα και μακροχρόνια λήψη, γίνεται τοξική.

Από την άλλη, το διαυγές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου είναι καταπραϋντικό και βοηθά στην επούλωση τραυμάτων, ελκών και εγκαυμάτων.

3. Κόψτε τη μυτερή άκρη και απορρίψτε τη. Κόψτε τις κατά μήκος άκρες του φυτού, εκατέρωθεν με τα αγκάθια, και απορρίψτε τις και αυτές. Ξεπλύνετε το φύλλο με άφθονο νερό. Το φύλλο τώρα θα μοιάζει με ένα σάντουιτς από ζελέ. Το gel αλόης που θέλετε είναι παγιδευμένο ανάμεσα στη χοντρή σάρκα του φυτού από την επάνω και κάτω μεριά.

4. Προσπαθήστε να αφαιρέσετε τη πράσινη σάρκα από τη επάνω μεριά, διατρέχοντας το μαχαίρι εσωτερικά κατά μήκος του φύλλου, όπως θα κάνατε και με το φιλέτο ενός ψαριού.

5. Έπειτα γυρίστε το φύλλο ανάποδα, ώστε να ακουμπάει το gel πάνω σε μια καθαρή επιφάνεια (πιάτο, επιφάνεια κοπής κτλ.) και αφαιρέστε και τη σάρκα από κάτω. Προσπαθήστε να μη χαραμίσετε πολύ gel με το κόψιμο.

6. Με ένα κουτάλι ξύστε απαλά όσο gel έμεινε πάνω στη σάρκα που αφαιρέσατε με το μαχαίρι. Προσέξτε να μη ξύσετε και τμήματα από το εσωτερικό φλοιό του φύλλου γιατί δε τα θέλουμε επειδή περιέχουν αλοΐνη.

7. Συγκεντρώστε το gel της αλόης σε ένα καθαρό (αποστειρωμένο κατά προτίμηση) δοχείο. Είναι έτοιμο για να το χρησιμοποιήσετε όπως επιθυμείτε...

Αλλογενής μετάγγιση αίματος

Η αλλογενής μετάγγιση αίματος είναι μια μορφή προσωρινής μεταμόσχευσης.

Η διαδικασία αυτή εισάγει ένα πλήθος ξένων αντιγόνων και ζωντανών κυττάρων στο δέκτη, που εξακολουθούν να υπάρχουν για ένα μεταβλητό χρονικό διάστημα.

Ένας αποδέκτης ανοσολογικά αποκτά, συχνά, μια ανοσολογική απόκριση στα αντιγόνα του δότη, με αποτέλεσμα  διάφορες κλινικές συνέπειες, ανάλογα με τα κύτταρα που εμπλέκονται στο αίμα και τα ειδικά αντιγόνα.

Τα αντιγόνα που εμπλέκονται συνηθέστερα είναι τα ανθρώπινα αντιγόνα λευκοκυττάρων (HLAs) τάξης Ι σε αιμοπετάλια και λευκοκύτταρα και τάξης  II παρόντα σε ορισμένα λευκοκύτταρα,  ειδικά αντιγόνα κοκκιοκυττάρων,  ειδικά αντιγόνα αιμοπεταλίων ΗΡΑs και  ειδικά αντιγόνα ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Οι συνέπειες της αλλοανοσοποίησης σε αίμα περιλαμβάνει τις ακόλουθες κλινικές εκδηλώσεις:

• -Αλλοανοσοποίηση εναντίον των ερυθρών αιμοσφαιρίων
• -Οξεία ενδοαγγειακή αιμολυτική αντίδραση μετάγγισης (μια σπάνια συνέπεια της αλλοανοσοποίησης που προκαλείται από τα αντισώματα ομάδας ΑΒΟ)
• -Καθυστερημένη  αιμολυτική αντίδραση  μετάγγισης  (αιμόλυση που προκαλείται από αλλοαντισωμάτα ερυθρών τουλάχιστον 24 ώρες μετά από μετάγγιση)
• -Αιμολυτική νόσο στα νεογνά (αλλοανοσοποίηση μητέρας από τα εμβρυϊκά αντιγόνα, τις περισσότερες φορές προέρχονται από προηγούμενες εγκυμοσύνες)
• -Αλλοανοσοποίηση κατά των αιμοπεταλίων (αντιγόνα αιμοπεταλίων HLA τάξης Ι )
• -Ανθεκτικότητα σε μετάγγιση αιμοπεταλίων (αύξηση στον αριθμό των αιμοπεταλίων μετά τη μετάγγιση αιμοπεταλίων η οποία είναι σημαντικά χαμηλότερη από την αναμενόμενη [π.χ., <30% της προβλεπόμενης μετά από 10-60 λεπτά ή <20% σε 18-24 ώρες μετά από μετάγγιση)
• -Μετά από μετάγγιση πορφύρα (θρομβοκυτταροπενία μετά από μετάγγιση ερυθροκυττάρων ή αιμοπεταλίων  που περιέχουν αλλοαντισώματα αιμοπεταλίων)
• -Αλλοάνοση θρομβοπενία νεογνών (αλλοανοσοποίηση μητέρας από τα εμβρυϊκά αντιγόνα, τις περισσότερες φορές προέρχονται από προηγούμενες εγκυμοσύνες)
• -Αλλοανοσοποίηση κατά κοκκιοκυττάρων (αντιγόνα κοκκιοκυττάρων  HLA)
• -Ανθεκτικότητα σε μετάγγιση κοκκιοκυττάρων
• -Εμπύρετη μη αιμολυτική αντίδραση  μετάγγισης
• -Μετάγγιση σε με οξεία πνευμονική βλάβη (δηλαδή, μια αντίδραση από μετάγγιση στην οποία τα HLA αντισώματα του δότη  αντιδρούν εναντίον αντιγόνων του παραλήπτη)
• -Απόρριψη μοσχεύματος
• -Αλλοανοσοποίηση έναντι HLA αντιγόνων
• -Αλλοανοσοποίηση έναντι αντιγόνων κυττάρων του αίματος (σε μεταμόσχευση μυελού των οστών)

-Οι αιμολυτικές αντιδράσεις μετάγγισης, η πορφύρα μετά από μετάγγιση, η εμπύρετη μη αιμολυτική αντιδράση μετάγγισης και η μετάγγιση που σχετίζεται με οξεία πνευμονική βλάβη είναι αντιδράσεις μετάγγισης

-Η αιμολυτική νόσος σε νεογέννητα και η νεογνική αλλοάνοση θρομβοπενία αλλοάνοση και η απόρριψη μοσχεύματος ανήλουν σε άλλες κατηγορίες.

Αίτια

Αλλοανοσοποίηση σε αντιγόνα του αίματος παρουσιάζεται σε:

• -μετάγγιση
• -εγκυμοσύνη
• -μεταμόσχευση
• -ενδοφλέβιες βελόνες (σπάνια)

Θεραπεία

• -Στους περισσότερους ασθενείς απαιτείται  παρακολούθηση και υποστηρικτική θεραπεία.
• -Καλή επικοινωνία με μια τράπεζα αίματος είναι απαραίτητη, για υποστήριξη μιας μετάγγιση με ερυθροκυττάρα χωρίς αντιγόνα. Εάν αυτά ερυθρά αιμοσφαίρια δεν είναι διαθέσιμα, πρέπει να υπολογίζεται ο κίνδυνος αιμόλυσης από μετάγγιση.
• -Εάν το φορτίο του των αντιγόνων των ερυθρών είναι μεγάλο(> 5 U), γίνεται αφαιξομετάγγιση. Χορηγείται ενδοφλέβια ανθρώπινη ανοσοσφαιρίνη (IVIG) για να εμποδίσει την περαιτέρω αιμόλυση. Η δόση IVIG είναι 400 mg/kg, εγχύεται αργά μέσα σε 24 μετά από μετάγγιση.

Ανθεκτικότητα σε μεταγγίσεις αιμοπεταλίων

• -Η αποφυγή μεταγγίσεων αιμοπεταλίων όσο το δυνατόν περισσότερο είναι σημαντική. Η προληπτική μετάγγιση δεν συνιστάται.
• -Μέτρα για την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας και έκτασης της αιμορραγίας (π.χ., η ταχεία θεραπεία της λοίμωξης, αποφυγή επεμβατικών διαδικασιών, διόρθωσης των ελλείψεων παραγόντων πήξης, της  αναιμίας και της νεφρικής ανεπάρκειας,  χρήση αντιϊνωδολυτικών παραγόντων θα πρέπει να χρησιμοποιούνται εκτενώς.
• -Μετά τη διάγνωση  αλλοάνοσης ανθεκτικότητας  αιμοπεταλίων γίνεται αποκλεισμός αυτοάνοσων νόισων, και αιτιών που σχετίζονται με φάρμακα.
• -Εξετάζονται εναλλακτικές λύσεις για τον έλεγχο της αιμορραγίας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αντιινωδολυτικών παραγόντων, όπως α-αμινοκαπροϊκό οξύ, ή ενεργοποιημένος ανασυνδυασμένος παράγοντας VIIa.
• -Μετάγγιση ΑΒΟ συμβατών νωπών (ηλικίας <48 ωρών) συμπυκνωμένων αιμοπεταλίων.
• -Μετάγγιση με αιμοπετάλια από συγγενείς εξ αίματος. Η λήψη αιμοπεταλίων από συγγενείς εξ αίματος είναι χρήσιμη, διότι η πιθανότητα να ταιριάζουν 2 ή περισσότερα HLA αντιγόνα των αιμοπεταλίων είναι υψηλή. Η ακτινοβόληση των προϊόντων αίματος από συγγενείς είναι υποχρεωτική για την πρόληψη της νόσου μοσχεύματος έναντι ξενιστή.
• -Πρέπει να επιλέγονται HLA-συμβατά αιμοπετάλια. Γίνεται τυποποίηση HLA των ασθενών που λαμβάνουν πολλαπλές μεταγγίσεις (δηλαδή, HLA-A, HLA-B).
• -Επιλέγονται διασταυρούμενα αιμοπετάλια. Η χρήση διασταυρούμενων συμβατών αιμοπεταλίων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ανάκτηση αιμοπεταλίων σε περίπου 50% των ασθενών οι οποίοι είναι ανθεκτικοί σε αιμοπετάλια τυχαίου δότη. 
• -Η χρήση των αιμοπεταλίων HPA1a/5b-αρνητικά υπήρξε επιτυχής σε περιπτώσεις πορφύρας μετά από μετάγγιση αιμοπεταλίων και νεογνική αλλοανοσοποίηση.
• -Η πρώιμη χρήση ανοσοσφαιρίνης IVIG πριν από τη μετάγγιση μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχή αποκατάσταση μετά από μετάγγιση αιμοπεταλίων. Η IVIG δεν μειώνει τον αριθμό των αλλοαντισωμάτων και είναι πιο αποτελεσματική στη βελτίωση της βραχυπρόθεσμης (1-6 ώρες) ανάκτησης των αιμοπεταλίων.
• -Χρησιμοποιήστε υψηλή δόση μετάγγισης αιμοπεταλίων. Εμπειρική χρήση υψηλών δόσεων των αιμοπεταλίων τυχαίων μονάδων (π.χ., 1 unit/10 tid kg ή 2-3 μονάδες/10 kg) μπορεί να οδηγήσει σε  αυξημένη επιβίωση των μετάγγιση αιμοπεταλίων.
• -Προσπάθεια  πλασμαφαίρεσης. Η πλασμαφαίρεση πριν την μεταμόσχευση μυελού των οστών οδηγεί σε ευεργετικές αποκρίσεις στους περισσότερους ασθενείς οι οποίοι έχουν αλλοανοσοποίηση  στα αιμοπετάλια. 
• -Τέλος, η χορήγηση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων μπορεί να είναι ευεργετική. Ενώ τα στεροειδή δεν είναι αποτελεσματικά, μεμονωμένες αναφορές δείχνουν ότι ανοσοκατασταλτική θεραπεία είναι αποτελεσματική για την αντοχή των αιμοπεταλίων. Η χρήση της vincristine και της κυκλοσπορίνη Α είναι, σε κάποιες περιπτώσεις επιτυχείς, αλλά απαιτούνται 2-3 εβδομάδες εφαρμογής τους, πριν.

Βιβλιογραφία

emedicine.medscape.com